មើលផ្លូវឲ្យឆ្ងាយ
ការផ្តោតទៅលើអ្វីៗដែលសំខាន់បំផុត—ជាពិសេសអ្វីៗ « នៅពេលខាងមុខ យដ៏អស់កល្ប—គឺជាគន្លឹះក្នុងការនាំផ្លូវពេញមួយជីវិតនេះ ។
កាលខ្ញុំគ្រប់អាយុ ១៥ ឆ្នាំ ខ្ញុំបានទទួលប័ណ្ណបើកបរដែលអនុញ្ញាតឲ្យខ្ញុំបើកឡាន ប្រសិនបើមានឪពុក ឬម្តាយនៅក្នុងឡានដែរ ។ ពេលឪពុកខ្ញុំសួរថា តើខ្ញុំចង់បើកឡានឬអត់ ខ្ញុំមានចិត្តរំភើបណាស់ ។
គាត់បានបើកឡានពីរបីគីឡូម៉ែត្រទៅកាន់តំបន់ជាយក្រុងដែលមានផ្លូវត្រង់វែង ពុំសូវមានមនុស្សបើកបរ—ខ្ញុំគួរកត់សម្គាល់ថា វាជាកន្លែងតែមួយដែលគាត់ដឹងថា មានសុវត្ថិភាព ។ គាត់បានអែបឈប់នៅចញ្ចើមផ្លូវ ហើយពួកយើងប្តូរកៅអីគ្នា ។ គាត់បានណែនាំខ្ញុំខ្លះៗ ហើយប្រាប់ខ្ញុំថា « កូនបើកទៅដោយប្រុងប្រយ័ត្ន ពេលប៉ាប្រាប់ថាឈប់ចាំឈប់ » ។
ខ្ញុំធ្វើតាមបង្គាប់គាត់ ។ ប៉ុន្តែបន្ទាប់ពីបើកបានប្រហែល ៦០ វិនាទី គាត់បាននិយាយថា « កូនប្រុស អែបឈប់ឡានសិន ។ ប៉ាពុលឡានហើយ ។ កូនឯងបើកឡានរេពេញផ្លូវ » ។ គាត់បានសួរថា « ហើយកូនឯងកំពុងមើលអ្វី ? »
ខ្ញុំរាងឆេវឆាវដែរ ខ្ញុំបានតបថា « ខ្ញុំមើលផ្លូវតើប៉ា » ។
បន្ទាប់មក គាត់ថា « ប៉ាមើលភ្នែកកូនឯង ឃើញកូនឯងមើលផ្លូវតែត្រឹមខាងមុខក្បាលឡានហ្នឹង ។ បើកូនឯងមើលផ្លូវតែត្រឹមហ្នឹង កូនឯងនឹងបើកពុំត្រង់ផ្លូវទេ » ។ រួចហើយគាត់បញ្ជាក់ថា « មើលផ្លូវឲ្យឆ្ងាយ » ។ វានឹងជួយកូនឲ្យបើកត្រង់ផ្លូវ » ។
ក្នុងអាយុ ១៥ ឆ្នាំ ខ្ញុំគិតថា នោះគឺជាមេរៀនបើកបរដ៏ល្អ ឹងថា វាគឺជាមេរៀនជីវិតមួយដ៏ល្អអស្ចារ្យផងដែរ ។ ការផ្តោតទៅលើអ្វីៗដែលសំខាន់បំផុត—ជាពិសេសអ្វីៗ « នៅពេលខាងមុខ » ជារឿងទាំងឡាយដ៏អស់កល្ប—គឺជាគន្លឹះក្នុងការនាំផ្លូវពេញមួយជីវិតនេះ ។
នៅគ្រាមួយក្នុងជីវិតរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទ្រង់ចង់គង់តែឯង ដូច្នេះ « ទ្រង់យាងឡើងលើភ្នំដោយឡែក ដើម្បីនឹងអធិស្ឋាន » ។ ១ ទ្រង់បានណែនាំពួកសិស្សឲ្យធ្វើដំណើរឆ្លងសមុទ្រ ។ នៅយប់ងងឹតនោះ ទូកពួកសិស្សបានជួបនឹងព្យុះកំណាចមួយ ។ ព្រះយេស៊ូវបានយាងទៅជួយពួកគេ ប៉ុន្តែតាមរបៀបដ៏មហស្ចារ្យ ។ ដំណើររឿងព្រះគម្ពីរអានថា « ដល់យាម ៤ យប់ នោះទ្រង់យាងកាត់លើទឹកសមុទ្រទៅឯពួកសិស្ស » ។ ២ កាលពួកគេឃើញទ្រង់ ពួកគេក៏ចាប់ភ័យវល់ ដ្បិតពួកគេគិតថា រូបដែលបានដើរមករកពួកគេនោះគឺដូចជាខ្មោចលង ។ ដោយញាណដឹងពីការភ័យខ្លាចរបស់ពួកគេ ហើយចង់ជួយឲ្យដួងចិត្ត និងបេះដូងពួកគេឈប់ភ័យ នោះព្រះយេស៊ូវបានមានព្រះបន្ទូលថា « ចូរសង្ឃឹមឡើង គឺខ្ញុំទេតើ កុំឲ្យភ័យឡើយ » ។ ៣
ពេត្រុស ពុំត្រឹមតែឈប់ភ័យនោះទេ ប៉ុន្តែក៏ពេញដោយភាពក្លាហានផងដែរ ។ ពេត្រុសទូលតប ព្រះយេស៊ូវដោយក្លាហាន និងតក់ក្រហល់ថា « ព្រះអម្ចាស់អើយ បើជាទ្រង់មែន នោះសូមឲ្យទូលបង្គំដើរលើទឹកទៅឯទ្រង់ផង » ។ ៤ ព្រះយេស៊ូវបានតបដោយការអញ្ជើញដែលធ្លាប់ស្គាល់ និងមិនចេះចប់របស់ទ្រង់ថា « ចូលមកចុះ » ។ ៥
ពេត្រុស បានត្រៀមខ្លួនទាំងរំភើប ចុះចេញពីទូក ពុំមែនទៅក្នុងទឹកទេ ប៉ុន្តែទៅលើទឹក ។ កាលដែលលោកបានផ្តោតទៅលើព្រះអង្គសង្គ្រោះ នោះលោកអាចធ្វើនូវរឿងដែលពុំអាចធ្វើបាន សូម្បីតែការដើរលើទឹក ។ ពីដំបូង ពេត្រុសពុំបានបង្អាក់ដោយសារព្យុះនោះទេ ។ ប៉ុន្តែ « ខ្យល់បក់ជាខ្លាំង » ៦ បានរំខានដល់លោក ហើយលោកក៏បាត់បង់ការផ្តោតអារម្មណ៍ ។ ភាពភ័យខ្លាចបានត្រឡប់មកវិញ ។ ជាលទ្ធផល សេចក្តីជំនឿរបស់លោកបានថយចុះ ហើយលោកចាប់ផ្ដើមលិចទៅក្នុងទឹក ។ « គាត់ស្រែកឡើងថា ព្រះអម្ចាស់អើយ សូមជួយសង្គ្រោះទូលបង្គំផង » ។ ៧ ព្រះអង្គសង្គ្រោះដែលតែងតែចង់ជួយសង្គ្រោះ បានឈោងទៅលើកលោកឡើងមកទីសុវត្ថិភាព ។
មានមេរៀនជាច្រើនត្រូវរៀនអំពីដំណើររឿងដ៏អព្ភូតហេតុនេះ ប៉ុន្តែខ្ញុំនឹងលើកយកមកតែបីទេ ។
ផ្តោតទៅលើព្រះគ្រីស្ទ
មេរៀនទីមួយ ៖ ផ្តោតទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ កាលដែល ពេត្រុស មើលផ្ដោតទៅព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះលោកអាចដើរលើទឹកបាន ។ ព្យុះ រលក និងខ្យល់ពុំអាចបង្អាក់លោកបានទេ ដរាបណាលោកបន្តមើលផ្ដោតទៅព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
