Κεφάλαιο 2o
Βάπτιση και η δωρεά τού Αγίου Πνεύματος
«Αυτή… ήταν η τάξη τού Ευαγγελίου κατά τις ημέρες των αποστόλων, πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό, μετάνοια, βάπτισμα με κατάδυση για την άφεση αμαρτιών και χειροθεσία για τη δωρεά τού Αγίου Πνεύματος. Όταν αυτή η τάξη έγινε κατανοητή και υπάκουσαν καταλλήλως σε αυτήν, δύναμη, χαρίσματα, ευλογίες και ένδοξα προνόμια ακολούθησαν αμέσως».
Από τη ζωή τού Λορέντζο Σνόου
Ακόμη και αφού έλαβε μαρτυρία ότι ο Τζόζεφ Σμιθ ήταν προφήτης, ο Λορέντζο Σνόου πάλευε με την απόφαση να προσχωρήσει στην Εκκλησία τού Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών. Ήξερε ότι αν γινόταν μέλος τής Εκκλησίας, θα έπρεπε να εγκαταλείψει ορισμένες από τις εγκόσμιες βλέψεις του. Όμως, ακολουθώντας μία εμπειρία που αποκαλούσε «τον πιο δύσκολο αγώνα [του] καρδιάς και ψυχής», συμφώνησε να βαπτισθεί. Αφηγήθηκε: «Μέσω βοηθείας από τον Κύριο—επειδή αισθάνομαι βέβαιος ότι πρέπει να με βοήθησε—θυσίασα την υπερηφάνειά μου, τις εγκόσμιες φιλοδοξίες και τις βλέψεις μου και ταπεινός σαν παιδί, πήγα στα ύδατα τού βαπτίσματος και έλαβα τις διατάξεις τού Ευαγγελίου. …Έλαβα το βάπτισμα και τη διάταξη τής χειροθεσίας από κάποιον που πρέσβευε ότι είχε ουράνια εξουσία».1
Έχοντας λάβει ο ίδιος αυτήν την ευλογία, ανυπομονούσε να την μοιρασθεί με άλλους. Σε ένα γράμμα που έγραψε ως ιεραπόστολος στην Ιταλία, έλεγε: «Στις περισσότερες χώρες, το άνοιγμα τής θύρας τής βασιλείας τού Θεού έρχεται με πολλά προβλήματα και ανησυχία. Έχουμε βιώσει μεγάλο ποσοστό αυτού οι ίδιοι. Συνεπώς, ήταν με πολλή ευχαρίστηση που εισήλθα στο νερό με τον πρώτο υποψήφιο για αιώνια ζωή. Ποτέ δεν ηχούσαν σε εμάς τόσο γλυκά τα Ιταλικά όσο αυτήν την ενδιαφέρουσα στιγμή, κατά την οποίαν χορήγησα αυτήν την ιερά διάταξη και άνοιξα μία θύρα την οποίαν κανείς δεν μπορεί να κλείσει».2 [Βλέπε πρόταση 1 στη σελίδα 64.]
Διδασκαλίες τού Λορέντζο Σνόου
Λαμβάνουμε ευλογίες από τον Θεό, όταν ακολουθούμε τις αρχές που έχει καθιερώσει Εκείνος.
Υπάρχουν ορισμένες αρχές καθιερωμένες από τον Θεό, οι οποίες αν γίνουν κατανοητές και τηρούνται, θα θέσουν στην κατοχή των ανθρώπων πνευματική γνώση, χαρίσματα και ευλογίες. Κατά τους παλαιούς χρόνους τού κόσμου, ομοίως και κατά την εποχή των αποστόλων, ήλθαν στην κατοχή των ανθρώπων πνευματικές δυνάμεις και ποικίλα προνόμια, αποκτώντας κατανόηση ορισμένων κανόνων τους οποίους καθιέρωσε ο Κύριος και πιστά υπακούοντας σε αυτούς. Ως παράδειγμα, ο Άβελ, ένας εκ των υιών του Αδάμ, αποκτώντας πληροφορίες ότι η προσφορά θυσιών ήταν ένα σύστημα καθιερωμένο από τον Θεό, μέσω τού οποίου οι άνθρωποι θα μπορούσαν να λάβουν ευλογίες, ετέθη επί το έργον, τήρησε το σύστημα, επιτέλεσε τη θυσία, διά τής οποίας απέκτησε ένδοξες φανερώσεις τού Υψίστου [βλέπε Γένεση 4:4, Προς Εβραίους 11:4].
