Jouw pioniersreis —de echte, niet alsof
Een heilige der laatste dagen is een pionier.
Illustraties Brooke Smart
Foto’s van de trektocht geplaatst met toestemming van Aaron West
Als kleine jongen deed ik vaak alsof ik een sportheld was. Ik deed alsof ik kon vliegen. En ik deed alsof ik een reus was. Ik was blij met mijn leven, hoewel ik kort van stuk was, niet kon vliegen en een gemiddelde sportman was. Maar doen alsof was leuk. Ik vond het fijn om iets anders te ervaren, ook al was het alleen maar in mijn verbeelding. Ik denk dat veel mensen daarom doen alsof.
Over doen alsof: heiligen der laatste dagen doen graag pionierstrektochten. We dragen pionierskleding (min of meer). We trekken handkarren (zo ongeveer). We eten als de pioniers (nou, niet echt). We doen ons uiterste best om te doen alsof we pioniers zijn. Maar eigenlijk hoeven we niet te doen alsof. We zijn al pioniers.
President Thomas S. Monson heeft gezegd: ‘Een heilige der laatste dagen is een pionier, want een pionier is iemand die voorop loopt om de weg te banen zodat anderen kunnen volgen.’1 President Monson heeft ons in woord en daad geleerd hoe we echte pioniers kunnen zijn:
‘Wij volgen in de voetsporen van de ultieme Pionier, de Heiland zelf, die voorop liep en ons de weg toonde.
‘“Kom dan en volg Mij”, wenkte Hij.’2
Kom … volg … Mij. Door deze woorden kunnen wij echte pioniers zijn.
Laten we deze woorden eens vanuit het perspectief van enkele hedendaagse pioniers bekijken die onlangs een pionierstrektocht met de ring hebben gemaakt.
‘Kom dan en volg Mij’
Het woord kom is een uitnodiging. Het duidt op een beweging naar een andere plek. Taylor A. kent de betekenis van het woord maar al te goed.
Taylor is slim, vrolijk en vervuld van de Geest, maar ze geeft al snel toe dat die woorden haar twee jaar geleden niet beschreven. Ze bevindt zich nu op een heel ander niveau, geestelijk en lichamelijk Ze is een pionier.
Ze zegt: ‘Ik ben een pionier omdat ik pas lid van de kerk ben geworden. En het is een geweldige reis. Ik heb het gevoel dat ik een heel nieuw leven leid. Zodra we de eerste stap zetten, gebeuren er wonderen.’
Taylor begrijpt niet alleen de uitnodiging om bij Hem te komen — ze weet ook waar die uitnodiging vandaan komt. Ze zegt: ‘In onze wereld zijn we zo ver van onze afkomst verwijderd. We hebben het zo druk met ons werk en met technologie, maar ik ben onlangs gaan beseffen dat ik Christus op de eerste plaats moet zetten. We moeten doen wat de pioniers deden — [zij] concentreerden zich op Christus.’
Volgen is ook een uitnodiging. Op de pionierstrektocht ging Ethan G. dat woord beter begrijpen. ‘Op de trektocht voelde ik me niet altijd lekker, en soms raakte ik ontmoedigd’, geeft hij toe. ‘Maar ik weet dat de pioniers zich ook zo voelden.’
Ethan heeft zich altijd afgevraagd waarom de pioniers bereid waren om dat allemaal te doen. Hij zegt: ‘Ik had waarschijnlijk de moed opgegeven. Maar toen ik erover nadacht, ging ik beseffen dat zij de Heiland liefhadden en met zijn hulp betere mensen wilden worden. Dat wil ik ook proberen.’
Voordat Ethan aan de pionierstrek begon, las hij over de pioniers. Hij voelde zich met hen verbonden en werd geïnspireerd door hun geloof om Jezus Christus te volgen. En wat doet Ethan nu? Hij bereidt zich op een voltijdzending voor. Hij geeft gehoor aan de oproep van president Monson. Hij bereidt zich voor om anderen de weg te wijzen.
Waarheen moeten we gaan? Wie moeten we volgen? De Heiland zegt tegen ons: ‘Kom dan en volg Mij’ (Lukas 18:22; cursivering toegevoegd). Toen Harmony naar de trektocht ging, erkende ze de hand van de Heer in wat er gebeurde. Ze wist dat ze Hem volgde.
De weg die Harmony moest volgen, was anders dan die van de meeste anderen. Toen ze vijftien was, kreeg ze te horen dat ze een zeldzame vorm van huidkanker had. Ze was niet in staat om aan de trektocht van de ring deel te nemen. ‘Ik was er kapot van’, herinnert ze zich.
Vier jaar later, toen de ring weer een trektocht organiseerde, was Harmony kankervrij. Maar op 19-jarige leeftijd was ze te oud om deel te nemen. Toen werd ze geroepen om als leidster mee te gaan. Ze zegt: ‘Het is een getuigenis dat de Heer weet wie wij zijn, en Hij kent de verlangens van ons hart. En als die verlangens rechtschapen en goed zijn, zal Hij ons zegenen.’
Harmony geeft het volgende advies als wij beproefd worden: ‘Iedereen die ergens mee zit, wil ik aanmoedigen om op de Heer te vertrouwen. Hij staat altijd voor je klaar. Hij heeft ons lief en zal ons niet in de steek laten. We hoeven alleen maar onze hand naar Hem uit te strekken, dan zal Hij ons op onze pionierstrektocht bijstaan.’
Jij kunt ook een pionier zijn
Ook als je nooit aan een pionierstrektocht deelneemt, kun je een pionier zijn. Je hoeft je niet als pionier te verkleden of een handkar te trekken. Je hoeft alleen maar Jezus Christus te volgen, net als de pioniers. Als je dat doet, zul je, zoals president Monson heeft gezegd, ‘iemand [zijn] die voorop loopt om de weg te banen zodat anderen kunnen volgen.’
En als je wel de kans krijgt om aan een pionierstrektocht deel te nemen, geniet er dan van! En als de trektocht voorbij is en je de handkar achterlaat, laat dan niet je getuigenis daarin achter. Neem dat getuigenis mee.
Je bent een echte, hedendaagse pionier. Met de ultieme Pionier — de Heiland — als gids, zul je zeker succes hebben!