Tawag og Ambulansya!

Simon Heal, Queensland, Australia

Niadtong 1991 samtang nag-ayo ko sa lawak sa atup sa among balay, mibati ko og hilabihang kasakit sa akong wala nga mata. Ang sakit, mora og usa ka tipak, sa wala madugay mikatap sa akong ulo. Nagpadayon ako sa pagtrabaho hangtud ang kasakit mipugos kanako sa pagpahulay.

Sa paghigda nako, hinoon, ang ligdong, hinay nga tingog miaghat kanako. “Barug,” miingon ang Espiritu. “Ayaw og katulog.”

Samtang namalandong ko sa pasidaan ug naghuhuna unsa ang akong angayan nga buhaton, mihukom ako sa pagkuha sa usa sa mga tabletas nga pagaimnon sa akong mama alang sa migraine. Milakaw ako padulong sa kwarto sa akong mga ginikanan ug nakit-an ang tabletas, apan sa dihang gisugdan na nako ang pag-abli sa botelya, ang tingog miabut pag-usab: “Ayaw og inom bisan usa niana.”

Pagkataud-taud, ang tingog miabut sa ikatulo nga higayon: “Kinahanglan ka nga motawag og ambulansya—karon dayon!”

Wala pa ako makatawag og serbisyo nga emerhensiya sukad-sukad, apan nagdali-dali ako og tawag. Ang ambulansya sa wala madugay miabut, ug duha ka paramedic mipahigda kanako sa usa ka stretcher. Ang katapusan nakong nahinumduman mao nga sila nangutana sa akong ngalan. Dayon nawala ang kahayag.

Sa wala madugay ako nakamata sa intensive care unit sa ospital. Nagluya pa gihapon ko ug anaa pa sa impluwensya sa anesthesia, apan akong nahinumduman nga akong nabatyagan ang mga kamot diha sa akong ulo samtang ang akong amahan ug ang akong bishop mihatag kanako og panalangin. Nakadungog ako sa mga pulong “Mabalik ang imong kahimsog, nga daw walay nahitabo.”

Human sa tulo ka adlaw sa intensive care ug dugang upat ka adlaw sa ward sa ospital, sa wala madugay nakauli ko sa balay. Didto lang nako nahibaloan nga ako nakasinati og hemorrhage sa utok. Ang doktor nga miopera kanako misulti kanako nga ako “hapit na nga mamatay” ug mamatay unta ako kon miinom pa ako sa tabletas alang sa migraine.

Karon maayo na ako ug himsog ang panglawas, mapasalamaton kaayo nga ang Ginoo migiya sa akong mga hunahuna niadtong adlawa. Na-seal ako ngadto sa akong mahigugmaong asawa diha sa templo, ug kami adunay lima ka talagsaon nga mga anak.

Nagpasalamat ako sa akong Langitnong Amahan ug sa akong Manluluwas, nga si Jesukristo, alang sa milagro sa kinabuhi. Naningkamot ako matag adlaw sa pagpahimulos sa panahon nga Ilang gihatag kanako, ug mapasalamaton akong mohinumdom sa makapanalipud nga impluwensyang tingog sa Espiritu.

Ang kasakit sa akong wala nga mata sa wala madugay mikatap sa akong ulo. Sa paghigda nako, ang ligdong, hinay nga tingog miaghat kanako: “Barug. Ayaw og katulog.”