Κεφάλαιο 14o
«Με τον Θεό όλα είναι δυνατά»
«Η φύση αυτών των απαιτήσεων επάνω μας [είναι] τέτοια που κανένα άτομο δεν μπορεί να συμμορφωθεί με αυτές, παρά μόνον με τη δύναμη τού Παντοδύναμου. …Έχει υποσχεθεί αυτήν τη βοήθεια».
Από τη ζωή τού Λορέντζο Σνόου
Ο Πρόεδρος Λορέντζο Σνόου ήταν εργάτης, ακολουθώντας τη δική του, συχνά επαναλαμβανόμενη συμβουλή: «Πρέπει να καταβάλουμε μια προσπάθεια. …Το να παραμένουμε αργόσχολοι χωρίς να θέτουμε τον εαυτό μας σε δράση δεν ωφελεί».1 Όμως, ανεγνώριζε ότι στην επιθυμία του να οικοδομήσει τη βασιλεία τού Θεού, οι δικές του προσπάθειες δεν θα ήταν ποτέ αρκετές χωρίς τη χάριν τού Θεού—ή «υπερφυσική βοήθεια»,2 όπως την αποκαλούσε συχνά. Συνεπώς, ενώ παρότρυνε τα μέλη τής Εκκλησίας να εργάζονται σκληρά στην «ανάπτυξη [χρηστών] αρχών», ταυτοχρόνως δήλωνε ότι «εμείς, ως Άγιοι των Τελευταίων Ημερών, θα πρέπει να καταλαβαίνουμε και να έχουμε υπ’ όψιν ότι η σωτηρία έρχεται μέσω τής χάριτος τού Θεού».3 Κατέθεσε μαρτυρία ότι ο Θεός θα προσθέσει τη δύναμή Του στις προσπάθειές μας: «Εκεί όπου μας βάζει ο Κύριος, εκεί θα πρέπει να είμαστε. Όταν απαιτεί από εμάς να καταβάλουμε προσπάθεια προς επίρρωσιν αυτών των αγίων αρχών, αυτό πρέπει να κάνουμε. Με αυτό μόνον πρέπει να προβληματισθούμε‧ τα υπόλοιπα θα τα φροντίσει ο Επουράνιος Πατέρας μας».4
Η αδελφή τού Προέδρου Σνόου, Ιλάιζα, παρατήρησε ότι εκείνος ζούσε παραμένοντας πιστός σε αυτήν τη διδασκαλία. Τον περιέγραψε ως άνδρα που είχε «ακλόνητη πεποίθηση στην επικουρική δύναμη και χάριν [τού Θεού]». Έλεγε ότι εκείνος «ήξερε ποιον εμπιστευόταν» και συνεπώς ήταν εις θέσιν να ανθέξει «κάθε δυσχέρεια, κάθε εναντίωση» και «να υπερνικήσει κάθε εμπόδιο».5
Ο Λορέντζο Σνόου έδειξε την πεποίθησή του στην επικουρική δύναμη τού Θεού, όταν ταξίδευσε για να υπηρετήσει μία ιεραποστολή στην Αγγλία το 1840. Κατά το 42 ημερών ταξίδι του στον Ατλαντικό Ωκεανό, εκείνος και οι συνταξιδιώτες του πέρασαν τρεις μεγάλες καταιγίδες. Αργότερα ανέφερε ότι ήταν «τρομερές καταιγίδες—καταιγίδες που οι συνηθισμένοι στον ωκεανό απεκάλεσαν πολύ επικίνδυνες». Παρατήρησε μία διαφορά μεταξύ τής δικής του αντίδρασης στις καταιγίδες και τής αντίδρασης κάποιων άλλων ταξιδιωτών: «Σε πολλές περιπτώσεις, για να μην πω τίποτα παραπάνω, η σκηνή ήταν τρομακτικά τρομερή. Δεν εξεπλάγην που άνδρες, γυναίκες και παιδιά, οι οποίοι δεν είχαν μάθει να εμπιστεύονται τον Θεό, ανησυχούσαν και ένιωθαν αγωνία λόγω φόβου και έκλαιγαν. Η εμπιστοσύνη μου ήταν σε Εκείνον, ο οποίος δημιούργησε τις θάλασσες και καθόρισε τα όριά τους. Ήμουν σε αποστολή Του—ήξερα ότι είχα σταλεί σε αυτήν την ιεραποστολή από την εξουσία που Εκείνος αναγνωρίζει και, παρόλο που τα στοιχεία τής φύσεως μαίνονταν και το πλοίο κλυδωνιζόταν και έτρεμε μέσα στα ανυψωμένα κύματα, Εκείνος ήταν στο πηδάλιο και η ζωή μου ήταν ασφαλής υπό τη φροντίδα Του».6
