សេចក្តីសុខសាន្តនៃព្រះគ្រីស្ទលុបបំបាត់ចោលសេចក្តីសម្អប់ ។
នៅពេលសេចក្ដីស្រឡាញ់នៃព្រះគ្រីស្ទគ្របដណ្ដប់ជីវិតរបស់យើង យើងឆ្លើយតបនឹងការខ្វែងគំនិតគ្នាដោយរាបសា ភាពអត់ធ្មត់ និងសេចក្ដីសប្បុរស ។
បងប្អូនប្រុសស្រីជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ អំឡុងពេលធ្វើតេស្តអំពីការហាត់ប្រាណនៃភាពតានតឹង នោះបេះដូងកាន់តែធ្វើការខ្លាំងឡើង ។ បេះដូងដែលអាចទ្រទ្រង់ការដើរធម្មតា អាចនឹងលំបាកទ្រទ្រង់ដល់តម្រូវការនៃការរត់ឡើងភ្នំ ។ តាមរបៀបនេះ ការធ្វើតេស្តអំពីភាពតានតឹងអាចបង្ហាញឲ្យឃើញពីជំងឺដែលបើមិនធ្វើតេស្ត គឺពុំអាចដឹងឡើយ ។ រាល់បញ្ហាណាមួយដែលបានរកឃើញ អាចត្រូវបានព្យាបាលពីមុនវាបង្កឲ្យមានបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ ។
ជំងឺរាតត្បាតកូវីដ-១៩ បានក្លាយជាការធ្វើតេស្តអំពីភាពតានតឹងជាសាកលយ៉ាងប្រាកដ ! ការធ្វើតេស្តនេះបង្ហាញលទ្ធផលលាយឡំគ្នា ។ វ៉ាក់សាំងដើម្បីការពារសុវត្ថិភាព និងប្រសិទ្ធភាព ត្រូវបានអភិវឌ្ឍន៍ ។១ អ្នកឯកទេសផ្នែកវេជ្ជសាស្រ្ត គ្រូបង្រៀន អ្នកថែទាំ និងអ្នកដទៃទៀតបានពលិកម្មយ៉ាងអង់អាច—ហើយវានៅតែបន្ត។ មនុស្សជាច្រើនបានបង្ហាញនូវចិត្តសប្បុរស និងសណ្តានចិត្តល្អ—ហើយវានៅតែបន្ត ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គុណវិប្បត្តិបានបង្ហាញឡើង ។ បុគ្គលដែលងាយរងគ្រោះបានជួបការលំបាក—ហើយបន្តកើតឡើងដូច្នេះដដែល ។ អស់អ្នកដែលធ្វើការដើម្បីដោះស្រាយវិបត្តិមិនស្មើភាពគ្នានេះបានទទួលការលើកទឹកចិត្ត និងថ្លែងអំណរគុណ ។
ជំងឺរាតត្បាតនេះក៏ជាការធ្វើតេស្តភាពតានតឹងខាងវិញ្ញាណសម្រាប់សាសនាចក្ររបស់ព្រះអង្គសង្រ្គោះ និងសមាជិកផងដែរ ។ ឯលទ្ធផលក៏លាយឡំ ។ ជីវិតរបស់យើងបានទទួលពរជ័យដោយការងារបម្រើតាម « របៀបកាន់តែខ្ពស់ និងកាន់តែបរិសុទ្ធ » ២ ជាកម្មវិធីសិក្សានៅក្នុងសៀវភៅ ចូរមកតាមខ្ញុំដែលការសិក្សាដំណឹងល្អផ្ដោតលើគេហដ្ឋាន ហើយមានការគាំទ្រពីសាសនាចក្រ ។ មនុស្សជាច្រើនបានផ្តល់ជំនួយ និងការលួងលោមដោយចិត្តមេត្តានៅអំឡុងគ្រាលំបាកនេះ និងបន្តធ្វើដូច្នេះដដែល ។៣
ទោះយ៉ាងណាក្នុងករណីខ្លះការធ្វើតេស្តភាពតានតឹងខាងវិញ្ញាណបានបង្ហាញពីនិន្នាការឆ្ពោះទៅរកការទាស់ទែងគ្នា និងការបែកបាក់ ។ រឿងនេះបង្ហាញថាយើងមានកិច្ចការដែលត្រូវធ្វើដើម្បីផ្លាស់ប្តូរដួងចិត្តយើង ហើយមានការរួបរួមគ្នាក្នុងនាមជាសិស្សពិតរបស់ព្រះអង្គសង្រ្គោះ ។ នេះមិនមែនជាឧបសគ្គថ្មីទេ ប៉ុន្តែវាជាឧបសគ្គដ៏សំខាន់មួយ ។៤
