Si Lucas ug ang Madaug-daugon
Mibati si Lucas og nindot bahin sa unsay iyang gisulti … hangtud iyang nakita ang hitsura sa nawong ni Pedro.
“Maayong pulong atong isulti,” (Hymns, nu. 232).
“O dili!” Nia na si Pedro!”
Nakahibalo ang tanan nga si Pedro madaug-daugon. Dako siya, ug maldito! Balikason niya ang ubang mga bata, kuhaon ang ilang paniudto, ug gukuron sila diha sa nataran sa eskwelahan. Walay gusto nga mokuyog kaniya.
Gilabyan ni Pedro si Lucas ug ang iyang higala, nga si Arthur. Iyang ginganlan sila og “way kabangkaagan” ug gitukmod si Arthur.
Gikapoy na si Lucas ni Pedro nga maldito kaayo. Wala gani maghunahuna, misinggit siya, “Hununga kana, Pedro!”
Dili makatuo si Lucas. Nanalipod siya sa iyang kaugalingon sa labing dako nga madaug-daugon sa eskwelahan!
Midasmag si Pedro ngadto ni Lucas ug miliab kaniya. “Unsay imong gisulti?” Gikulbaan pag-ayo si Lucas ingon og ang iyang kasingkasing mogawas gikan sa iyang dughan! “Pasidan-an tikag kausa,” miingon si Pedro. “Magbantay ka!” Gitukmod niya si Lucas ug mipalayo.
Human niana, naningkamot si Lucas nga likayan si Pedro, apan si Pedro makakita niya pirme. Iyang pugngan si Lucas nga makadula sa duyan, iyang itukmod siya kon magdula sila og bola, sindulon ni Pedro si Lucas didto sa cafeteria, ug kanunay sultihan og dili maayo.
Usa ka adlaw si Lucas ug Arthur nagdula sa football ni Arthur. Milukso si Pedro gikan sa usa ka kahoy ug mikuha niini.
“Palihug ihatag kana pagbalik,” miingon si Arthur.
“Kinsay mopugos sa pagkuha niini gikan nako?” Gitukmod ni Pedro si Lucas ngadto sa kahoy ug mikatawa.
Gisakitan pag-ayo si Lucas sa iyang tiyan. Naglagot kaayo siya! “Kahibalo ka, Pedro?” Miingon si Lucas. “Ikaw ang pinakamaldito nga bata nga akong nailhan! Walay ganahan nimo. Ang tanan naghandom nga mawala ka sa dayon!”
Mihunong sa pagkatawa si Pedro. Mibati si Lucas og nindot bahin sa unsay iyang gisulti … hangtud iyang nakita ang hitsura sa nawong ni Pedro. Kahilakon ba siya? Miduko dayon si Pedro ug milakaw.
Diha-diha gibati si Lucas og dili maayo. Nianang adlawa, bisan giunsa niya sa pagpaningkamot, wala mawala ni Lucas ang iyang dili maayo nga gibati. Nianang gabhiona, dili siya makatulog. Nagsige siya og hunahuna kon unsa ka subo tan-awon si Pedro.
“Nganong maguol man si Pedro?” Naghunahuna si Lucas. Wala man siyay pakabana kon magminaldito sa ubang mga bata. Kinahanglan sultihan nako siya, di ba?” Ang pagsige og hunahuna ni Lucas niini, mas nakaamgo siya nga sakto siya nga nanalipod sa iyang kaugalingon ug sa iyang higala. Apan nasayop siya sa pagsulti og minaldito nga butang.
Miluhod si Lucas tupad sa iyang higdaanan ug mihangyo sa Langitnong Amahan sa pagpasaylo kaniya. Gisultihan niya ang Langitnong Amahan nga dili na gayud niya gusto nga magpasakit pa sa pagbati sa uban. Gusto niyang magmabination. Sa dihang miingon si Lucas og “amen,” nasayud siya unsay iyang buhaton.
Human makapaniudto pagkasunod adlaw, nakit-an ni Lucas si Pedro nga nagsandig sa bong-bong nga siya ra. Gikulbaan si Lucas. Unsa kahay buhaton ni Pedro? Miginhawa og lawom si Lucas ug mipaingon ni Pedro.
“Ahh, Pasayloa ko kagahapon.”
Morag nasurprisa si Pedro. “Nangayo kag pasaylo?”
“Oo. Misulti ko og dili maayo kanimo, ug dili unta angay. Pasayloa ko.”
Mitan-aw si Pedro sa iyang sapatos. “OK lang.”
Mibagting ang bagtinganan. Milakaw si Lucas balik sa klase. Mas nindot na ang iyang gibati. Apan diha pay gusto niyang isulti. Milingi siya. “Makadula ta og football ugma sa recess kon gusto ka.”
Mipahiyom si Pedro. “Nindot na.”
Human niana, maayo na ikauban si Pedro. Madaug-daugon gihapon siya usahay, apan dili na maldito. Nakigdula siya ni Lucas pipila ka higayon sa recess. Ug makalingaw kadto! Sa katapusan sa tuig ting-eskwela, misulti si Pedro ni Lucas nga mobalhinay siya. Dayon misulti siya og butang nga nakasurprisa ni Lucas.
“Salamat sa imong pakighigala nako,” miingon si Pedro. “Bisan kon dili ako maayo.”
Ang mainit nga pagbati sa kasingkasing ni Lucas nakapahibalo niya nga ang pagkamabination mao kanunay ang sakto nga pagpili.