ហូសាណា និង ហាលេលូយ៉ា—ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដ៏មានព្រះជន្មរស់ ៖ បេះដូងនៃការស្ដារឡើងវិញ និងបុណ្យអ៊ីស្ទើរ
នៅរដូវកាលនៃហូសាណា និងហាលេលូយ៉ានេះ សូមច្រៀងហាលេលូយ៉ា—ព្រោះទ្រង់នឹងសោយរាជ្យជារៀងរហូតតទៅ !
បងប្អូនប្រុសស្រីជាទីស្រឡាញ់ទូទាំងពិភពលោក ៖ ជាមួយពាក្យហូសាណា និងហាលេលូយ៉ា យើងប្រារព្ធអបអរព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដ៏មានព្រះជន្មរស់នៅរដូវកាលនេះ នៃការស្ដារឡើងវិញ និងបុណ្យអ៊ីស្ទើរ ។ ដោយក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ឥតខ្ចោះ ព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើងអះអាងប្រាប់យើង ៖ « ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានសេចក្តីសុខសាន្ត ។ នៅលោកីយ៍នេះ នោះអ្នករាល់គ្នាមានសេចក្តីវេទនាមែន ប៉ុន្តែត្រូវសង្ឃឹមឡើង ដ្បិតខ្ញុំបានឈ្នះលោកីយ៍ហើយ » ។១
ច្រើនឆ្នាំកន្លងទៅ កាលស៊ិស្ទើរ ហ្គង និងខ្ញុំបានជួបគ្រួសារដ៏គួរឲ្យស្រឡាញ់មួយ កូនស្រីវ័យក្មេងរបស់ពួកគេឈ្មោះ អាយវី បានយកប្រអប់វីយូឡុងរបស់នាងចេញមកដោយអៀនខ្មាស់ ។ នាងបានលើកធ្នូវីយូឡុងឡើង បន្ដឹងវា ហើយលាបជ័រវា ។ រួចហើយ នាងបានដាក់វាចុះក្នុងប្រអប់វិញ បង្អោនខ្លួន ហើយអង្គុយចុះ ។ ជាអ្នករៀនថ្មី នាងទើបតែបានចែកចាយអ្វីទាំងអស់ ដែលនាងដឹងអំពីវីយូឡុង ។ ឥឡូវនេះ ច្រើនឆ្នាំក្រោយមក អាយវីលេងវីយូឡុងយ៉ាងពិរោះ ។
ក្នុងពេលរមែងស្លាប់នេះ យើងទាំងអស់គ្នាដូចជាអាយវី និងវីយូឡុងនាងបន្ដិចដែរ ។ យើងចាប់ផ្ដើមនៅដើមដំបូង ។ ដោយមានការអនុវត្ត និងការតស៊ូ យើងរីកលូតលាស់ ហើយបានប្រសើរឡើង ។ តាមដំណាក់កាលពេលវេលា សិទ្ធិជ្រើសរើសខាងសីលធម៌ និងបទពិសោធន៍ជីវិតរមែងស្លាប់ជួយយើងឲ្យក្លាយកាន់តែដូចជាព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង ពេលយើងធ្វើការជាមួយទ្រង់ក្នុងចម្ការទំពាំងបាយជូររបស់ទ្រង់២ ហើយដើរតាមផ្លូវនៃសេចក្ដីសញ្ញារបស់ទ្រង់ ។
