ជ្រើសរើសជឿ

ដោយ អែលឌើរ អិល វិតនី ក្លេតុន

ក្នុងគណៈប្រធាននៃពួកចិតសិបនាក់

ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានផ្តល់ដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ជាពន្លឺដើម្បីដឹកនាំ អស់អ្នកទាំងឡាយដែលជ្រើសរើសជឿ និងដើរតាមទ្រង់ ។

កាលពីខែមករា កន្លងទៅនេះ ក្មេងស្រីអាយុប្រាំពីរឆ្នាំ សែល្លើរ ហ្គាតស្លឺ និងគ្រួសារនាងបានហោះហើរពី រដ្ឋ ហ្លូរីដា ទៅកាន់ រដ្ឋ អិលលីណោយ ដោយយន្តហោះឯកជនមួយ ។ ឳពុករបស់ សែល្លើរ ជាអ្នកបើក ។ បន្ទាប់ពីមេឃងងឹតបន្តិច ម៉ាស៊ីនយន្តហោះចាប់ផ្តើមធ្វើទុក្ខ ហើយបុកកូនភ្នំ កាន់ថាក់គី ដ៏សែនងងឹត ដាំក្បាលចុះក្រោម នៅក្នុងទីតាំងភូមិសាស្រ្តដ៏សែនលំបាក ។ គ្រាប់គ្នាបានទទួលមរណៈភាពនៅក្នុងគ្រោះថ្នាក់នោះលើកលែងតែ សែល្លើរ ។ កដៃនាងបាក់ដោយសារការប៉ះទង្គិចនោះ ។ ស្នាមរបួសកកិតគ្នាធ្វើឲ្យមានការឈឺចាប់ ហើយស្បែងជើងនាងរបូតចេញ ។ វាត្រជាក់ខ្លាំងណាស់ ស៊ីតុណ្ហភាព ៣៨ អង្សារ ហ្វារិនហៃ ( ឬ ៣ អង្សារសេ ) ជាយប់រដូវរងារដែលមានភ្លៀងធ្លាក់ស្រិចៗនៅ កាន់ថាក់គី --- ហើយ សែល្លើរ ស្លៀកតែខោខ្លី អាវយឺត និងស្រោមជើងប៉ុណ្ណោះ ។

នាងស្រែយំរកឳពុកម្តាយរបស់នាង ប៉ុន្តែគ្មាននរណាឆ្លើយតបទេ ។ នាងប្រើសេចក្តី្កក្លាហានតិចតួចដែលនៅសល់ នាងដើរជើងទទេ ឆ្លងអូរ កាត់ប្រឡាយ និងកាត់ចម្ការប៊ែរីសុទ្ធតែបន្លា ដើម្បីស្វែងរកជំនួយ ។ ពីលើកំពូលភ្នំ សែល្លើរ ក្រឡេកឃើញពន្លឺភ្លើង ពីចម្ងាយប្រហែលជាពីរគីឡូម៉ែត្រ ។ ដើរឆ្លងកាត់គម្ពោតព្រៃក្នុងភាពអាប់អួរឆ្ពោះទៅរកពន្លឺ នៅទីបំផុតនាងបានទៅដល់ផ្ទះបុរសចិត្តល្អម្នាក់ ដែលនាងមិនធ្លាប់ស្គាល់សោះ គាត់បានជួយសង្គ្រោះនាងជាបន្ទាន់ ។ សែល្លើរ មានសុវត្ថិភាព មិនយូរប៉ុន្មាននាងត្រូវបានបញ្ជូនទៅកាន់មន្ទីរពេទ្យ ហើយបានទទួលការជួយព្យាបាលឲ្យសះស្បើយផងដែរ ។^១