Επιπλέον, όταν οι Προκατακλυσμιαίοι [οι άνθρωποι πριν από τον κατακλυσμό] είχαν διαφθαρεί και, φθάνοντας ο καιρός κατά τον οποίον η καταστροφή επέπιπτε επάνω τους, ο Κύριος απεκάλυψε μία διαδικασία διά τής οποίας οι χρηστοί θα μπορούσαν να διαφύγουν‧ κατά συνέπεια, όλοι όσοι κατάλαβαν και τήρησαν τη διαδικασία ήσαν βέβαιοι ότι θα αποκτούσαν την υπεσχημένη ευλογία [βλέπε Γένεση 6–8].
Ο Ιησούς τού Ναυή, προτού καταλάβει την Ιεριχώ, έπρεπε να τηρήσει ορισμένα βήματα καθορισμένα από τον Θεό. Έχοντας κάνει ορθώς τα βήματα, σύμφωνα με την εντολή, η πόλη τής Ιεριχούς αμέσως έπεσε στην κατοχή του. [Βλέπε Ιησούς του Ναυή 6.]
Άλλο παράδειγμα: η περίπτωση τού Νεεμάν, στρατηγού των δυνάμεων των Ασσυρίων.—Φαίνεται ότι, υποφέροντας από λέπρα και ακούγοντας για τον Ελισσαιέ, τον προφήτη, έκανε αίτημα σε εκείνον να τού απομακρυνθεί το βάσανό του. Ο προφήτης, έχοντας επάνω του το Άγιο Πνεύμα, το οποίο [μεταδίδει] τον Νουν τού Θεού, τον πληροφόρησε ότι με το να πλυθεί στα νερά τού Ιορδάνη επτά φορές, θα μπορούσε να θεραπευθεί. Στην αρχή, ο Νεεμάν θεώρησε αυτήν την πράξη πάρα πολύ απλή και δυσαρεστήθηκε και επιθυμούσε να μη συμμορφωθεί—να μη χρησιμοποιήσει μέσον τόσο απλό. Ύστερα από πιο σωστή εξέταση, εντούτοις, ταπεινώνοντας τον εαυτό του, προχώρησε συμμορφούμενος με τους κανόνες, οπότε ιδού, η ευλογία ακολούθησε κατευθείαν. [Βλέπε Β΄ Βασιλέων 5:1–14.] …
Όταν η θεϊκή νομή τού Ευαγγελίου παρουσιάσθηκε, χαρίσματα και ευλογίες αποκτήθηκαν επί παρόμοιων αρχών‧ δηλαδή επί τής υπακοής σε ορισμένους καθιερωμένους κανόνες. Ο Κύριος ακόμη καθόρισε ορισμένες πράξεις, υποσχόμενος σε όλους όσοι θα τις έκαναν ορισμένα μοναδικά προνόμια. Και όταν αυτές οι πράξεις επιτελέσθηκαν—τηρήθηκαν σε κάθε λεπτομέρεια—τότε αυτές οι υπεσχημένες ευλογίες ήταν βέβαιο ότι θα πραγματοποιούντο.3
Οι εξωτερικές διατάξεις τής βαπτίσεως και τής επικυρώσεως είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τα εσωτερικά έργα τής πίστεως και τής μετανοίας.
Ορισμένοι ματαίως φαντάζονται ότι υπό τη θεϊκή νομή τού Ευαγγελίου, χαρίσματα και ευλογίες αποκτήθηκαν όχι από εξωτερικές τηρήσεις ή εξωτερικά έργα, αλλά απλώς μέσω πίστεως και μετανοίας, μέσω διανοητικών λειτουργιών, ανεξάρτητες από εκείνες που έχουν σχέση με το σώμα. Όμως, θέτοντας στην άκρη τις παραδόσεις, προλήψεις και πιστεύω ανθρώπων, θα στραφούμε στον λόγο τού Θεού, όπου θα ανακαλύψουμε ότι τα εξωτερικά έργα ή εξωτερικές διατάξεις, υπό τη θεϊκή νομή τού Ευαγγελίου, ήσαν άρρηκτα συνδεδεμένα με τα εσωτερικά έργα, με την πίστη και τη μετάνοια. Προς απόδειξη αυτού, παρουσιάζω την ακόλουθη παρατήρηση:—
Ο Σωτήρας είπε: «Γιατί με αποκαλείτε: Κύριε, Κύριε, και δεν κάνετε όσα λέω;» [Κατά Λουκάν 6:46.] Πάλι, λέει: «Καθένας, λοιπόν, που ακούει τα λόγια μου αυτά, και τα πράττει, θα τον εξομοιώσω με έναν φρόνιμο άνδρα που οικοδόμησε το σπίτι του επάνω στην πέτρα». [Βλέπε Κατά Ματθαίον 7:24.] Και: «Όποιος πιστέψει και βαπτιστεί, θα σωθεί». [Κατά Μάρκον 16:16.] Ομοίως, λέει: «Αν κάποιος δεν γεννηθεί από νερό και Πνεύμα, δεν μπορεί να μπει στη βασιλεία του Θεού». [Κατά Ιωάννην 3:5.] Τα λόγια αυτά τού Σωτήρος μας απαιτούν από τους ανθρώπους να επιτελέσουν εξωτερικά έργα, προκειμένου να λάβουν τη σωτηρία τους.