ការយល់អំពីគោលបំណងចុងបំផុតរបស់យើង វាជួយយើងឲ្យកំណត់នូវអ្វីៗដែលគួរតែជាការផ្តោតរបស់យើង ។ យើងមិនអាចលេងហ្គេមដោយជោគជ័យ ដោយពុំស្គាល់គោលដៅនោះទេ ហើយយើងក៏មិនអាចរស់នៅជីវិតដ៏មានអត្ថន័យ ដោយពុំស្គាល់ពីគោលបំណងជីវិតនោះដែរ ។ ពរជ័យដ៏អស្ចារ្យបំផុតមួយនៃដំណឹងល្អ ដែលបានស្ដារឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺថា វាឆ្លើយតបសំណួរជាច្រើន ដែលក្នុងនោះមានសំណួរ « តើអ្វីទៅគឺជាគោលបំណងនៃជីវិត ? » « គោលបំណងរបស់យើងនៅក្នុងជីវិតនេះគឺដើម្បីមានអំណរ និងរៀបចំខ្លួនដើម្បីត្រឡប់ទៅវត្តមានរបស់ព្រះវិញ » ។ ៨ ការចងចាំថា យើងមកលើផែនដីនេះដើម្បីរៀបចំខ្លួនត្រឡប់ទៅរស់នៅជាមួយនឹងព្រះវិញ ជួយយើងឲ្យផ្តោតទៅលើអ្វីៗដែលដឹកនាំយើងទៅកាន់ព្រះគ្រីស្ទ ។
ការផ្តោតលើព្រះគ្រីស្ទតម្រូវឲ្យមានវិន័យ ជាពិសេសទម្លាប់ខាងវិញ្ញាណតូចៗ និងងាយៗ ដើម្បីជួយយើងឲ្យក្លាយជាសិស្សកាន់តែល្អប្រសើរ ។ ពុំមានភាពជាសិស្សដោយគ្មានវិន័យនោះទេ ។
យើងផ្តោតទៅលើព្រះគ្រីស្ទកាន់តែច្បាស់ នៅពេលយើងមើលផ្លូវឲ្យបានឆ្ងាយ ឆ្ពោះទៅទីដែលយើងចង់ទៅ និងបុគ្គលដែលយើងចង់ក្លាយ ហើយរៀបចំពេលវេលារាល់ថ្ងៃដើម្បីធ្វើកិច្ចការ ដែលនឹងជួយយើងឲ្យទៅដល់គោលដៅ ។ ការផ្តោតទៅលើព្រះគ្រីស្ទអាចធ្វើឲ្យការសម្រេចចិត្តរបស់យើងមានការងាយស្រួល និងផ្តល់ការណែនាំអំពីរបៀបដែលយើងអាចចំណាយពេលវេលា និងធនធានរបស់យើងបានល្អបំផុត ។
កាលដែលមានអ្វីៗជាច្រើនចង់ឲ្យយើងផ្តោតចិត្ត ចូរយើងរៀនពីគំរូរបស់ពេត្រុស អំពីសារៈសំខាន់នៃការរក្សាផ្ដោតទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាចម្បង ។ មានតែតាមរយៈព្រះគ្រីស្ទទេ ទើបយើងអាចត្រឡប់ទៅរស់នៅជាមួយនឹងព្រះវិញបាន ។ យើងពឹងផ្អែកទៅលើព្រះគុណនៃព្រះគ្រីស្ទ ពេលយើងព្យាយាមប្រែក្លាយដូចជាទ្រង់ និងស្វែងរកការអភ័យទោស និងព្រះចេស្តារបស់ទ្រង់ដើម្បីពង្រឹងដល់យើង នៅពេលយើងធ្លាកើចុះ ។
ចូរប្រយ័ត្នចំពោះការរំខាននានា