សែល្លើរ នៅមានជីវិតព្រោះនាងបានឃើញពន្លឺពីចម្ងាយ ហើយស្វែងរកផ្លូវទៅកាន់ទីនោះ--- ពុះពាររាល់ឧបសគ្គ—ទោះបីជានៅក្នុងជនបទដាច់ស្រយាលក្តី ជាមួយសោកនាដកម្មដ៏មហិមាដែលនាងជួបប្រទះ និងការរងរបួសរបស់នាង ។ វាពិបាកណាស់ក្នុងការស្រមៃ ពីរបៀបដែល សែល្លើរ រិះរកមធ្យោបាយធ្វើដូច្នេះនាយប់នោះ ។ ប៉ុនែ្តអ្វីដែលយើងបានដឹងនោះ គឺនាងបានឃើញពន្លឺ ចេញពីគេហដ្ឋាននោះពីចម្ងាយ ជាឱកាសអាចបានសង្គ្រោះ ។ គឺមានក្តីសង្ឈឹម ។ នាងហ៊ានប្រឈមមុខ ទោះបីមានរឿងអាក្រក់កើតឡើងក្តីក៏នាងអាចរួចផុតពីគ្រោះថ្នាក់ដោយសារពន្លឺដែលនាងឃើញនោះ ។

យើងទាំងអស់គ្នាមួយចំនួន នឹងមិនស៊ូទ្រាំនឹង បទពិសោធន៏ ដ៏សែនឈឺចាប់ដូច សែល្លើរ ទេ ។ ប៉ុន្តែនៅថ្ងៃណាមួយ យើងនឹងធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់ព្រៃរហោស្ថាន ផ្នែកព្រលឹងវិញ្ញាណព្រមទាំងអារម្មណ៏ដ៏យ៉ាប់យឺនរបស់យើងផ្ទាល់ ។ នៅក្នុងគ្រានោះ ទោះក្នុងភាពងងឹត ឬហាក់ដូចជាអស់សង្ឈឹមក្តី ប្រសិនបើយើងស្វែងរក នោះនឹង តែងតែ មានពន្លឺខាងវិញ្ញាណ បោយដៃហៅយើងផ្តល់ក្តីសង្ឈឹមថាបានសង្គ្រោះ និងបានធូរស្បើយ ។ ពន្លឺចែងចាំងចេញពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដល់គ្រប់មនុស្សជាតិទាំងអស់ ទ្រង់ជាពន្លឺនៃលោកិយ ។

ការស្គាល់ពន្លឺខាងវិញ្ញាណ គឺខុសគ្នាពីការមើលឃើញពន្លឺខាងសាច់ឈាម ។ ការទទួលស្គាល់ពន្លឺខាងព្រលឹងវិញ្ញាណរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ គឺចាប់ផ្តើមពីឆន្ទះរបស់យើងក្នុងការជឿ ។ ព្រះតម្រូវឲ្យយ៉ាងហោចណាស់យើងមានបំណងប្រាថ្នាដើម្បីជឿ ។ « បើសិនជាអ្នករាល់គ្នាចង់ភ្ញាក់ឡើង ហើយដាស់សមត្ថភាព... ធ្វើការពិសោធន៏ អនុវត្តន៏ សេចក្តីជំនឿ» ព្យាការីអាលម៉ា បានបង្រៀនថា ៖ « បើសិនជាអ្នករាល់គ្នា ពុំអាចធ្វើអ្វីក៏ដោយក្រៅពី ការចង់ ជឿនោះសូមឲ្យចំណង់នេះមាននៅក្នុងខ្លួនអ្នក គឺរហូតដល់អ្នកអាចទុកកន្លែងមួយ សំរាប់ពាក្យសម្ដីរបស់ខ្ញុំ [ព្រះអង្គសង្រ្គោះ] មួយភាគចុះ » ។^២

