មុជការប្រែចិត្តជឿរបស់យើងឲ្យជ្រៅទៅកាន់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ
ព្រះគម្ពីរ និងចំណេះដឹងរបស់យើងពីព្រះគឺជាអំណោយទាន ។ សូមយើងស្រឡាញ់ពរជ័យទាំងនេះ ។
សូមថ្លែងអំណរគុណច្រើនចំពោះអែលឌើរ នែលសុនសម្រាប់សារលិខិតដ៏ល្អនេះ ។ យើងពិតជាត្រូវការណាស់ ។
ឱ បងប្អូនប្រុសស្រីជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន បានបង្រៀនយើងនាពេលថ្មីៗនេះថា « ដើម្បីធ្វើអ្វីៗឲ្យបានល្អ វាតម្រូវឲ្យមានការខិតខំ ។ ការក្លាយជាសិស្សដ៏ពិតម្នាក់របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ គឺគ្មានករណីលើកលែងទេ ។ ការបង្កើនសេចក្ដីជំនឿ និងការទុកចិត្តរបស់បងប្អូនលើទ្រង់តម្រូវឲ្យមានការខិតខំ » ។ នៅក្នុងចំណោមអនុសាសន៍ទាំងឡាយដែលលោកបានផ្តល់ឲ្យយើងបង្កើនសេចក្តីជំនឿរបស់យើងលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែល យើងត្រូវធ្វើជាអ្នករៀន ថាយើងត្រូវជ្រមុជខ្លួនរបស់យើងនៅក្នុងបទគម្ពីរដើម្បីយល់ពីបេសកកម្មរបស់ព្រះគ្រីស្ទ និងការងារបម្រើរបស់ទ្រង់ឲ្យបានប្រសើរឡើង ។ ( សូមមើល « Christ Is Risen; Faith in Him Will Move Mountains » Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០២១ ទំព័រ ១០៣ ) ។
យើងរៀននៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមនថា ព្រះគម្ពីរគឺជាចំណែកដ៏សំខាន់របស់គ្រួសារលីហៃ—គឺសំខាន់ខ្លាំងរហូតទាល់តែ នីហ្វៃ និងបងៗរបស់លោកត្រូវត្រឡប់ទៅក្រុងយេរូសាឡិមវិញដើម្បីយកផ្ទាំងលង្ហិន( សូមមើល នីហ្វៃទី ១:៣-4 ) ។
បទគម្ពីរបើកសម្តែងព្រះទ័យរបស់ព្រះចំពោះពួកយើងដូចជាលីអាហូណាបានបង្ហាញផ្លូវដល់នីហ្វៃ និងឪពុករបស់លោកដូច្នោះដែរ ។ បន្ទាប់ពីលោកបានធ្វើឲ្យធ្នូរបស់លោកបាក់ នីហ្វៃចង់ដឹងថាតើលោកគួរទៅកន្លែងណាដើម្បីរកបានអាហារ ។ ឪពុករបស់លោក លីហៃ បានមើលទៅលីអាហូណា ហើយឃើញអ្វីៗដែលបានសរសេរនៅលើនោះ ។ នីហ្វៃបានឃើញថាទ្រនិចនោះដំណើរការស្របតាមសេចក្តីជំនឿ ការឧស្សាហ៍ព្យាយាម និងការយកចិត្តទុកដាក់ដែលបានផ្តល់ឲ្យពួកគេ ។ លោកក៏បានឃើញសំណេរដែលងាយស្រួលអាន ហើយដែលធ្វើឲ្យពួកគេយល់ពីមាគ៌ារបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ លោកចាប់ផ្តើមដឹងថាព្រះអម្ចាស់បាននាំមកនូវរឿងដ៏អស្ចារ្យជាច្រើនតាមរយៈកិច្ចការតូចតាច ។ លោកគោរពប្រតិបត្តិតាមការណែនាំដែលបានផ្តល់ឲ្យនៅលើលីអាហូណានោះ ។ លោកបានឡើងទៅលើភ្នំ ហើយរកបានអាហារឲ្យគ្រួសាររបស់លោកដែលកំពុងស្រេកឃ្លានយ៉ាងខ្លាំងនោះ ។ ( សូមមើល នីហ្វៃទី ១ ១៦:២៣–៣០ ) ។
