Ang Iyang Pag-antus Nakapagaan sa Atoa
Barbara Winter, Arizona, USA
Isip usa ka nurse sa intensive care unit alang sa bag-ong natawo, ako moatiman sa masakiton, usahay sa gagmay kaayo, nga mga masuso. Usa ka gabii ako na-assigned sa usa ka gamay nga batang lalaki nga nahimugso og mas sayo og 17 ka semana ug nagtimbang lang og sobra usa ka libra (0.5 kg). Ang iyang mga kamot gagmay kaayo, ang iyang mga paa mora og sama kadako sa akong tudlo, ug ang iyang tiil maingon kadagko sa akong kumagko. Tungod sa grabeng problema sa iyang pagginhawa, ang doktor wala magdahum nga siya mabuhi pa tibuok gabii.
Usa ka hilum nga makalma ang mabati palibut sa tibuok unit kon ang usa ka bag-ong nahimugso ang nakigbisog aron mabuhi. Adunay dugang stress sa tanan, ilabi na sa nurse sa bata, ug karong gabhiuna ako kana. Ang iyang mga ginikanan kauban na niya hapit sa tibuok adlaw, apan sila gipangkapoy na. Ang iyang inahan mibalik na sa iyang kwarto alang sa gikinahanglan kaayo nga pagpahulay.
Ang pribado nga kwarto sa bata adunay isolette (incubator), mga monitor, ventilator, ug mga IV pump, nga nakapabuhi kaniya. Tungod kay siya masakiton kaayo ug nagkinahanglan gyud og intensive care, wala ko ma-assigned og laing mga pasyente nianang gabhiuna. Anaa ko sa iyang kiliran tibuok gabii, nagkapuliki uban sa mga tambal, pag-monitor, pagtambal, ug mga test.
Sa pagpadayon sa kagabhion, naghunahuna ko kon unsa ang akong bation kon ako ang iyang inahan. Ang kasubo dili gayud madala.
Hinay-hinay nakong gilimpyohan ang iyang nawong, mihikap sa iyang gagmay nga mga kamot ug tiil, mabinantayong miilis ug miposisyon kaniya diha sa usa ka humok nga bag-ong habol. Naghunahuna ko kon unsa pa ang akong mahimo para niining akong gamay nga pasyente. Unsa kaha ang buhaton sa iyang inahan? Unsa kaha ang gusto sa Langitnong Amahan nga ipabuhat kanako?
Kining bililhon, inosente nga gamayng espiritu sa dili madugay mobalik na ngadto sa iyang Amahan sa Langit. Naghunahuna ko kon siya ba nahadlok. Naghunahuna ko kabahin sa akong kaugalingong mga anak. Sa dihang bata pa sila ug mahadlok, ako silang kantahan. Ang “Ako Anak sa Dios” mao ang ilang paborito. Nagpugong sa mga luha, gikantahan nako ang bata.
Isip usa ka nurse akong nakita ang mga tubo ug ang dugo, nag-ihap sa pagsaka ug pag-ubos sa dughan sa bata, naminaw sa pitik sa iyang kasingkasing, ug nagtan-aw sa mga numero diha sa mga monitor. Isip usa ka Santos sa Ulahing mga Adlaw akong nakita ang usa ka celestial nga espiritu ug nahingangha sa plano sa kaluwasan.
Samtang nagkalawum ang kagabhion, siya nagkagrabe. Sa wala madugay siya nahimutang sa usa ka kondisyon nga nakapahimo kaniya nga nagdugo ang iyang baga.
Pagkabuntag ang akong gamay nga pasyente mitaliwan. Siya mibiya sa mga bukton sa iyang inahan ug “gidala sa panimalay ngadto niana nga Dios kinsa mihatag [kaniya] sa kinabuhi.” (Alma 40:11).
Mas naduol ko sa Manluluwas ug sa Langitnong Amahan nianang gabhiuna. Nakapalambo ko og mas dakong pagsabut sa gugma sa Dios alang sa tanang katawhan—ug Iyang gugma alang kanako. Ako napahinumdoman, gani nasurprisa, sa kalawum sa gugma nga akong gibati alang Kaniya. Ug mibati ako og tinguha nga mas mabination, mas malumo, mas mapasayloon, mas maloloy-on—mas mahisama Kaniya—usa ka adlaw ug usa ka tipik sa kasingkasing matag higayon.