ខួបអនុស្សាវរីយ៍ រួមទាំងខួបពីររយឆ្នាំនេះ គូសបញ្ជាក់ពីគន្លងនៃការស្ដារឡើងវិញ ។៣ ក្នុងការប្រារព្ធអបអរការស្ដារឡើងវិញនៃដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែលកំពុងបន្ដនេះ យើងក៏រៀបចំខ្លួនសម្រាប់បុណ្យអ៊ីស្ទើរផងដែរ ។ ក្នុងករណីទាំងពីរ យើងអររីករាយនឹងការយាងមកវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ទ្រង់មានព្រះជន្មរស់—មិនមែនតែពីមុនទេ ប៉ុន្ដែឥឡូវនេះផងដែរ មិនមែនសម្រាប់មនុស្សមួយចំនួនទេ ប៉ុន្ដែសម្រាប់មនុស្សទាំងអស់គ្នា ។ ទ្រង់បានយាងមក ហើយនឹងយាងមកដើម្បីព្យាបាលអ្នកខូចចិត្ត ដោះលែងអ្នកជាប់សេវកភាព ព្យាបាលមនុស្សខ្វាក់ ហើយដាក់ឲ្យអ្នករងទុក្ខមានសេរីភាព ។៤ នោះគឺយើងម្នាក់ៗ ។ ការសន្យាប្រោសលោះរបស់ទ្រង់អនុវត្តបាន មិនថាអតីតកាលយើង បច្ចុប្បន្នកាលយើង ឬកង្វល់នានាក្នុងអនាគតកាលរបស់យើងឡើយ ។
ថ្ងៃស្អែកជាថ្ងៃអាទិត្យធាងចាក ។ តាមប្រពៃណីធាងចាកគឺជានិមិត្តរូបដ៏ពិសិដ្ឋដើម្បីបង្ហាញពីសេចក្តីអំណរនៅក្នុងព្រះអម្ចាស់របស់យើងក៏ដូចជានៅក្នុងជ័យជំនះរបស់ព្រះយេស៊ូវក្នុងក្រុងយេរូសាឡិម ជាកន្លែងដែល « បណ្តាមនុស្ស … យកធាងចាកចេញទៅទទួលទ្រង់ » ។៥ ( បងប្អូនប្រហែលជាចាប់អារម្មណ៍ចង់ដឹងពីរឿងដើមនៃផ្ទាំងគំនូរ ហែរី អេនឌើរសិន នេះដែលបានព្យួរនៅក្នុងការិយាល័យរបស់ប្រធានរ័សុលអិមណិលសុននៅខាងក្រោយតុរបស់លោក ។ ) ក្នុងគម្ពីរវិវរណៈ អ្នកដែលសរសើរដល់ព្រះ និងកូនចៀមធ្វើដូច្នេះដោយ « ទាំងពាក់អាវសវែង ហើយកាន់ធាងចាកនៅដៃ » ។៦ ជាមួយនឹង « សំលៀកបំពាក់នៃសេចក្ដីសុចរិត » និង « មកុដនៃសិរីល្អ » នោះស្លឹកចាកក៏មាននៅក្នុងការអធិស្ឋានឧទ្ទិសឆ្លងព្រះវិហារបរិសុទ្ធខឺតឡង់ ។៧
ពិតណាស់ សារសំខាន់នៃថ្ងៃអាទិត្យធាងចាកមានហួសពីហ្វូងមនុស្សទទួលព្រះយេស៊ូវដោយធាងចាកទៅទៀត ។ នៅថ្ងៃអាទិត្យធាងចាក ព្រះយេស៊ូវបានយាងចូលក្រុងយេរូសាឡិមតាមរបៀប ដែលពួកអ្នកស្មោះត្រង់បានស្គាល់ថាជាការបំពេញការព្យាករមួយ ។ ដូចដែលសាការី៨និងអ្នកនិពន្ធគម្ពីរទំនុកតម្កើងបានព្យាករថា ព្រះអម្ចាស់របស់យើងបានយាងចូលក្រុងយេរូសាឡិម ដោយជិះកូនលា កាលបណ្ដាមនុស្សស្រែកឡើងថា « ហូសាណា នៅស្ថានដ៏ខ្ពស់បំផុត » ។៩ ហូសាណា មានន័យថា « សូមជួយសង្គ្រោះឥឡូវ » ។១០ ហើយឥឡូវនេះ កាលយើងអររីករាយ « សូមឲ្យព្រះអង្គ ដែលយាងមកដោយនូវព្រះនាម ព្រះយេហូវ៉ា បានប្រកបដោយព្រះពរ » ។១១