Πολλά χρόνια αργότερα, όταν ο Λορέντζο Σνόου έγινε Πρόεδρος τής Εκκλησίας, βρήκε πάλι ανακούφιση με τη γνώση του ότι ο Κύριος ήταν στο πηδάλιο. Σε μία συγκέντρωση που διεξήχθη στις 13 Σεπτεμβρίου 1898, η Απαρτία των Δώδεκα Αποστόλων εξέφρασε ομοφώνως τη δέσμευσή της να τον υποστηρίξει ως Πρόεδρο τής Εκκλησίας. Το αρχείο τής συγκεντρώσεως διατυπώνει ότι κατόπιν σηκώθηκε και είπε ότι «δεν ωφελούσε να προβάλει δικαιολογίες ως προς την ανικανότητα κ.λπ., να αποδεχθεί τις τεράστιες ευθύνες που ενείχε η θέση. …Ένιωθε ότι έπρεπε να κάνει το καλύτερο που μπορούσε και να βασισθεί στον Κύριο».7 [Βλέπε πρόταση 1 στη σελίδα 205.]
Διδασκαλίες τού Λορέντζο Σνόου
Με τη βοήθεια τού Θεού, μπορούμε να κάνουμε οτιδήποτε απαιτείται από εμάς.
Επιθυμώ να μιλήσω με έναν τρόπο που θα είναι προς πνευματική εξύψωση και αμοιβαία βελτίωσή μας σε αυτά που αφορούν στη σωτηρία μας. Για τον σκοπό αυτό, επιθυμώ την πίστη και τις προσευχές όλων αυτών που πιστεύουν στο να στρέφονται στον Κύριο για διδασκαλία και διάνοια.
Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τη σχέση που έχουμε με τον Κύριο τον Θεό μας και τη μοναδική θέση που κατέχουμε. Για να εκπληρώσουμε καταλλήλως τις υποχρεώσεις που έχουμε, χρειαζόμαστε υπερφυσική βοήθεια.
…Ο Ιησούς είπε σε [έναν] νέο άνδρα, ο οποίος είχε έλθει σε εκείνον και επιθυμούσε να μάθει τι θα έπρεπε να κάνει για να κληρονομήσει αιώνια ζωή, να «κρ[ατεί] τις εντολές». Ο νέος άνδρας απήντησε ότι είχε κρατήσει αυτές τις εντολές στις οποίες αναφερόταν από τα νιάτα του και μετά. Ο Σωτήρας, κοιτάζοντάς τον, είδε ότι υπήρχε κάτι που ακόμη έλειπε. Ο νέος άνδρας είχε κρατήσει τον ηθικό νόμο, τον δοθέντα στον Μωυσή νόμο και γι’ αυτό ο Ιησούς τον αγαπούσε, αλλά είδε ότι έλειπε ένα πράγμα. Ήταν πλούσιος και διατηρούσε επιρροή στον κόσμο συνεπεία τού ανώτερου πλούτου του. Ο Ιησούς ήξερε ότι προτού μπορέσει να εξυψώσει εκείνον ή οιονδήποτε άλλον στον σελέστιο κόσμο, ήταν απαραίτητο να είναι ενδοτικός στα πάντα και να φροντίσει ώστε η υπακοή στον σελέστιο νόμο να είναι η πιο σημαντική. Ο Ιησούς ήξερε τι απαιτείτο από κάθε άνθρωπο, για να κερδίσει το σελέστιο στέμμα—ότι τίποτε δεν θα έπρεπε να θεωρείται προσφιλέστερο από την υπακοή στις απαιτήσεις των ουρανών. Ο Σωτήρας είδε σε αυτόν τον νέο άνδρα να προσκολλάται σε κάτι που δεν ήταν σύμφωνα με τον νόμο τού σελέστιου βασιλείου. Είδε, ίσως, μία τάση σε εκείνον να εμμένει με τα συναισθήματά του σε αυτό που ήταν επιβλαβές για εκείνον και θα έκανε την υπακοή στις εντολές δυσάρεστη ή αδύνατη. Συνεπώς, τού είπε ότι θα έπρεπε να πάει και να πωλήσει όλα όσα είχε «και [να] τα δώσ[ει] στους φτωχούς‧ και να [τον] ακολουθ[ήσει]».