មេរៀនទីពីរ ៖ ចូរប្រយ័ត្នចំពោះការរំខាននានា កាលពេត្រុស បែរចេញពីព្រះគ្រីស្ទ ទៅផ្ដោតលើខ្យល់ព្យុះ និងទឹករលកដែលបក់បោកនៅក្រោមជើងរបស់លោក នោះលោកបានចាប់ផ្តើមលិចចុះ ។
មានអ្វីៗជាច្រើននៅ « ខាងមុខក្បាលឡាន » ដែលអាចរំខានយើងមិនឲ្យផ្តោតទៅលើព្រះគ្រីស្ទ និងរឿងដ៏អស់កល្បដែលត្រូវ « មើលផ្លូវឲ្យឆ្ងាយ » ។ អារក្សគឺជាអ្នករំខានដ៏ខ្លាំងមួយ ។ យើងរៀនមកពីសុបិនរបស់លីហៃថា សំឡេងមកពីអគារដ៏ធំ ហើយទូលាយនោះ ព្យាយាមបញ្ឆោតយើងឲ្យទៅរកអ្វីៗ ដែលនឹងនាំយើងចេញពីផ្លូវនៃការរៀបចំខ្លួន ដើម្បីត្រឡប់ទៅរស់នៅជាមួយព្រះវិញ ។ ៩
ប៉ុន្តែក៏មានការរំខានដែលពុំសូវឃើញស្ដែងជាច្រើនទៀត ដែលអាចមានគ្រោះថ្នាក់ផងដែរ ។ ដូចសុភាសិតមួយថា « រឿងចាំបាច់តែមួយគត់ដែលអារក្សមានជ័យជម្នះ គឺកុំឲ្យមនុស្សល្អធ្វើអ្វីសោះ » ។ ពួកមារសត្រូវហាក់ដូចជាប្តេជ្ញាចិត្តដើម្បីនាំមនុស្សល្អមិនឲ្យធ្វើអ្វីសោះ ឬយ៉ាងហោចណាស់ឲ្យខ្ជះខ្ជាយពេលវេលារបស់ពួកគេទៅលើអ្វីៗ ដែលនឹងទាញពួកគេចេញពីគោលបំណង និងគោលដៅដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់របស់ពួកគេ ញ បើគ្មានវិន័យ ។ មារសត្រូវយល់ដឹងថា ការរំខានមិនចាំបាច់ទាល់តែអាក្រក់ ឬគ្មានសីលធម៌ ទើបមានប្រសិទ្ធភាពនោះទេ ។
យើងអាចត្រូវបានសង្គ្រោះ
មេរៀនទីបី ៖ យើងអាចត្រូវបានសង្គ្រោះ កាលពេត្រុសលិចទៅក្នុងទឹក លោកបានស្រែកឡើងថា « ព្រះអម្ចាស់អើយសូមជួយសង្គ្រោះទូលបង្គំផង » ។ ស្រាប់តែព្រះយេស៊ូវទ្រង់លូកព្រះហស្តទៅចាប់គាត់ភ្លាម » ។ ១០ នៅពេលយើងឃើញថា ខ្លួនយើងកំពុងតែលិចចុះ ពេលយើងជួបទុក្ខវេទនា ឬភាពទន់ខ្សោយ យើងក៏អាចត្រូវបានជួយសង្គ្រោះដោយទ្រង់ផងដែរ ។
ក្នុងពេលប្រឈមនឹងទុក្ខវេទនា ឬការសាកល្បង បងប្អូនអាចដូចជាខ្ញុំដែរ សង្ឃឹមថានឹងមានការសង្គ្រោះភ្លាមៗ ។ ប៉ុន្តែសូមចាំថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានមកជួយពួកសាវកនៅយាម៤យប់—គឺបន្ទាប់ពីពួកលោកបានចំណាយពេលស្ទើរតែមួយយប់នៅក្នុងព្យុះនោះ ។ ១១ យើងអាចនឹងអធិស្ឋានថា