អាល់ម៉ា អំពាវនាវដល់យើងឲ្យមានចំណង់ជឿ ហើយ « ទុកកន្លែង » នៅក្នុងចិត្តយើង សម្រាប់បន្ទូលដាស់តឿនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដល់យើងថា សេចក្តីជំនឿ និងការជឿ គឺទាមទារឲ្យផុសចេញពីការជ្រើសរើស និងសកម្មភាពរបស់យើងផ្ទាល់ ។ យើងត្រូវតែ « ភ្ញាក់ឡើង ហើយដាស់សមត្ថភាព [របស់យើង] » ។ យើងសូមនោះរមែងនឹងបាន បើយើងរកនោះរមែងនឹងឃើញ បើគោះនោះតែងនឹងបើកឲ្យយើង។ ការសន្យាទាំងនេះបានប្រទានដល់យើងថា៖ « ត្បិតអស់អ្នកណាដែលសូម នោះរមែងបាន អ្នកណាដែលរកនោះរមែងឃើញ ហើយនឹងបើកឲ្យអ្នកណាដែលគោះដែរ » ។^៣

គ្មានការអង្វរកឲ្យជឿណា ដែលរំភើបចិត្តសម្រាប់យើង ជាងមកពីព្រះអង្គសង្គ្រោះផ្ទាល់នោះទេ អំឡុងពេលនៃការ បម្រើរបស់ទ្រង់នៅលើផែនដី ទ្រង់បានអំពាវនាវដល់អ្នកស្តាប់ដែលមិនព្រមជឿទ្រង់ថា ៖

« បើសិនជាខ្ញុំមិនធ្វើការរបស់ព្រះវរបិតាខ្ញុំទេ នោះកុំឲ្យជឿដល់ខ្ញុំឡើយ។

« ប៉ុន្តែ បើខ្ញុំធ្វើការរបស់ទ្រង់វិញ នោះទោះបើអ្នករាល់គ្នាមិនជឿខ្ញុំ គង់តែត្រូវជឿដល់ការទាំងនោះដែរ ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានដឹង ហើយជឿថា ព្រះវរបិតាទ្រង់គង់នៅក្នុងខ្ញុំ ហើយខ្ញុំក្នុងទ្រង់ដែរ » ។^៤

រាល់ថ្ងៃ យើងម្នាក់ៗប្រឈមមុខនឹងការសាកល្បង។ វាជាការសាកល្បងសំរាប់ជីវិតរបស់យើង៖ តើយើងនឹងជ្រើសរើសជឿលើទ្រង់ ហើយអនុញ្ញាតឲ្យពន្លឺនៃដំណឹងល្អដុះដាលក្នុងខ្លួនយើង ឬបដិសេធមិនជឿ ហើយទទូចចង់ធ្វើដំណើម្នាក់ឯងក្នុងភាពងងឹតឬ? ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានផ្តល់ដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ជាពន្លឺដើម្បីដឹកនាំ អស់អ្នកទាំងឡាយដែលជ្រើសរើសជឿ និងដើរតាមទ្រង់ ។

បន្ទាប់ពីការធ្លាក់យន្ដហោះនោះមក សែល្លើរ មានជម្រើស ។ នាងអាចជ្រើសរើសនៅជិតយន្តហោះក្នុងទីងងឹត តែម្នាក់ឯងហើយភ័យខ្លាច ។ ប៉ុន្តែរាត្រីនោះកាន់តែយូរ ហើយវាមានតែរងារឡើងៗប៉ុណ្ណោះ ។ នាងជ្រើសរើសវិធីផ្សេង ។ សែល្លើរ បានឡើងលើភ្នំ ហើយនៅទីនេះនាងបានឃើញពន្លឺ ខាងមុខ ។

