Կրթությունը և Վերջին Օրերի Սրբերը
Գիտելիք կուտակելը կյանքի տևողություն ունեցող սուրբ գործ է, որը գոհացնում է մեր Երկնային Հորը և գովաբանվում Նրա ծառաների կողմից:
«Նա, ով ներխուժում է գիտելիքի շտեմարան, պետք է դրան մոտենա ինչպես Մովսեսը մոտեցավ վառվող մորենուն. դուք կանգնում եք սուրբ հողի վրա. դուք ձեռք եք բերում սուրբ բաներ», – ասել է Նախագահ Ջ. Ռուբեն Քլարք Կրտ.-ը (1871–1961), Առաջին Նախագահության անդամը, խոսելով Բրիգամ Յանգ Համալսարանի նոր նախագահի նշանակման պաշտոնական հանդիսությանը: «Մենք պետք է ճշմարտություն փնտրենք մարդկային գիտելիքի բոլոր բնագավառներում՝ ոչ միայն ակնածանքով, այլև երկրպագության ոգով»:1
Որպես Վերջին Օրերի Սրբեր մենք հավատում ենք կրթությանը, և մենք ունենք մեր բացատրությունը, թե ինչպես և ինչու ենք ձգտում դրան: Մեր կրոնական հավատքն ուսուցանում է մեզ, որ մենք պետք է ձգտենք սովորել Հոգով, և պարտավորվել մեր գիտելիքն օգտագործել հօգուտ մարդկության:
Ճշմարտության մեր ձգտումը
«Մեր կրոնը … խրախուսում է մեզ ջանասիրաբար գիտելիք փնտրել»,- ուսուցանել է Նախագահ Բրիգամ Յանգը (1801–77): Գոյություն չունի մեկ այլ ժողովուրդ, որն ավելի մեծ ձգտում ունի ճշմարտությունը տեսնելու, սովորելու և հասկանալու»:2
Ճշմարտության մեր ձգտումը պետք է այնքան ընդգրկուն լինի, որքան մեր կյանքի գործունեությունը և այնքան խորը, որքան մեր հանգամանքներն են թույլ տալիս: Կրթված Վերջին Օրերի Սուրբը պետք է ձգտի հասկանալ մեր օրերի հոգևոր, ֆիզիկական, սոցիալական և քաղաքական խնդիրները: Որքան ավելի շատ գիտելիք մենք ունենք երկնային օրենքների և երկրային երևույթների մասին, այնքան ավելի մեծ ազդեցություն կարող ենք ունենալ մեր շրջապատում և ավելի կապահովագրվենք բիրտ ու չար ազդեցություններից, որոնք կարող են շփոթեցնել և կործանել մեզ:
Ճշմարտությանը ձգտելիս մենք պետք է օգնություն փնտրենք մեր Երկնային Հորից: Նրա Հոգին կարող է ուղղորդել և ավելացնել սովորելու մեր ջանքերը և մեծացնել ճշմարտությունը յուրացնելու մեր կարողությունը: Հոգով սովորելը չի սահմանափակվում դասարանով կամ դպրոցի քննություններին պատրաստվելով: Դա վերաբերում է այն ամենին, ինչ մենք անում ենք կյանքում և ամենուր՝ լինի դա տանը, աշխատանքի վայրում, թե եկեղեցում:
Երբ մենք ձգտում ենք ստանալ և կիրառել Հոգու առաջնորդությունն աշխարհում, որը տարված է ուղղվածություններով և օրվա խնդիրներով, մենք հաճախ ենք հանդիպում սխալ և առօրյա տեղեկության հոսքի ժամանակակից տեխնոլոգիաների միջոցով: Մի դիտորդի խոսքերով մենք «մարդ-յուղաբլիթ» դառնալու վտանգի տակ ենք, այսինքն՝ տարածվում ենք կապվելով այն վիթխարի տեղեկատվական ցանցին, որը մատչելի է լոկ մատի սեղմելու միջոցով»:3
