Κεφάλαιο 6o

Να γίνουμε τέλειοι ενώπιον τού Κυρίου: «Λίγο καλύτεροι μέρα με τη μέρα»

«Μην περιμένετε να γίνετε τέλειοι αμέσως. Αν το περιμένετε, θα απογοητευθείτε. Να είσθε καλύτεροι σήμερα απ’ ό,τι ήσαστε εχθές και να γίνετε καλύτεροι αύριο απ’ ό,τι είσθε σήμερα».

Από τη ζωή τού Λορέντζο Σνόου

Ο Πρόεδρος Λορέντζο Σνόου κάποτε παρευρέθη σε μία συγκέντρωση ιεροσύνης στην οποίαν ένας αντιπρόσωπος κάθε απαρτίας πρεσβυτέρων σηκωνόταν και έδιδε αναφορά για το έργο που είχε κάνει η απαρτία του. Καθώς άκουγε με προσοχή αυτούς τους νέους άνδρες ο Πρόεδρος Σνόου, θυμήθηκε τον εαυτό του πολλά χρόνια νωρίτερα. Όταν σηκώθηκε να μιλήσει, είπε:

«Θέλω να πω κάτι, ει δυνατόν, το οποίον δεν θα ξεχάσετε ποτέ και νομίζω ότι ίσως μπορώ να το κάνω.

»Βλέπω, καθώς βλέπω σχεδόν πάντοτε όταν είναι μαζί νέοι πρεσβύτεροι, και στην πραγματικότητα όταν μεσήλικοι πρεσβύτεροι είναι μαζί, ένα είδος απροθυμίας να μιλήσουν ενώπιον τού ακροατηρίου. Το βλέπω αυτό, το πρωινό αυτό στους νέους άνδρες, οι οποίοι σηκώθηκαν να εκφρασθούν και να δώσουν πληροφορίες αναφορικώς προς το συγκεκριμένο έργο που κάνουν.

»Ίσως δεν θα ήταν άσχημο, αν σας έλεγα λίγο από την εμπειρία μου, όταν άρχισα να μιλώ δημοσίως, προτού καν γίνω πρεσβύτερος. Θυμάμαι την πρώτη φορά που εκλήθην, προκειμένου να δώσω τη μαρτυρία μου. …Ήταν κάτι το οποίο φοβόμουν πάρα πολύ κι όμως ταυτοχρόνως ένιωθα ότι ήταν καθήκον μου να σηκωθώ, αλλά περίμενα και περίμενα. Κάποιος κατέθεσε τη μαρτυρία του, κάποιος άλλος έδωσε τη δική του, κατόπιν ένας άλλος και είχαν σχεδόν τελειώσει, αλλά ακόμη φοβόμουν να σηκωθώ. Δεν είχα μιλήσει ποτέ πριν ενώπιον ενός ακροατηρίου. …[Τελικώς] συμπέρανα ότι ήταν καιρός να σηκωθώ. Το έκανα. Λοιπόν, πόσο νομίζετε ότι μίλησα; Υποθέτω για περίπου μισό λεπτό—δεν θα μπορούσε πιθανόν να είναι περισσότερο από ένα λεπτό. Εκείνη ήταν η πρώτη προσπάθειά μου. Και η δεύτερη, νομίζω, ήταν περίπου ίδια. Ήμουν ντροπαλός… αλλά απεφάσισα, γερά και σταθερά, ότι όποτε εκαλούμην να επιτελέσω ένα καθήκον αυτής ή οιασδήποτε άλλης φύσεως, θα το έκανα ασχέτως τού αποτελέσματος. Αυτό αποτελεί μέρος τού θεμελίου τής επιτυχίας μου ως πρεσβυτέρου στον Ισραήλ».