មិនយូរប៉ុន្មាននាងបានដើរទាំងយប់ឆ្ពោះទៅរកពន្លឺ ដែលវាកាន់តែភ្លឺឡើងៗ ។ ដោយឡែកមានពេលដែលនាងមើលមិនឃើញពន្លឺនោះ ។ ប្រហែល នាងមើលមិនឃើញខណៈពេលដែលនាងស្ថិតក្នុងជ្រលងភ្នំ បាំងដើមឈើ ឬបាំងកម្ពោតព្រៃ ប៉ុន្តែនាងនៅតែបន្តទៅមុខទៀត ។ ពេលណាដែលអាចមើលឃើញពន្លឺ សែល្លើរ មានភស្តុតាងបញ្ជាក់ថានាងស្ថិតនៅលើផ្លូវត្រូវ។ នាងមិនទាន់ដឹងច្បាស់ថាពន្លឺនោះជាអ្វីនោះទេ ប៉ុន្តែនាងបន្តដើរឆ្ពោះទៅ ផ្អែកលើអ្វីដែលនាងបានដឹង មានទំនុកចិត្ត ក្តីសង្ឈឹម ថានាងអាចនឹងមើលឃើញជាថ្មី បើនាងឆ្ពោះនៅលើទិសដៅដែលត្រឹមត្រូវ ។ តាមរយៈការធ្វើដូច្នេះជីវិតរបស់នាងអាចបានសង្គ្រោះ ។

ជីវិតរបស់យើងក៏អាចដូច្នេះដែរ ។ មានពេលដែលយើងឈឺចាប់ នឿយហាត់ ហើយជីវិតយើងហាក់បីដូចជា នៅក្នុងទីងងឹត និងរងារ ។ មានគ្រាដែលយើងមើលមិនឃើញពន្លឺនៅខាងមុខ ហើយយើងមានអារម្មណ៏ចង់ចុះចាញ់ ។ បើយើងមានឆន្ទៈជឿ ជ្រើសរើសមានជំនឿ នោះការបង្រៀន និងគំរូរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ នឹងបង្ហាញផ្លូវដែលយើងឆ្ពោះទៅមុខ ។

ជ្រើសរើសជឿ

ដូច សែល្លើរ បានជឿថានាងនឹងរកឃើញសុវត្តិភាពដោយសារពន្លឺពីចម្ងាយនោះ ដូច្នេះយើងទាំងអស់គ្នាត្រូវជ្រើរើសបើកដួងចិត្ត ចំពោះព្រះអង្គសង្គ្រោះដ៏ទេវភាពពិតប្រាកដ—ចំពោះពន្លឺដ៏អស់កល្ប និងការព្យាបាលដោយក្តីករុណារបស់ទ្រង់ ។ ព្យាការីជាច្រើនជំនាន់មកហើយបានលើកទឹកចិត្តយើង និងសូមអង្វរយើងឲ្យជឿលើព្រះគ្រីស្ទ ។ ការទូន្មានរបស់ពួកលោក ឆ្លុះបញ្ចាំងពីមូលដ្ឋានគ្រីស្ទនៃព្រឹត្តការណ៏នេះថា៖ ព្រះមិនបង្ខំឲ្យយើងជឿទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ទ្រង់អញ្ចើញយើងឲ្យជឿ តាមរយៈការបញ្ជូនព្យាការីនិងសាវកដែលនៅរស់ឲ្យបង្រៀនយើង តាមរយៈការផ្តល់ព្រះគម្ពីរ និងព្រមទាំងការអំពាវនាវ តាមរយៈព្រះវិញ្ញាណរបស់ ទ្រង់ផងដែរ។ យើងគឺជាមនុស្សម្នាក់ ដែលត្រូវឱបក្រសោបយកការអញ្ជើញខាងវិញ្ញាណទាំងអស់នេះ ជ្រើសរើសយកកែវភ្នែកដែលមើលឃើញពន្លឺខាងវិញ្ញាណ ដែលទ្រង់បានអំពាវនាវហៅយើង ។ ការសម្រេចចិត្តជឿ គឺជាជម្រើសដ៏សំខាន់បំផុតដែលយើងមិនធ្លាប់មាន ។ វាគឺជាសណ្ឋាននៃការសម្រេចចិត្តទាំងឡាយរបស់យើង ។