Մենք նաև ենթարկվում ենք հանրահայտ հեռուստածրագրերի վարողների, հեռուստատեսային հոգեբանների, ժամանակակից ամսագրերի և լրատվամիջոցների մեկնաբանների գրոհումներին, որոնց խեղաթյուրված արժեքները և կասկածելի գործունեությունը կարող են ազդել մեր կարծիքի և վարքի վրա: Օրինակ, Նախագահ Սպենսեր Վ. Քիմբալը (1895–1985) ասել է. «Երբեք չի եղել ժամանակ, երբ աշխարհում կնոջ և տղամարդու դերերն այդքան միախառնված լինեն:4
Այս պայմաններում, խառնվածությունը, հուսահատությունը կամ կասկածը կարող են սկսել քայքայել մեր հավատը, և մեզ հեռացնել Հոգուց և երկրի վրա Նրա արքայությունը կառուցելուց: Եթե մեր որոշումները կենտրոնացնենք տարածված ուղղվածությունների և աշխարիկ ուղիների վրա, մենք կլինենք «երերուած և տատանուած վարդապետության ամեն քամուցը մարդկանց խաբեբայությունովը որ մոլորեցնեն խաբեբայության խորամանկությունովը» (Եփեսացիս Դ.14):
Չազդվելով հասարակական կարծիքից, Հիսուս Քրիստոսի Վերջին Օրերի Սրբերի Եկեղեցին սկզբունքներ է ուսուցանում: Տարբերությունը մեծ է: Տարածված ուղղվածությունները, ժամանակակից ոճը և փխրուն գաղափարախոսությունը ծանծաղ են և անցողիկ: Սկզբունքները ծառայում են որպես ապահովության, ուղղության և ճշմարտության խարիսխներ: Եթե մենք ուղղում ենք մեր իդեալները և ուղղվածությունը դեպի վարդապետություն և սկզբունքներ, ինչպես օրինակ հավատն առ Տեր Հիսուս Քրիստոս և մարգարեին հետևելը, մենք կունենանք լիովին վստահելի, անփոփոխ ուղեցույց մեր կյանքի որոշումների համար:5
Մենք չպետք է վախենանք: Առաջին Նախագահության Առաջին Խորհրդական՝ Նախագահ Հենրի Բ. Այրինգն ասել է. «Տերը գիտե, թե ինչ է Նա ուզում, որ դուք անեք և ինչի կարիքը դուք ունեք: Նա բարի է և ամենագետ: Այսպիսով, դուք կարրող եք վստահ ակնկալել, որ Նա հնարավորություններ է պատրաստել ձեզ համար սովորելու ի պատրաստություն այն ծառայության, որ դուք կմատուցեք: Դուք պարզորոշ չեք տեսնի այդ հնարավորությունները: … Սակայն երբ ձեր կյանքում հոգևոր բաները դնեք առաջին տեղում, դուք կօրհնվեք ուղղորդվելու դեպի սովորելու որոշակի ոլորտ, և դուք կներշնչվեք ավելի տքնաջան աշխատելու»:6
Անձնական արժանիություն
Սովորելու մեր ջանքերին պետք է միանա մեր անձնական արժանիությունը, որպեսզի Սուրբ Հոգու առաջնորդությունը ստանանք: Մենք պետք է խուսափենք սեռական անմաքրությունից, պոռնոգրաֆիայից և հակումներից, ինչպես նաև մյուսների և մեր հանդեպ բացասական զգացումներից: Մեղքը հեռացնում է Տիրոջ Հոգին, և երբ դա տեղի է ունենում, Հոգու հատուկ լուսավորությունը անցնում է և սովորելու լապտերը մարում է:
Ժամանակակից հայտնության մեջ մենք խոստում ունենք, որ եթե պարզ աչքով ուղղված լինենք Աստծո փառքին, որը ներառում է անձնական արժանիություն, մեր «ամբողջ մարմինը լցված կլինի լույսով, և [մեր] մեջ չի լինի խավար. և այն մարմինը, որը լցված է լույսով, ըմբռնում է բոլոր բաները» (ՎևՈւ 88.67):