Την ημέρα τής Πεντηκοστής, ο Πέτρος λέει στο πλήθος που τον περιέβαλλε: «Μετανοήστε, και κάθε ένας από σας ας βαπτιστεί σε άφεση αμαρτιών· και θα λάβετε τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος». [Βλέπε Πράξεις 2:38.] Με αυτήν την προφητική δήλωση, μαθαίνουμε ότι οι άνθρωποι έπρεπε να επιτελέσουν ένα εξωτερικό έργο, βάπτιση στο νερό, προκειμένου να μπορέσουν να λάβουν άφεση αμαρτιών και κατόπιν τη δωρεά τού Αγίου Πνεύματος. Όμως, προτού φροντίσουν για το εξωτερικό έργο, πρέπει να επιτελεσθεί το εσωτερικό έργο—πίστη και μετάνοια. Η πίστη και η μετάνοια προηγούνται τής βαπτίσεως. Και η βάπτιση προηγείται τής άφεσης αμαρτιών και τής λήψεως τού Αγίου Πνεύματος…
Ορισμένοι το θεωρούν λάθος να περιλαμβάνουμε τη βάπτιση ανάμεσα στις ουσιώδεις αρχές που όρισε ο Θεός, να έχουμε φροντίσει γι’ αυτήν, ώστε να αποκτήσουμε άφεση αμαρτιών. Σε απάντηση, λέμε ότι ο Σωτήρας και οι απόστολοι το έχουν κάνει ενώπιόν μας. Συνεπώς, αισθανόμαστε υποχρεωμένοι να ακολουθήσουμε το παράδειγμά τους. …Η βάπτιση… απομακρύνει από την ψυχή μας αμαρτίες και μολύνσεις, μέσω πίστεως στη μεγάλη εξιλέωση…
Είναι απλά έκδηλο ότι πρέπει να φροντίζουμε για τα εξωτερικά έργα, όπως και για την πίστη και τη μετάνοια, προκειμένου να λάβουμε προνόμια τού Ευαγγελίου.4 [Βλέπε πρόταση 2 στη σελίδα 64.]
Η βάπτιση χορηγείται με κατάδυση και η δωρεά τού Αγίου Πνεύματος απονέμεται με χειροθεσία.
Βάπτιση στο νερό, επειδή είναι μέρος τού Ευαγγελίου τού Χριστού. Συνεπώς, παρατηρούμε ότι οι υπηρέτες τού Θεού κατά τους παλαιούς χρόνους ήταν πολύ λεπτομερείς στη φροντίδα τής χορήγησής της…
Τώρα θα ασχοληθούμε μια στιγμή με το να επιχειρήσουμε να αποκτήσουμε την κατάλληλη θεώρηση τής μεθόδου κατά την οποία χορηγείτο η βάπτιση. Είναι απολύτως προφανές ότι δεν υπήρχε παρά μόνον ένας τρόπος ή μέθοδος κατά την οποίαν έπρεπε να χορηγείται αυτή η διάταξη και αυτή η μέθοδος εξηγήθηκε στους αποστόλους και αυστηρώς την ακολούθησαν σε όλες τις χορηγήσεις τους. Προκειμένου να αποκτήσουμε τη σωστή αντίληψη αυτού του θέματος, είναι απαραίτητο να αναφερθούμε στις συνθήκες υπό τις οποίες χορηγήθηκε η βάπτιση.
Λέγεται για τον Ιωάννη [τον Βαπτιστή] ότι βάπτιζε στην Αινών, επειδή υπήρχαν πολλά νερά [βλέπε Κατά Ιωάννην 3:23]. Λοιπόν, αν το ράντισμα ήταν η μέθοδος, ούτε καν μπορούμε να υποθέσουμε ότι θα είχε πάει στην Αινών, επειδή υπήρχαν πολλά νερά σε εκείνο το μέρος, αφού πολύ λίγα νερά πράγματι θα είχαν ραντίσει όλη την Ιουδαία, πράγμα που θα μπορούσε να έχει επιτύχει χωρίς να κάνει το ταξίδι στην Αινών. Μας έχει ειπωθεί επίσης ότι βάπτιζε στον Ιορδάνη και αφού χορηγήθηκε η διάταξη στον Σωτήρα μας, εξήλθε από το νερό, πράγμα που σήμαινε ρητώς ότι ήταν μέσα στο νερό, προκειμένου να χορηγηθεί η διάταξη με σωστό τρόπο [βλέπε Κατά Ματθαίον 3:16]. Επιπλέον, κάνει λόγο για τον Ευνούχο, ότι μπήκε μέσα στο νερό μαζί με τον Φίλιππο και μετά εξήλθε από το νερό [βλέπε Πράξεις 8:26–38]. Τώρα, πρέπει να αναγνωρίσει καθένας που ισχυρίζεται ότι κατέχει λογική και ειρμό ότι αν το ράντισμα λίγου νερού στο μέτωπο εκπλήρωνε τον σκοπό, τότε αυτά τα άτομα δεν θα είχαν πάει ποτέ στο νερό, για να λάβουν τη διάταξη. Ο Παύλος, γράφοντας στους αγίους, μάς δίδει μια απλή μαρτυρία που υποστηρίζει την κατάδυση. …Αυτός ο απόστολος δηλώνει εκεί ότι οι άγιοι ετάφησαν μαζί με τον Χριστό διαμέσου τού βαπτίσματος [βλέπε Προς Ρωμαίους 6:4, Προς Κολοσσαείς 2:12].