មួយសប្ដាហ៍បន្ទាប់ពីថ្ងៃអាទិត្យធាងចាក គឺជាថ្ងៃអាទិត្យបុណ្យអ៊ីស្ទើរ ។ ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុនបង្រៀនថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ « បានយាងមកបង់ថ្លៃបំណុលដែលទ្រង់ពុំបានជំពាក់ ពីព្រោះយើងបានខ្ចីបំណុលដែលយើងពុំអាចសងបាន » ។១២ ពិតណាស់ តាមរយៈដង្វាយធួននៃព្រះគ្រីស្ទ នោះបុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះទាំងអស់ « អាចបានសង្គ្រោះ ដោយសារការគោរពតាមក្រឹត្យវិន័យ និងពិធីបរិសុទ្ធទាំងឡាយនៃដំណឹងល្អ » ។១៣ នៅបុណ្យអ៊ីស្ទើរ យើងច្រៀងហាលេលូយ៉ា ។ ហាលេលូយ៉ាមានន័យថា « ចូរអ្នកសរសើរដល់ព្រះអម្ចាស់ព្រះយេហូវ៉ា » ។១៤ ការបន្ទរ« ហាលេលូយ៉ា »ក្នុងចម្រៀងអំពីព្រះមែស៊ីរបស់លោក ហេនឌេល គឺជាការប្រកាសអំពីបុណ្យអ៊ីស្ទើរជាទីស្រឡាញ់ថា ទ្រង់គឺជា « ព្រះអម្ចាស់លើអស់ទាំងព្រះអម្ចាស់ ហើយជាស្តេចលើអស់ទាំងស្តេច » ។១៥
ព្រឹត្តិការណ៍ដ៏ពិសិដ្ឋរវាងថ្ងៃអាទិត្យធាងចាក និងថ្ងៃអាទិត្យបុណ្យអ៊ីស្ទើរគឺជាដំណើររឿងនៃហូសាណា និងហាលេលូយ៉ា ។ ហូសាណាគឺជាការអង្វររបស់យើងឲ្យព្រះជួយសង្គ្រោះ ។ ហាលេលូយ៉ាបង្ហាញពីការសរសើរដល់ព្រះអម្ចាស់សម្រាប់ក្ដីសង្ឃឹមនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ និងការតម្កើងឡើង ។ នៅក្នុងហូសាណា និងហាលេលូយ៉ា យើងទទួលស្គាល់ថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដ៏មានព្រះជន្មរស់គឺជាបេះដូងនៃបុណ្យអ៊ីស្ទើរ និងការស្ដារឡើងវិញនៅថ្ងៃចុងក្រោយ ។
ការស្ដារឡើងវិញនៅថ្ងៃចុងក្រោយចាប់ផ្ដើមដោយ—ជាការបង្ហាញព្រះកាយជាក់ស្ដែងរបស់ព្រះ គឺព្រះវរបិតា និងព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដល់ព្យាការីវ័យក្មេង យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ។ ព្យាការីយ៉ូសែបបាននិយាយថា « បើអ្នកអាចសំឡឹងទៅស្ថានសួគ៌រយៈពេលប្រាំនាទី នោះអ្នកនឹងដឹងច្រើនជាងអ្វីដែលអ្នកដឹង តាមរយៈការអានអ្វីទាំងអស់ដែលធ្លាប់បានសរសេរអំពីប្រធានបទនេះ » ។១៦ ដោយសារស្ថានសួគ៌បានបើកឡើងជាថ្មី នោះយើងដឹង ហើយ « ជឿដល់ព្រះ គឺព្រះវរបិតាដ៏គង់នៅអស់កល្បជានិច្ច និង ដល់ព្រះរាជបុត្រាទ្រង់គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយដល់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ »១៧ជាក្រុមព្រះដ៏ពិសិដ្ឋ ។
