Κεφάλαιο 7o
Πίστη εν καιρώ δοκιμασίας: «Από τη σκιά στη λαμπρή ηλιοφάνεια»
«Κάθε άνδρας και γυναίκα που υπηρετούν τον Κύριο, ασχέτως τού πόσο πιστοί μπορεί να είναι, έχουν τις δύσκολες στιγμές τους. Όμως, αν έχουν ζήσει πιστώς, φως θα εκχυθεί επάνω τους και θα παρασχεθεί ανακούφιση».
Από τη ζωή τού Λορέντζο Σνόου
Τον Φεβρουάριο τού 1846, οι Άγιοι των Τελευταίων Ημερών εξαναγκάσθηκαν να αφήσουν τις εστίες τους στη Ναβού τού Ιλινόι. Καθώς προετοιμάζονταν να κάνουν το μακρύ και κοπιαστικό προς δυσμάς ταξίδι, προς τη νέα γη τής επαγγελίας, ακολούθησαν τη συμβουλή τού Προέδρου Μπρίγκαμ Γιανγκ να ιδρύουν αποικισμούς κατά μήκος τής πορείας τους. Ζούσαν σε προσωρινά καταφύγια και φύτευαν καλλιέργειες για τους Αγίους που θα τους ακολουθούσαν. Αφού πέρασαν λίγο καιρό στην πολιτεία τής Άιοβα, σε έναν αποικισμό που λεγόταν Γκάρντεν Γκρόουβ, ο Λορέντζο Σνόου και η οικογένειά του μετακόμισαν σε ένα μέρος το οποίο οι Άγιοι αποκαλούσαν Όρος Φασγά, επίσης στην Άιοβα. Αυτός ο αποικισμός ονομάσθηκε από το βουνό όπου ο προφήτης Μωυσής είχε δει τη γη τής επαγγελίας τού λαού του.
Αρκετούς μήνες μετά την άφιξη στο Όρος Φασγά, ο Λορέντζο εκλήθη να προεδρεύει τού αποικισμού. «Μέχρι τότε», κατέγραφε αργότερα, «οι Άγιοι στο Φασγά ήσαν σε κατάσταση ενδείας, όχι μόνον από άποψη τροφίμων ή ένδυσης, αλλά επίσης όσον αφορά σε ομάδες και άμαξες, προκειμένου να συνεχίσουν το ταξίδι τους. Διάφορες οικογένειες είχαν ξεμείνει εντελώς από προμήθειες και εξηρτώντο από τη φιλανθρωπία των πλησίον τους, οι οποίοι στις περισσότερες περιπτώσεις ήσαν ανεπαρκώς προετοιμασμένοι, για να ασκήσουν αυτήν την αρετή. Όμως, πάνω απ’ όλα αυτά, μία σαρωτική ασθένεια είχε ενσκήψει στον αποικισμό, όταν δεν υπήρχαν αρκετά άτομα για να περιθάλψουν τους ασθενείς και ο θάνατος ακολουθούσε την ασθένεια, και οι πατέρες, οι μητέρες, τα παιδιά, οι αδελφοί, οι αδελφές και οι αγαπητοί φίλοι πέθαιναν και θάπτονταν με μικρή τελετή και ορισμένοι στερούμενοι των κατάλληλων ενδυμάτων ταφής. Κατ’ αυτόν τον τρόπο η λύπη και το πένθος προσετίθεντο στην ένδεια».
Ο Λορέντζο γνώριζε αυτές τις δοκιμασίες από πρώτο χέρι. Εκείνος και η οικογένειά του βίωσαν ασθένειες, απογοητεύσεις και ψυχικό άλγος, συν τον θάνατο τής νεογέννητης κόρης του, Λιονόρα. Έγραψε: «Η μικρή Λιονόρα αρρώστησε και πέθανε και με βαθιά λύπη μεταφέραμε τη σορό της στο ήσυχο μέρος αναπαύσεώς της, να αφεθεί μόνη, μακριά από τον πατέρα της και τη μητέρα της που την γέννησαν».