កាលព្រះអង្គសង្រ្គោះបានយាងទៅជួបពួកសាសន៍នីហ្វៃ ទ្រង់បានបង្រៀនថា « មិនត្រូវមានការប្រកែកគ្នានៅក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា ។ … អស់អ្នកណាដែលមានវិញ្ញាណនៃការទាស់ទែងគ្នា គឺពុំមែនជារបស់ផងយើងទេ ប៉ុន្តែជារបស់ផងអារក្សវិញ ដែលជាបិតានៃការទាស់ទែងគ្នា ហើយវាចាក់រុកចិត្តមនុស្ស ឲ្យមានកំហឹងទាស់ទែងនឹងគ្នាទៅវិញទៅមក » ។៥ ពេលយើងទាស់ទែងគ្នាដោយកំហឹង សាតាំងសើចសប្បាយ ហើយព្រះនៃស្ថានសួគ៌ទ្រង់ព្រះកន្សែង ។៦
សាតាំងសើចរីករាយ ហើយព្រះទ្រង់ព្រះកន្សែង យ៉ាងហោចណាស់ ដោយសារមូលហេតុពីរយ៉ាង ។ ទីមួយ ការទាស់ទែងគ្នាធ្វើឲ្យការធ្វើជាសាក្សីជារួមរបស់យើងទន់ខ្សោយក្នុងការថ្លែងទៅពិភពលោកអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងសេចក្តីប្រោសលោះដែលទទួលបានតាមរយៈ « បុណ្យគុណ … សេចក្ដីមេត្តាករុណា និងព្រះគុណ » របស់ទ្រង់ ។៧ ព្រះអង្គសង្រ្គោះបានមានព្រះបន្ទូលថា « ខ្ញុំឲ្យសេចក្តីបញ្ញត្តិមួយថ្មីដល់អ្នករាល់គ្នា គឺឲ្យអ្នករាល់គ្នាស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក ។ … គេនឹងដឹងថា អ្នករាល់គ្នាជាសិស្សរបស់ខ្ញុំ ដោយសារសេចក្តីនេះឯងគឺ ដោយអ្នករាល់គ្នាមានសេចក្តីស្រឡាញ់ដល់គ្នាទៅវិញទៅមក » ។៨ ផ្ទុយទៅវិញ—មនុស្សគ្រប់គ្នាដឹងថា យើងពុំមែនជាពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ ពេលយើងមិនបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះគ្នា ។ កិច្ចការថ្ងៃចុងក្រោយរបស់ទ្រង់ធ្លាក់ចុះខ្សោយ ពេលមានការទាស់ទែងគ្នា ឬ សេចក្តីសម្អប់៩កើតមានក្នុងចំណោមពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ ។១០ ទីពីរ ការទាស់ទែងគ្នាគឺជារឿងគ្រោះថ្នាក់ខាងវិញ្ញាណសម្រាប់យើងម្នាក់ៗ ។ យើងបានបាត់បង់សេចក្ដីសុខសាន្ត អំណរ និងការសម្រាក ហើយសមត្ថភាពរបស់យើងដើម្បីទទួលអារម្មណ៍ពីព្រះវិញ្ញាណ ត្រូវបានថយចុះ ។
ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានពន្យល់ថា គោលលទ្ធិរបស់ទ្រង់មិនមែន « ្តមនុស្សឲ្យមានកំហឹងទាស់ទែងនឹងគ្នាទៅវិញទៅមក ប៉ុន្តែគោលលទ្ធិរបស់[ ទ្រង់ ] គឺ [ ឲ្យ ] ត្រូវលះបង់ការណ៍ទាំងនោះចោលវិញ »។១១ ប្រសិនបើខ្ញុំឆាប់អាក់អន់ចិត្ត ឬ តបទៅនឹងមតិយោបល់ខុសគ្នាដោយកំហឹង ឬ ការវិនិច្ឆ័យ នោះខ្ញុំ « ធ្លាក់ » ក្នុងការធ្វើតេស្តភាពតានតឹងខាងវិញ្ញាណហើយ ។ ការធ្វើតេស្តដែលបរាជ័យនេះពុំមានន័យថា ខ្ញុំអស់សង្ឃឹមនោះទេ ។ ផ្ទុយទៅវិញ វាចង្អុលបង្ហាញថា ខ្ញុំត្រូវតែផ្លាស់ប្ដូរ ។ ហើយនោះគឺជាការណ៍ល្អដើម្បីដឹង ។