Αυτή η εντολή έκανε τον νέο άνδρα να αισθανθεί λυπημένος και γεμάτος θλίψη. Θεωρούσε τα πλούτη ως τον μεγάλο αντικειμενικό σκοπό στη ζωή, σαν να τού έφερναν την επιρροή τού κόσμου και όλα όσα ήταν επιθυμητά, σαν να τού εξασφάλιζαν τις ευλογίες και τις απολαύσεις τής ζωής και ως το μέσον ανύψωσής του σε υψηλές θέσεις στην κοινωνία. Δεν μπορούσε να συλλάβει την ιδέα να αποκτά κάποιος τις ευλογίες, τις απολαύσεις και τα προνόμια τής ζωής και τέτοια πράγματα όπως επιθυμούσε η φύση του, χωρίς τα πλούτη του. Όμως, το Ευαγγέλιο είχε τη δύναμη να παράσχει τα πάντα που ήσαν απαραίτητα, για να εκπληρώσει τις επιθυμίες και τις προϋποθέσεις τού ανθρώπου και να τον καταστήσει ευτυχισμένο. Δεν είχε σχεδιασθεί να κάνουν αυτό τα πλούτη. Και ο Κύριος επιθυμούσε να εγκαταλείψει εκείνος αυτές τις ιδέες και να τις απομακρύνει από τον νου και τα συναισθήματά του, ώστε να μπορούσε να τον εξασφαλίσει ως υπηρέτη του στα πάντα. Επιθυμούσε αυτός ο άνδρας να είναι πλήρως αφοσιωμένος στην υπηρεσία του και να απασχολείται στο έργο του με πλήρη πρόθεση καρδιάς και να ακολουθήσει την καθοδήγηση τού Αγίου Πνεύματος και να προετοιμασθεί για τη σελέστια δόξα. Όμως, αυτός ο νέος άνδρας δεν ήταν πρόθυμος. Ήταν πολύ μεγάλη θυσία. Και ο Σωτήρας είπε σε αυτήν την περίσταση: «Ένας πλούσιος δύσκολα θα μπει στη βασιλεία των ουρανών. Είναι ευκολότερο να περάσει μια καμήλα από μια βελονότρυπα, παρά ένας πλούσιος να μπει μέσα στη βασιλεία τού Θεού».
Οι μαθητές «εκπλήττονταν υπερβολικά» με αυτό «λέγοντας: Ποιος μπορεί, λοιπόν, να σωθεί;» Νόμιζαν ότι κανείς δεν μπορούσε να έχει πλούτη και να σωθεί στη βασιλεία τού Θεού. Αυτήν την ιδέα έλαβαν από τα σχόλια τού Σωτήρος. Όμως, ο Ιησούς απήντησε: «Για τους ανθρώπους αυτό είναι αδύνατον, για τον Θεό, όμως, όλα είναι δυνατά». [Βλέπε Κατά Ματθαίον 19:16–26. Βλέπε, επίσης, Μετάφραση Τζόζεφ Σμιθ στο Κατά Ματθαίον 19:26, υποσημείωση a και Κατά Μάρκον 10:27, υποσημείωση a.]8 [Βλέπε πρόταση 2 στη σελίδα 205.]