Είναι σαφώς προφανές ότι δεν θα μπορούσαν να έχουν ταφεί διαμέσου βαπτίσματος χωρίς να έχουν εντελώς εμβυθισθεί στο νερό ή καλυφθεί από αυτό. Δεν μπορεί να ειπωθεί ότι θάπτεται ένα αντικείμενο, όταν οιονδήποτε τμήμα αυτού παραμένει ακάλυπτο. Επομένως, ένας άνθρωπος επίσης δεν θάπτεται στο νερό διαμέσου βαπτίσματος εκτός και αν ολόκληρο το άτομό του τεθεί μέσα στο υδάτινο στοιχείο. Η επεξήγηση αυτή τού αποστόλου ως προς τη μέθοδο βαπτίσματος αντιστοιχεί πολύ όμορφα με εκείνη δοθείσα από τον Σωτήρα μας: Αν κάποιος δεν γεννηθεί από νερό, κ.λπ. Να γεννηθείς από κάτι σημαίνει να τεθείς σε αυτό. Και να αναδυθείς ή να ξεπροβάλλεις από αυτό, να γεννηθείς από νερό, πρέπει επίσης να σημαίνει να τεθείς στη «μήτρα» των υδάτων και να βγεις έξω πάλι.
Είμαι βέβαιος ότι αρκετά έχουν ειπωθεί για να πεισθεί κάθε λογικός και απροκατάληπτος νους ότι η κατάδυση ήταν η μέθοδος με την οποία χορηγήθηκε η διάταξη τής βαπτίσεως κατά τους αρχαίους χρόνους τής χριστιανοσύνης, όταν το Ευαγγέλιο εκηρύττετο στην καθαρότητα και πληρότητά του, συνεπώς θα ολοκληρώσω τις παρατηρήσεις μου επ’ αυτού του σημείου.
Μαθαίνουμε από το 6ο [κεφάλαιο] στο Προς Εβραίους ότι η χειροθεσία απαριθμείτο ανάμεσα στις αρχές τού Ευαγγελίου. Είναι γνωστό τοις πάσι ότι αυτή η διάταξη, καθώς και η βάπτιση για την άφεση αμαρτιών, με κατάδυση, είναι κάπως παραμελημένη την σήμερον ημέρα στις χριστιανικές εκκλησίες. Επομένως, ευελπιστώ ότι θα αποδειχθούν επωφελή λίγα σχόλια επί τού θέματος. Έχουμε διάφορες περιπτώσεις όπου ο Χριστός έθεσε τα χέρια του επάνω σε ασθενείς και τους θεράπευσε. Και στην παραγγελία του προς τους αποστόλους, στο τελευταίο κεφάλαιο από το Κατά Μάρκον, λέει: Τούτα δε τα σημεία θα παρακολουθούν εκείνους που πίστεψαν. Θα βάζουν τα χέρια επάνω σε αρρώστους, και θα γιατρεύονται, κ.λπ. Ο Ανανίας έθεσε τα χέρια του επάνω στον Σαύλο, ο οποίος αμέσως είδε το φως του, αφού χορηγήθηκε αυτή η διάταξη [βλέπε Πράξεις 9:17–18]. Ο Παύλος, όταν ναυάγησε στο νησί Μελίτη, έθεσε τα χέρια του επάνω στον πατέρα τού Ποπλίου, κυβερνήτη τού νησιού και τον θεράπευσε από τον πυρετό [βλέπε Πράξεις 28:8]. Αυτά τα λίγα σχόλια δείχνουν ευκρινώς ότι η χειροθεσία έχει ορισθεί από τον Θεό να είναι το [μέσον] διά τού οποίου μπορούν να αποκτηθούν επουράνιες ευλογίες.