បន្ទាប់ពីព្រះអង្គសង្គ្រោះយាងទៅកាន់ទ្វីបអាមេរិក ប្រជាជនបានរួបរួមគ្នា « ហើយនៅលើដែនដីទាំងមូល ពុំមានការទាស់ទែងអ្វីឡើយ » ។១២ តើបងប្អូនគិតថា ប្រជាជននោះបានរួបរួមគ្នាដោយសារពួកគេដូចគ្នា ឬដោយសារពួកគេគ្មានមតិយោបល់ខុសគ្នាមែនទេ ? ខ្ញុំមិនគិតដូច្នោះទេ ។ ផ្ទុយទៅវិញ ការទាស់ទែងគ្នា និងសេចក្តីសម្អប់ រសាយបាត់ដោយសារពួកគេបានដាក់ភាពជាសិស្សនៃព្រះអង្គសង្គ្រោះធំជាងអ្វីៗទាំងអស់ ។ ភាពខុសគ្នារបស់ពួកគេប្រៀបផ្ទឹមមិនបានស្មើនឹងការចែកចាយសេចក្ដីស្រឡាញ់នៃព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់ពួកគេឡើយ ហើយពួកគេបានរួបរួមគ្នាជា « អ្នកគ្រងនគរព្រះទុកជាមរតក » ។១៣ ជាលទ្ធផលគឺ « គ្មានប្រជាជនណាដែលរីករាយ …ជាងប្រជាជនដែលបានត្រូវបង្កើតដោយព្រះហស្តនៃព្រះឡើយ » ។១៤
សាមគ្គីភាពទាមទារឲ្យមានការខិតខំប្រឹងប្រែង ។១៥ វាអភិវឌ្ឍ នៅពេលយើងបណ្ដុះសេចក្ដីស្រឡាញ់នៃព្រះនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់យើង១៦ហើយយើងផ្តោតលើជោគវាសនាដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចរបស់យើង ។១៧ យើងមានសាមគ្គីភាពតាមរយៈអត្តសញ្ញាណចម្បងរួមរបស់យើង ដែលជាបុត្រាបុត្រីនៃព្រះ១៨និងការតាំងចិត្តរបស់យើងចំពោះសេចក្ដីពិតនៃដំណឹងល្អដែលបានស្ដារឡើងវិញ ។ ជាសំណងមកវិញសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះព្រះ និងភាពជាសិស្សរបស់យើងចំពោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបង្កើតនូវការព្រួយបារម្ភពិតចំពោះមនុស្សដទៃ ។ យើងឲ្យតម្លៃទៅលើវិសាលភាពនៃចរិតលក្ខណៈ ទស្សនៈវិស័យ និងទេពកោសល្យរបស់មនុស្សដទៃ ។១៩ ប្រសិនបើយើងមិនអាចដាក់ភាពជាសិស្សរបស់យើងចំពោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទខ្លាំងជាងចំណាប់អារម្មណ៍ និងទស្សនៈផ្ទាល់ខ្លួនទេ នោះយើងគួរពិនិត្យមើលអាទិភាព និងការផ្លាស់ប្ដូររបស់យើងឡើងវិញ ។
យើងប្រហែលជាចង់និយាយថា « ពិតណាស់ យើងអាចមានសាមគ្គីភាពបាន—ដរាបណាអ្នកយល់ស្របនឹងខ្ញុំ ! » វិធីសាស្ត្រដែលប្រសើរជាងនេះគឺត្រូវសួរថា « តើខ្ញុំអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីជំរុញឲ្យមានសាមគ្គីភាព ? តើខ្ញុំអាចឆ្លើយតបយ៉ាងដូចម្ដេច ដើម្បីជួយបុគ្គលនេះឲ្យខិតទៅជិតព្រះគ្រីស្ទ ? តើខ្ញុំអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីកាត់បន្ថយការទាស់ទែងគ្នា ហើយកសាងសហគមន៍សាសនាចក្រដែលមានចិត្តមេត្តា និងយកចិត្តទុកដាក់ ? »