Υπό τις συνθήκες αυτές, ο Λορέντζο βοηθούσε τους Αγίους να αντιμετωπίσουν τις δοκιμασίες τους με πίστη. Η αδελφή του, Ιλάιζα, έγραφε: «Με ακατάβλητη ενέργεια—με πρακτικό νου και με σταθερότητα σκοπού που ποτέ δεν υπέκυψε στην αποθάρρυνση, απεδείχθη ικανός σε μία έκτακτο ανάγκη, η οποία θα είχε τρομοκρατήσει ανθρώπους συνήθων ικανοτήτων». Ενθυμείτο: «Πρώτα ενήργησε για να εμπνεύσει και να συνδυάσει τις προσπάθειες των ανθρώπων». Οργάνωσε τους άνδρες σε ομάδες εργασίας. Ορισμένοι πήγαν σε κοντινές πόλεις, για να κερδίσουν χρήματα για προμήθειες και ένδυση. Άλλοι έμειναν στον καταυλισμό, όπου φρόντιζαν τις οικογένειες εκεί, φύτευαν καλλιέργειες και παρήγαγαν αγαθά και επισκεύαζαν πράγματα που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε γειτονικούς αποικισμούς.
Εκτός από το να βοηθά τους Αγίους να εργασθούν μαζί, ο Λορέντζο τούς παρότρυνε να γαλουχούνται πνευματικώς και να απολαμβάνουν ψυχωφελή διασκέδαση. «Κατά τους μακρούς χειμερινούς μήνες», είπε, «επεδίωκα να διατηρώ σε υψηλό επίπεδο το ηθικό και το θάρρος των Αγίων στο Φασγά, όχι μόνον οργανώνοντας συγκεντρώσεις για θρησκευτική λατρεία και ασκήσεις σε διαφορετικά μέρη τού αποικισμού, αλλά επίσης κάνοντας προμήθειες και παροτρύνοντας κατάλληλες ψυχαγωγίες διαφόρων ειδών…
»Ως δείγμα, θα επιχειρήσω την περιγραφή μίας ψυχαγωγίας, την οποίαν αυτοσχεδίασα προς τέρψη όσων μπορούσα λογικά να συγκεντρώσω στο μικρό σπίτι τής οικογένειάς μου, το οποίο ήταν ένα μονώροφο κτήριο, περίπου τέσσερα και μισό επί εννέα μέτρα, κατασκευασμένο από κορμούς δένδρων, με σκεπή και πάτωμα από χώμα, έχοντας στη μία άκρη μία καπνοδόχο μετρίου ύψους, φτειαγμένη από γρασίδι κομμένο από την αγκαλιά τής μάνας γης. Ειδικά για την περίσταση καλύψαμε το πάτωμα με ένα λεπτό στρώμα καθαρού άχυρου και τους τοίχους με λευκά σεντόνια που πήραμε από τα κρεβάτια μας χωρίς πούπουλα.
»Το πώς να φωτίσουμε τον χώρο υποδοχής μας καταλλήλως για την προσεχή δραστηριότητα ήταν τεράστια μελέτη και κάτι που απαιτούσε πολλή επινοητικότητα από μέρους μας. Όμως επιτύχαμε. Από τον λάκκο όπου ήσαν θαμμένα, διαλέξαμε τα μεγαλύτερα και τα καλύτερα γογγύλια—βγάλαμε το εσωτερικό και τοποθετήσαμε μικρά κεριά σε αυτά, βάζοντάς τα κατά διαλείμματα γύρω στους τοίχους, αναρτώντας άλλα στην οροφή επάνω, η οποία αποτελείτο από χώμα και καλάμια. Αυτά τα φώτα προσέδιδαν μία πολύ γαλήνια, ήρεμη… επίδραση και το φως που αντανεκλάτο μέσω των φλοιών γογγυλιών προσέδιδε μία πολύ ελκυστική όψη.
»Κατά τη διάρκεια των εσπερινών δραστηριοτήτων, αρκετοί εκ των φίλων μου, με τις θερμότερες δυνατόν εκφράσεις, φιλοφρονούσαν εμένα και την οικογένειά μου για το ιδιαίτερο γούστο και την επινοητικότητα που φανερώνονταν σε αυτές τις μοναδικές και αδάπανες διακοσμήσεις».
Ο Λορέντζο ενθυμείτο ότι «οι ώρες ‘ζωντάνεψαν’ και πέρασαν ευχάριστα». Εκείνος και οι προσκεκλημένοι του ψυχαγώγησαν ο ένας τον άλλον με ομιλίες, τραγούδια και απαγγελίες. Είπε: «Στο τέλος, όλοι φαίνονταν απολύτως ικανοποιημένοι και έφυγαν τόσο ευτυχείς σαν να μην ήσαν άστεγοι».1 [Βλέπε πρόταση 1 στη σελίδα 130.]
Διδασκαλίες τού Λορέντζο Σνόου
Δοκιμασίες και βάσανα μάς βοηθούν να βελτιωθούμε πνευματικώς και να προετοιμασθούμε για τη σελέστια δόξα.
Είναι αδύνατον να εργασθούμε για τη σωτηρία μας και να επιτύχουμε τους σκοπούς τού Θεού χωρίς δοκιμασίες ή χωρίς θυσίες.2
Δοκιμασίες και βάσανα ήσαν οι εμπειρίες των Αγίων των Τελευταίων Ημερών. Ο Θεός προόρισε ούτως ώστε να είναι κατ’ αυτόν τον τρόπο. Πιστεύω ότι στον [προγήινο] κόσμο των πνευμάτων, όταν μας προτάθηκε να έλθουμε σε αυτήν τη δοκιμαστική περίοδο και να περάσουμε την εμπειρία που τώρα λαμβάνουμε, δεν ήσαν συνολικώς ευχάριστη και αρεστή. Οι προοπτικές δεν ήσαν τόσο ευχάριστες από κάθε άποψη όπως θα τις επιθυμούσαμε. Εντούτοις, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είδαμε και καταλάβαμε ξεκάθαρα εκεί ότι, προκειμένου να επιτύχουμε την υπερύψωση και τη δόξα μας, αυτή ήταν μία απαραίτητη εμπειρία. Και όσο δυσάρεστη και αν μας φάνηκε, ήμαστε πρόθυμοι να συμμορφωθούμε με το θέλημα τού Θεού και συνεπώς είμαστε εδώ.3
Ο Κύριος έχει αποφασίσει στην καρδιά Του να μας δοκιμάσει έως ότου ξέρει τι μπορεί να κάνει μαζί μας. Δοκίμασε τον Υιό Του, Ιησού. …Προτού Εκείνος [ο Σωτήρας] έλθει επάνω στη γη, ο Πατέρας είχε παρακολουθήσει την πορεία Του και ήξερε ότι μπορούσε να στηριχθεί σε Εκείνον, όταν η σωτηρία των κόσμων θα διακυβεύετο. Και δεν απογοητεύθηκε. Επομένως, σε σχέση με εμάς. Θα μας δοκιμάσει και θα εξακολουθεί να μας δοκιμάζει, προκειμένου να μας θέσει στις πιο ανώτερες θέσεις τής ζωής και να μας αναθέσει τις πιο ιερές ευθύνες.4
Αν επιτύχουμε να περάσουμε μέσα από τις δύσκολες δοκιμασίες που πλησιάζουν με την πίστη και την ακεραιότητά μας ανέπαφες, μπορούμε να αναμένουμε στο τέλος των δοκιμασιών μας μία μεγάλη και ισχυρή έκχυση τού Πνεύματος και τής δύναμης τού Θεού—μία μεγάλη προικοδότηση επάνω σε όλους οι οποίοι θα έχουν παραμείνει πιστοί στις διαθήκες τους…
Ορισμένοι εκ των αδελφών μας έχουν ερωτήσει αν στη μέλλουσα ζωή θα μπορούσαν να αισθανθούν άξιοι τής πλήρους συντροφιάς των προφητών και των Αγίων τής αρχαίας εποχής, οι οποίοι υπέμειναν δοκιμασίες και διωγμούς και των Αγίων… οι οποίοι υπέφεραν στο Κίρτλαντ, στο Μιζούρι και το Ιλινόι. Οι αναφερθέντες αδελφοί έχουν εκφράσει τη λύπη τους που δεν βίωσαν τέτοιες στιγμές δεινών. Αν κάποιοι εξ αυτών είναι παρόντες, θα πω, προς παρηγόρησή τους, πρέπει να περιμένετε μόνον λίγο και θα έχετε παρόμοιες ευκαιρίες, προς ευχαρίστηση τής καρδιάς σας. Εσείς και εγώ δεν μπορούμε να γίνουμε τέλειοι παρά μόνον μέσω δεινών: ο Ιησούς δεν μπορούσε [βλέπε Προς Εβραίους 2:10]. Στην προσευχή και την αγωνία Του στον Κήπο τής Γεθσημανή, προδιέγραψε την εξαγνιστική διαδικασία απαραίτητη στη ζωή αυτών των οποίων η φιλοδοξία τούς παρακινεί να εξασφαλίσουν τη δόξα ενός σελέστιου βασιλείου. Κανείς δεν θα πρέπει να διαφύγει, καταφεύγοντας σε οιαδήποτε συμβιβαστικά μέτρα.5
Δεν υπάρχει άλλος τρόπος με τον οποίον οι Άγιοι να μπορούν να βελτιωθούν πνευματικώς και να προετοιμασθούν για την κληρονομιά στο σελέστιο βασίλειο παρά μέσω βασάνων. Είναι η διαδικασία διά τής οποίας αυξάνεται η γνώση και η γαλήνη τελικώς θα εδραιωθεί παγκοσμίως. Έχει λεχθεί ότι αν όλος μας ο περίγυρος ήταν ειρηνικός και ακμάζων τώρα, θα γινόμασταν αδιάφοροι. Θα ήταν μία κατάσταση στην οποίαν θα ήσαν όλα που θα επιθυμούσαν πάρα πολλοί άνθρωποι. Δεν θα προόδευαν στα τής αιωνιότητος.6
Είτε το πάρετε ατομικώς είτε συλλογικώς, έχουμε υποφέρει και θα πρέπει να υποφέρουμε ξανά, και γιατί; Επειδή ο Κύριος το απαιτεί από εμάς για την αγιοποίησή μας.7 [Βλέπε πρόταση 2 στη σελίδα 130.]
Όταν παραμένουμε πιστοί κατά τις δοκιμασίες και τους πειρασμούς, δείχνουμε ότι αγαπούμε τον Θεό περισσότερο απ’ ό,τι αγαπούμε τον κόσμο.
Ανάμεσα στις δοκιμασίες μας είναι πειρασμοί, με τους οποίους μάς δίδεται η δυνατότητα να δείξουμε πόσο εκτιμούμε τη θρησκεία μας. Είστε εξοικειωμένοι με την εμπειρία τού Ιώβ από αυτήν την άποψη. Τού είχε δοθεί γνώση για την ανάσταση και για τον Λυτρωτή και ήξερε ότι αν και έπρεπε να πεθάνει, ωστόσο θα έβλεπε κατά τις τελευταίες ημέρες τον Λυτρωτή του επάνω στη γη [βλέπε Ιώβ 19:25–26]. Οι πειρασμοί στους οποίους υπέκειτο έδειχναν ότι εκτιμούσε αυτές τις επουράνιες θεωρήσεις υπεράνω οιουδήποτε άλλου.
…Επειδή ο Θεός είναι φίλος μας, δεν φοβούμαστε. Ίσως πρέπει να εξακολουθήσουμε να υποκείμεθα σε πολλές καταστάσεις που είναι δυσάρεστες. Από αυτές μάς δίδεται η δυνατότητα να δείξουμε στους αγγέλους ότι αγαπούμε τα τού Θεού καλύτερα από τα τού κόσμου.8 [Βλέπε πρόταση 3 στη σελίδα 130.]
Καθώς παραμένουμε πιστοί, ο Κύριος μάς ενδυναμώνει, προκειμένου να υπερνικήσουμε πειρασμούς και να ανθέξουμε δοκιμασίες.
Πολλοί από εσάς ενδεχομένως να έχετε δριμείες δοκιμασίες, ώστε η πίστη σας να γίνει πιο τέλεια, η πεποίθησή σας να αυξηθεί, η γνώση σας για τις δυνάμεις των ουρανών να αυξηθεί, και αυτό προτού λάβει χώρα η λύτρωσή σας. Αν ένα καταιγιδοφόρο σύννεφο σαρώσει τον ορίζοντα…, αν το πικρό ποτήρι των δεινών προσφερθεί και εξαναγκασθείτε να πιείτε από αυτό, αν ο Σατανάς αφεθεί ελεύθερος να πάει ανάμεσά σας, με όλες τις δελεαστικές δυνάμεις των εξαπατήσεων και της πονηρής πανουργίας του, αν ο ισχυρός, άκαμπτος διωγμός έλθει εναντίον σας,—τότε εκείνη την ώρα σηκώστε το κεφάλι σας και αγαλλιάστε που υπολογίζεστε άξιοι να υποφέρετε τοιουτοτρόπως με τον Ιησού, τους Αγίους και τους αγίους προφήτες. Και να ξέρετε ότι η περίοδος τού λυτρωμού σας έχει φθάσει.
Αισθάνομαι, αδελφοί και αδελφές μου, να σας προτρέψω με εγκάρδιες εκφράσεις. Έχετε θάρρος—μην αποκαρδιώνεστε, επειδή ασφαλώς η ημέρα θα έλθει ταχέως κατά την οποίαν τα δάκρυά σας θα στεγνώσουν, η καρδιά σας θα παρηγορηθεί και θα γευθείτε τα προϊόντα των κόπων σας…
Να είσθε έντιμοι, να είσθε ενάρετοι, να είσθε αξιότιμοι, να είστε πράοι και ταπεινοί, θαρραλέοι και τολμηροί, να καλλιεργείτε την απλότητα, να είσθε σαν τον Κύριο. Κρατηθείτε στην αλήθεια έστω μέσα από τη φωτιά ή το σπαθί, τα βάσανα ή τον θάνατο.9
Από την εποχή που λάβαμε το Ευαγγέλιο έως τώρα, ο Κύριος περιστασιακώς μάς δίδει δοκιμασίες και βάσανα, αν μπορούμε να τα αποκαλέσουμε έτσι. Και ενίοτε αυτές οι δοκιμασίες είναι τέτοιας φύσεως που δυσκολευόμαστε πολύ να τις λάβουμε χωρίς μουρμούρισμα και παράπονο. Ωστόσο, τέτοιες στιγμές ο Κύριος μάς ευλόγησε και μας έδωσε αρκετό από το Πνεύμα Του, για να μας δώσει τη δυνατότητα να υπερνικήσουμε τους πειρασμούς και να ανθέξουμε τις δοκιμασίες.10
Κάθε άνδρας και γυναίκα που υπηρετούν τον Κύριο, ασχέτως τού πόσο πιστοί μπορεί να είναι, έχουν τις δύσκολες στιγμές τους. Όμως, αν έχουν ζήσει πιστώς, φως θα εκχυθεί επάνω τους και θα παρασχεθεί ανακούφιση.11
Όλα όσα απαιτούνται από εμάς, για να μας κάνουν τέλεια ασφαλείς υπό πάσες συνθήκες προβλημάτων ή διωγμών, είναι να κάνουμε το θέλημα τού Θεού, να είμαστε έντιμοι, πιστοί και να διατηρούμαστε αφοσιωμένοι στις αρχές που έχουμε λάβει, να κάνουμε το σωστό το ένα μετά το άλλο, να μην καταπατούμε τα δικαιώματα κανενός, να ζούμε με κάθε λόγο που βγαίνει από το στόμα τού Θεού και το Άγιο Πνεύμα του θα μας βοηθήσει και θα μας επικουρήσει υπό κάθε περίσταση και θα προβάλουμε καταμεσής αυτού αφθόνως ευλογημένοι στα σπίτια μας, στην οικογένειά μας, στο ποίμνιό μας, στο πεδίο μας—και με κάθε τρόπο θα μας ευλογήσει ο Θεός. Θα μας δώσει γνώση επί τής γνώσης, διάνοια επί τής διάνοιας, σοφία επί τής σοφίας.
Είθε ο Θεός να προσθέσει την ευλογία του επάνω σε αυτόν τον λαό. Είθε να είμαστε πιστοί στον εαυτό μας, πιστοί σε όλες τις αρχές που έχουμε λάβει, επιζητώντας το όφελος ο ένας τού άλλου με όλη μας την καρδιά και ο Θεός θα εκχύσει το Πνεύμα του επάνω μας και θα είμαστε νικηφόροι στο τέλος.12 [Βλέπε πρόταση 3 στη σελίδα 130.]
Ανατρέχοντας στο παρελθόν σε δύσκολες στιγμές, βλέπουμε ότι οι δοκιμασίες μας μάς έχουν βοηθήσει να πλησιάσουμε πιο κοντά στον Θεό.
Όταν συλλογιζόμαστε τι έχει κάνει για εμάς ο Κύριος κατά το παρελθόν, στο τωρινό μας περιβάλλον και στις μελλοντικές μας προοπτικές, είμαστε ευλογημένος λαός. Μερικές φορές έχω σκεφθεί ότι μία εκ των μεγαλυτέρων αρετών που θα μπορούσαν να κατέχουν οι Άγιοι των Τελευταίων Ημερών είναι η ευγνωμοσύνη στον Επουράνιο Πατέρα μας για αυτά που μας έχει απονείμει και το μονοπάτι στο οποίο μας έχει οδηγήσει. Μπορεί η πορεία μας κατά μήκος αυτού του μονοπατιού να μην είναι πάντοτε η πιο ευχάριστη εμπειρία, αλλά κατόπιν ανακαλύπτουμε ότι αυτές οι συνθήκες, οι οποίες υπήρξαν πολύ δυσάρεστες, συχνά έχουν αποδειχθεί προς μεγάλο μας όφελος.13
Κάθε δοκιμασία την οποίαν περνά κάποιος, αν είναι πιστός σε αυτήν τη δοκιμασία και τιμά τον Θεό και τη θρησκεία που έχει ασπασθεί, στο τέλος αυτής τής δοκιμασίας ή τού βασάνου το άτομο αυτό είναι πιο κοντά στον Θεό, πιο κοντά όσον αφορά σε αύξηση πίστης, σοφίας, γνώσης και δύναμης και ως εκ τούτου έχει περισσότερη πεποίθηση να επικαλείται τον Κύριο για όσα επιθυμεί. Γνωρίζω άτομα που έτρεμαν στην ιδέα να περάσουν συγκεκριμένες δοκιμασίες, οι οποίοι αφού πέρασαν τον πειρασμό, είπαν ότι μπόρεσαν να πλησιάσουν τον Κύριο με περισσότερη πεποίθηση και να ζητήσουν τέτοιες ευλογίες όπως επιθυμούσαν…
Έχουμε κάθε λόγο να αγαλλιούμε και να είμαστε πλήρεις χαράς και ικανοποιήσεως, παρά τις δυσκολίες που μας περιβάλλουν. Και πόσο έχουμε προοδεύσει, πόση γνώση έχουμε αποκτήσει και πόσο είμαστε εις θέσιν να υπομείνουμε τώρα απ’ ό,τι πριν από ένα, δύο ή πέντε χρόνια, και είμαστε εις θέσιν να υπομείνουμε περισσότερα τώρα παρά πριν από λίγα χρόνια; Ο Κύριος μάς έχει ενδυναμώσει και μας έχει αυξήσει στην ανάπτυξή μας. Σαν το βρέφος, όταν μεγαλώνει δεν γνωρίζει πώς έλαβε σταδιακή δύναμη και τον τρόπο με τον οποίον αυξήθηκε σε ανάστημα. Είναι μεγαλύτερο εφέτος απ’ ό,τι πέρυσι. Επομένως, σε σχέση με την πνευματική μας πρόοδο. Αισθανόμαστε δυνατότεροι σήμερα απ’ ό,τι πριν από έναν χρόνο.14
Οι θυσίες που έχετε κάνει, οι δυσχέρειες που έχετε ανθέξει και οι στερήσεις που έχετε υποφέρει θα… ξεχασθούν και θα αγαλλιάζετε που αποκτήσατε την εμπειρία την οποίαν αυτές παρείχαν. …Ορισμένα πράγματα πρέπει να τα μάθουμε μέσω αυτών από τα οποία υποφέρουμε και η γνώση διασφαλίζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο, αν και η διαδικασία μπορεί να είναι οδυνηρή, θα είναι μεγάλης αξίας για εμάς στην άλλη ζωή.
…Ξέρω ότι η ζωή σας δεν ήταν πάντοτε λαμπρή. Αναμφιβόλως, έχετε περάσει από πολλές δοκιμασίες και ίσως είχατε πολλά βάσανα, αλλά με συνεχή ακεραιότητα, θα αναδυθείτε συντόμως από τη σκιά στη λαμπρή ηλιοφάνεια τού σελέστιου κόσμου.15 [Βλέπε πρόταση 4 κατωτέρω.]
Προτάσεις για μελέτη και διδασκαλία
Εξετάστε αυτές τις ιδέες καθώς μελετάτε το κεφάλαιο ή καθώς προετοιμάζεσθε να διδάξετε. Για επιπρόσθετη βοήθεια, βλέπε σελίδες v-viii.
-
Συλλογισθείτε την αφήγηση στις σελίδες 121-24. Πώς ήσαν εις θέσιν πολλοί Άγιοι σε αυτήν την αφήγηση να είναι ευτυχισμένοι παρά τα δεινά τους; Τι μπορούμε να κάνουμε, για να ενθαρρύνουμε ανθρώπους οι οποίοι βιώνουν δοκιμασίες;
-
Μελετήστε τις διδασκαλίες τού Προέδρου Σνόου σχετικά με τον λόγο που πρέπει να έχουμε δοκιμασίες (σελίδες 124-27). Τι νομίζετε ότι σημαίνει «προόδευαν στα τής αιωνιότητος»; Γιατί νομίζετε ότι πολλοί άνθρωποι δεν «θα προόδευαν στα τής αιωνιότητος» χωρίς δοκιμασίες;
-
Με ποιους τρόπους θα πρέπει να ανταποκρινόμαστε σε δοκιμασίες και πειρασμούς; (Για ορισμένα παραδείγματα, βλέπε σελίδες 127-29.) Πώς μας βοηθά ο Κύριος εν καιρώ δοκιμασίας;
-
Διαβάστε το τελευταίο τμήμα αυτού τού κεφαλαίου. Τι έχετε κερδίσει από τις δυσκολίες που έχετε βιώσει;
-
Αναζητήστε μία ή δύο δηλώσεις σε αυτό το κεφάλαιο που σας δίδουν ελπίδα. Τι εκτιμάτε σχετικά με τις δηλώσεις που έχετε επιλέξει; Σκεφθείτε τρόπους με τους οποίους θα μπορούσατε να μοιρασθείτε αυτές τις αλήθειες με ένα μέλος τής οικογένειας ή έναν φίλο που χρειάζεται ενθάρρυνση.
Σχετιζόμενες γραφές: Δευτερονόμιο 4:29–31, Ψαλμοί 46:1, Κατά Ιωάννην 16:33, Προς Ρωμαίους 8:35–39, Προς Κορινθίους Β΄ 4:17–18, Μωσία 23:21–22, 24:9–16, Δ&Δ 58:2–4
Βοήθεια διδασκαλίας: Σκεφθείτε το ενδεχόμενο να επικοινωνήσετε με μερικούς συμμετέχοντες εκ των προτέρων, ζητώντας τους να προετοιμασθούν, προκειμένου να πουν εμπειρίες σχετικές με το κεφάλαιο. Παραδείγματος χάριν, προτού διδάξετε από αυτό το κεφάλαιο, ίσως ήταν χρήσιμο να ζητήσετε από μερικούς ανθρώπους να προετοιμάσουν μία ομιλία σχετικώς με όσα έχουν μάθει από τις δοκιμασίες τους.
Όταν οι Άγιοι των Τελευταίων Ημερών εξεδιώχθησαν από τις εστίες τους στη Ναβού τού Ιλινόι, πολλοί βρήκαν χαρά εν μέσω των δεινών τους.
Ένας εκ των Αγίων των Τελευταίων Ημερών, ο οποίος εγκαταστάθηκε στο Όρος Φασγά, έκανε αυτό το σχέδιο σε μία εφημερίδα.
Εν καιρώ δοκιμασίας, μπορούμε να προσφεύγουμε στον Πατέρα μας στους Ουρανούς για παρηγοριά και δύναμη.