Voedsel voor de rest van de week

Mariela Torres Meza, San José (Costa Rica)

De diploma-uitreiking naderde en mijn vriendinnen en ik keken reikhalzend uit naar het bal dat er op volgde. Maar toen ze op school de datum van het bal bekendmaakten, stond het huilen mij nader dan het lachen omdat het bal op een zondag zou plaatsvinden.

‘Mariela, dit gebeurt maar één keer in je leven!’, zei een van mijn vriendinnen. ‘Je moet gewoon gaan! De kerk een keertje missen kan toch geen kwaad. Je moet jezelf niet tekortdoen en naar het bal gaan.’

Ik legde aan haar uit dat het niet ging om de kerk een keer missen — het ging om een dag aan de Heer geven. Maar toen ik nadacht over wat ze had gezegd, begon ik mij af te vragen of het heiligen van de sabbat nou werkelijk zo belangrijk was:’ Want laten we wel zijn, hield ik mij zelf voor, mijn vriendinnen en ik zouden spoedig ieder onze weg gaan en we hadden jaren uitgekeken naar dit bal. Het bal bood ons de kans om nog een laatste keer samen te zijn.

Toen ik nadacht over mijn beslissing, herinnerde ik mij dat mijn vader mij had geleerd dat de sabbat ‘voedsel’ voor de rest van de week verschafte. Kon ik het echt stellen zonder de geestelijke en stoffelijke zegeningen die de Heer aan de gehoorzamen belooft? Ik overwoog mijn opties en wist wat mij te doen stond.

Mijn vriendinnen begrepen er niets van toen ik zei dat ik niet naar het bal ging. In de daaropvolgende weken voelde ik mij verdrietig als ik hen over het bal hoorde praten, maar ik wist dat ik de juiste beslissing had genomen.

Toen het bal dichterbij kwam, gebeurde er iets onverwachts. Om de een of andere reden had de schoolleiding het bal verschoven. In plaats van op zondagavond zou het bal op zaterdagavond worden gehouden! Ik was zo blij dat ik toch nog een geweldige tijd met mijn vriendinnen zou hebben. En wat mij nog blijer maakte was dat ik gehoorzaam aan de Heer was gebleven.

Ik ben dankbaar dat ik naar het bal kon, hoewel ik besef dat we niet altijd op die manier worden gezegend. Soms zullen we gewoon grote offers moeten brengen voor het evangelie van Jezus Christus. Maar toen heb ik wel geleerd — en ik weet nu — dat onze liefdevolle hemelse Vader ons altijd op de een of andere manier zegent als we gehoorzaam zijn.

De gehoorzaamheid die ik mij in de middelbareschooltijd heb aangeleerd, verschaft mij nu grote zegeningen als jongvolwassene. Ik heb het heel druk met colleges, mijn baantje en een rits andere bezigheden, maar ik weet dat ik elke week de kans krijg om van mijn arbeid uit te rusten door de zondag aan de Heer toe te wijden.

Mijn vader had het bij het juiste eind: zondag is een grote bron van geestelijk voedsel. De sabbat heiligen zal altijd mijn prioriteit hebben, zodat ik mijn verbonden kan hernieuwen, mijn geestelijke reservoirs kan bijvullen en mijzelf kan oppeppen voor de week die volgt.

Je moet jezelf niet tekortdoenen naar het bal gaan’, zei een van mijn vriendinnen.