ចំពោះខ្ញុំនីហ្វៃហាក់ដូចជាសិស្សដែលបានបូជាចំពោះបទគម្ពីរ ។ យើងបានអានថា នីហ្វៃ មានចិត្តរីករាយពេលអានព្រះគម្ពី ហើយ បានគិតពិចារណាពីបទគម្ពីរនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់លោក ហើយបានសរសេរបទគម្ពីរសម្រាប់ការរៀនសូត្រ និងជាអត្ថប្រយោជន៍ដល់កូនចៅរបស់លោក ( សូមមើល នីហ្វៃទី ២ ៤:១៥–១៦ ) ។
ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន បានមានប្រសាសន៍ថា
« បើយើង ‹ ជាប់ដរាបដល់ចុងបំផុត … [ យើង ] នឹងមានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច › [ នីហ្វៃទី ២ ៣១:២០ ] ។
« ដើម្បីទទួលទានមានន័យច្រើនជាងការភ្លក់ ។ ទទួលទានមានន័យថា ក្រេបយកឱជារស ។ យើងក្រេបឱជារសនៃបទគម្ពីរ តាមរយៈការសិក្សាព្រះគម្ពីរ នោះក្នុងស្មារតីនៃការរកមើលដោយអំណរ និងការគោរពប្រតិបត្តិដ៏ស្មោះត្រង់ ។ នៅពេលយើងទទួលទានព្រះបន្ទូលទាំងឡាយនៃព្រះគ្រីស្ទ ព្រះបន្ទូលទាំងនោះបានជាប់ ‹ ក្នុងចិត្តខាងសាច់ឈាម › [ កូរិនថូស ទី២ ៣:៣ ] ។ ព្រះបន្ទូលក្លាយជាផ្នែកដ៏សំខាន់នៃបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់យើង » ( « Living by Scriptural Guidance » Liahona ខែ មករា ឆ្នាំ ២០០១ ទំព័រ ២១ ) ។
ប្រសិនបើព្រលឹងយើងត្រេកអរចំពោះបទគម្ពីរ តើមានរឿងអ្វីខ្លះដែលយើងនឹងធ្វើ ?
បំណងប្រាថ្នារបស់យើងដើម្បីមានចំណែកនៅក្នុងការប្រមូលផ្តុំនៃអ៊ីស្រាអែលទាំងសងខាងវាំងនននឹងកើនឡើង ។ វាធម្មតា និងងាយសម្រាប់យើងដើម្បីអញ្ជើញក្រុមគ្រួសារ និងមិត្តភក្តិរបស់យើងមកស្តាប់ពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ។ យើងនឹងមានភាពស័ក្តិសម ហើយយើងនឹងមានប័ណ្ណចូលព្រះវិហារបរិសុទ្ធដែលមានសុពលភាពដើម្បីចូលទៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធឲ្យបានញឹកញាប់តាមដែលអាចធ្វើបាន ។ យើងនឹងខិតខំធ្វើការដើម្បីស្វែងរក រៀបចំ និងបញ្ជូនឈ្មោះបុព្វការីជនយើងទៅកាន់ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ សម្រាក ទៅព្រះវិហាររាល់ថ្ងៃអាទិត្យដើម្បីរំឭកសេចក្តីសញ្ញារបស់យើងជាមួយព្រះអម្ចាស់កាលដែលយើងចូលរួមក្នុងពិធីសាក្រាម៉ង់ដោយមានភាពស័ក្តិសម ។ យើងនឹងបន្តនៅលើផ្លូវនៃសេចក្តីសញ្ញា ដោយរស់នៅតាមរាល់ព្រះបន្ទូលដែលមានបន្ទូលចេញពីព្រះឱស្ឋព្រះមក ( សូមមើល គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ៨៤:៤៤ ) ។
តើវាមានន័យដូចម្ដេចសម្រាប់បងប្អូនក្នុងការត្រេកអរចំពោះការណ៍ទាំងឡាយរបស់ព្រះអម្ចាស់ ?
