ល្អ ហើយស្មោះត្រង់ពិត
ដោយ អែលឌើរ ម៉ៃឃែល ធី រីងវ៉ូដ
នៃពួកចិតសិបនាក់
សារដំណឹងល្អនៃដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺថាបំណងប្រាថ្នានៃដួងចិត្តរបស់យើងអាចត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរ ហើយទឹកចិត្តរបស់យើងអាចត្រូវបានអប់រំ និង ដុសខាត់ ។
ជាអកុសល មានពេលមួយក្នុងជីវិតខ្ញុំ ដែលខ្ញុំមានចិត្តចង់បានតែតំណែង និង អំណាច ។ វាពិតជាបានចាប់ផ្តើមដោយមិនដឹងខ្លួន ។ នៅពេលខ្ញុំ កំពុងរៀបចំខ្លួនបម្រើបេសកកម្មពេញម៉ោង នោះបងប្រុសខ្ញុំបានធ្វើជាអ្នកដឹកនាំតំបន់ក្នុងបេសកកម្មគាត់ ។ ខ្ញុំបានឮចំណុចល្អៗជាច្រើន ដែលគេបាននិយាយពីគាត់ ដែលខ្ញុំអត់ទ្រាំពុំបាន ហើយចង់ឲ្យវាកើតឡើងចំពោះរូបខ្ញុំដែរ ។ ខ្ញុំបានរំពឹងទុក ហើយប្រហែលជាបានអធិស្ឋានសុំឲ្យបានមុខងារមួយស្រដៀងគ្នានោះ ។
ដោយអំណរគុណ នៅពេលខ្ញុំបម្រើបេសកកម្មនោះ ខ្ញុំបានរៀនមេរៀនដ៏មានឥទ្ធិពលមួយ ។ កាលពីសន្និសីទមុន ខ្ញុំត្រូវបានរំឭកពីមេរៀននោះ ។
ក្នុងខែតុលា ប្រធាន ឌៀថើរ អេស្វ អុជដូហ្វ បានមានប្រសាសន៍ថា ៖ « នៅក្នុងជីវិតខ្ញុំ ខ្ញុំធ្លាប់មានឱកាសដើម្បីអង្អែលស្មារបុរសស្ត្រីដ៏ឈ្លាសវៃបំផុតមួយចំនួននៅក្នុងពិភពលោកនេះ ។ កាលខ្ញុំនៅក្មេង ខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍នឹងជនដែលបានរៀនសូត មានជោគជ័យ និងមានការកោតសរសើរពីពិភពលោក ។ ប៉ុន្តែយូរៗទៅ ខ្ញុំបានដឹងថា ខ្ញុំពិតជាចាប់អារម្មណ៍នឹងមនុស្សដ៏អស្ចារ្យ ហើយមានពរទាំងនោះ ដែលជាមនុស្ស ល្អ ហើយស្មោះត្រង់ពិតខ្លាំងជាង » ។១
វីរៈបុរសរបស់ខ្ញុំក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន គឺជាគំរូដ៏ឥតខ្ចោះមួយនៃមនុស្សដ៏អស្ចារ្យ និង មានពរ ដែលល្អ ហើយស្មោះត្រង់ពិត ។ ស៊ិបឡុន ជាកូនប្រុសម្នាក់របស់អាលម៉ាជាកូន ។ យើងស្គាល់ច្រើនពីបងប្អូនប្រុសគាត់គឺ ហេលេមិន ដែលជាអ្នកថែរក្សាបញ្ជីបន្តពីឪពុកខ្លួន ហើយក៏ជាព្យាការីនៃព្រះ និង កូរីអានតុន ដែលយើងស្គាល់ថាជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាដែលត្រូវការដំបូន្មានមួយចំនួនពីរបស់ឪពុករបស់ខ្លួន ។ ចំពោះហេលេមិន អាលម៉ា បានសរសេរចំនួន ៧៧ខ ( សូមមើល អាលម៉ា ៣៦–៣៧) ។ ចំពោះកូរីអានតុន អាលម៉ា បានសរសេរចំនួន ៩១ខ ( សូមមើល អាលម៉ា ៣៩-៤២) ។ ចំពោះស៊ិបឡុន ដែលជាកូនកណ្តាលរបស់ខ្លួន អាលម៉ា បានសរសេរតែចំនួន ១៥ខ ប៉ុណ្ណោះ ( សូមមើល អាលម៉ា ៣៨) ។ ប៉ុន្តែពាក្យពេចន៍របស់លោកនៅក្នុង ១៥ ខនោះ ពោរពេញដោយអំណាច និង ការណែនាំ ។
« ហើយឥឡូវនេះ ឱកូនប្រុសរបស់ឪពុកអើយ ឪពុកជឿថា ឪពុកនឹងមានសេចក្តីអំណរដ៏មហិមា ដោយសារកូន ដោយព្រោះចិត្តនឹងនរ និង ចិត្តស្មោះត្រង់របស់កូនចំពោះព្រះ ព្រោះដូចជាកូនបានចាប់ផ្តើមរំពឹងទៅរកព្រះអម្ចាស់ជាព្រះរបស់កូននៅក្នុងយុវវ័យជាយ៉ាងណា នោះឪពុកសង្ឃឹមថា កូននឹងកាន់តាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ទ្រង់រហូតតទៅជាយ៉ាងនោះដែរ ព្រោះមានពរហើយដល់អស់អ្នកណាដែលកាន់ខ្ជាប់ដរាបដល់ចុងបំផុត ។
« ឱ កូនប្រុសរបស់ឪពុកអើយ ឪពុកប្រាប់កូនថា ឪពុកមានសេចក្តីអំណរជាខ្លាំងមកហើយ ដោយសារកូន ដោយព្រោះសេចក្តីស្មោះត្រង់ និង សេចក្តីព្យាយាមរបស់កូន និង សេចក្តីអត់ធន់របស់កូននិង សេចក្តីអត់ធ្មត់របស់កូន ក្នុងចំណោមប្រជានជន » (អាលម៉ា ៣៨:២–៣) ។
ក្រៅពីការនិយាយ ទៅកាន់ ស៊ិបឡុន នោះអាលម៉ាក៏បាននិយាយ អំពី ខ្លួនលោកទៅកាន់កូរីអានតុនផងដែរ ។ អាលម៉ាបាននិយាយ ៖ « តើកូនពុំយកចិត្តទុកដាក់ ដល់ភាពនឹងធឹងរបស់បងប្រុសកូនទេឬ និង សេចក្តីស្មោះត្រង់របស់គេ និង សេចក្តីព្យាយាមរបស់គេក្នុងការកាន់តាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយនៃព្រះ ? មើលចុះ តើបងរបស់កូន ពុំមែនជាគំរូមួយសម្រាប់កូនទេឬអី ? (អាលម៉ា ៣៩:១) ។២
វាបានបង្ហាញថា ស៊ិបឡុនគឺជាកូនប្រុសម្នាក់ដែលចង់ផ្គាប់ចិត្តឪពុកខ្លួន ហើយបានចេញទៅធ្វើកិច្ចការដែលត្រឹមត្រូវ ដើម្បីបានកេរ្តិ៍ឈ្មោះល្អ ច្រើនជាងការសរសើរ មានមុខមាត់ អំណាច កិត្តិយស ឬក៏ សិទ្ធិអំណាច ។ ហេលេមិន ប្រាកដជាបានដឹង ហើយគោរពចំណុចទាំងនេះពីប្អូនប្រុសខ្លួន ដ្បិតគាត់បានប្រគល់សិទ្ធិដល់ស៊ិបឡុនឲ្យថែរក្សាបញ្ជីដ៏ពិសិដ្ឋដែលគាត់បានទទួលពីឪពុកលោក ។ ពិតណាស់ ហេលេមិន បានទុកចិត្ត