នៅថ្ងៃអាទិត្យបុណ្យអ៊ីស្ទើរ ទី ៣ ខែ មេសា ឆ្នាំ ១៨៣៦ នៅដើមឆ្នាំដំបូងៗនៃការស្ដារឡើងវិញ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដ៏មានព្រះជន្មរស់បានបង្ហាញព្រះកាយ បន្ទាប់ពីព្រះវិហារបរិសុទ្ធខឺតឡង់ត្រូវបានឧទ្ទិសឆ្លង ។ អស់អ្នកដែលបានឃើញទ្រង់នៅទីនោះបានថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីទ្រង់ជាការប្រៀបធៀបទៅនឹងភ្លើង និងទឹក ៖ « ព្រះនេត្ររបស់ទ្រង់ដូចជាអណ្ដាតភ្លើងព្រះកេសារបស់ទ្រង់ស ដូចជាហិមៈសុទ្ធព្រះភក្ត្ររបស់ទ្រង់ភ្លឺជាងពន្លឺថ្ងៃហើយសំឡេងរបស់ទ្រង់ ដូចជាសូរនៃទឹកច្រើនគឺជាសំឡេងនៃព្រះយេហូវ៉ា » ។១៨
នៅក្នុងឱកាសនោះ ព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើងបានប្រកាសថា « យើងជាដើមហើយជាចុង យើងជាអង្គដែលមានព្រះជន្មរស់នៅ យើងជាអង្គដែលត្រូវបានស្លាប់ យើងជាព្រះគាំទ្រ របស់អ្នកជាមួយព្រះវរបិតា » ។១៩ ជាថ្មីម្ដងទៀតមានការប្រើការប្រៀបធៀប—ដើមនិងចុង រស់និងស្លាប់ ។ ទ្រង់ជាអាលផា និងអូមេកា គឺជាមុនគេ ហើយក្រោយគេ២០ ជាអង្គនិពន្ធ និងអ្នកបញ្ចប់នៃសេចក្ដីជំនឿរបស់យើង ។២១
បន្ទាប់ពីការបង្ហាញព្រះកាយរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះម៉ូសេ អេលីយ៉ាស និងអេលីយ៉ាក៏បានមកដែរ ។ តាមរយៈការដឹកនាំដ៏ទេវភាព ព្យាការីដ៏អស្ចារ្យពីបុរាណទាំងនេះបានស្ដារកូនសោបព្វជិតភាព និងសិទ្ធិអំណាចឡើងវិញ ។ ហេតុដូច្នេះ « កូនសោទាំងឡាយនៃគ្រាកាន់កាប់ត្រួតត្រានេះត្រូវបានប្រគល់ »២២ទៅក្នុងដៃនៃសាសនាចក្រដែលបានស្ដារឡើងវិញរបស់ទ្រង់ ដើម្បីផ្ដល់ពរជ័យដល់បុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះទាំងអស់ ។
ការលេចមករបស់អេលីយ៉ានៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធខឺតឡង់ក៏បានបំពេញតាមការព្យាកររបស់ម៉ាឡាគីក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ដែរថា អេលីយ៉ានឹងត្រឡប់មកវិញ « មុនដែលថ្ងៃដ៏ធំ ហើយគួរស្ញែងខ្លាចនៃព្រះអម្ចាស់បានមកដល់ » ។២៣ ដោយការធ្វើដូច្នោះ ការបង្ហាញកាយរបស់អេលីយ៉ាបានកើតឡើងស្របគ្នា មិនមែនដោយចៃដន្យទៅនឹងរដូវបុណ្យរំលងរបស់សាសន៍យូដា ដែលជាប្រពៃណីទន្ទឹងរង់ចាំការត្រឡប់មកវិញរបស់អេលីយ៉ាដោយក្ដីគោរពនោះទេ ។