នៅពេលសេចក្ដីស្រឡាញ់នៃព្រះគ្រីស្ទគ្របដណ្ដប់ជីវិតរបស់យើង២០យើងឆ្លើយតបនឹងការខ្វែងគំនិតគ្នាដោយរាបសា ភាពអត់ធ្មត់ និងសេចក្ដីសប្បុរស ។២១ យើងមិនសូវគិតអំពីអារម្មណ៍របស់យើង ហើយខ្វល់ខ្វាយពីអារម្មណ៍អ្នកជិតខាងច្រើនជាង ។ យើង« ព្យាយាមសម្របសម្រួល និង មានសាមគ្គីភាព » ។២២ យើងមិនចូលរួមនៅក្នុង « ការជជែកគ្នាពីសេចក្ដីប្រកាន់ » វិនិច្ឆ័យបុគ្គលដែលយើងមិនយល់ស្រប ឬព្យាយាមធ្វើឲ្យពួកគេជំពប់ដួលទេ ។២៣ ផ្ទុយទៅវិញ យើងសន្មតថា បុគ្គលដែលយើងមិនយល់ស្របកំពុងធ្វើអស់លទ្ធភាពរបស់ពួកគេ ដោយប្រើបទពិសោធន៍ជីវិតដែលពួកគេមាន ។
ភរិយារបស់ខ្ញុំមានអាជីពផ្នែកច្បាប់ជាង ២០ ឆ្នាំ ។ ក្នុងនាមជាមេធាវី ជាញឹកញាប់គាត់ធ្វើការជាមួយនឹងមនុស្សដទៃដែលតស៊ូមតិនឹងទស្សនៈផ្ទុយ ។ ប៉ុន្តែគាត់បានរៀនពីរបៀបបដិសេធដោយមិនមានការខឹងសម្បារ ។ គាត់បាននិយាយទៅកាន់មេធាវីដែលប្រឆាំងថា « ខ្ញុំអាចមើលឃើញថា យើងនឹងមិនយល់ស្របគ្នាលើបញ្ហានេះទេ ។ ខ្ញុំចូលចិត្តអ្នក ។ ខ្ញុំគោរពគំនិតរបស់អ្នក ។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថា អ្នកអាចសម្តែងនូវកិរិយាគួរសមដូចគ្នាដែរ » ។ ជាញឹកញាប់ការណ៍នេះធ្វើឲ្យមានការគោរពគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយមានមិត្តភាព ទោះជាមានភាពខុសគ្នាក៏ដោយ ។
សត្រូវពីអតីតកាលក៏អាចប្រែជារួបរួមនៅក្នុងភាពជាសិស្សរបស់ពួកគេចំពោះព្រះអង្គសង្គ្រោះដែរ ។២៤ នៅឆ្នាំ ២០០៦ ខ្ញុំបានចូលរួមការឧទ្ទិសឆ្លងព្រះវិហារបរិសុទ្ធហេលស៊ីនគី ហ្វាំងឡង់ ដើម្បីផ្ដល់កិត្តិយសដល់ឪពុក និងជីដូនជីតារបស់ខ្ញុំដែលជាអ្នកប្រែចិត្តជឿដំបូងក្នុងសាសនាចក្រនៅប្រទេសហ្វាំងឡង់ ។ ជនជាតិហ្វាំងឡង់ រួមទាំងឪពុកខ្ញុំដែរ មានក្ដីស្រមៃអំពីព្រះវិហារបរិសុទ្ធនៅប្រទេសហ្វាំងឡង់អស់ជាច្រើនទសវត្សរ៍មកហើយ ។ នាពេលនោះ មណ្ឌលព្រះវិហារបរិសុទ្ធបូកទាំងប្រទេសហ្វាំងឡង់ អេស្តូនី ឡេតូនី លីទុយអានី បេឡារុស និង រុស្ស៊ីផងដែរ ។
ក្នុងការឧទ្ទិសឆ្លងនោះ ខ្ញុំបានរៀននូវរឿងដ៏ភ្ញាក់ផ្អើលមួយ ។ នៅថ្ងៃដំបូងនៃការបើកដំណើរការទូទៅគឺត្រូវបានបម្រុងទុកសម្រាប់សមាជិករុស្សីដើម្បីធ្វើពិធីបរិសុទ្ធនៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ វាពិបាកពន្យល់ខ្លាំងណាស់ថា រឿងនេះគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលប៉ុណ្ណានោះ ។ ប្រទេសរុស្សី និងប្រទេសហ្វាំងឡង់មានសង្គ្រាមនឹងគ្នាអស់ជាច្រើនសតវត្សរ៍មកហើយ ។ ឪពុករបស់ខ្ញុំមិនបានទុកចិត្ត ហើយមិនចូលចិត្ត មិនត្រឹមតែប្រទេសរុស្សីប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែចំពោះប្រជាជនរុស្សីទាំងអស់ផងដែរ ។ គាត់បានសម្ដែងអារម្មណ៍បែបនេះ ហើយអារម្មណ៍របស់គាត់គឺជាសេចក្តីសម្អប់របស់ប្រជាជនហ្វាំងឡង់ចំពោះប្រទេសរុស្សី ។ គាត់បានទន្ទេញកំណាព្យដែលបានរៀបរាប់អំពីសង្គ្រាមនៅសតវត្សរ៍ទី ១៩ រវាងជនជាតិហ្វាំងឡង់ និងជនជាតិរុស្សី ។ បទពិសោធន៍របស់គាត់អំឡុងសង្គ្រាមលោកលើកទី ២ ពេលប្រទេសហ្វាំងឡង់ និងប្រទេសរុស្សី ក្លាយជាសត្រូវនឹងគ្នាម្ដងទៀត នោះគ្មានអ្វីផ្លាស់ប្ដូរគំនិតរបស់គាត់បានឡើយ ។
