Hangtud Kita Magkita Pag-usab
Korona nga mga Tunok, Korona sa Kadaugan
Alang kanako ang korona sa mga tunok nahimong simbolo sa pagkahibalo sa Manluluwas sa atong tanang gitago nga mga kasakit— ug sa Iyang abilidad sa pag-ayo niini.
Agosto didto sa Balaan nga Yuta. Libut sa mga guba sa Capernaum nga misanag sa kainit sa kahapunon. Usa kadto sa nindot nga lugar, apan ang among giya ug usa ka duol nga cicada nagsaba-saba taud-taud na, ug ako nagsugod sa pagkatingala.
Sa kalit ako naabtik sa dihang ang giya mitudlo ngadto sa kahoy nga milandong kanamo ug kaswal nga miingon, “Gitawag nila kana nga kahoy sa ‘korona sa mga tunok.’” Mihangad ko sa mga sanga nga daghan og dahon. Asa ang mga tunok? Mikab-ot, mabinantayon akong mibira sa gamay nga sanga.
Diha, sa humok nga mga dahon, akong nakita ang mga tunok. Niwang ug berde, hait kaayo ug sama ka taas sa akong kumagko, dili kini makita gikan sa pipila ka pye nga gilay-on. Apan si bisan kinsa nga makahikap sa usa niadtong dahunon nga sanga mobati gayud og kasakit.
Naghunahuna ko sa daghang mga painting nga akong nakita sa Manluluwas nga nagbarug nga gitamay sa usa ka korte nga gikupoan og morado [purple] ug gikoronahan sa mahait, uga, tunukon nga mga sanga. Sa kalit miabut sa akong hunahuna nga ang usa ka ulipon o sundalo nga gisangunan sa paghimo niana nga korona tingali gusto nga maghimo gamit ang mainat-inat nga berde nga sanga sama niadtong mga kahoy sa ibabaw—dili dali mabali, uga nga mga kahoy. Sa pagsulti pa og dugang, ang katuyoan sa korona dili lamang sa pagpasakit apan sa pagbiay-biay ug pagbugal-bugal.
Sa karaan nga kalibutan ang usa ka berde, dahunon nga korona o lukong—sa kasagaran sa humot nga mga dahon sa laurel—sa kasagaran gihatag ngadto sa mga mananaog sa sangka ug mga gubat. Ang lukong sa laurel idayan-dayan sa mga imahen sa mga hari ug mga emperor. Tingali ang mabangis nga korona nga giduot sa agtang sa Manluluwas mao ang dahunon ug berde sa mabiaybiayon nga nagpasabut ngadto nianang karaan nga pasidungog. Mao lang na ang gituohan, dili usa ka matang sa doktrina. Apan alang kanako, ang pagtan-aw nianang paagiha nakahatag og usa ka aspeto sa Pag-ula nga mas klaro: ang Manluluwas nakahibalo sa atong mga kasubo, ug Siya makahimo sa pag-ayo kanato.
Ang kupo nga gipasul-ob diha Kaniya usa ka mabiay-biayon nga simbolo sa pagkahalangdon. Nagtabon kini sa mga labud ug mga samad sa mga pagdagmal nga Iyang giantus. Sa samang paagi, ang usa ka dahunon nga mga tunok makita nga usa ka lukong sa kadaugan apan sa tinuod nagtago kini sa sakit nga gihatag niini.
Mao nga daghan nato ang nag-antus sa wala makita nga mga kasakit. Ang himno nagtudlo kanato nga “sa mahilom nga kasingkasing gitago ang kasubo nga dili makita sa mata” (“Lord, I Would Follow Thee,” Hymns, nu. 220). Apan ang Manluluwas nakakita. Nakasinati kaayo Siya sa pribado nga kasakit. Ang Iyang tibuok pagpangalagad gigahin sa pagpaabut sa Pag-ula ug Pagkabanhaw. Apan kadtong Iyang gitudloan ug gipanalanginan ug giayo wala makahibalo. Bisan ang Iyang kaugalingon nga mga tinun-an nagpabilin nga wala makahibalo.
Ang Manluluwas nakakita lapas pa sa “mga kupo” ug “mga korona” nga nagtago sa atong mga kasubo gikan sa uban. Nakaantus sa “mga sakit ug mga kasakit ug mga pagtintal sa matag matang,” Siya puno sa kalooy ug nakahibalo unsaon sa pagtabang nato kon kita motugyan sa atong mga salagubangon diha sa Iyang mga tiil (tan-awa sa Alma 7:11–12). Siya ang balsamo nga makaayo sa lawom ug natago nga mga samad. Ug ang korona nga Iyang gipakita kanato mao ang tinuod nga kadaugan.
Kristo nga Gikoronahan og mga Tunok, ni Carl Heinrich Bloch, gigamit nga may pagtugot sa National Historic Museum sa Frederiksborg sa Hillerød, Denmark, dili mahimong pakopyahan