ក្រុមគ្រួសារសាសន៍យូដាដ៏ស្មោះត្រង់ជាច្រើនបានដាក់កន្លែងមួយ សម្រាប់អេលីយ៉ានៅលើតុបុណ្យរំលងរបស់ពួកគេ ។ មនុស្សជាច្រើនចាក់ទឹកពេញកែវដើម្បីអញ្ជើញ និងស្វាគមន៍លោក ។ ហើយមនុស្សមួយចំនួន អំឡុងពេលបរិភោគអាហារបុណ្យរំលងប្រពៃណី បានឲ្យកូនម្នាក់ទៅចាំនៅទ្វារ ពេលខ្លះទុកទ្វារឲ្យចំហបន្ដិច ដើម្បីមើលឃើញថា តើអេលីយ៉ានៅខាងក្រៅរង់ចាំការអញ្ជើញឬអត់ ។២៤
ជាការបំពេញតាមការព្យាករ និងជាផ្នែកនៃការស្ដារឡើងវិញដែលបានសន្យាដល់គ្រប់ការណ៍ទាំងអស់២៥ អេលីយ៉ាបានមកដូចបានសន្យានៅបុណ្យអ៊ីស្ទើរ និងនៅដើមបុណ្យរំលង ។ លោកបាននាំយកសិទ្ធិអំណាចផ្សារភ្ជាប់មក ដើម្បីចងក្រុមគ្រួសារនៅលើផែនដី និងនៅលើស្ថានសួគ៌។ ដូចមរ៉ូណៃបានបង្រៀនព្យាការីយ៉ូសែបថា អេលីយ៉ា « នឹងដាក់នៅក្នុងចិត្តនៃកូនចៅនូវសេចក្ដីសន្យាដែលបានធ្វើដល់ពួកឪពុក ហើយចិត្តនៃកូនចៅនឹងបានបង្វែរមករកពួកឪពុករបស់ពួកគេវិញ ។ បើសិនជាមិនមែនដូច្នោះទេ »មរ៉ូណៃបានបន្តថា « នោះផែនដីទាំងមូលនឹងត្រូវកំទេចចោលសូន្យឈឹងក្នុងកាល [ ព្រះអម្ចាស់ ] យាងមក » ។២៦ វិញ្ញាណនៃអេលីយ៉ា ដែលជាការបើកសម្ដែងនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធទាញយើងទៅជាប់នឹងជំនាន់របស់យើង—អតីតកាល បច្ចុប្បន្នកាល និងអនាគតកាល—នៅក្នុងការបម្រើពង្សាវលី ប្រវត្តិសាស្ដ្រ និងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។
ចូរយើងរំឭកដោយសង្ខេបដល់អត្ថន័យនៃបុណ្យរំលងផងដែរ ។ បុណ្យរំលងចងចាំដល់ការដោះលែងកូនចៅអ៊ីស្រាអែលចេញពីសេវកភាពជាង ៤០០ ឆ្នាំ ។ គម្ពីរនិកម្ខនំបង្ហាញពីរបៀបដែលការដោះលែងនេះកើតមាន ក្រោយពីគ្រោះកាចជាកង្កែប ចៃ រុយ ការស្លាប់សត្វគោក្របី បូសទ្រនិច ដំបៅ ការធ្លាក់ទឹកកក និងភ្លើង កណ្ដូប និងភាពងងឹតយ៉ាងខ្លាំង ។ គ្រោះកាចចុងក្រោយបានគម្រាមកំហែងដល់ការស្លាប់កូនទីមួយក្នុងដែនដីនោះ ប៉ុន្ដែមិនមែនក្នុងផ្ទះនៃវង្សអ៊ីស្រាអែលទេ —ប្រសិនបើគ្រួសារទាំងនោះលាបឈាមកូនចៀមដំបូងដ៏ឥតខ្ចោះនៅលើធ្នឹមទ្វាររបស់ពួកគេ ។២៧
