Eeuwig huwelijk
Als u wilt dat iets eeuwig is, moet u het anders behandelen. (…) Het wordt bijzonder omdat u daarvoor hebt gezorgd.
Enkele jaren geleden gingen mijn vrouw en ik naar een huwelijksreceptie die in een tuin werd gehouden. Eerder die dag waren we naar de tempel geweest waar twee jonge mensen die wij kenden voor tijd en eeuwigheid aan elkaar verzegeld waren. Ze hielden heel veel van elkaar. Ze hadden elkaar op bijna wonderbaarlijke wijze leren kennen. Er werden veel tranen van geluk vergoten. Aan het eind van een volmaakte dag stonden we tijdens de receptie in de rij. Voor ons stond een goede vriend van de familie. Toen hij aan de beurt was om het echtpaar te feliciteren, zong hij met een prachtige tenorstem de bezielende woorden uit het boek Ruth: ‘Waar gij zult heengaan, zal ik heengaan, en waar gij zult vernachten, zal ik vernachten: uw volk is mijn volk en uw God is mijn God; waar gij zult sterven, zal ik sterven (…)’ (Ruth 1:16–17).
We waren zeer ontroerd en voelden ons gerustgesteld over hun kans op geluk. Dat komt voornamelijk omdat mijn vrouw en ik diezelfde woorden al ruim veertig jaar aan de muur hebben hangen.
Helaas neemt het belang van deze prachtige woorden steeds meer af. Veel te veel huwelijken eindigen in echtscheiding. Zelfzucht, zonde en persoonlijk gemak worden vaak belangrijker gevonden dan verbonden en beloften.
Het eeuwig huwelijk is een beginsel dat al vóór de grondlegging van de wereld is ingesteld en dat al eerder op aarde was dan de dood. Al vóór de val had God Adam en Eva in de hof van Eden aan elkaar gegeven. In de Schriften staat: ‘Ten dage, dat God Adam schiep, maakte Hij hem naar de gelijkenis Gods; man en vrouw schiep Hij hen, en Hij zegende hen’ (Genesis 5:1–2; cursivering toegevoegd).
De profeten hebben unaniem verkondigd dat het eeuwig huwelijk het volmaakte hoogtepunt van Gods grote plan voor het zegenen van zijn kinderen is. President Ezra Taft Benson heeft gezegd: ‘Door trouw te zijn aan het huwelijksverbond krijgen we op aarde volledige vreugde en in het hiernamaals prachtige beloningen.’ (The Teachings of Ezra Taft Benson [1988], p. 533–534.) President Howard W. Hunter heeft het celestiale huwelijk beschreven als ‘de kronende evangelieverordening’. Hij heeft verduidelijkt dat het sluiten ervan wel ‘iets langer kan duren [voor sommige mensen], misschien pas in het hiernamaals’, maar dat ieder mens de kans zal krijgen. (Teachings of Howard W. Hunter, ed. Clyde J. Williams [1997], p. 132, 140.) President Gordon B. Hinckley heeft het eeuwig huwelijk ‘prachtig’ genoemd (zie ‘What God Hath Joined Together’, Ensign, mei 1991, p. 71), en ‘de waardevolste gave’. (‘The Marriage That Endures’, Ensign, mei 1974, p. 23.)
Maar hoe groot en heerlijk de gave ook is, zij is niet gratis. In feite is die voorwaardelijk. En als we de gave ontvangen, kan die van ons worden weggenomen als we het bijbehorende verbond niet naleven. ‘In de celestiale heerlijkheid zijn drie hemelen of graden; en om de hoogste te verwerven, moet een man [en een vrouw ook uiteraard] deze staat in het priesterschap aanvaarden [namelijk het nieuw en eeuwig huwelijksverbond].’ (LV 131:1–2.)