Ο Θεός έχει υποσχεθεί να μας βοηθήσει στις προσωπικές μας προσπάθειες να ζήσουμε το Ευαγγέλιο.
Μόνοι μας δεν μπορούμε πιθανώς να συμμορφωθούμε με όλες τις εντολές που μας έχει δώσει ο Θεός. Ο Ιησούς ο ίδιος δεν μπορούσε να φέρει εις πέρας το έργο Του χωρίς θεία βοήθεια από τον Πατέρα Του. Είπε σε μία περίσταση: «Δεν μπορώ εγώ να κάνω τίποτε από τον εαυτό μου. Καθώς ακούω, κρίνω‧ και η δική μου κρίση είναι δίκαιη‧ επειδή, δεν ζητάω το δικό μου θέλημα, αλλά το θέλημα του Πατέρα, που με έστειλε». [Κατά Ιωάννην 5:30.] Και εμείς, αν ήταν απαραίτητο για Εκείνον, τον Κύριό μας, για να έχουμε θεία βοήθεια, το βρίσκουμε ολοένα και πιο σημαντικό να λαμβάνουμε τη βοήθειά Του. Και σε κάθε περίσταση και κατάσταση που περιβάλλει τους Αγίους των Τελευταίων Ημερών, ενώ επιτελούν τα καθήκοντά τους, δικαιούνται να έχουν υπερφυσική βοήθεια από το Άγιο Πνεύμα, να βοηθά στις ποικίλες καταστάσεις που τους περιβάλλουν και στα καθήκοντα που απαιτείται από αυτούς να επιτελέσουν.
…Δεν μπορώ να φαντασθώ τίποτε που είναι πάρα πολύ σημαντικό από το να εργάζεται κάποιος για την ατομική υπερύψωση και δόξα του και να τις αποκτά. Αναμφιβόλως, αυτός είναι ένας μέγας σκοπός για τον οποίον ήλθαμε στον κόσμο. …Κανένας άνδρας ή καμία γυναίκα δεν θα πρέπει να αποθαρρύνεται, όταν αισθανθεί ότι δεν μπορεί να ολοκληρώσει αυτό που θα ήθελε να επιτελέσει, αλλά όλοι θα πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε προς επιτέλεση τού μεγάλου έργου για το οποίο είμαστε εδώ.9
Ο χαρακτήρας τής θρησκείας, την οποίαν έχουμε ασπασθεί, απαιτεί μία συγκεκριμένη πορεία συμπεριφοράς που καμία άλλη θρησκεία για την οποίαν γνωρίζουμε δεν απαιτεί από τους οπαδούς της. Και η φύση αυτών των απαιτήσεων επάνω μας [είναι] τέτοια που κανένα άτομο δεν μπορεί να συμμορφωθεί με αυτές, παρά μόνον με τη δύναμη τού Παντοδύναμου. Είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε, τουλάχιστον εν μέρει, τις μεγάλες και σημαντικές ευλογίες που θα λάβουμε τελικώς, συμμορφούμενοι με τις απαιτήσεις τής θρησκείας ή τού Ευαγγελίου που έχουμε λάβει. Οι θυσίες που απαιτούνται από εμάς είναι αυτής τής φύσεως που κανένας άνδρας ή γυναίκα δεν θα μπορούσε να τις κάνει, παρά μόνον με τη βοήθεια μίας υπερφυσικής δυνάμεως. Και ο Κύριος, εισηγούμενος αυτές τις συνθήκες, ποτέ δεν σκόπευε να πρέπει να απαιτηθεί από τον λαό του να συμμορφωθεί με αυτές παρά μόνον με υπερφυσική βοήθεια και αυτό το είδος βοηθείας δεν διδάσκεται από καμία άλλη τάξη θρησκευόμενων. Έχει υποσχεθεί αυτήν τη βοήθεια…