ទេវតានៃសេចក្ដីស្លាប់បានរំលងផ្ទះដែលបានគូសឈាមកូនចៀមទុកជានិមិត្តសញ្ញា ។២៨ ការរំលងនោះ ឬក៏បុណ្យរំលងតំណាងឲ្យព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទយកឈ្នះលើសេចក្ដីស្លាប់នៅទីបញ្ចប់ ។ ពិតណាស់ លោហិតដ៏ធួនរបស់កូនចៀមនៃព្រះផ្ដល់អំណាចឲ្យអ្នកគង្វាលល្អរបស់យើង ដើម្បីប្រមូលរាស្ដ្ររបស់ទ្រង់ពីគ្រប់ទីកន្លែង និងកាលៈទេសៈទាំងអស់ទៅកាន់ទីមានសុវត្ថិភាពដល់ហ្វូងចៀមរបស់ទ្រង់ដែលនៅទាំងសង្ខាងនៃវាំងនន ។
អ្វីដែលសំខាន់នោះគឺ ព្រះគម្ពីរមរមនពិពណ៌នាពី « ព្រះចេស្ដា និងការរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះគ្រីស្ទ »២៩ជាធាតុសំខាន់នៃបុណ្យអ៊ីស្ទើរ—ដែលទាក់ទងនឹងការស្ដារឡើងវិញពីរ ។
ទីមួយ ការរស់ឡើងវិញរួមមានការស្ដារខាងរូបកាយឡើងវិញនៃ « រូបរាងដ៏ត្រឹមត្រូវ និងល្អឥតខ្ចោះ » « អវយវៈទាំងអស់ និងគ្រប់សន្លាក់ឆ្អឹង » « ទាំងសក់មួយសរសៃនៅលើក្បាលក៏ពុំបាត់ដែរ » ។៣០ ការសន្យានេះផ្ដល់សេចក្ដីសង្ឃឹមដល់អ្នកដែលបានបាត់បង់អវយវៈ ដែលលែងមើលឃើញ លែងស្ដាប់ឮ ឬលែងដើរបាន ឬដែលរងទុក្ខនឹងជំងឺរ៉ាំរ៉ៃ ជំងឺផ្លូវចិត្ត ឬសមត្ថភាពថយចុះផ្សេងទៀត ។ ទ្រង់នឹងរកយើងឃើញ ។ ទ្រង់នឹងធ្វើឲ្យយើងពេញលេញ ។
ការសន្យាទីពីរនៃបុណ្យអ៊ីស្ទើរ និងដង្វាយធួនរបស់ព្រះអម្ចាស់យើងគឺថា « វត្ថុសព្វសារពើត្រូវបានសាងឡើងវិញឲ្យត្រឹមត្រូវតាមរបៀប » ។៣១ ការស្ដារឡើងវិញខាងវិញ្ញាណនេះឆ្លុះបញ្ចាំងពីកិច្ចការ និងបំណងប្រាថ្នារបស់យើង ។ ដូចជានំប៉័ងលើទឹកដែរ៣២ វាស្ដារឡើងវិញ « ទៅជាល្អ » « សុចរិត » « ត្រឹមត្រូវ » និង « មេត្តាករុណា » ។៣៣ យើងមិនឆ្ងល់ឡើយពេលព្យាការីអាលម៉ាប្រើពាក្យសាងឡើងវិញចំនួន ២២ ដង៣៤កាលលោកទទូចឲ្យយើង « រាប់រកគ្នាដោយយុត្តិធម៌ វិនិច្ឆ័យដោយសុចរិត ហើយធ្វើល្អជានិច្ច » ។៣៥
ដោយសារ « ព្រះអង្គទ្រង់ផ្ទាល់បានធ្វើឲ្យធួននឹងអំពើបាបទាំងឡាយនៃមនុស្សលោក »៣៦នោះដង្វាយធួនរបស់ព្រះអម្ចាស់មិនត្រឹមតែអាចស្ដារអ្វីដែលធ្លាប់ជានោះ ប៉ុន្ដែថែមទាំងអាចស្ដារអ្វីដែលអាចនឹងផងដែរ ។ ដោយសារទ្រង់ជ្រាបពីការឈឺចាប់ ទុក្ខវេទនា ជំងឺ និង« ការល្បួងរបស់យើងគ្រប់ប្រភេទ »៣៧នោះទ្រង់អាចព្យាបាលយើងបានស្របតាមជំងឺរបស់យើងដោយក្ដីមេត្តា ។៣៨ ដោយសារព្រះគឺជា « ព្រះដ៏ល្អឥតខ្ចោះ ហើយត្រឹមត្រូវ និងជាព្រះដែលប្រកបដោយសេចក្ដីមេត្តាករុណាផង » នោះផែនការនៃសេចក្ដីមេត្តាករុណាអាច « ធ្វើឲ្យស្កប់ស្កល់ដល់ការទាមទារនៃសេចក្ដីយុត្តិធម៌ » ។៣៩ យើងប្រែចិត្ត ហើយធ្វើអ្វីទាំងអស់ដែលយើងអាចធ្វើបាន ។ ទ្រង់ក្រសោបយើង « ដោយព្រះពាហុនៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ » ដ៏អស់កល្បជានិច្ច ។៤០
ថ្ងៃនេះ យើងប្រារព្ធការស្ដារឡើងវិញ និងការរស់ឡើងវិញ ។ ខ្ញុំអររីករាយជាមួយបងប្អូននឹងការស្ដារឡើងវិញដែលកំពុងបន្ដអំពីភាពពេញលេញនៃដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ដូចដែលបានចាប់ផ្ដើម២០០ឆ្នាំមុននៅរដូវផ្ការីកនេះ នោះពន្លឺ និងវិវរណៈបន្ដកើតមានតាមរយៈព្យាការីនៅរស់របស់ព្រះអម្ចាស់ និងសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ដែលបានហៅនៅក្នុងព្រះនាមរបស់ទ្រង់—គឺសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ—និងតាមរយៈវិវរណៈផ្ទាល់ខ្លួន និងការបំផុសគំនិតដោយអំណោយទានដ៏ពិសិដ្ឋនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។
ជាមួយបងប្អូននៅបុណ្យអ៊ីស្ទើរនេះ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីព្រះ ជាព្រះវរបិតាដ៏អស់កល្បរបស់យើង និងព្រះរាជបុត្រាជាទីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ ជាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដ៏មានព្រះជន្មរស់ ។ មនុស្សរមែងស្លាប់ត្រូវបានគេឆ្កាងយ៉ាងព្រៃផ្សៃ ហើយក្រោយមកបានរស់ឡើងវិញ ។ ប៉ុន្ដែមានតែព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដ៏មានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញនៅក្នុងទម្រង់រស់ឡើងវិញដ៏ឥតខ្ចោះរបស់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះ ដែលនៅតែមានស្នាមរបួសនៅលើព្រះហស្ដ ព្រះបាត និងព្រះកាយរបស់ទ្រង់ ។ មានតែទ្រង់ប៉ុណ្ណោះដែលអាចមានបន្ទូលថា « អញបានចារិកឯងទុកនៅផ្ទៃបាតដៃរបស់អញហើយ » ។៤១ មានតែទ្រង់ប៉ុណ្ណោះដែលអាចមានបន្ទូល ៖ « យើងជាអ្នកដែលត្រូវបានលើកឡើង ។ យើងជាព្រះយេស៊ូវដែលត្រូវគេឆ្កាង ។ យើងជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ » ។៤២