ប្រសិនបើជំនួយពុំមកភ្លាមៗទេ យ៉ាងហោចណាស់ក៏មកដល់នៅយាមទីពីរ ឬក៏យាមទីបីនៃយប់ដ៏យូរ និងវេទនានោះដែរ ។ នៅពេលយើងត្រូវរង់ចាំ សូមរង់ចាំដោយជឿជាក់ថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះតាមមើលថែយើងជានិច្ច ដោយអះអាងថា យើងនឹងមិនត្រូវស៊ូទ្រាំលើសពីកម្លាំងយើងនោះទេ ។ ១២ ចំពោះអ្នកដែលនៅចាំដល់យាមទីបួននៃយប់នោះ ប្រហែលជាកំពុងឈឺចាប់ សូមកុំអស់សង្ឃឹមឡើយ ។ សេចក្តីសង្គ្រោះតែងតែកើតមានចំពោះពួកស្មោះត្រង់ មិនថាអំឡុងពេលនៅលើផែនដី ឬភាពអស់កល្បនោះទេ ។
ពេលខ្លះ ការលិចចុះរបស់យើងកើតឡើងដោយសារតែកំហុស និងអំពើបាបរបស់យើង ។ ប្រសិនបើបងប្អូនឃើញថា ខ្លួនឯងកំពុងតែលិចចុះដោយសារតែហេតុផលទាំងនោះ សូមជ្រើសយកការប្រែចិត្តដោយអំណរ ។ ១៣ ខ្ញុំជឿថា កិច្ចការពីរបីនោះធ្វើឲ្យព្រះអង្គសង្គ្រោះកាន់តែមានអំណរ ខ្លាំងជាងការសង្គ្រោះអ្នកដែលបែរ ឬត្រឡប់មកកាន់ទ្រង់ទៅទៀត ។ ១៤ ព្រះគម្ពីរមានពេញទៅដោយដំណើររឿងនៃមនុស្សដែលធ្លាប់ប្រព្រឹត្តអំពើបាប និងកំហុស ប៉ុន្តែបានប្រែចិត្ត ហើយបែរមកមានសេចក្ដីជំនឿរឹងមាំលើព្រះគ្រីស្ទ ។ ខ្ញុំគិតថា ដំណើររឿងក្នុងព្រះគម្ពីរគឺដើម្បីរំឭកយើងពី សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះចំពោះយើង ហើយព្រះចេស្តារបស់ទ្រង់ដើម្បីប្រោសលោះយើង គឺមានពិត ។ ពុំមែនតែព្រះអង្គសង្គ្រោះទេ ដែលមានអំណរពេលយើងប្រែចិត្តនោះ ប៉ុន្តែយើងខ្លួនឯងក៏ទទួលអំណរដ៏អស្ចារ្យផងដែរ ។
សេចក្ដីបញ្ចប់
ខ្ញុំសូមអញ្ជើញបងប្អូនឲ្យមានចេតនា « មើលផ្លូវឲ្យឆ្ងាយ » ហើយបង្កើនការផ្តោតចិត្តរបស់បងប្អូនទៅលើអ្វីៗដែលសំខាន់ពិត ។ ចូរយើងរក្សាការផ្ដោតចិត្តយើងទៅលើទ្រង់ជាចម្បង ។ នៅកណ្តាលនៃការរំខានទាំងអស់ ជាអ្វីៗដែលនៅ « ខាងមុខក្បាលឡាន » និងខ្យល់ព្យុះដែលព័ទ្ធជុំវិញយើង ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រះអង្គសង្គ្រោះយើង ហើយជាព្រះប្រោសលោះយើង និងព្រះជួយសង្គ្រោះយើង ។ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ៕