Μολονότι η ίαση των αρρώστων ήταν συνδεδεμένη με τη χορήγηση αυτής τής διάταξης, εντούτοις, όταν εξετάσουμε προσεκτικά το θέμα περαιτέρω, θα ανακαλύψουμε ότι μία ακόμη μεγαλύτερη ευλογία ήταν συνδεδεμένη με αυτήν τη διάταξη. Μας έχει ειπωθεί ότι στην πόλη τής Σαμάρειας, άνδρες και γυναίκες βαπτίσθηκαν από τον Φίλιππο, κάτι που προκάλεσε μεγάλη αγαλλίαση στους βαπτισθέντες. Πιθανόν να αγαλλιούσαν συνεπεία του γεγονότος ότι είχαν λάβει άφεση αμαρτιών, μέσω πίστεως, μετανοίας και βαπτίσματος και τής λήψεως κάποιου τμήματος από το Άγιο Πνεύμα τού Θεού, το οποίο φυσικά τους ακολούθησε, αφού είχαν λάβει μαρτυρία τής αγαθής συνείδησης με την άφεση των αμαρτιών τους. Μέσω αυτού του τμήματος τού Αγίου Πνεύματος, το οποίο ήλθε στην κατοχή τους, άρχισαν να βλέπουν τη βασιλεία τού Θεού. Διότι θα θυμηθούμε ότι ο Σωτήρας μας έχει διακηρύξει: Αν κάποιος δεν γεννηθεί από επάνω, δεν μπορεί να δει τη βασιλεία τού Θεού. Και στο εδάφιο που ακολουθεί, λέει: Αν κάποιος δεν γεννηθεί [δύο φορές] από νερό και Πνεύμα, δεν μπορεί να μπει [στη βασιλεία] [βλέπε Κατά Ιωάννην 3:3–5].
Τώρα αυτοί οι άνθρωποι στη Σαμάρεια είχαν γεννηθεί από νερό—είχαν λάβει την πρώτη γέννηση, συνεπώς ήταν σε θέση να δουν τη βασιλεία τού Θεού, να στοχασθούν με μάτι γεμάτο πίστη τις διάφορες ευλογίες, προνόμια και δόξες της, αλλά καθώς δεν είχαν γεννηθεί δεύτερη φορά, δηλαδή από το Πνεύμα, δεν είχαν εισέλθει στη βασιλεία τού Θεού—δεν είχαν λάβει προνόμια τού Ευαγγελίου στην πληρότητά τους. Όταν οι απόστολοι στην Ιερουσαλήμ άκουσαν για την επιτυχία τού Φιλίππου, έστειλαν τον Πέτρο και τον Ιωάννη στη Σαμάρεια με σκοπό να χορηγήσουν χειροθεσία. Κατά συνέπεια, όταν έφθασαν στη Σαμάρεια, έθεσαν τα χέρια τους επάνω σε εκείνους που είχαν βαπτισθεί και έλαβαν οι τελευταίοι το Άγιο Πνεύμα. [Βλέπε Πράξεις 8:5–8, 12, 14–17.]5 [Βλέπε πρόταση 3 στη σελίδα 64.]
Οι ευλογίες τής βαπτίσεως και τής επικυρώσεως έρχονται μόνο όταν αυτές οι διατάξεις χορηγούνται από την κατάλληλη εξουσία.
Αν δεν χορηγηθούν [οι διατάξεις] από κάποιον που είναι στην πραγματικότητα απεσταλμένος τού Θεού, οι ίδιες ευλογίες δεν θα ακολουθήσουν. Οι απόστολοι και οι εβδομήκοντα χειροτονήθηκαν από τον Ιησού Χριστό, για να χορηγούν τις διατάξεις τού Ευαγγελίου διά των οποίων [οι άνθρωποι] θα απολάμβαναν τις δωρεές και τις ευλογίες των αιώνιων κόσμων. Ως εκ τούτου, ο Χριστός λέει στους αποστόλους: Αν τις αμαρτίες κάποιων συγχωρήσετε, είναι σ’ αυτούς συγχωρημένες‧ αν κάποιων τις κρατάτε, είναι κρατημένες [βλέπε Κατά Ιωάννην 20:23], που σημαίνει ότι κάθε άνθρωπος που θα αισθανόταν ταπεινοφροσύνη, μετανοώντας ειλικρινώς για τις αμαρτίες του και ελάμβανε βάπτιση από τους αποστόλους, οι αμαρτίες του θα συγχωρούνταν μέσω τού εξιλεωτικού αίματος τού Ιησού Χριστού και μέσω τής χειροθεσίας θα ελάμβανε το Άγιο Πνεύμα. Όμως, όσοι θα αρνούνταν να λάβουν αυτήν την τάξη πραγμάτων από τους αποστόλους, οι αμαρτίες τους θα ήσαν κρατημένες επάνω τους. …Η δύναμη αυτή και η εξουσία τής χορήγησης τού Ευαγγελίου απονεμήθηκε από τους αποστόλους σε άλλους, ούτως ώστε οι απόστολοι να μην είναι οι μόνοι που κατείχαν αυτήν την υπεύθυνη θέση. …Τώρα, μέχρι να βρεθεί κάποιος που κατέχει μία θέση σαν και αυτήν, κάποιος που να έχει την εξουσία να βαπτίζει και να θέτει τα χέρια του, κανείς δεν έχει καμία υποχρέωση να λάβει αυτές τις διατάξεις ούτε πρέπει να αναμένει τις ευλογίες, εκτός και αν έχουν χορηγηθεί νομίμως.