ដូចជាអាយវីនៅតូច និងវីយូឡុវរបស់នាងដែរ យើង នៅតែចាប់ផ្ដើមតាមរបៀបផ្សេងៗនៅឡើយ ។ ពិតណាស់ ថា« សេចក្តីដែលភ្នែកមិនដែលឃើញ ត្រចៀកមិនដែលឮ ហើយចិត្តនឹកមិនដែលដល់ គឺ សេចក្តីនោះឯងដែលព្រះបានរៀបចំទុកសម្រាប់ពួកអ្នកដែលស្រឡាញ់ទ្រង់ » ។៤៣ ក្នុងពេលទាំងនេះ យើងអាចរៀនច្រើនអំពីសេចក្ដីល្អសប្បុរសរបស់ព្រះ និងសក្ដានុពលដ៏ទេវភាពរបស់យើងដើម្បីឲ្យក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះរីកធំឡើងក្នុងខ្លួនយើង កាលយើងស្វែងរកទ្រង់ ហើយឈោងជួយគ្នាទៅវិញទៅមក ។ តាមរបៀប និងទីកន្លែងថ្មីៗ យើងអាចធ្វើ និងក្លាយទៅជា មួយបន្ទាត់ម្ដងៗ សេចក្ដីល្អបន្ដិចម្ដងៗ ទាំងជាបុគ្គល និងរួមគ្នា ។
បងប្អូនប្រុសស្រីជាទីស្រឡាញ់នៅគ្រប់ទីកន្លែង កាលយើងជួប និងរៀនជាមួយគ្នា សេចក្ដីជំនឿ និងសេចក្ដីល្អសប្បុរសរបស់បងប្អូនបានបំពេញខ្ញុំដោយញាណនៃការផ្សងព្រេង និងការដឹងគុណដល់ដំណឹងល្អ ។ ទីបន្ទាល់ និងការធ្វើដំណើរខាងដំណឹងល្អរបស់បងប្អូនចម្រើនដល់ទីបន្ទាល់ និងការធ្វើដំណើរខាងដំណឹងល្អរបស់ខ្ញុំ ។ កង្វល់ និងអំណររបស់បងប្អូន ក្ដីស្រឡាញ់របស់បងប្អូនចំពោះគ្រួសារនៃព្រះ និងសហគមន៍ពួកបរិសុទ្ធរបស់យើង ព្រមទាំងការយល់ដឹងដ៏រស់រវើកអំពីសេចក្ដីពិតដែលបានស្ដារឡើងវិញ និងពន្លឺរបស់បងប្អូន បង្កើនភាពពេញលេញនៃដំណឹងល្អដែលបានស្ដារឡើងវិញរបស់ខ្ញុំ ដោយមានព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដ៏មានព្រះជន្មរស់ជាបេះដូង ។ រួមគ្នា យើងទុកចិត្តថា « កាត់ពពកភ្លៀងផ្គរថ្ងៃ សូមគង់នឹងខ្ញុំ » ព្រះអម្ចាស់ ។៤៤ យើងដឹងរួមគ្នាថា យើងអាចរាប់ពរជ័យជាច្រើនរបស់យើងបាន ។៤៥ នៅក្នុងកិច្ចការប្រចាំថ្ងៃតូចតាច ងាយៗ និងសាមញ្ញជាច្រើន យើងអាចឃើញរឿងដ៏ធំបាននាំមកក្នុងជីវិតយើង ។៤៦
« ហើយហេតុការណ៍នឹងកើតឡើងថា ពួកសុចរិតនឹងត្រូវបានប្រមូលគ្នាមកពីចំណោមសាសន៍ទាំងអស់ ហើយនឹងមកឯក្រុងស៊ីយ៉ូន ដោយច្រៀងនូវចម្រៀងទាំងឡាយអំពីសេចក្ដីអំណរដ៏នៅអស់កល្បអស់កាលជានិច្ច » ។៤៧ នៅរដូវកាលនៃហូសាណា និងហាលេលូយ៉ានេះ សូមច្រៀងហាលេលូយ៉ា—ព្រោះទ្រង់នឹងសោយរាជ្យជារៀងរហូតតទៅ ! សូមស្រែក ហូសាណាដល់ព្រះ និងកូនចៀម ! នៅក្នុងព្រះនាមដ៏ពិសិដ្ឋ និងបរិសុទ្ធនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ៕