Een verbond is een heilige belofte. Wij beloven om iets te doen en God verbindt zich om op zijn beurt iets te doen. Aan hen die het huwelijksverbond naleven, belooft God de volheid van zijn heerlijkheid, eeuwig leven, eeuwig nakomelingschap, verhoging in het celestiale koninkrijk en een volheid van vreugde. Dat weten we allemaal, maar soms staan we niet voldoende stil bij wat wij moeten doen om deze zegeningen te kunnen ontvangen. In de Schriften staat duidelijk dat bij dit verbond in ieder geval drie verplichtingen horen.
Ten eerste is een eeuwig huwelijk eeuwig. Eeuwig houdt voortdurende groei en ontwikkeling in. Het houdt in dat man en vrouw oprecht proberen zich te vervolmaken. Het houdt in dat het huwelijk niet bij het eerste teken van onenigheid of moeilijkheden lichtvaardig aan de kant wordt gezet. Het houdt in dat de liefde in de loop der tijd sterker wordt en verder reikt dan het graf. Het houdt in dat de partners voor eeuwig met elkaars gezelschap worden gezegend en dat ze problemen en geschillen moeten oplossen, omdat ze met de dood niet vanzelf worden opgelost. Eeuwig houdt bekering, vergeving, lankmoedigheid, geduld, hoop, naastenliefde en nederigheid in. Deze eigenschappen horen bij alles wat eeuwig is, en als we een eeuwig huwelijk willen hebben, moeten we ze aanleren en ontwikkelen.
Ten tweede is een eeuwig huwelijk door God ingesteld. Dat houdt in dat de partijen van het verbond ermee instemmen dat ze God in hun huwelijk uitnodigen, samen bidden, de geboden onderhouden, en verlangens en begeerten binnen de perken houden die de profeten hebben aangegeven. Het houdt in dat ze gelijkwaardige partners zijn. En het betekent dat ze buitenshuis net zo trouw en rein zijn als thuis. Dat is gedeeltelijk wat door God ingesteld betekent.
Ten derde is het eeuwig huwelijk ook een deelgenootschap met God. Hij belooft het eeuwige leven aan de mensen die in de tempel verzegeld zijn. Er spreekt eenheid met de Schepper uit het gebod aan Adam en Eva om zich te vermenigvuldigen en de aarde te vervullen. Ze hebben de plicht om hun kinderen in het evangelie te onderwijzen, want ze zijn ook zijn kinderen. Daarom hebben we gezinsavond, schriftstudie en gesprekken over het evangelie, en daarom helpen we anderen. We steunen elkaar in onze roepingen en taken. Hoe kunnen we één met God zijn als we elkaar niet steunen als de vrouw in het jeugdwerk of de man in de bisschap wordt geroepen?
Het verbond van het huwelijk omvat dus in ieder geval deze punten en waarschijnlijk ook andere. Ik denk niet dat ik er ver naast zit als ik zeg dat zij die hun man of vrouw verbaal of lichamelijk mishandelen, of zij die de ander vernederen of onrechtvaardige heerschappij uitoefenen, zich niet aan het verbond houden. En dat geldt ook voor hen die de geboden niet naleven of hun leiders niet steunen. Zelfs zij die roepingen weigeren, hun naasten veronachtzamen of enigszins wereldse gewoonten overnemen, lopen gevaar. Als wij ons deel van het verbond niet naleven, hebben we geen belofte.
Maar ik ben vooral van mening dat het eeuwig huwelijk niet tot stand gebracht kan worden zonder het vaste voornemen om er hard aan te werken. Het meeste hierover heb ik van mijn vrouw geleerd. We zijn nu bijna 47 jaar getrouwd. Vanaf het begin wist ze wat voor huwelijk ze wilde.
We begonnen als arme studenten, maar haar beeld van ons huwelijk werd geïllustreerd door het tafelzilver. Zoals ook tegenwoordig gebruikelijk is, vulde ze een huwelijkslijst in bij een plaatselijk warenhuis. In plaats van alle potten, pannen en apparaten die we nodig hadden en graag wilden hebben, koos zij iets anders. Ze vroeg om tafelzilver. Ze koos een bepaalde stijl en een bepaald aantal en zette alleen maar messen, vorken en lepels op haar verlanglijstje. Geen handdoeken, geen broodrooster, geen televisie — alleen maar messen, vorken en lepels.