Αυτές οι απαιτήσεις… ζητούνταν σε κάθε εποχή και χρονική περίοδο, όταν ο Θεός καλούσε έναν λαό να τον υπηρετήσει και να λάβει τους νόμους του. Ζητούνταν κατά τις ημέρες τού Ισραήλ, κατά την απαρχή εκείνου τού λαού. Ζητήθηκαν από τον Αβραάμ, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ. Ζητήθηκαν από τον Μωυσή και από τον λαό που εκείνος οδήγησε μακριά από την αιγυπτιακή σκλαβιά. Ζητήθηκαν από όλους τους προφήτες που υπήρξαν από τις ημέρες τού Αδάμ ώς την παρούσα χρονική περίοδο. Ζητήθηκαν από τους αποστόλους, οι οποίοι έλαβαν την ανάθεσή τους με χειροθεσία από τον Ιησού Χριστό, τον Υιό τού ζώντος Θεού, και από τους οπαδούς τής θρησκείας την οποίαν οι απόστολοι κήρυτταν και δίδασκαν στον λαό, κατά τις ημέρες τους και κανένας άνθρωπος ή σύνολο ανθρώπων ή τάξη ανθρώπων από την εποχή τού Αδάμ ώς τον παρόντα καιρό δεν μπορούσε να συμμορφωθεί με αυτές τις απαιτήσεις, εκτός από τον λαό τού Θεού, καθώς ήταν ενδεδυμένοι με δύναμη από τα ύψη, που θα μπορούσε να απορρέει μόνον από τον Κύριο τον Θεό μας.10 [Βλέπε πρόταση 3 στη σελίδα .]
Όταν συμμετέχουμε στο έργο τού Θεού, χρειαζόμαστε τη βοήθεια τού Θεού.
Οτιδήποτε αναλάβετε για να προαχθούν τα οφέλη τής Σιών, πρέπει να βασίζεστε στον Κύριο για την επιτυχία του.11
Ο νους κάποιου θα πρέπει να προσηλώνεται στη δόξα τού Θεού στα πάντα που αρχίζει να φέρει εις πέρας. Θα πρέπει να υπολογίζουμε ότι μόνοι μας δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε. Είμαστε τα τέκνα τού Θεού. Είμαστε στο σκότος, [εκτός και αν] ο Θεός διαφωτίσει την κατανόησή μας. Είμαστε ανίσχυροι, [εκτός και αν] μας βοηθήσει ο Θεός. Το έργο που πρέπει να κάνουμε εδώ είναι τέτοιας φύσεως που δεν μπορούμε να το κάνουμε, αν δεν έχουμε τη βοήθεια τού Παντοδύναμου. …Εδώ υπάρχει το μεγάλο πρόβλημα με τους ανθρώπους τού κόσμου και πάρα πολύ εξίσου με τους Πρεσβυτέρους τού Ισραήλ. Ξεχνούμε ότι εργαζόμαστε για τον Θεό. Ξεχνούμε ότι είμαστε εδώ, προκειμένου να φέρουμε εις πέρας συγκεκριμένους σκοπούς που υποσχεθήκαμε στον Κύριο ότι θα φέρναμε εις πέρας. Είναι ένδοξο έργο στο οποίο συμμετέχουμε. Είναι το έργο τού Παντοδύναμου και Εκείνος έχει επιλέξει τους άνδρες και τις γυναίκες τους οποίους γνωρίζει από παλαιές εμπειρίες ότι θα φέρουν εις πέρας τους σκοπούς Του.12
Αυτό το έργο στο οποίο εσείς και εγώ απασχολούμαστε, μπορεί να ανθίσει και να προωθηθεί μέσω των ευλογιών τού Θεού επί των πιστών και έντιμων προσπαθειών μας και επί τής αποφασιστικότητάς μας να επιτύχουμε τα έργα για τα οποία έχουμε έλθει σε αυτήν την ύπαρξη. Όταν αναπολούμε τις εμπειρίες μέσα από τις οποίες έχουμε περάσει, καταλαβαίνουμε εύκολα ότι η ευημερία μας εξηρτάτο από τις έντιμες προσπάθειές μας να φέρουμε εις πέρας το έργο τού Θεού, να εργασθούμε προς όφελος τού λαού και να απαλλαγούμε όσο το δυνατόν γίνεται από την ιδιοτέλεια. Όντας έτσι τα πράγματα κατά το παρελθόν, μπορούμε καλώς να πιστέψουμε ότι η μελλοντική μας πρόοδος θα εξαρτηθεί από την αποφασιστικότητά μας να κάνουμε το θέλημα τού Θεού υπό πάσες συνθήκες και από τη βοήθεια που θα μας δώσει Εκείνος.13 [Βλέπε πρόταση 4 στη σελίδα 205.]