ព្រះមិនបង្ខំឲ្យយើងជឿ ជាងឲ្យយើងគោរពព្រះបញ្ញត្តិនោះទេ ផ្ទុយទៅវិញទ្រង់មានព្រះទ័យ ដ៏ឥខ្ចោះដើម្បីប្រទានពរដល់យើង ។ តែទ្រង់ហៅឲ្យយើងជឿលើទ្រង់—ឲ្យអនុវត្តក្តីជំនឿដ៏តូច និងមានកន្លែងសម្រាប់ព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់--- ដែលអនុវត្តរហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះ ។ ដូចព្រះអង្គសង្គ្រោះមានបន្ទូលថា៖ «យើងធ្វើបន្ទាល់ថា ព្រះវរបិតាទ្រង់បញ្ជាដល់មនុស្សទាំងអស់ ទោះនៅទីណាក៏ដោយ ឲ្យប្រែចិត្តហើយជឿដល់យើង»។ ⁵

ការជឿ ទីបន្ទាល់ និងក្តីជំនឿ មិនមែនជាគោលការណ៏អកម្មទេ។ វាមិនកើតឡើងដល់យើងឯកឯងទេ។ ការជឿគឺត្រូវជ្រើសរើសអ្វីមួយ--- យើងមានសេចក្តីសង្ឃឹមចំពោះវា និងលះបង់ចំពោះវា។ យើងនឹងមិនជឿលើព្រះអង្គសង្រ្គោះ និងដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ ដោយចៃដន្យទេ យើងរឹតតែមិនអធិស្ឋាន ឬបង់ដង្វាយមួយភាគដប់ដោយចៃដន្យទៅទៀត។ យើងជ្រើសរើសជឿយ៉ាងសកម្ម គឺដូចជាយើងជ្រើសរើសគោរពតាមព្រះបញ្ញាតិ្តផ្សេងៗទៀតដែរ។

ចូរដាក់ជំនឿឲ្យក្លាយជាទង្វើ

ដំបូង សែល្លើរ មិនដឹងថាអ្វីដែលនាងកំពុងធ្វើ អាចទទួលផលពេលនាងជំរុញចិត្តឆ្លងកាត់គម្ពោតព្រៃនោះទេ។ នាងវង្វេង ហើយមានរបួស វាងងឹត ហើយត្រជាក់។ ប៉ុន្តែនាងបានទុករឿងធ្លាក់យន្តហោះនោះមួយឡែក ហើយចេញទៅផ្សងព្រេងដោយក្តីសង្ឃឹមថានឹងបានសង្គ្រោះ ទាំងលូនវាឆ្ពោះទៅកាន់ពន្លឺដែលមើលឃើញពីចម្ងាយ។ ពេលនាងឃើញហើយ នាងប្រឹងអស់ពីលទ្ធភាពឆ្ពោះទៅទីនោះ ដោយចាំអ្វីដែលនាងឃើញ។

យើងក៏ដូចគ្នាដែរត្រូវមានកន្លែងសំរាប់សេចក្តីសង្ឃឹម ថាយើងនឹងស្វែងរកពន្លឺខាងវិញ្ញាណ តាមរយៈការជ្រើសរើសឱបក្រសោបយកសេចក្តីជំនឿ ជាជាងជ្រើសរើសយកការសង្ស័យ។ ទង្វើររបស់យើងគឺជាភស្តុតាង បញ្ជាក់ពីសេចក្តីជំនឿរបស់យើង និងប្រែក្លាយជាធាតុផ្សំទាំងឡាយនៃសេចក្តីជំនឿរបស់យើង។ យើងជ្រើសរើសជឿពេលយើងអធិស្ឋាន និងពេលអានព្រះគម្ពីរ។ យើងជ្រើសរើសជឿពេលយើង តមអាហារ រក្សាថ្ងៃឈប់សម្រាកឲ្យបរិសុទ្ធ ពេលយើងថ្វាយបង្គំនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ យើងជ្រើសរើសជឿពេលយើងទទួលពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក និងពេលយើងទទួលទានសាក្រាម៉ង់។ យើងជ្រើសរើសជឿពេលយើង ប្រែចិត្ត និងស្វែងរកការអភ័យទោសដ៏ទេវភាព និងការព្យាបាលដោយក្តីស្រឡាញ់ ។

មិនចុះចាញ់!