ការត្រេកអរនៅក្នុងបទគម្ពីរគឺលើសពីការស្រេកឃ្លានដើម្បីទទួលបានចំណេះវិជ្ជាទៅទៀត ។ នីហ្វៃបានដកពិសោធន៍នូវអំណរយ៉ាងអស្ចារ្យនៅក្នុជីវិតរបស់លោក ។ ទោះជាយ៉ាងណាក្តី ក៏លោកបានប្រឈមមុខនឹងការលំបាក និងទុក្ខសោកជាច្រើនដែរ ( សូមមើល នីហ្វៃទី ២ ៤:១២–១៣ ) ។ លោកបានថ្លែងថា « ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គង់តែខ្ញុំស្គាល់អ្នកដែលខ្ញុំទុកចិត្ត » ដែរ ( នីហ្វៃទី ២ ៤:១៩ ) ។ កាលដែលយើងសិក្សាព្រះគម្ពីរ យើងនឹងយល់ពីផែនការនៃសេចក្តីសង្រ្គោះរបស់ព្រះ និងភាពតម្កើងឡើងកាន់តែល្អប្រសើរឡើង ហើយយើងនឹងទុកចិត្តលើសេចក្តីសន្យាដែលទ្រង់បានធ្វើចំពោះយើងនៅក្នុងបទគម្ពីរ ក៏ដូចជានៅក្នុងសេចក្តីសន្យា និងពរជ័យទាំងឡាយមកពីពួកព្យាការីសម័យទំនើបផងដែរ ។
នៅរសៀលមួយ ភរិយាខ្ញុំ និងខ្ញុំត្រូវបានអញ្ជើញឲ្យទៅផ្ទះមិត្តម្នាក់ នប្រុសអាយុប្រាំពីរឆ្នាំរបស់ពួកគេឈ្មោះ ដេវីឌ បានធ្លាប់ឮពីដំណើររឿងនៅក្នុងព្រះគម្ពីរអំពីដាវីឌ និងកូលីយ៉ាត ហើយចង់ស្តាប់ពីដំណើររឿងនេះ ។ កាលដែលខ្ញុំបានចាប់ផ្តើមដំណាលពីដំណើររឿងនេះ កុមារ រូបនេះបានដក់ជាប់ក្នុងចិត្តនូវរបៀបដែល ដាវីឌ មានសេចក្តីជំនឿរបស់លោក ហើយនៅក្នុងព្រះនាមរបស់ព្រះនៃអ៊ីស្រាអែល បានធ្វើឲ្យពួកភីលីស្ទីនរងរបួស និងស្លាប់ដោយសារតែខ្សែដង្ហក់ និងគ្រួសមួយគ្រាប់ប៉ុណ្ណោះ ដោយឥតមានដាវនៅក្នុងដៃឡើយ ( សូមមើល សាំយូអែលទី ១ ១៧ ) ។
គាត់បើកភ្នែកធំៗសម្លឹងមកខ្ញុំ គាត់បានសួរខ្ញុំយ៉ាងម៊ឺងម៉ាត់ថា « តើព្រះជានរណា ? » ខ្ញុំបានពន្យល់ទៅគាត់ថាព្រះគឺជាព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើង ហើយថាយើងរៀនអំពីទ្រង់នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ។
បន្ទាប់មកគាត់បានសួរខ្ញុំថា « តើព្រះគម្ពីរជាអ្វីទៅ ? » ខ្ញុំបានប្រាប់គាត់ថាព្រះគម្ពីរគឺជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ ហើយថានៅក្នុងព្រះគម្ពីរនោះគាត់នឹងរកឃើញដំណើររឿងល្អៗដែលនឹងជួយគាត់ឲ្យស្គាល់ព្រះកាន់តែច្បាស់ ។ ខ្ញុំបានសុំទៅម្តាយគាត់ឲ្យប្រើព្រះគម្ពីរដែលនាងមាននៅក្នុងផ្ទះហើយសុំកុំឲ្យដេវីដ ចូលគេងដោយពុំបានអានដំណើររឿងមួយឲ្យចប់ឡើយ ។ គាត់បានត្រេអរកាលដែលគាត់បានស្តាប់រឿងនេះ ។ ព្រះគម្ពីរ និងចំណេះដឹងរបស់យើងពីព្រះគឺជាអំណោយទាន ។ សូមឲ្យយើងស្រឡាញ់ពរជ័យទាំងនេះ ។