ស៊ិបឡុន ដោយសារ « លោកគឺជាមនុស្សសុចរិត ហើយលោកបានដើរដោយត្រង់នៅចំពោះព្រះ ហើយលោកបានប្រតិបត្តិតាមការធ្វើល្អរហូត ដើម្បីកាន់តាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយនៃព្រះអម្ចាស់ជាព្រះរបស់លោក » (អាលម៉ា ៦៣:២) ។ ចរិកលក្ខណៈរបស់ស៊ិបឡុន ហាក់ដូចជាពុំបានកត់ត្រាច្រើនទេ ចាប់តាំងពីពេលដែលលោកបានទទួលបញ្ជីពិសិដ្ឋ រហូតដល់លោកបានប្រគល់វាដល់ហេលេមិន ដែលជាកូនប្រុសរបស់ហេលេមិននោះ ( សូមមើល អាលម៉ា ៦៣:១១) ។
ស៊ិបឡុនគឺល្អ ហើយស្មោះត្រង់ពិត ។ លោកគឺជាមនុស្សម្នាក់ដែលបានលះបង់ពេលវេលា ទេពកោសល្យ និង កិច្ចខិតខំរបស់ខ្លួនដើម្បីជួយ និង លើកស្ទួយអ្នកដទៃឡើង ដោយសារតែសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះ និង មនុស្សទូទៅ ( សូមមើល អាលម៉ា ៤៨:១៧–១៩; ៤៩:៣០) ។ លោកត្រូវបានរៀបរាប់យ៉ាងល្អឥតខ្ចោះដោយប្រសាសន៍របស់ប្រធាន ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល ៖ « ស្ត្រី និង បុរសដ៏អស្ចារ្យតែងតែអន្ទះសារដើម្បីបម្រើជាជាងដើម្បីត្រួតត្រា » ។៣
ក្នុងពិភពលោកមួយដែលការសរសើរ ការមានមុខមាត់ អំណាច កិត្តិយស និង សិទ្ធិអំណាចត្រូវបានគេព្យាយាមរកតាមគ្រប់វិធីទាំងអស់ នោះខ្ញុំសូមគោរពដល់មនុស្សដែលអស្ចារ្យ និង មានពរ ដែលល្អ ហើយស្មោះត្រង់ពិត ជាអស់អ្នកដែលមានចិត្តស្រឡាញ់ព្រះ និង អ្នកជិតខាងខ្លួន អស់ទាំង ស្ត្រី និង បុរសដ៏អស្ចារ្យទាំងឡាយដែលតែងតែ « អន្ទះសារដើម្បីបម្រើ ជាជាងដើម្បីត្រួតត្រា » ។
បច្ចុប្បន្ននេះ មានមនុស្សមួយចំនួនដែលចង់ឲ្យយើងជឿថា ការស្វែងរកដ៏សំខាន់ដែលធ្វើឲ្យយើងស្កប់ចិត្តនោះ មានតែតាមរយៈការទទួលបាននូវមុខមាត់ និង អំណាចប៉ុណ្ណោះ ។ ប៉ុន្តែ ដោយអំណរគុណ មានមនុស្សជាច្រើនពុំបានទទួលរងឥទ្ធិពលនៃទស្សនវិស័យនេះឡើយ ។ ពួកគេស្វែងរកអ្វីដែលសំខាន់ៗ ដើម្បីព្យាយាមប្រែជាល្អ ហើយស្មោះត្រង់ពិត ។ ខ្ញុំបានជួបពួកគេ ក្នុងមនុស្សគ្រប់ជំពូក និង គ្រប់សាសនា ។ ហើយខ្ញុំបានឃើញពួកគេជាច្រើនក្នុងចំណោមពួកអ្នកផ្លាស់ប្រែចិត្តដ៏ពិតនៃព្រះគ្រីស្ទ ។៤