…Η εξουσία τής χορήγησης των διατάξεων τού Ευαγγελίου [ήταν] χαμένη για πολλούς αιώνες. …Η εκκλησία, η οποία είχε εδραιωθεί από τους αποστόλους, σταδιακώς εξέπεσε, περιπλανήθηκε στην έρημο και έχασε την εξουσία της, την ιεροσύνη της και, αλλάζοντας την τάξη τού Θεού, έχασε επίσης τις δωρεές και τις χάρες της. Παρέβη τους νόμους, άλλαξε τις διατάξεις τού Ευαγγελίου, άλλαξε την κατάδυση σε ράντισμα και παραμέλησε εντελώς τη χειροθεσία, περιφρόνησε την προφητεία και δυσπιστούσε σε σημεία…
Ο Ιωάννης, στις αποκαλύψεις του, έχοντας δει και μιλήσει για την περιπλάνηση τής εκκλησίας στο σκότος… μιλά, στο [14ο κεφάλαιο, εδάφιο 6] για την αποκατάσταση τού Ευαγγελίου. «Είδα έναν άλλον άγγελο να πετάει στο μέσον τού ουρανού, ο οποίος είχε ένα αιώνιο ευαγγέλιο, για να κηρύξει σε αυτούς που κατοικούν επάνω στη γη». Επομένως, είναι προφανές ότι η προφητεία αυτή έπρεπε να εκπληρωθεί κάποτε πριν από τη Δευτέρα Παρουσία τού Σωτήρος μας.
…Δίδω τώρα μαρτυρία, έχοντας την υψηλότερη διαβεβαίωση με αποκάλυψη από τον Θεό, ότι αυτή η προφητεία έχει ήδη εκπληρωθεί, ότι ένας άγγελος από τον Θεό επισκέφθηκε τον άνθρωπο αυτές τις τελευταίες ημέρες και αποκατέστησε αυτό που ήταν από μακρού χαμένο, δηλαδή την ιεροσύνη,—τα κλειδιά τής βασιλείας,—την πληρότητα τού αιώνιου Ευαγγελίου.6 [Βλέπε πρόταση 4 στη σελίδα 64.]
Όταν τηρούμε τη διαθήκη τού βαπτίσματος και επιζητούμε την καθοδήγηση τού Αγίου Πνεύματος, είναι βέβαιον ότι οι υπεσχημένες ευλογίες θα ακολουθήσουν.
Αυτή τότε ήταν η τάξη τού Ευαγγελίου κατά τις ημέρες των αποστόλων, πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό, μετάνοια, βάπτισμα με κατάδυση για την άφεση αμαρτιών και χειροθεσία για τη δωρεά τού Αγίου Πνεύματος. Όταν αυτή η τάξη έγινε κατανοητή και υπάκουσαν καταλλήλως σε αυτήν, δύναμη, χαρίσματα, ευλογίες και ένδοξα προνόμια ακολούθησαν αμέσως. Και σε κάθε ηλικία και περίοδο, όταν υπάρχει υπακοή σε αυτά τα βήματα και τηρούνται στην πρέπουσα θέση και τάξη τους, οι ίδιες ευλογίες είναι βέβαιον ότι θα ακολουθήσουν. Όμως, όταν παραμελούνται, είτε συνολικώς είτε εν μέρει, θα υπάρχει είτε μία απόλυτη απουσία αυτών των ευλογιών είτε μία μεγάλη μείωση αυτών.
Ο Χριστός, στην παραγγελία του προς τους αποστόλους, μιλά για κάποια υπερφυσικά χαρίσματα που ελήφθησαν από αυτούς που υπάκουσαν σε αυτήν την τάξη πραγμάτων [βλέπε Κατά Μάρκον 16:15–18]. Ο Παύλος… δίδει μία πληρέστερη αφήγηση των ποικίλων χαρισμάτων που συνακολούθησαν την πληρότητα τού Ευαγγελίου. Αναφέρει εννέα από αυτά και μας πληροφορεί ότι είναι τα αποτελέσματα των καρπών τού Αγίου Πνεύματος [βλέπε Προς Κορινθίους Α΄ 12:8–10]. Υπήρξε υπόσχεση σε όλους για το Άγιο Πνεύμα, δηλαδή σε όσους καλέσει ο Κύριος [βλέπε Πράξεις 2:37–39]. Αυτή η δωρεά, ούσα αμετάβλητη στη φύση της και τις λειτουργίες της και ούσα αδιάρρηκτα συνδεδεμένη μέσω υπόσχεσης με αυτό το πρότυπο ή την τάξη πραγμάτων, είναι εύλογο, ακόλουθο και σύμφωνα με τις Γραφές να προσδοκούμε τα ίδια χαρίσματα και ευλογίες. Και αν ο Νώε, έχοντας κατασκευάσει την κιβωτό, μπορούσε να αξιώσει και να αποκτήσει την εγκόσμια σωτήρια του σύμφωνα με την υπόσχεση [βλέπε Μωυσή 7:42–43] ή ο Ιησούς τού Ναυή, έχοντας περικυκλώσει την Ιεριχώ τις φορές που έχουν αναφερθεί, μπορούσε να πάει επάνω στα πεσμένα τείχη της και να αιχμαλωτίσει τους κατοίκους της [βλέπε Ιησούς τού Ναυή 6:12–20] ή οι Ισραηλίτες, έχοντας προσφέρει τις θυσίες που τους είχαν προσταχθεί, μπορούσαν τότε, σύμφωνα με την υπόσχεση, να τους συγχωρηθούν οι αμαρτίες τους [βλέπε Λευιτικό 4:22–35] ή ο Νεεμάν, αφού συμμορφώθηκε με την προσταγή τού Ελισσαιέ να πλυθεί επτά φορές στα ύδατα τού Ιορδάνη, μπορούσε να απαιτήσει και να αποκτήσει την ίασή του [βλέπε Β΄ Βασιλέων 5:1–14] ή εν κατακλείδι, ο τυφλός, αφού πλύθηκε στη μικρή λίμνη τού Σιλωάμ, αν μπορούσε τότε να αξιώσει και να πραγματοποιήσει την υπεσχημένη ανταμοιβή [βλέπε Κατά Ιωάννην 9:1–7], τότε λέω, με ορθότητα και συνέπεια, ότι όποτε ο άνθρωπος βάλει κατά μέρος την προκατάληψή του, τις αιρετικές ιδέες, τις ψευδείς παραδόσεις και συμμορφωθεί με ολόκληρη την τάξη τού Ευαγγελίου τού Ιησού Χριστού, τότε δεν υπάρχει τίποτε κάτω από τους σελέστιους κόσμους το οποίο θα λειτουργήσει εναντίον τής αξίωσης και λήψεως τής δωρεάς τού Αγίου Πνεύματος και όλων των ευλογιών που είναι συνδεδεμένες με το Ευαγγέλιο στην αποστολική εποχή.
Για να αποκτήσουμε θρησκεία που θα μας σώσει στην παρουσία τού Θεού, πρέπει να αποκτήσουμε το Άγιο Πνεύμα, και για να αποκτήσουμε το Άγιο Πνεύμα, πρέπει να πιστεύουμε στον Κύριο Ιησού, κατόπιν να μετανοήσουμε για τις αμαρτίες μας, δηλαδή να τις εγκαταλείψουμε, μετά να προχωρήσουμε και να εμβυθισθούμε στο νερό προς άφεση αμαρτιών και κατόπιν να λάβουμε χειροθεσία.7
Όταν λάβαμε το Ευαγγέλιο αυτό, συνήψαμε διαθήκη ενώπιον τού Θεού ότι θα καθοδηγούμασταν, ότι θα κυβερνούμασταν και ότι θα ακολουθούσαμε τις υποδείξεις τού Αγίου Πνεύματος, ότι θα ακολουθούσαμε τις υποδείξεις τής αρχής που δίδει ζωή, που δίδει γνώση, που δίδει κατανόηση για τα τού Θεού, που μεταδίδει νουν Θεού‧ και ότι θα κοπιάζαμε για την επίτευξη των σκοπών τού Θεού στη σωτηρία των ανθρώπων, υιοθετώντας ως λόγιον τής ζωής το: «Τη βασιλεία τού Θεού ή τίποτε». Πόσο έχουμε τηρήσει αυτές τις διαθήκες… και ακολουθήσει τις υπαγορεύσεις τού Αγίου Πνεύματος, εμείς οι ίδιοι πρέπει να κρίνουμε. Όσο το έχουμε κάνει, τόσο λαμβάνουμε τις ευλογίες τού Παντοδύναμου και ο νους μας διαφωτίζεται, η κατανόησή μας διευρύνεται και έχουμε προχωρήσει στο μονοπάτι τής αγιότητος, στο μονοπάτι τής τελειότητος. …Όσο έχουμε αποτύχει στην πίστη μας… τόσο έχουμε χάσει σε αυτό το εγχείρημα με το οποίο έχουμε απασχοληθεί, για να αποκτήσουμε αιώνια ζωή, για να αποκτήσουμε σοφία και γνώση και θεία διάνοια αρκούντως να υπερνικήσει το πονηρό και τους πειρασμούς που μας περιβάλλουν. Και όσο έχουμε ακολουθήσει τις υποδείξεις τού θείου Πνεύματος, έχουμε βιώσει γαλήνη και αγαλλίαση στην ψυχή μας, έχουμε νικήσει τον εχθρό, έχουμε συσσωρεύσει για τον εαυτό μας θησαυρούς που δεν μπορούν να καταστρέψουν ο σκόρος και η σκουριά, τόσο έχουμε προωθηθεί στο μονοπάτι τού σελέστιου βασιλείου.8 [Βλέπε πρόταση 5 κατωτέρω.]
Προτάσεις για μελέτη και διδασκαλία
Εξετάστε αυτές τις ιδέες καθώς μελετάτε το κεφάλαιο ή καθώς προετοιμάζεσθε να διδάξετε. Για επιπρόσθετη βοήθεια, βλέπε σελίδες v-viii.
-
Καθώς διαβάζετε τις αφηγήσεις στις σελίδες , συλλογισθείτε τη δική σας βάπτιση και επικύρωση ή μια φορά όπου είδατε κάποιον άλλον να λαμβάνει αυτές τις διατάξεις. Ποιες διαθήκες συνήψατε, όταν λάβατε αυτές τις διατάξεις; Πώς έχουν επηρεάσει τη ζωή σας αυτές οι διαθήκες;
-
Γιατί δεν είναι αρκετές η πίστη και η μετάνοια χωρίς διατάξεις; Γιατί οι διατάξεις δεν είναι αρκετές χωρίς πίστη και μετάνοια; Καθώς συλλογίζεστε ή συζητάτε αυτές τις ερωτήσεις, ανασκοπήστε τις διδασκαλίες τού Προέδρου Σνόου σχετικά με τα εσωτερικά έργα και τις εξωτερικές διατάξεις (σελίδες 55-57).
-
Μελετήστε τις διδασκαλίες τού Προέδρου Σνόου στις σελίδες 57-60, προσέχοντας τις γραφές στις οποίες αναφέρθηκε. Με ποιους τρόπους βελτιώνουν αυτές οι γραφές την κατανόησή σας για την ανάγκη για κατάδυση; Γιατί νομίζετε ότι η χειροθεσία για τη δωρεά τού Αγίου Πνεύματος είναι «μεγαλύτερη ευλογία» από τη χειροθεσία για την ευλόγηση των ασθενών;
-
Διαβάστε το τμήμα που αρχίζει στη σελίδα 60. Ποιες «δωρεές και χάρες» έχετε στη ζωή σας, επειδή έχει αποκατασταθεί η ιεροσύνη;
-
Μελετήστε τις τελευταίες δύο παραγράφους τού κεφαλαίου. Τι σημαίνει για εσάς να καθοδηγείστε και να κυβερνείστε από «τις υποδείξεις τού Αγίου Πνεύματος»;
-
Πώς το Διδαχή και Διαθήκες 68:25–28 έχει σχέση με τις διδασκαλίες σε αυτό το κεφάλαιο; Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς, προκειμένου να βοηθήσουν τα παιδιά τους να καταλάβουν την πίστη, τη μετάνοια, τη βάπτιση και τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος;
Σχετιζόμενες γραφές: Νεφί Β΄ 31:12, 17–20, Μωσία 18:8–10, Άλμα 5:14, Δ&Δ 20:37, 36:2, 39:6, 130:20–21
Βοήθεια διδασκαλίας: «[Αποφεύγετε] τον πειρασμό να καλύπτετε πάρα πολλή ύλη. …Διδάσκουμε τους ανθρώπους, όχι την ύλη αυτή καθ’ εαυτήν και …κάθε σκιαγράφηση μαθήματος που έχω δει, θα έχει αναπόφευκτα περισσότερη ύλη απ’ ό,τι μπορούμε πιθανώς να καλύψουμε στον διαθέσιμο χρόνο» (Τζέφρυ Χόλαντ, “Teaching and Learning in the Church,” Ensign, Ιούνιος 2007, 91).
Ο Ιησούς Χριστός έθεσε το παράδειγμα για εμάς, όταν βαπτίσθηκε με κατάδυση.
Την ημέρα τής Πεντηκοστής, περίπου 3.000 άτομα βαπτίσθηκαν.
Λαμβάνουμε τη δωρεά τού Αγίου Πνεύματος με τη χειροθεσία.