Προτάσεις για μελέτη και διδασκαλία
Εξετάστε αυτές τις ιδέες καθώς μελετάτε το κεφάλαιο ή καθώς προετοιμάζεσθε να διδάξετε. Για επιπρόσθετη βοήθεια, βλέπε σελίδες v-viii.
-
Ανασκοπήστε την αφήγηση στις σελίδες 197-99. Γιατί νομίζετε ότι οι άνθρωποι που εμπιστεύονται τον Θεό αντιδρούν σε δοκιμασίες τόσο διαφορετικά από τους ανθρώπους εκείνους που δεν εμπιστεύονται τον Θεό;
-
Συλλογισθείτε την ιστορία τού Σωτήρος και τού πλουσίου νέου άνδρα (σελίδες 199-201). Ποια είναι μερικά πράγματα στα οποία επικεντρώνονται οι άνθρωποι και τα οποία μπορούν να τους οδηγήσουν να «φύγουν λυπημένοι»; Γιατί χρειάζεται να «απομακρύνουμε» τέτοια πράγματα από τη ζωή μας, προτού μπορέσουμε να λάβουμε τις μεγαλύτερες ευλογίες τού Κυρίου;
-
Ο Πρόεδρος Σνόου δίδαξε ότι ακόμη και ο Σωτήρας χρειαζόταν «θεία δύναμη», για να «φέρει εις πέρας το έργο Του» (σελίδα 201). Πώς θα μπορούσατε να χρησιμοποιήσετε τα λόγια τού Προέδρου Σνόου, προκειμένου να βοηθήσετε κάποιον ο οποίος αισθάνεται ανεπαρκής ως προς το γεγονός ότι πληροί τις προϋποθέσεις τού τρόπου ζωής σύμφωνα με το Ευαγγέλιο;
-
Ερευνήστε το τελικό τμήμα αυτού τού κεφαλαίου (σελίδες 203-5). Γιατί νομίζετε ότι μερικές φορές δεν ζητούμε από τον Θεό τη βοήθειά Του; Σκεφθείτε τι μπορείτε να κάνετε, προκειμένου να λάβετε τη βοήθειά Του περισσότερο στη ζωή σας.
Σχετιζόμενες γραφές: Προς Φιλιππησίους 4:13, Νεφί Β΄ 10:23–24, 25:23, Ιακώβ 4:6–7, Μωσία 24:8–22, Άρθρα τής Πίστης 1:3
Βοήθεια διδασκαλίας: «Αναθέστε στους συμμετέχοντες να διαβάσουν επιλεγμένες ερωτήσεις από το τέλος τού κεφαλαίου (είτε ατομικώς είτε σε μικρές ομάδες). Ζητήστε τους να αναζητήσουν διδασκαλίες στο κεφάλαιο που σχετίζονται με τις ερωτήσεις. Κατόπιν, ζητήστε τους να αναφέρουν τις σκέψεις και τις εσώτερες γνώσεις τους στους υπόλοιπους της ομάδος (σελίδα viii σε αυτό το βιβλίο).
Προτού θεραπεύσει έναν τυφλό, ο Σωτήρας είπε: «Εγώ πρέπει να εργάζομαι τα έργα εκείνου που με απέστειλε» (Κατά Ιωάννην 9:4).
«Το έργο στο οποίο εσείς και εγώ απασχολούμαστε, μπορεί να ανθίσει και να προωθηθεί μέσω των ευλογιών τού Θεού επί των πιστών και έντιμων προσπαθειών μας».