Մենք կարող ենք հաստատել այս հավերժական սկզբունքը անձնական ուղղակի փորձառությամբ: Հիշեք այն ժամանակը, երբ դուք զայրացած էիք, կռվարար կամ վիճաբանող: Դուք կարողացե՞լ եք արդյունավետորեն ուսանել: Դուք ինչ-որ լուսավորվածություն ստացե՞լ եք այդ ժամանակահատվածում:
Մեղքն ու զայրութը մթագնում են միտքը: Դրանք առաջացնում են մի վիճակ, որը հակասում է բանականությանը բնորոշ լույսին և ճշմարտությանը, բանականություն, որն Աստծո փառքն է (տես ՎևՈւ 93.36): Ապաշխարությունը, որը կարող է մաքրել մեզ մեղքից Հիսուս Քրիստոսի քավող զոհաբերության միջոցով, կարևոր քայլ է ուսումնառության ճանապարհին բոլոր նրանց համար, ովքեր փնտրում են լույս ու ճշմարտություն՝ Սուրբ Հոգու ուսուցանող զորությամբ:
Մենք անկատար ենք, սակայն մեզանից յուրաքանչյուրը կարող է ձգտել լինել Հոգու ընկերակցությանն ավելի արժանի, որը կմեծացնի մեր անձնական խորաթափանցությունը և պատրաստել մեզ ավելի լավ պաշտպանել ճշմարտությունը, դիմակայել սոցիալական ճնշումներին և ունենալ դրական ավանդ:
Կրթություն
Մեր կրթական ընտրություններում մենք պետք է պատրաստվենք աջակցելու մեզ և նրանց, ովքեր կարող են կախված լինել մեզանից: Կարևոր է, որ մենք ունենանք մրցունակ հմտություններ: Կրթությունը կարևոր է անձնական պաշտպանության և բարօրության համար:
Մեր Երկնային Հայրն ակնկալում է մեզանից օգտագործել մեր ընտրելու ազատությունը և ոգեշնչումը քննելու մեզ և մեր կարողությունները և որոշելու ուսումնառության ինչպիսի ոլորտ պետք է ընտրենք: Սա հատկապես կարևոր է երիտասարդների համար, ովքեր ավարտել են դպրոցը և միսիոներական ծառայությունը և այժմ կանգնած են հետագա կրթություն և աշխատանք ընտրելու առջև: Մինչ տղամարդկանց և կանանց ընտրությունները կարող են բավականին տարբեր լինել, մենք կկիսվենք մեր հակադիր փորձառություններով, քանի որ հավատում ենք, որ դրանք բնորոշ են շատ Վերջին Օրերի Սրբերին:
Երեց Օուքս. Շատ երիտասարդների պես, իմ կրթական ձգտումները շատ էին, շարունակական և ձգտում էի որակավորում ստանալ, որպեսզի կարողանամ ընտանիք պահել: Քոլեջից հետո համալսարան ընդունվեցի: Դա ֆինանսավորվում էր կես դրույք աշխատանքով և վարկով, որը պետք է վճարեի ավարտելուց հետո բարձր աշխատավարձից: Ընթացքում ես ամուսնացա, և մենք սկսեցինք երեխաներ ունենալ: Կնոջս աջակցությունը և աճող ընտանիքի պատասխանատվությունը բարձրացրեց իմ առաջադիմությունը համալսարանում և ինձ համար հզոր ազդակ հանդիսացավ ավարտելու և աշխատանքի անցնելու համար: Իմ կրթությունն ավարտելուց հետո, ես ազատ ժամանակս նվիրեցի իմ մասնագիտությամբ կրթությունս շարունակելուն և միշտ բաղձալի Եկեղեցու պատմության և ընդհանուր կրթական ոլոտների վերաբերյալ կարդալուն:
Քույր Օուքս. Կանանց և տղամարդկանց կրթական ուղիները և փորձառությունները հաճախ շատ են տարբերվում միմյանցից: Իմ «խնդիրը» այն էր, որ ես երբեք հաշվի չեմ առել դրանցից ոչ մեկը: Ֆինանսապես ինձ ապահովելը ինչ-որ բան էր, որ հնարավոր և անհրաժեշտ չէի համարում: Ես սիրել եմ սովորել և գիտեի ինչպես աշխատել. իրականում, ես սիրում էի աշխատել: Ես շատ ամառային աշխատանքներ եմ կատարել, և լավ էի սովորում համալսարանում: Երբ կանգնեցի այն փաստի առաջ, որ պետք է լիովին ապահովեմ ինքս ինձ, ես վախեցա, գրեթե կաթվածահար էի եղել անկանխատեսելի դժվարություններից, որ կարծես նշմարվում էին իմ առաջ: Ես աշխատանքային հմտություններ չունեի: Արվեստի գծով իմ ուսումը սնուցել էր հոգիս, սակայն այժմ պետք է սնուցեի իմ դրամապանակը:
Ես գնացի համալսարան, որպեսզի փորձ ձեռք բերեմ ինձ պահելու համար: Ես սիրում էի սովորելու ամեն րոպեն և հանդիպում էի ոչ միայն նոր գաղափարների, այլև հայտնաբերում էի իմ ունակությունները: Որտեղ ամաչկոտ ու ինչ-որ կերպ խոցելի էի զգում ինձ, այժմ զգում էի ունակ ու գիտակ կյանքում ինքնուրույն ապրելու համար:
Խաչմերուկներ
Մենք գիտենք, որ ոչինչ այնքան շփոթեցնող չէ, որքան ապագայի հետ կապված անորոշությունը, սակայն ոչինչ այնքան անհատապես վարձատրող չէ, որքան անձնական ունակությունները հայտնաբերելը: Կարդացեք ձեր հայրապետական օրհնությունը, քննեք ձեր բնական ընդունակություններն ու տաղանդները, և առաջ գնացեք: Կատարեք առաջին քայլը, և դռները կբացվեն: Օրինակ, երբ քույր Օուքսն ուսանում էր անգլերեն գրականություն, նա երբեք չէր երազում, որ դա նրան կտանի Բոստոնի հրատարակչություն: Երբ Երեց Օուքսը ուսանում էր հաշվապահություն, նա երբեք չէր ենթադրում, որ դրանից հետո նա կստանա իրավաբանական կրթություն Բրիգամ Յանգ Համալսարանում և ապա կաշխատի Յուտայի Գերագույն դատարանում: Տիրոջ հետ «ամեն բաները գործակից են լինում դեպի [մեր] բարին» (Հռովմայեցիս Ը.28), և մեր ստացած կրթությունն ավելի շահութաբեր է դառնում, երբ կյանքի դռները բացվում են մեր առաջ:
Մենք պետք է զգուշորեն ընտրենք մեր կրթական ոլորտը, քանի որ կրթությունը ունի հավերժական կյանք, և ինչպիսի օգտակար գիտելիք, իմաստություն կամ «բանական սկզբունք» որ ստանում ենք այս կյանքում, «այն կբարձրանա մեզ հետ հարության ժամանակ» (ՎևՈւ 130.18):
Անհանգստացնող է այն հանգամանքը, որ շատ շատերը, հատկապես կանայք, կասկածում են իրենց հաջողությանը հասնելու համար իրենց ունակության մեջ: 2005թ. մարտին մաթեմատիկա, գիտություն և ճարտարագիտություն սովորող կին ուսանողներին իր խոսքը հղելով, Յոթանասունական և ԲՅՀ նախագահ Երեց Սեսիլ Օ. Սեմյուելսոն Կրտ.-ն ասաց. «Ձեր դասախոսներից մեկն ինձ տեղեկացրեց, … որ ձեզանից ոմանք վստահ չեն իրենց ունակությունների և հեռանկարների վրա, ի տարբերություն ձեր դասընկեր տղաների, թեև այդպես կարծելու հիմքեր չկան: Դուք պետք է ճանաչեք ձեր տաղանդները, հմտությունները, ընդունակությունները, ուժեղ կողմերը և ընդունեք Աստծո կողմից ձեզ տրված պարգևները»:7