ខ្ញុំសូមគោរពដល់អស់អ្នកដែលបម្រើដោយមិនគិតពីខ្លួនឯងរាល់សប្តាហ៍នៅក្នុងវួដ និង សាខាជុំវិញពិភពលោក ដោយធ្វើការយ៉ាងច្រើនលើសលុបក្នុងការបំពេញការហៅបម្រើរបស់ខ្លួន ។ ប៉ុន្ដែការហៅបម្រើមានការញែកចេញ និងការដោះលែង ។ អ្វីដែលកាន់តែភ្ញាក់ផ្អើលចំពោះខ្ញុំនោះ គឺថា មានមនុស្សជាច្រើនដែលគ្មានការហៅបម្រើជាផ្លូវការ តែគេតែងស្វែងរករបៀបនានាដើម្បីបន្តបម្រើ និង លើកស្ទួយមនុស្សដទៃ ។ មានបងប្រុសម្នាក់បានមកព្រះវិហារតាំងពីព្រលឹមដើម្បីរៀបចំកៅអី ហើយបន្តនៅដើម្បីសម្អាតសាលាប្រជុំ ។ បងស្រីម្នាក់មានចេតនារើសកៅអីអង្គុយក្បែរស្ត្រីពិការភ្នែកម្នាក់ក្នុងវួដខ្លួន ដើម្បីគាត់មិនត្រឹមតែអាចស្វាគមន៍នាងនោះទេ តែថែមទាំងអាចច្រៀងទំនុកតម្កើងឮៗល្មមដែលធ្វើស្ត្រីពិការភ្នែកម្នាក់នោះស្តាប់ឮទំនុកបទ ហើយច្រៀងតាម ។ បើអ្នកមើលឲ្យដិតដល់នៅក្នុងវួដ ឬ សាខារបស់ខ្លួន នោះអ្នកនឹងឃើញពីគំរូទាំងនេះ ។ វាតែងតែមានសមាជិកដែលហាក់បីដូចជាដឹងថានរណាត្រូវការជំនួយ ហើយពេលណាត្រូវផ្តល់ជំនួយនោះ ។
ប្រហែលជាខ្ញុំបានរៀនមេរៀនដំបូងខ្ញុំ អំពីពួកបរិសុទ្ធល្អ ហើយស្មោះត្រង់ពិតនេះ កាលពីខ្ញុំនៅជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាវ័យក្មេង ។ ខ្ញុំបានប្តូរតំបន់ទៅនៅជាមួយអែលឌើរម្នាក់ដែលខ្ញុំពុំដែលស្គាល់ ។ ខ្ញុំបានឮអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាផ្សេងទៀត និយាយអំពីគាត់ថាគាត់ពុំដែលទទួលការចាត់តាំងជាអ្នកដឹកនាំអ្វីទេ ហើយថាគាត់មានការលំបាកនិយាយភាសាកូរ៉េ ទោះបីជានៅប្រទេសនោះជាយូរមកហើយក្ដី ។ ប៉ុន្តែ នៅពេលខ្ញុំស្គាល់អែលឌើរនេះ ខ្ញុំបានឃើញថា គាត់គឺជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាម្នាក់ដែលគោរពប្រតិបត្តិ និង ស្មោះត្រង់បំផុតដែលខ្ញុំធ្លាប់ស្គាល់ ។ គាត់សិក្សានៅពេលដល់ម៉ោងសិក្សា គាត់ធ្វើការនៅពេលដល់ម៉ោងធ្វើការ ។ គាត់បានចេញពីផ្ទះត្រូវម៉ោង ហើយត្រឡប់មកផ្ទះវិញទាន់ម៉ោង ។ គាត់ព្យាយាមសិក្សាភាសាកូរ៉េ ទោះបីជាភាសានោះ ពិតជាពិបាកចំពោះគាត់ក៏ដោយ ។