De bruiloft brak aan. Onze vrienden en de vrienden van onze ouders gaven cadeaus. We gingen op een korte huwelijksreis en besloten de cadeaus uit te pakken als we thuiskwamen. Toen we dat deden, waren we geschokt. We hadden geen enkel mes en geen enkele vork gekregen. We maakten er grapjes over en het leven ging verder.
We kregen twee kinderen toen we nog rechten studeerden. We hadden weinig geld. Maar als mijn vrouw wat extra geld verdiende of als ze geld voor haar verjaardag kreeg, legde ze dat opzij. En als ze genoeg had, ging ze naar de stad om een vork of een lepel te kopen. Het duurde enkele jaren tot we voldoende tafelzilver hadden om het te gebruiken. Toen we uiteindelijk vier couverts hadden, begonnen we wat vrienden uit te nodigen om bij ons te komen eten.
Maar voordat ze kwamen, hadden we een kleine discussie in de keuken. Welk bestek zouden we gebruiken, het oude van roestvrij staal of het mooie tafelzilver? In die tijd koos ik vaak voor het bestek van roestvrij staal. Dat was makkelijker. Je kon het na het eten gewoon in de vaatwasser doen. Het tafelzilver kostte veel meer moeite. Mijn vrouw had het onder het bed verstopt, zodat het niet zo gemakkelijk door inbrekers te vinden zou zijn. Ze had erop gestaan dat ik een speciale doek kocht om het in te bewaren. Het bestek zat in aparte zakjes, en het was niet eenvoudig om alles te verzamelen. Na gebruik moest het tafelzilver met de hand afgewassen en afgedroogd worden zodat er geen vlekjes op zouden komen. Het moest terug in de zakjes worden gedaan zodat het niet dof zou worden, in de doek gewikkeld en zorgvuldig verstopt zodat het niet gestolen zou worden. En als het maar enigszins dof begon te worden, moest ik zilverpoets halen en poetsten we het samen op.
In de loop der jaren hebben we het tafelzilver aangevuld, en ik heb met verbazing aanschouwd hoe ze het verzorgde. Mijn vrouw wordt niet snel boos. Maar ik kan me nog herinneren dat een van onze kinderen een keer een zilveren vork te pakken had en er in de tuin mee wilde spelen. Ze reageerde met een boze blik en een waarschuwing dat niemand dat ooit in zijn hoofd mocht halen! Nooit!
Ik merkte dat het tafelzilver nooit mee naar de kerk ging als ze voor de wijk een maaltijd kookte, en nooit werd uitgeleend als ze iets te eten maakte voor iemand die ziek of behoeftig was. We namen het nooit mee als we gingen picknicken of kamperen. We hebben het in feite nooit ergens mee naartoe genomen. En het kwam zelfs nauwelijks op tafel. Sommige vrienden hebben er nooit mee gegeten, en wisten niet eens dat we het hadden. Zij aten met het roestvrijstalen bestek.
Toen werden we op zending geroepen. Ik kwam op een dag thuis en kreeg te horen dat ik een kluisje moest huren voor het zilver. Ze wilde het niet meenemen. Ze wilde het niet achterlaten. Ze wilde het niet kwijtraken.
Jarenlang vond ik haar een beetje zonderling, maar op een dag besefte ik dat zij al heel lang wist wat ik pas begon te begrijpen. Als u wilt dat iets eeuwig is, moet u het anders behandelen. Dan beschermt u het. Dan misbruikt u het nooit. Dan stelt u het niet bloot aan de elementen. Dan zorgt u ervoor dat het niet gewoon wordt. Als het ooit dof wordt, poetst u het op tot het weer glimt. Het wordt bijzonder omdat u daarvoor hebt gezorgd. En het wordt in de loop der tijd steeds waardevoller en dierbaarder.
Dat geldt ook voor het eeuwig huwelijk. Dat moeten we op dezelfde wijze behandelen. Ik bid dat wij het als een waardevolle gave zullen beschouwen. In de naam van Jezus Christus. Amen.