កាលពីនៅវ័យក្មេងខណៈពេលកំពុងបម្រើបេសកកម្ម ខ្ញុំបានសង្កេតឃើញថាតាមរយៈការបង្រៀនដោយប្រើព្រះគម្ពីរ នោះជីវិតរបស់មនុស្សជាច្រើនបានផ្លាស់ប្តូរ ។ ខ្ញុំចាប់ផ្តើមស្គាល់ពីឥទ្ធិពលដែលមាននៅក្នុងព្រះគម្ពីរ និងរបៀបដែលព្រះគម្ពីរអាចផ្លាស់ប្តូរជីវិតរបស់យើង ។ មនុស្សម្នាក់ៗដែលយើងបានបង្រៀនដំណឹងល្អដែលបានស្តារឡើងវិញនេះគឺជាបុគ្គលដែលពិសេស និងមានតម្រូវការខុសៗគ្នា ។ ពិតណាស់—ព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធ គឺជាការព្យាករណ៍ដែលបានសរសេរដោយព្យាការីបរិសុទ្ធទាំងឡាយ—ហើយដែលបាននាំឲ្យពួកលោកមានសេចក្តីជំនឿលើព្រះអម្ចាស់ និងបានប្រែចិត្តជឿ និងបានផ្លាស់ប្តូរដួងចិត្តរបស់ពួកលោក ។
ព្រះគម្ពីរបានបំពេញឲ្យពួកលោកនូវអំណរកាលដែលពួកលោកបានទទួលការបំផុសគំនិត ការណែនាំ ការលួងលោមចិត្ត កម្លាំង និងចម្លើយចំពោះតម្រូវការរបស់ពួកលោក ។ ពួកលោកជាច្រើនបានសម្រេចចិត្តដើម្បីធ្វើការផ្លាស់ប្តូរនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកលោក ហើយបានចាប់ផ្តើមគោរពតាមព្រះបញ្ញត្តិរបស់ព្រះ ។
នីហ្វៃ បានលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យត្រេកអរនៅក្នុងព្រះបន្ទូលទាំងឡាយនៃព្រះគ្រីស្ទ ដោយសារព្រះបន្ទូលទាំងឡាយនៃព្រះគ្រីស្ទ នឹងប្រាប់ដល់យើងនូវគ្រប់អ្វីទាំងអស់ដែលយើងត្រូវធ្វើ ( សូមមើល នីហ្វៃ ទី២ ៣២:៣ ) ។
ខ្ញុំសូមអញ្ជើញបងប្អូនឲ្យដាក់ផែនការជាប់លាប់មួយដើម្បីសិក្សាព្រះគម្ពីរ ។ សៀវភៅចូរមកតាមខ្ញុំ គឺជាធនធានដ៏អស្ចារ្យមួយដែលយើងមានដើម្បីបង្រៀន និងរៀនសូត្រដំណឹងល្អ សូមមុជការប្រែចិត្តជឿរបស់យើងឲ្យជ្រៅទៅកាន់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទហើយជួយយើងកាន់តែប្រែក្លាយដូចជាទ្រង់ ។ នៅពេលយើងសិក្សាដំណឹងល្អ យើងពុំមែនស្វែងរកព័ត៌មានថ្មីៗហើយ ធម្មតានោះទេ ប៉ុន្តែជាការស្វែងរកដើម្បីបាន « កើតជាថ្មី »( កូរិនថូសទី ២ ៥:១៧ ) ។
ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដឹកនាំយើងឆ្ពោះទៅរកសេចក្តីពិត និងថ្លែងទីបន្ទាល់ចំពោះយើងនូវសេចក្តីពិត ( សូមមើល យ៉ូហាន ១៦:១៣ ) ។ ទ្រង់បំភ្លឺគំនិតរបស់យើង និងរម្លឹកការយល់ដឹងរបស់យើង ហើយប៉ះដួងចិត្តរបស់យើងតាមរយៈវិវរណៈរបស់ព្រះ ដែលជាប្រភពនៃគ្រប់អស់ទាំងសេចក្ដីពិត ។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធធ្វើឲ្យដួងចិត្តរបស់យើងបរិសុទ្ធ ។ ទ្រង់បំផុសគំនិតបំណងប្រាថ្នាក្នុងខ្លួនយើងឲ្យរស់នៅ តាមសេចក្ដីពិត ហើយខ្សឹបប្រាប់យើងពីរបៀបដើម្បីធ្វើដូចនេះ ។ « ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងបង្រៀនអ្នករាល់គ្នា ពីគ្រប់សេចក្ដីទាំងអស់ » ( យ៉ូហាន ១៤:២៦ ) ។
និយាយពីព្រះបន្ទូលដែលទ្រង់បានបើកសម្តែងចំពោះព្យាការីយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ព្រះអង្គសង្រ្គោះបានមានព្រះបន្ទូល ៖
« ព្រះបន្ទូលទាំងនេះ ពុំមែនជាពាក្យនៃមនុស្សលោកឬ នៃមនុស្សទេ ប៉ុន្តែជាព្រះបន្ទូលរបស់យើង …
« ជាសំឡេងរបស់យើងនេះហើយ ដែលមានបន្ទូលមកកាន់អ្នក ដ្បិតព្រះបន្ទូលទាំងនេះត្រូវបានប្រទានដល់អ្នកដោយព្រះវិញ្ញាណរបស់យើង …
« េតុដូច្នេះហើយអ្នករាល់គ្នាអាចធ្វើទីបន្ទាល់ថា អ្នកបានឮសំឡេងរបស់យើង ហើយស្គាល់ព្រះបន្ទូលទាំងឡាយរបស់យើង » ។ ( គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ១៨:៣៤–៣៦ ) ។
យើងគួរតែស្វែងរកភាពជាដៃគូនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ គោលដៅនេះគួរតែគ្រប់គ្រងដល់ការសម្រេចចិត្ត និងការដឹកនាំគំនិត និងសកម្មភាពរបស់យើង ។ យើងត្រូវតែស្វែងរកអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលអញ្ជើញឲ្យមានឥទ្ធិពលនៃព្រះវិញ្ញាណ ហើយបដិសេធអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលនាំឲ្យបាត់បង់ឥទ្ធិពលនេះ ។
ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថាព្រះយេស៊ូវគឺព្រះរាជបុត្រាស្ងួនភ្ញានៃព្រះវរបិតាសួគ៌ ។ ខ្ញុំស្រឡាញ់ព្រះអង្គសង្រ្គោះរបស់ខ្ញុំ ។ យើងមានអំណរគុណចំពោះព្រះគម្ពីរ និងព្យាការីដែលនៅរស់របស់ទ្រង់ ។ ប្រធាន ណិលសុន គឺជាព្យាការីរបស់ទ្រង់ ។ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ៕