នៅពេលដែលខ្ញុំបានដឹងថា អ្វីដែលខ្ញុំបានឮនោះមិនមែនជាការពិត នោះខ្ញុំទទួលអារម្មណ៍ថា អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនារូបនេះ ត្រូវបានគេវិនិច្ឆ័យខុសថាជាមនុស្សគ្មានជោគជ័យ ។ ខ្ញុំចង់ប្រាប់បេសកកម្មទាំងមូលអំពីអ្វីដែលខ្ញុំបានពីឃើញអែលឌើរម្នាក់នោះ ។ ខ្ញុំបានចែកចាយជាមួយប្រធានបេសកកម្មខ្ញុំអំពីបំណងខ្ញុំ ដើម្បីកែតម្រូវការយល់ខុសនេះ ។ គាត់បានឆ្លើយថា « ព្រះវរបិតាសួគ៌ ដឹងថាយុវជនម្នាក់នេះគឺជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាដ៏មានជោគជ័យ ហើយខ្ញុំក៏ដឹងដែរ » ។ គាត់បានបន្ថែមទៀតថា « ហើយឥឡូវអ្នកបានដឹងវាដែរ តើចាំបាច់ឲ្យអ្នកទៀតដឹងដែរឬ ? » ប្រធានបេសកកម្មដ៏ឈ្លាសវៃនេះ បានបង្រៀនខ្ញុំពីអ្វីដែលសំខាន់ក្នុងការបម្រើ ហើយវាមិនមែនជាការសរសើរ មានមុខមាត់ អំណាច កិត្តិយស ឬ សិទ្ធិអំណាចឡើយ ។ នេះគឺជាមេរៀនដ៏អស្ចារ្យសម្រាប់អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាវ័យក្មេង ដែលបានផ្តោតចិត្តខ្លាំងតែទៅលើមុខតំណែង ។
ដោយចាំមេរៀននេះនៅក្នុងចិត្ត នោះខ្ញុំបានចាប់ផ្តើមក្រឡេកមើលទៅជីវិតរបស់ខ្ញុំ ហើយឃើញជាញឹកញាប់ពីរបៀបដែលខ្ញុំត្រូវបានរងឥទ្ធិពលពីបុរស និង ស្ត្រីនានាដែលនៅពេលនោះពុំមានកាន់តំណែង ឬ មុខមាត់ខ្ពស់នោះឡើយ ។ មនុស្សម្នាក់ដែលមានចរិកលក្ខណៈដូចស៊ិបឡុន គឺជាគ្រូបង្រៀនថ្នាក់សិក្ខាសាលាខ្ញុំ អំឡុងពេលខ្ញុំរៀនថ្នាក់មធ្យមសិក្សានៅវិទ្យាល័យ ។ បុរសដ៏ល្អនេះ បានបង្រៀនថ្នាក់សិក្ខាសាលារយៈពេលតែពីរ ឬ បីឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែគាត់បានបើកដួងចិត្តខ្ញុំ បានជួយខ្ញុំឲ្យទទួលទីបន្ទាល់មួយ ។ គាត់មិនមែនជាគ្រូបង្រៀនដែលមានប្រជាប្រិយភាពខ្លាំងនៅ សាលារៀននោះទេ ប៉ុន្តែគាត់តែងតែបានរៀបចំ ហើយឥទ្ធិពលរបស់គាត់មកលើខ្ញុំនោះពោរពេញដោយអំណាច និង យូរអង្វែង ។ ខ្ញុំបានឃើញបុរសម្នាក់នេះម្ដងម្កាល ក្នុង៤០ឆ្នាំ ចាប់តាំងពីគាត់បានបង្រៀនខ្ញុំ គឺពេលដែលគាត់បានមកជួបខ្ញុំក្នុងពិធីបុណ្យសពឪពុកខ្ញុំ ។ ពិតណាស់ នោះគឺជាទង្វើមួយដែលមិនចង់បានមុខតំណែង ឬ អំណាចឡើយ ។
ខ្ញុំសូមគោរពដល់គ្រូបង្រៀនដ៏លះបង់នោះ និងមនុស្សជាច្រើនទៀតដែលដូចគាត់ ល្អ ហើយស្មោះត្រង់ពិត ។ ខ្ញុំសូមគោរពដល់គ្រូសាលាថ្ងៃអាទិត្យម្នាក់ ដែលមិនគ្រាន់តែបង្រៀនសិស្សក្នុងថ្នាក់នៅថ្ងៃអាទិត្យប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែបង្រៀន និង ជះឥទ្ធិពលដល់សិស្សទាំងនោះ ដោយអញ្ជើញពួកគេឲ្យចូលរួមបរិភោគអាហារពេលព្រឹកជាមួយគ្រួសារគាត់ ។ ខ្ញុំសូមគោរពដល់ថ្នាក់ដឹកនាំយុវវ័យ ដែលចូលរួមសកម្មភាពកីឡា និង កម្មវិធីវប្បធម៌នានារបស់យុវជន និងយុវនារីនៅក្នុងវួដខ្លួន ។ ខ្ញុំសូមគោរពបុរសម្នាក់ដែលសរសេរសំបុត្រលើកទឹកចិត្តខ្លីមួយ ទៅដល់អ្នកជិតខាង និង ស្ត្រីម្នាក់ដែលមិនគ្រាន់តែផ្ញើកាតបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ទេ តែបានយកវាទៅដល់សមាជិកគ្រួសារ និង មិត្តភក្ដិដែលត្រូវការការសួរសុខទុក្ខដោយផ្ទាល់ដៃ ។ ខ្ញុំសូមគោរពដល់បងប្រុសម្នាក់ដែលបានដឹកអ្នកជិតខាងខ្លួនជាប្រចាំ អំឡុងពេលដែលអ្នកជិតខាងនោះមានជំងឺជរាភ្លេចភ្លាំង—ដោយផ្តល់នូវសេចក្តីត្រូវការដ៏ចាំបាច់ដល់គាត់ និង ភរិយាគាត់ ។
កិច្ចការទាំងនេះ ពុំបានធ្វើឡើងដើម្បីបានការសរសើរ ឬ កិត្តិយសនោះទេ ។ បុរស និង ស្ត្រីទាំងនេះ ពុំមានចិត្តទទួលបានមុខតំណែង ឬ សិទ្ធិអំណាចអ្វីឡើយ ។ ពួកគេជាកូនសិស្សរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ដោយបន្តទៅចុះឡើង ហើយធ្វើការល្អ ហើយដូចជាស៊ិបឡុន ដែរ ពួកគេកំពុងព្យាយាមផ្គាប់ព្រះទ័យរបស់ព្រះវរបិតាខ្លួននៅស្ថានសួគ៌ ។
វាធ្វើឲ្យខ្ញុំកើតទុក្ខ នៅពេលខ្ញុំបានឮថា មនុស្សមួយចំនួនឈប់បម្រើ ឬ ចូលរួមព្រះវិហារ ដោយសារពួកគេត្រូវបានដោះលែងពីការហៅបម្រើ ឬ មានអារម្មណ៍ថាត្រូវគេមើលរំលងខ្លួនចំពោះមុខងារ ឬ តំណែងណាមួយ ។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថាថ្ងៃណាមួយ ពួកគេនឹងរៀននូវមេរៀនដូចគ្នានេះ ដែលខ្ញុំបានរៀនកាលពីនៅជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាវ័យក្មេង—ថាការបម្រើដែលសំខាន់បំផុត គឺត្រូវបានទទួលស្គាល់ដោយព្រះតែមួយអង្គគត់ ។ នៅក្នុងការធ្វើតាមចំណាប់អារម្មណ៍ផ្ទាល់របស់ខ្លួន តើយើងបានភ្លេចធ្វើតាមព្រះទ័យទ្រង់ និងដើម្បីទ្រង់ឬ ?
អ្នកខ្លះ អាចនិយាយថា « ប៉ុន្តែខ្ញុំបានក្លាយខ្លួនដូចអស់អ្នក ដែលអ្នកបានរៀបរាប់យូរមកហើយ » ។ ដំណឹងល្អនៃព្រះសិក្ខាបទរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺថា បំណងប្រាថ្នានៃដួងចិត្តយើងអាចត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរ ហើយទឹកចិត្តរបស់យើងអាចត្រូវបានអប់រំ និង ដុសខាត់ ។ នៅពេលយើងជ្រមុជទឹកចូលមកក្នុងក្រោលដ៏ពិតនៃព្រះ នោះយើងចាប់ផ្តើមដំណើរការនៃការប្រែក្លាយជាសត្វលោកថ្មី ( សូមមើល កូរិនថូសទី ២ ៥:១៧; ម៉ូសាយ ២៧:២៦) ។ រាល់ពេលដែលយើងរំឭកសេចក្តីសញ្ញានៃពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក ដោយការទទួលទានសាក្រាម៉ង់ នោះយើងបោះជើងមួយជំហានខិតកាន់តែជិតគោលដៅចុងក្រោយនោះ៥ នៅពេលយើងស៊ូទ្រាំនៅក្នុងសេចក្តីសញ្ញានោះ នោះយើងផ្តល់កម្លាំងដើម្បីទួញយំជាមួយអស់អ្នកណាដែលទួញយំ ហើយកម្សាន្តទុក្ខដល់អស់អ្នកណាដែលកំពុងត្រូវការការកម្សាន្តទុក្ខ ( សូមមើល ម៉ូសាយ ១៨:៩) ។ នៅក្នុងសេចក្តីសញ្ញានោះ យើងរកឃើញព្រះគុណដែលអាចឲ្យយើងបម្រើព្រះ ហើយគោរពព្រះបញ្ញត្តិរបស់ទ្រង់ រួមទាំងស្រឡាញ់ព្រះអស់ពីដួងចិត្តយើង និង ស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចខ្លួនយើងដែរ ។៦ នៅក្នុងសេចក្តីសញ្ញានោះ ព្រះ និង ព្រះគ្រីស្ទប្រទានជំនួយដល់យើងដូច្នេះយើងអាចផ្តល់ជំនួយដល់អស់អ្នកដែលត្រូវការជំនួយពីយើង ( សូមមើល ម៉ូសាយ ៤:១៦សូមមើលផងដែរ ខ ១១–១៥) ។
អ្វីៗទាំងអស់ដែលខ្ញុំចង់បាននៅក្នុងជីវិតនោះគឺផ្គាប់ចិត្តឪពុករបស់ខ្ញុំ—ទាំងឪពុកខាងសាច់ឈាម និងព្រះវរបិតាសួគ៌—ហើយដើម្បីក្លាយឲ្យកាន់តែដូចជាស៊ិបឡុន ។៧
ខ្ញុំមានអំណរគុណចំពោះ ព្រះវរបិតាសួគ៌ខ្ញុំសម្រាប់មនុស្សទាំងអស់ដែលដូចស៊ិបឡុន ដែលបានផ្តល់ជាគំរូឲ្យខ្ញុំ—និងយើងទាំងអស់គ្នា—នូវសេចក្តីសង្ឃឹម ។ ក្នុងជីវិតពួកគេ យើងឃើញនូវសាក្សីដែលព្រះបិតាសួគ៌ជាទីស្រឡាញ់ និង ព្រះអង្គសង្គ្រោះ មានព្រះទ័យទុកដាក់ និង អាណិតអាសូរដល់យើង ។ ខ្ញុំសូមបន្ថែមទីបន្ទាល់ខ្ញុំលើទីបន្ទាល់ពួកគេ ព្រមទាំងអង្វរឲ្យព្យាយាមធ្វើកាន់តែដូចពួកគេ ក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។