Հատկապես մեծ է հավանակությունը, որ կանայք բացասական արձագանք կստանան մասնագիտական կրթության իրենց ձգտումների համար: 30 տարեկանին մոտ մի երիտասարդ քույր, խորհուրդ ակնկալելով, նամակ էր գրել: Նա հայտնում էր, որ մոտեցել էր եկեղեցու իշխանավորի և խորհուրդ հարցրել իրավագիտություն սովորելու վերաբերյալ, սակայն վերջինս վհատեցրել էր իրեն: Մենք չգիտենք նրա ունակությունների կամ սահմանափակումների մասին, նրա ստացած խորհուրդը հնարավոր է հիմնվել է դրանց վրա կամ նրա հանգամանքներով պայմանավորված ոգեշնչման վրա: Սակայն նրա նամակի էջերից զգացվում էր նրա վճռականությունը, և պարզ էր, որ նրան պետք է խորհուրդ տրվեր ձգտել հասնելու իր ողջ ներուժին:
Նախագահ Թոմաս Ս. Մոնսոնը, 2007թ. սեպտեմբերի 29-ին տեղի ունեցած Սփոփող Միության գերագույն ժողովին հղած իր ուղերձի մի մաս ասաց կանանց. «Մի՛ աղոթեք, որ խնդիրները հավասարվեն ձեր ունակություններին, այլ աղոթեք, որպեսզի ձեր ունակությունները բավարար լինեն ձեր խնդիրների համար: Այդ դեպքում ձեր խնդիրների կատարումը չի լինի հրաշք, այլ դուք կլինեք հրաշքը»:8
Մենք զգուշացնում ենք, որ կրթությունը ավարտելու և ֆինանսապես ապահովված լինելու կարիքի հետ միասին տղամարդիկ և կանայք հնարավոր է գայթակղվեն ամուսնությանը առաջնահերթություն չտալ: Հավերժական տեսակետից կարճատեսություն է հետամուտ լինել մասնագիտական կրթությանը և տեղ չտալ հավերժական արժեք համարվող ամուսնությանը, քանի որ դա չի տեղավորվում աշխարհիկ արժեք համարվող մասնագիտական ժամանակացույցում:
Մի ընկեր միացավ իր դստերը Միացյալ Նահանգների արևելքում համալսարան ընտրելիս: Նրա շատ նպատակային և տաղանդավոր դուստրը գիտեր, որ իր ընտրած համար առաջին համալսարանը հաճախելու դեպքում բազմաթիվ պարտքեր կկուտակի: Հաճախ լավագույն կրթության համար արժե վճարել, բայց այս դեպքում նրա դուստրն աղոթեց և զգաց, որ մեծ պարտքը հնարավոր է չխանգարի իրեն ամուսնանալ, սակայն դա, ի վերջո, հնարավոր է իրեն թույլ չտա, որպեսզի չաշխատի և մնա իր երեխաների հետ տանը: Եղեք իմաստուն: Մեզանից յուրաքանչյուրը տարբեր է: Եթե փնտրում եք Տիրոջ խորհուրդը, Նա ձեզ կասի, թե որն է ձեզ համար լավագույն տարբերակը:
Սովորելու քաղց
Յոթանասունի Նախագահությունից Երեց Ջեյ Ի. Ջենսենն ուսուցանել է, որ մենք միշտ կարիք ունենք «սուր պահել սովորելու, աճելու եզրը»:9 Այդ եզրը պետք է սրել սովորելու ցանկությամբ, ուղղորդվելով հավերժական առաջնահերթություններով:
Բացի մեր մասնագիտական որակումները բարձրացնելուց, մենք պետք է ցանկանանք սովորել, ինչպես դառնալ էմոցիոնալ առումով հավասարակշռված, ավելի հմուտ մեր անձնական հարաբերություններում և ավելի լավ ծնողներ ու քաղաքացիներ: Կան մի քանի ավելի բավարարող և զվարճալի բաներ, քան ինչ-որ նոր բան սովորելը: Մեծ երջանկություն, բավարարվածություն և ֆինանսական վարձք է գալիս դրանից: Կրթությունը չի սահմանափակվում ուսումնական դասընթացով: Ամբողջ կյանքում սովորելը կարող է ավելացնել մեզ շրջապատող աշխարհի գործերը և գեղեցկությունը գնահատելու և վայելելու մեր կարողությունը: Նման ուսումը գրքերից և նոր տեխնոլոգիայի, օրինակ՝ ինտերնետի ընտրովի օգտագործումից վեր է: Դա ընդգրկում է գեղագիտական ունակություններ: Դա նաև ընդգրկում է մարդկանց հետ շփվելու և տարբեր վայրերում լինելու փորձառություն՝ ընկերների հետ զրույց, թանգարաններ և համերգներ, ծառայության հնարավորություններ: Մենք պետք է ընդլայնենք մեր տեսահորիզոնը և վայելենք այս ճամփորդությունը:
Մենք կարող ենք պայքարել հասնելու մեր նպատակներին, սակայն մեր մաքառումները կարող են այնքան աճ ապահովել, որքան ուսումը: Դժվարությունները հաղթահարելու արդյունքում ունեցած ուժը մեզ հետ կլինի գալիք հավերժություններում: Մենք չպետք է նախանձենք նրանց, ում ֆինանասական կամ ինտելեկտուալ միջոցները դա հեշտացնում են: Աճը երբեք հեշտ չի լինում, և այն մարդիկ, ովքեր հեշտ են դա ստացել, կաճեն այլ զոհաբերությունների միջոցով կամ բաց կթողնեն առաջընթաց, որը կյանքի նպատակ է:
Ամենակարևորը, մենք պարտավոր ենք շարունակել մեր հոգևոր կրթությունը՝ ուսումնասիրելով սուրբ գրքերը և Եկեղեցու գրականությունը, հաճախելով եկեղեցի և տաճար: Կյանքի խոսքերով սնվելը կհարստացնի մեզ, կավելացնի մեր սիրելիներին ուսուցանելու մեր ունակությունը և կպատրաստի մեզ հավերժական կյանքին:
Կրթության կարևորագույն նպատակն է դարձնել մեզ ավելի լավ ծնողներ և արքայության ծառաներ: Երկարատև ժամանակաընթացքում ձեռք բերած աճը, գիտելիքն ու իմաստությունն է, որ վեհացնում է մեր հոգին և պատրաստում մեզ հավերժության համար, ոչ թե քոլեջի թվանշանները: Հոգու բաները հավերժական են, և քահանայության զորությամբ կնքված մեր ընտանեկան հարաբերությունները Հոգու կարևորագույն պտուղներն են: Կրթությունը Աստվածային պարգև է, դա մեր կրոնի անկյունաքարն է, երբ մենք օգտագործում ենք այն հօգուտ մյուսների:
Ձախում. Լուսանկարը՝ Քրեյգ Դայմոնդի, աջում. լուսանկարները՝ Ջոն Լյուքի, Մեթյու Ռեյերի և Քրիստինա Սմիթի
Լուսանկարները՝ Ռոբերտ Քեյսիի, Մարինա Լուկաչի և Քրեյգ Դայմոնդի
Լուսանկարները՝ Մեթյու Ռեյերի, Քրեյգ Դայմոնդի և Քրիստինա Սմիթի
Հոգով սովորելը չի սահմանափակվում դասարանով կամ քննություններին պատրաստվելով: Դա վերաբերում է այն ամենին, ինչ մենք անում ենք կյանքում և ամենուր՝ լինի դա տանը, աշխատանքի վայրում, թե եկեղեցում:
Կրթությունը չպետք է սահմանափակվի կրթական համալիրում սովորելով: Ամբողջ կյանքում սովորելը կարող է ավելացնել մեզ շրջապատող աշխարհի գործերը և գեղեցկությունը գնահատելու և վայելելու մեր կարողությունը: