En zo is het
We dienen te voldoen aan bepaalde normen om te mogen meedoen aan belangrijke geestelijke gebeurtenissen.
Goedenavond. Ik kom graag samen met dragers van het priesterschap van God en geniet van de wereldomspannende broederschap waarin wij delen en die wij koesteren. Er heerst een bijzondere geest, veroorzaakt door de verwachting dat we in de duidelijke en waardevolle delen van het evangelie van Jezus Christus zullen worden geïnstrueerd.
Vanavond richt ik mij tot de jongemannen van de kerk. Wie zich in een andere leeftijdscategorie bevindt, mag gerust meeluisteren.
Tijdens de kerst van vorig jaar verleende nieuwsverslaggever Walter Cronkite zijn medewerking aan het kerstconcert van het Tabernacle Choir en het Orchestra at Temple Square. ‘Negentien jaar lang was hij de vaste presentator van het avondnieuws dat door CBS wordt verzorgd. [Meneer] Cronkite staat te boek als “de meest vertrouwde man van Amerika.”’1 Toen hem eens werd gevraagd hoe hij in het hart van het volk wilde voortleven, zei hij: ‘O, als iemand die zijn best heeft gedaan.’2 Gedurende zijn uitmuntende loopbaan, sloot meneer Cronkite elk journaal af met de zin: ‘En zo is het.’ Laten we het daar vanavond eens over hebben.
In een onlangs gehouden ringconferentie vertelde de ringpresident mij over een voorval. Hij had zijn zoon gevraagd wat er op de haardvuuravond voor jongeren besproken was. De jongeman antwoordde: ‘De lat hoger leggen.’ Toen liet hij zijn vader weten dat hij dat onderwerp zat was, omdat het er in elke les en bijeenkomst werd ingepompt. Mijn eerste gedachte was: Geweldig! De boodschap van de profeet wordt besproken, gehoord en ter harte genomen. Mijn tweede gedachte betrof de gevoelens van de jongeman over het repeterende karakter van het onderwerp. Herhaling kan irritant zijn als we hard proberen ons best te doen.
Vroeger deed ik net of ik mijn moeders raad, ‘David, besef wie je bent’, mij uit-en-ter-na voorgehouden, niet hoorde. Die raad ontlokte aan mijn vrienden altijd gevat commentaar. En het irriteerde me dat mijn vader mij, elke keer als we langs het huis van president George Albert Smith aan 13th East Street in Salt Lake City reden, eraan herinnerde dat er in dat huis een profeet van God woonde, die mij liefhad. Nu ben ik heel dankbaar dat ze dat er bij mij hebben ingepompt.
De term ‘De lat hoger leggen’ wordt vaak in de sportwereld gebruikt als men het over betere prestaties heeft. Het gebruik van die metafoor kan duidelijk maken waarom het belangrijk is dat we gehoor geven aan wat president Hinckley ons de vorige conferentie gevraagd heeft, toen hij zei: ‘Ik hoop dat onze jongemannen, en onze jongevrouwen, zullen voldoen aan de maatstaf die [ouderling Ballard] heeft aangelegd. We moeten de lat van normen en voorwaarden voor hen die de wereld ingaan als afgezanten van de Heer Jezus Christus, hoger leggen.’3
Een jaar geleden zijn de Olympische Winterspelen in Salt Lake City gehouden. Voor de meeste Olympische onderdelen moeten de atleten voldoen aan de Olympische limiet om te mogen meedoen. Ook wij moeten aan een limiet voldoen, dat wil zeggen, voldoen aan bepaalde normen om te mogen meedoen aan belangrijke geestelijke gebeurtenissen. Topatleten houden er een strak trainingsprogramma op na. Zij beheersen hun sport tot in de puntjes. Alleen daardoor kunnen zij zich kwalificeren voor de wedstrijd. En zo is het.
Jongemannen, als je van wereldklasse wilt zijn en je wilt kwalificeren voor de echt belangrijke zaken van het leven, zoals verhoging in het priesterschap, de zegeningen van de tempel en een zending, moeten jullie je ook aan een strak schema houden, en je trainen in eerlijkheid, deugd, schriftstudie en gebed. En zo is het.
Olympiërs begrijpen de regels die gelden in de sport. Houd men zich niet aan die regels dan kan een zware straf het gevolg zijn, en zelfs diskwalificatie. Tijdens de laatste Olympische Spelen zijn sporters hun medaille misgelopen, omdat ze zich niet aan de regels hielden voor het gebruik van stimulerende middelen. In de golfsport wordt een atleet een van de zwaarst mogelijke straffen opgelegd. Zet de golfer zijn handtekening op een scorekaart met een onjuiste score voor een van de 18 holes, dan volgt diskwalificatie. Er is zero tolerance. Het doet er niet toe of de fout in het voor- of nadeel van de golfer is; de straf is dezelfde: diskwalificatie.
Hoewel het ruim vijftig jaar geleden is, hoor ik nog steeds de woorden van de official in mijn oren: ‘Het spijt me, jongen, we moeten je diskwalificeren voor het ondertekenen van een onjuiste scorekaart.’ En ik werd gediskwalificeerd terwijl ik zelf nota bene tegen de official had gezegd dat mijn score niet correct was. Weken daarna zei ik nog tegen mezelf: ‘Waarom heb ik mijn mond niet gehouden? De fout was trouwens te verwaarlozen. De totaalscore was juist.’ Hoewel mijn score goed genoeg was om in de prijzen te vallen, verliet ik de prijsuitreiking met lege handen. En zo is het.
Jonge vrienden, regels zijn belangrijk, zelfs cruciaal. Het leven kent ook zijn straffen, misschien zelfs diskwalificatie, als er regels worden overtreden. Onze deelname aan belangrijke gebeurtenissen kan in gevaar komen als we ons niet aan de regels houden, vervat in de geboden van onze hemelse Vader. Door onze betrokkenheid bij seksuele zonde, drugsgebruik, wetsovertreding of mishandeling kunnen we op belangrijke momenten buitenspel komen te staan. Je doet er verstandig aan om regels te zien als veiligheidsgaranties, niet als opgelegde beperkingen. Gehoorzaamheid leidt tot karaktersterkte. En zo is het.
In 1834 schreef de profeet Joseph Smith: ‘Ik heb het nog nooit zo druk gehad als in de maand november; niettemin heb ik, nu mijn leven bol staat met bezigheden en eindeloze verplichtingen, dit mijn stelregel gemaakt: wanneer de Heer gebiedt, doe het dan.’4
Voor sommigen is sport commercie. Het verschil tussen winnen en verliezen kan een aanzienlijk geldbedrag zijn. Atleten huren managers in om hun zaken te regelen. Zaakwaarnemers, trainers, coaches en managers staan de atleet bij om zijn prestaties te verbeteren.
Onze Vader in de hemel heeft zijn dierbare jonge zoons voorzien van een voortreffelijk begeleidingsteam, evengoed, zo niet beter, dan het team rond een atleet. Onze ouders zijn uitstekende zaakwaarnemers. Zij houden onze belangen in het oog. Ze behartigen niet alleen onze belangen, maar zij zijn ook fantastische adviseurs, omdat zij van ons houden.
De apostel Paulus onderwees in Kolosse het volgende: ‘Kinderen, gehoorzaamt uw ouders in alles, want dit is welbehagelijk in de Here’ (Kolossenzen 3:20). Behalve onze ouders is er ook nog een solide netwerk dat ons steunt bij het verbeteren van onze spiritualiteit. Onze bisschop dient als coach en gebruikt zijn heilige priesterschapssleutels om ons tot zegen te zijn. De seminarieleerkrachten, quorumadviseurs en huisonderwijzers completeren het begeleidingsteam, dat door de Heer is samengesteld om ons voor te bereiden op de topwedstrijden van het leven. Naarmate je volgt en gehoorzaam bent, zullen je prestaties gestaag verbeteren. Als de Heer gebiedt, doe het dan. En zo is het.
Een van de belangrijkste verschillen tussen goede en topsporters is wat de sportpsychologen ‘focus’ noemen. Atleten die kans zien geen aandacht te schenken aan het onbelangrijke en zich volledig concentreren op de hoofdzaak, lukt het hun prestaties te verbeteren. Concentratie is een beslissende factor in ons succes.
Ik ving eens een gesprek op tussen een topgolfer, Arnold Palmer, en een jonge caddie die voor de eerste keer zijn tas droeg. De caddie overhandigde meneer Palmer zijn golfstok en zei hem intussen dat de afstand tot de vlag 151 meter was, dat er links een beekje stroomde en dat er rechts een lang stuk ruig terrein was. Op een vriendelijke maar resolute manier maakte meneer Palmer de jongeman duidelijk dat de enige informatie die hij nodig had de afstand tot de hole was. Verder legde hij uit dat hij zijn concentratie niet wilde verliezen door zich zorgen te maken over wat er zich rechts of links van hem bevond.
Het is niet moeilijk om de echt belangrijke zaken uit het oog te verliezen. Er is veel dat ons kan afleiden. Sommigen worden van hun stuk gebracht door de waterplassen links, en anderen vinden het lange, ruige terrein rechts afschrikwekkend. Men is veilig en succes is verzekerd als men zich blijft concentreren op de belangrijke zaken door de bal recht door het midden te slaan — verhoging in het priesterschap, toegang tot de tempel en vervulling van een zending. En zo is het.
Moge onze Vader in de hemel jullie allemaal zegenen. Ik getuig tot iedereen dat Jezus de Christus is. Hij leeft, en zijn liefde voor ons is volmaakt. Ik ben dankbaar voor een groot profeet, die ons duidelijk heeft gemaakt dat als de Heer gebiedt, we het maar beter kunnen doen, omdat het zo is. In de naam van onze Heiland en Verlosser, Jezus Christus. Amen.