In en om de kerk
Liberiaanse jongevrouwen maken kennis met Persoonlijke vooruitgang
Tijdens een bijzondere districtsconferentie voor jongevrouwen in augustus 2009 onderwezen jongevrouwen in Liberia (Afrika) elkaar met een klein beetje hulp van jongevrouwen aan de andere kant van de wereld in hun goddelijke natuur en het programma Persoonlijke vooruitgang.
De instructie en voorbereiding begonnen drie maanden eerder voor de jongevrouwen, die wonen in het district Monrovia-Bushrod Island (Liberia) in het zendingsgebied Freetown (Sierra Leone). Het thema van de conferentie was ‘Eén dag prinses, een eeuwigheid koningin’. Elke gemeente in het district kreeg de opdracht een workshop over een waarde te verzorgen en een korte sketch te bedenken om in een andere waarde te onderwijzen, met nadruk op hoe een dochter van God anderen en zichzelf zou behandelen.
‘Deze jongevrouwen zijn de toekomst van Afrika, de pioniers van hun land in dit glorierijke evangelie’, zegt zuster Belinda Wire, een voltijdzendelinge die met haar man, ouderling Bill Wire, aan de conferentie deelnam.
Na de workshops, sketches en andere activiteiten, overhandigden de organisatoren de jongevrouwen brieven van jongevrouwen uit andere landen, waarin die hun getuigenis van het evangelie en Persoonlijke vooruitgang hadden opgeschreven.
‘Er ontstond een wereldomspannende verbondenheid,” zegt zuster Wire. ‘Toen deze jongevrouwen de brieven in hun handen hielden, wisten zij dat die jongevrouwen hetzelfde geloven wat zij geloven, dezelfde boeken lezen, dezelfde programma’s volgen, geleid worden door dezelfde profeet, en geliefd zijn door dezelfde God.’
Geloof beloond op Galápagos
Hoewel gering in aantal zijn de heiligen op de Galápagoseilanden, die zich voor de kust van Ecuador in de Grote Oceaan bevinden, sterk in het geloof. In september 2009 zagen de leden daar de voltooiing van het eerste kerkgebouw op het eiland.
Het gebouw waarin de gemeente Galápagoseilanden voorheen vergaderde, dat door de leden het ‘Witte Kasteel’ werd genoemd, was niet groot genoeg om de avondmaalsdienst in één kamer te houden, vandaar dat de leden verdeeld over drie kamers de dienst volgden.
Toen ouderling Floyd en zuster Susan Baum, het zendingsechtpaar dat aan de eilanden is toegewezen, de eerste keer het nieuwe gebouw betraden, lieten zij hun tranen de vrije loop. ‘Het is een ontzettend mooi gebouw’, zegt ouderling Baum. ‘Het vakmanschap is van de hoogste kwaliteit.’
Emma Bastidas weet nog hoe zij en haar familie naar het vasteland van Ecuador reisden om zich in 1985 te laten dopen. Zij en haar familie zagen hoe de gemeente vorm kreeg, en ze huilde toen de eerste zendelingen op de eilanden arriveerden.
‘En nu is er een kerk gebouwd die zo dichtbij is dat ik er naartoe kan lopen’, zegt zuster Bastidas.
De nieuwe kerk is niet alleen een vergaderplek voor de kleine groep heiligen, zij brengt ook andere zegeningen met zich mee. Leonor Machua hoorde over het nieuwe kerkgebouw toen ze op het punt stond naar Guayaquil in Ecuador af te reizen. Terwijl ze in Ecuador was, vroeg ze iemand naar het nieuwe gebouw en de godsdienst waar het voor stond. De vreemdeling beantwoordde haar vragen en raadde haar aan om na thuiskomst contact op te nemen met de zendelingen. Een paar dagen later zag ze de zendelingen op de hoek van de straat en ze ging in op hun uitnodiging om de zendelingenlessen te nemen. Zuster Machua liet zich in oktober 2009 onmiddellijk na de zaterdagmiddagbijeenkomst van de algemene oktoberconferentie dopen, zij was de eerste persoon die in de doopvont van de nieuwe kerk werd gedoopt.
De kerk is relatief nieuw op de eilanden. Voordat de gemeente formeel werd opgericht, begonnen vier gezinnen te vergaderen in de stad Puerto Ayora op het eiland Santa Cruz. In 1998 werd de gemeente gesticht en opgenomen in het zendingsgebied Guayaquil-Zuid (Ecuador), waarna de leden begonnen te vergaderen op het eiland San Cristobal, voordat ze naar het Witte Kasteel verhuisden.
Nu komen er elke week ongeveer 120 leden bij elkaar in de nieuwe kerk op het eiland Santa Cruz.
Hoewel de gemeente klein is en ver van het vasteland ligt, zijn de heiligen op de Galápagoseilanden zeer gezegend, zegt Daniel Calapucha, de gemeentepresident.
‘Ik voel mij geenszins geïsoleerd, omdat we geleid worden door onze Vader in de hemel’, zegt hij.
Colombiaanse kinderen bezoeken tempel
Ruim een dozijn jeugdwerkkinderen uit de wijk Fusagasuga, in de ring Soacha (Colombia) brachten een bijzondere dag door in de Bogotátempel, waar zij leerden hoe belangrijk de tempel is.
In november 2009 nam het jeugdwerkpresidium van de wijk de vijftien jeugdwerkkinderen mee naar de tempel. Daar hadden de kinderen de kans om de tempelpresident, Jorge J. Escobar, vragen te stellen. De kinderen kwamen te weten waarom ze twaalf jaar moeten zijn voordat ze tempelwerk kunnen doen, waarom het beeld van de engel Moroni op de tempelspits een trompet vasthoudt, en waarom hij vaak naar het oosten staat gericht.
Aan het eind van de excursie konden de kinderen vertellen hoe zij hun bezoek aan de tempel hadden ervaren.
Maria Fernanda Sanchez, jeugdwerksecretaresse van de wijk, zei dat het een geestelijke ervaring was. ‘Het was een bijzondere, onvergetelijke dag, niet alleen voor de jeugdwerkkinderen, maar ook voor ons, hun jeugdwerkleidsters.’
Liberiaanse jongevrouwen en hun leidsters komen bijeen voor een bijzondere jongevrouwenconferentie over Persoonlijke vooruitgang.
Foto met dank aan Bill Wire