ការរីកចម្រើនខាងវិញ្ញាណអាចហាក់ដូចជាយឺតៗ ឬរអាក់រអួល ។ ពេលខ្លះយើងអាចមានអារម្មណ៏ថា យើងបាត់បង់មូលដ្ឋានរបស់យើង ថាយើងបានធ្វើខុស ឬកិច្ចខិតខំស្វែងរកព្រះអង្គសង្គ្រោះ មិនដំណើរការណ៏ ។ បើអ្នកមានអារម្មណ៏ដូច្នេះ សូមកុំចុះចាញ់—ឲ្យសោះ ។ ចូរបន្តមានជំនឿលើទ្រង់ ដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ និងសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ ។ ចូរដាក់ទង្វើររបស់អ្នកឲ្យស្របនឹងជំនឿនោះ ។ ក្នុងគ្រាដែលពន្លឺនៃសេចក្តីជំនឿរបស់អ្នកថយចុះ សូមឲ្យសេចក្តីសង្ឃឹម ចំពោះសេចក្តីស្រឡាញ់ និងព្រះគុណនៃព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដែលមាននៅក្នុងដំណឹងល្អ និងសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ អាចយកឈ្នះលើភាពសង្ស័យរបស់អ្នក ។ ខ្ញុំសូមសន្យាថា ទ្រង់ត្រៀមទទួលអ្នកជាស្រេច ។ នៅថ្ងៃណាមួយអ្នកនឹងឃើញថា នេះគឺជាជម្រើសដ៏ល្អបំផុតដែលអ្នកបានធ្វើ ។ ការសម្រេចចិត្តរបស់អ្នកដើម្បីជឿលើទ្រង់ និងប្រទានពរដល់អ្នកដ៏ច្រើនសន្ធឹក និងជារៀងរហូត ។

ពរជ័យនៃការមានជំនឿ

ខ្ញុំបានទទួលអារម្មណ៏នៃសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏សប្បុរស នៃព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំបានស្វែងរកទ្រង់ក្នុងគ្រានៃក្ដីងងឹតរបស់ខ្ញុំ ហើយទ្រង់បានលាតព្រះហស្ថមកកាន់ខ្ញុំ ជាមួយពន្លឺនៃការព្យាបាល ។ ក្តីអំណរមួយដ៏មហិមាក្នុងជីវិតខ្ញុំ គឺការធ្វើដំណើរជាមួយភរិយារបស់ខ្ញុំ ខាធី ទៅជួបសមាជិកនៃសាសនាចក្រគ្រប់ទិសទីក្នុងពិភពលោក ។ អ្វីៗដ៏អស្ចារ្យដែលយើងបានជួបប្រទះ បានបង្រៀនខ្ញុំ ហើយបង្រៀនយើងអំពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះចំពោះកូនចៅទ្រង់ ។ ពួកគេបានបង្ហាញខ្ញុំ ពីសក្តានុពលគ្មានដែនកំណត់នៃសុភមង្គល ដែលបានប្រែក្លាយជាពរជ័យដល់អស់អ្នកដែលជ្រើសរើសដើរតាមការបង្រៀនរបស់ព្រះអម្ចាស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ខ្ញុំបានរៀនថាការជឿលើទ្រង់ និងព្រះចេស្តានៃការប្រោសលោះរបស់ទ្រង់ គឺជាមាគ៌ាពិតឆ្ពោះទៅ ៖ « សេចក្តីសុខសាន្ត នៅនាលោកិយនេះ និងជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច នៅបរលោកនាយ។ »^៦

ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាប្រភពនៃពន្លឺ និងសេចក្តីសង្ឃឹមសម្រាប់យើងទាំងអស់គ្នា។ ខ្ញុំសូមអធិស្ឋានឲ្យយើងជ្រើសរើសជឿលើទ្រង់។ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។