Het echte wonder
De auteur woont in Utah (VS).
De hand van de Heer was niet alleen zichtbaar in de genezing van Paola, maar ook in de bekering van haar vader.
Illustratie D. Keith Larson
Wat er met Paola Yáñez gebeurde, was volgens haar artsen een medisch wonder. Het ging plotseling beter met de tiener uit Quito (Ecuador). Haar vader kon haar een van zijn nieren geven, de transplantatie verliep goed, en ze kon aan een nieuw leven beginnen.
Maar haar vader, Marco Yáñez, zegt dat er met hem ook iets geweldigs gebeurde. Hij leerde het evangelie kennen en kreeg daardoor ook een nieuwe levenskans.
Door een nierontsteking waren de nieren van Paola beschadigd, maar met medicijnen kon ze in leven worden gehouden. Toen ze vijftien was, ging het slechter met haar. Een van haar nieren werkte niet meer, en de andere ging hard achteruit. Ondanks dialyse ging Paola langzaam dood. Ze mocht nog maar één glas water per dag drinken, en ze moest rusten omdat haar longen, alvleesklier en hart waren aangetast.
Het was onmogelijk om haar naar Amerika of Cuba te vliegen voor een transplantatie. Ze moesten een donor in Ecuador zien te vinden. Uit onderzoek bleek dat haar vader geen donor kon zijn. Haar moeder kon dat wel, maar de artsen zagen dat het percentage antistoffen door de dialyse zo hoog was dat de nier afgestoten zou worden. Paola bad dat ze op de een of andere manier gespaard zou blijven.
In juni 1988 kwamen de zendelingen bij de familie Yáñez aan de deur. Paola’s moeder, Carmen, weet nog dat ze hen binnenliet om de spot met ze te drijven. Toen ze zeiden dat ze een boodschap hadden om haar te helpen, zei ze boos: ‘Hoe kun je mij helpen als mijn dochter op sterven ligt? Ik geloof niet dat er een God bestaat!’
Ondanks de afkeer van Carmen bleven de zendelingen het gezin bezoeken. Marco had eerst het gevoel dat hij te veel met de zorg van zijn dochter bezig was om naar de zendelingen te luisteren. Maar later begon hij uit nieuwsgierigheid toch te luisteren. Hij merkte dat zij antwoord op zijn vragen over het doel van het leven hadden.
Marco geloofde niet in een persoonlijke God. Voor hem was God een universele energiebron of een groot wezen dat ver weg is en Zich niet met mensen bezighoudt. Maar toen de toestand van zijn dochter kritiek was, ging hij in gebed. Hij vroeg God om zijn zieke dochter te genezen of haar uit haar lijden te verlossen. Hij bad: ‘Als u bestaat, laat me dat dan zien. Genees mijn dochter alstublieft.’
Na zijn gebed kreeg Marco sterk het gevoel dat de gezondheid van Paola zou veranderen. Hij vroeg de artsen om hem en zijn dochter opnieuw te onderzoeken. Ze zeiden dat het tijdverspilling was, maar gaven gehoor aan zijn verzoek.
Ze kwamen tot de conclusie dat Marco nu wel een geschikte donor was en dat Paola sterk genoeg was om de transplantatie te ondergaan!
Op de dag voor de operatie kregen Marco en Paola allebei een zalving van de zendelingen.
Marco en Paola dachten dat ze na de operatie nog lang in het ziekenhuis moesten blijven. Maar Marco mocht al na vijf dagen naar huis, en Paola, die dacht dat ze twee maanden in het ziekenhuis moest blijven, mocht al na dertien dagen naar huis. Volgens Marco kwam hun snelle herstel door de zalving en hij wist dat hij de boodschap van de zendelingen serieus moest nemen.
Marco en Carmen Yáñez lieten zich op 11 september 1988 dopen. Paola, die de zendelingenlessen al vóór haar operatie had gevolgd, en haar jongere zus, Patricia, lieten zich op 3 november dopen. Hun vader had ondertussen het Aäronisch priesterschap ontvangen en mocht hen dopen.
Broeder Yáñez gelooft dat de Heer zijn gebed verhoorde en dat hij daardoor Paola’s donor kon zijn zodat zijn hart verzacht zou worden. ‘Als ze in plaats van mij mijn vrouw hadden geopereerd, had ik waarschijnlijk op de oude voet verder geleefd’, zegt hij. En dat was geen leven waar hij trots op is — drinken, roken en gokken. Hij zegt dat hij zijn verslavingen door de antwoorden op zijn gebeden heeft overwonnen. Maar het was wel moeilijk. Hij beseft dat alleen God hem met die verandering heeft kunnen helpen.
Broeder Yáñez zegt dat hij nu een sterk getuigenis van het woord van wijsheid en de wet van tiende heeft. Toen de zendelingen hem les gaven, was zijn bedrijf zeven dagen per week open zodat hij maandelijks de duizend Amerikaanse dollars voor Paola’s medische kosten kon betalen. De wet van tiende ‘kon ik moeilijk aanvaarden’, zegt hij, maar hij besloot om de sabbat te heiligen en de belofte in Maleachi 3:10 te beproeven. Over zijn besluit om de winkel zondag’s te sluiten, zegt hij: ‘De klanten die eerst op zondag kwamen, kwamen nu op zaterdag — en ze kochten meer.’ Momenteel staat hij er financieel beter voor dan toen de winkel zeven dagen per week open was.
Als Marco Yáñez terugkijkt, is hij verbaasd over de veranderingen in zichzelf. Hij beseft dat zijn smeekbeden voor het leven van zijn dochter het hele gezin op een geestelijk niveau hebben gebracht dat hij niet voor mogelijk had gehouden.