រយៈពេលមួយឆ្នាំពីមុនការឧទ្ទិសឆ្លងព្រះវិហារបរិសុទ្ធហេលស៊ីនគី ហ្វាំងឡង់ គណៈកម្មការព្រះវិហារបរិសុទ្ធ មានសុទ្ធតែសមាជិកហ្វាំងឡង់ បានជួបពិភាក្សាពីផែនការសម្រាប់ការឧទ្ទិសឆ្លងនោះ ។ ក្នុងការប្រជុំនោះ មានមនុស្សម្នាក់បានសង្កេតឃើញថា ពួកបរិសុទ្ធរុស្សីនឹងធ្វើដំណើរជាច្រើនថ្ងៃមកចូលរួមការឧទ្ទិសឆ្លងនោះ ហើយអាចសង្ឃឹមចង់ទទួលពរជ័យនៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធរបស់ពួកគេពីមុនត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ។ ប្រធានគណៈកម្មការនោះគឺបងប្រុស ស្វេន អេកឡាន់ បានផ្ដល់យោបល់ថា ជនជាតិហ្វាំងឡង់អាចរង់ចាំក្រោយសិន ដើម្បីឲ្យសមាជិករុស្សីធ្វើពិធីបរិសុទ្ធក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធហេលស៊ីនគី ហ្វាំងឡង់ជាមុនសិន ។ សមាជិកគណៈកម្មការទាំងអស់បានយល់ព្រម ។ ពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយជាជនជាតិហ្វាំងឡង់ដ៏ស្មោះត្រង់បានពន្យារពេលទទួលពរជ័យព្រះវិហារបរិសុទ្ធរបស់ពួកគេដើម្បីទុកឱកាសឲ្យពួកបរិសុទ្ធរុស្សី ។
ប្រធានតំបន់ដែលមានវត្តមាននៅឯការប្រជុំគណៈកម្មការព្រះវិហារបរិសុទ្ធនោះគឺ អែលឌើរ ដានីស ប៊ី ណយអិនស្វានឌើរ ក្រោយមកបានសរសេរថា « នៅពេលនេះខ្ញុំមានមោទនភាពចំពោះជនជាតិហ្វាំងឡង់ជាងពេលណាៗទាំងអស់ ។ ប្រវត្តិសាស្ត្រដ៏លំបាករបស់ប្រទេសហ្វាំងឡង់ជាមួយនឹងប្រទេសជិតខាងភាគខាងកើតរបស់ខ្លួន…និងក្ដីរំភើបរបស់ពួកគេដែលនៅទីបំផុតមានព្រះវិហារបរិសុទ្ធមួយបានសាងសង់នៅលើទឹកដីរបស់ខ្លួន ត្រូវបានទុកមួយអន្លើរ ។ ការអនុញ្ញាតឲ្យជនជាតិរុស្សីចូលទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធមុន [ គឺ ] ជាការបង្ហាញឲ្យឃើញពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងការលះបង់ » ។២៥
ពេលខ្ញុំប្រាប់ឪពុករបស់ខ្ញុំពីសេចក្ដីសប្បុរសនេះ ដួងចិត្តរបស់គាត់មានភាពទន់ភ្លន់ ហើយគាត់បានយំ ហើយវាកម្រនឹងកើតមានឡើងសម្រាប់ជនជាតិហ្វាំងដ៏ម៉ឺងម៉ាត់ម្នាក់នេះ ។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមករហូតដល់គាត់ស្លាប់ រយៈពេលបីឆ្នាំក្រោយមក គាត់មិនដែលបង្ហាញនូវអារម្មណ៍អវិជ្ជមានចំពោះប្រទេសរុស្សីទៀតឡើយ ។ ដោយទទួលបាននូវការបំផុសគំនិតតាមរយៈគំរូនៃជនជាតិហ្វាំងឡង់ផ្សេងទៀត ឪពុករបស់ខ្ញុំបានជ្រើសរើសដើម្បីដាក់ភាពជាសិស្សរបស់គាត់ចំពោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទខ្លាំងជាងការវិនិច្ឆ័យផ្សេងទៀតទាំងអស់ ។ ជនជាតិហ្វាំងឡង់នៅតែជាប្រជាជនហ្វាំងឡង់ ជនជាតិរុស្សីនៅតែជាប្រជាជនរុស្សី គ្មានក្រុមណាមួយបានបោះបង់វប្បធម៌ ប្រវត្តិសាស្ត្រ ឬបទពិសោធន៍របស់ពួកគេដើម្បីលុបបំបាត់សេចក្តីសម្អប់នោះទេ ។ ពួកគេមិនចាំបាច់ធ្វើបែបនោះទេ ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេបានជ្រើសរើសធ្វើឲ្យភាពជាសិស្សរបស់ពួកគេចំពោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទក្លាយជាការត្រិះរិះពិចារណាដ៏ចម្បងរបស់ពួកគេ ។២៦
ប្រសិនបើពួកគេអាចធ្វើរឿងនេះបាន យើងក៏អាចធ្វើបានដែរ ។ យើងអាចនាំយកកេរដំណែល វប្បធម៌ និងបទពិសោធន៍របស់យើងទៅកាន់សាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ សាំយូអែលមិនបានបោះបង់កេរដំណែលរបស់លោកជាសាសន៍លេមិនទេ២៧ហើយមរមនក៏មិនបានបោះបង់កេរដំណែលរបស់លោកជាសាសន៍នីហ្វៃដែរ ។២៨ ប៉ុន្តែពួកលោកម្នាក់ៗបានដាក់ភាពជាសិស្សរបស់ពួកលោកចំពោះព្រះអង្គសង្គ្រោះជាត្រីមុខ ។
ប្រសិនបើយើងមិនរួមគ្នា នោះយើងមិនមែនជារបស់ផងទ្រង់ឡើយ ។២៩ ការអញ្ជើញរបស់ខ្ញុំ គឺចូរឲ្យយើងក្លាហានដើម្បីដាក់សេចក្ដីស្រឡាញ់ និងភាពជាសិស្សរបស់យើងចំពោះព្រះអង្គសង្គ្រោះលើសអស់ការត្រិះរិះពិចារណាផ្សេងទៀតទាំងអស់ ។៣០ ចូរយើងលើកតម្កើងសេចក្ដីសញ្ញាដែលមាននៅក្នុងភាពជាសិស្សរបស់យើង—សេចក្ដីសញ្ញាដើម្បីរួមគ្នាតែមួយ ។
ចូរយើងធ្វើតាមគំរូរបស់ពួកបរិសុទ្ធនៅជុំវិញពិភពលោកដែលជាអ្នកបានក្លាយជាសិស្សដ៏ជោគជ័យរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ។ យើងអាចពឹងផ្អែកលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលជា « ស្ពានមេត្រីនៃយើងរាល់គ្នា ទ្រង់…បានរុះជញ្ជាំងដែលខាន់កណ្តាលចេញ ព្រមទាំងបំបាត់សេចក្តីសម្អប់គ្នា ដោយនូវ [ ពលិកម្មធួនរបស់ ] ទ្រង់ » ។៣១ សាក្សីរបស់យើងអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទទៅកាន់ពិភពលោកនឹងត្រូវបានពង្រឹង ហើយយើងនឹងបន្ដមានសុខភាពល្អខាងវិញ្ញាណ ។៣២ ខ្ញុំថ្លែងទីបន្ទាល់ថា នៅពេលយើង « បញ្ឈប់ជម្លោះ » ហើយប្រែជាមាន « គំនិតដូចនឹងព្រះអម្ចាស់នៅក្នុងសេចក្ដីស្រឡាញ់ ហើយរួបរួមនឹងទ្រង់នៅក្នុងសេចក្ដីជំនឿ » នោះភាពសុខសាន្ដរបស់ទ្រង់ នឹងក្លាយជារបស់ផងយើង ។៣៣ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។