Ο Πρόεδρος Σνόου είπε στους νέους άνδρες ότι όχι πολύ μετά την εμπειρία αυτήν, είχε την πρώτη του συγκέντρωση ως πλήρους απασχόλησης ιεραπόστολος. «Ποτέ δεν φοβήθηκα τίποτε τόσο πολύ στη ζωή μου όπως εκείνη τη συγκέντρωση», ενθυμείτο. «Προσευχόμουν όλη την ημέρα, αποσύρθηκα μόνος μου και επικαλούμην τον Κύριο. Δεν είχε ποτέ πριν μιλήσει [δημοσίως] παρά μόνο σε εκείνες τις συγκεντρώσεις μαρτυρίας. Το φοβόμουν. Υποθέτω ότι κανείς ποτέ δεν φοβήθηκε μία κατάσταση περισσότερο από εμένα τότε. Η συγκέντρωση συνεκλήθη και η αίθουσα ήταν αρκετά γεμάτη. …Άρχισα να μιλώ και νομίζω ότι πήρα περίπου τρία τέταρτα τής ώρας».¹ Σε μία άλλη αφήγηση για την ίδια συγκέντρωση, κατέγραφε: «Όταν στάθηκα ενώπιον εκείνου τού εκκλησιάσματος, μολονότι δεν γνώριζα ούτε μία λέξη που θα μπορούσα να πω, μόλις άνοιξα το στόμα μου για να μιλήσω, το Άγιο Πνεύμα ήταν επάνω μου εντόνως, γεμίζοντας τον νου μου με φως και διαβιβάζοντας ιδέες και τη σωστή γλώσσα με την οποία να τις μεταδώσω. Οι άνθρωποι ήσαν έκπληκτοι και ζήτησαν μία άλλη συγκέντρωση».²

Ο Πρόεδρος Σνόου ανέφερε το μάθημα που ήθελε να μάθουν οι νέοι άνδρες από την εμπειρία του: «Νεαροί φίλοι μου, υπάρχει μια ευκαιρία για να γίνετε σπουδαίοι—τόσο σπουδαίοι όσο επιθυμείτε να γίνετε. Αρχίζοντας στη ζωή, ενδεχομένως να επικεντρωθείτε σε πράγματα που είναι πολύ δύσκολο να επιτύχετε, αλλά πιθανώς εντός των δυνατοτήτων σας. Στις πρώτες σας προσπάθειες να ικανοποιήσετε τις επιθυμίες σας, ενδεχομένως να αποτύχετε και οι συνεχείς σας προσπάθειες ενδεχομένως να μην είναι αυτό που θα μπορούσε να ονομασθεί επιτυχία. Όμως, καθόσον οι προσπάθειές σας ήσαν έντιμες και καθόσον οι επιθυμίες σας ήσαν θεμελιωμένες στη χρηστότητα, η εμπειρία που αποκτάτε, ενώ επιδιώκετε τις επιθυμίες τής καρδιάς σας πρέπει απαραιτήτως να είναι επωφελείς για εσάς, και ακόμη και τα λάθη σας, αν κάνετε λάθη, θα στραφούν προς όφελός σας».³

Αυτό ήταν ένα αγαπημένο θέμα τού Προέδρου Σνόου. Συχνά υπενθύμιζε στους Αγίους την εντολή τού Κυρίου να γίνουν τέλειοι και τους διαβεβαίωνε ότι μέσω τής δικής τους επιμέλειας και με τη βοήθεια τού Κυρίου, θα μπορούσαν να υπακούσουν σε αυτήν την εντολή. Δίδαξε: «Οφείλουμε να νιώθουμε στην καρδιά μας ότι ο Θεός είναι ο Πατέρας μας και ότι ενώ κάνουμε λάθη και είμαστε αδύναμοι, εντούτοις, αν ζούμε τόσο σχεδόν τέλεια όσο μπορούμε, όλα θα είναι καλά με εμάς».⁴

Διδασκαλίες τού Λορέντζο Σνόου

Με επιμέλεια, υπομονή και θεία βοήθεια, μπορούμε να υπακούσουμε στην εντολή τού Κυρίου να γίνουμε τέλειοι.

«Και όταν ο Άβραμ ήταν 99 χρόνων, ο Κύριος φάνηκε στον Άβραμ, και του είπε: Εγώ είμαι ο Θεός ο Παντοκράτορας‧ περπάτα μπροστά μου, και να είσαι τέλειος». [Γένεση 17:1.]

Σε σχέση με αυτό, θα παραθέσω μέρος των λόγων τού Σωτήρος στην Επί τού Όρους Ομιλία, όπως περιέχεται στο τελευταίο εδάφιο τού 5ου κεφαλαίου από το Κατά Ματθαίον.

«Να είστε, λοιπόν, εσείς τέλειοι, όπως ο Πατέρας σας, που είναι στους ουρανούς, είναι τέλειος». [Κατά Ματθαίον 5:48.] …

Μαθαίνουμε ότι ο Κύριος εμφανίσθηκε στον Αβραάμ και τού έδωσε πολύ σπουδαίες υποσχέσεις και ότι προτού προετοιμασθεί να τις λάβει, υπήρξε μία συγκεκριμένη προϋπόθεση για εκείνον, ότι εκείνος [ο Αβραάμ] θα έπρεπε να γίνει τέλειος ενώπιον τού Θεού. Και η ίδια προϋπόθεση εδόθη από τον Σωτήρα προς τους μαθητές του, ότι θα έπρεπε να γίνουν τέλειοι, όπως Εκείνος και ο Πατέρας Του στους Ουρανούς ήταν τέλειοι. Αυτό πιστεύω ότι είναι ένα θέμα που αφορά στους Αγίους των Τελευταίων Ημερών και επιθυμώ να προσφέρω ορισμένα σχόλια υπό μορφή προτάσεων, προς εξέτασιν όσων τους αφορά.

Ο Κύριος προτείνει να απονείμει τις ανώτατες ευλογίες επάνω στους Αγίους των Τελευταίων Ημερών. Όμως, σαν τον Αβραάμ, πρέπει να προετοιμασθούμε γι’ αυτές και για να το κάνουμε αυτό, ο ίδιος νόμος που εδόθη σε εκείνον από τον Κύριο, μας έχει δοθεί για να τον τηρούμε. Απαιτείται επίσης από εμάς να φθάσουμε σε μία κατάσταση τελειώσεως ενώπιον τού Κυρίου. Και ο Κύριος σε αυτήν την περίπτωση, το ίδιο όπως σε κάθε άλλη, δεν έχει δώσει μία προϋπόθεση προς την οποίαν δεν μπορούν να συμμορφωθούν [οι άνθρωποι], αλλά από την άλλη, έχει θέσει προς χρήση των Αγίων των Τελευταίων Ημερών τα μέσα διά των οποίων μπορούν να συμμορφωθούν με την αγία Του εντολή. Όταν ο Κύριος έδωσε αυτήν την προϋπόθεση στον Αβραάμ, τού έδωσε τα μέσα διά των οποίων μπορούσε να αποκτήσει τα απαραίτητα εφόδια, για να υπακούσει σε αυτόν τον νόμο και να αντεπεξέλθει πλήρως στην προϋπόθεση. Είχε το προνόμιο τού Αγίου Πνεύματος, όπως μας λέγεται ότι το Ευαγγέλιο διακηρύχθηκε στον Αβραάμ και μέσω αυτού τού Ευαγγελίου, μπορούσε να αποκτήσει εκείνη την ουράνια βοήθεια η οποία θα τον καθιστούσε ικανό να καταλάβει τα τού Θεού και χωρίς αυτήν κανείς δεν μπορούσε να το κάνει‧ χωρίς αυτήν κανείς δεν μπορούσε να φθάσει σε μία κατάσταση τελειώσεως ενώπιον τού Κυρίου.

Το ίδιο ισχύει σε σχέση με τους Αγίους των Τελευταίων Ημερών. Δεν μπορούσαν πιθανόν να ανέλθουν σε ένα τέτοιο ηθικό και πνευματικό πρότυπο παρά μόνο μέσω υπερφυσικής [επουράνιας] βοήθειας και αρωγής. Ούτε αναμένουμε ότι οι Άγιοι των Τελευταίων Ημερών αμέσως θα εναρμονισθούν ή μπορούν να εναρμονισθούν με αυτόν τον νόμο υπό πάσες συνθήκες. Απαιτεί χρόνο. Απαιτεί πολλή υπομονή και πειθαρχία τού νου και τής καρδιάς, προκειμένου να υπακούσουμε σε αυτήν την εντολή. Και μολονότι ενδεχομένως να αποτύχουμε αρχικώς στις προσπάθειές μας, ωστόσο αυτό δεν θα πρέπει να αποθαρρύνει τους Αγίους των Τελευταίων Ημερών από το να προσπαθήσουν να ασκήσουν αποφασιστικότητα, για να συμμορφωθούν με τη μεγάλη προϋπόθεση. Ο Αβραάμ, μολονότι μπορεί να είχε πίστη να βαδίσει ενώπιον τού Κυρίου σύμφωνα με αυτόν τον θείο νόμο, ωστόσο υπήρξαν φορές όπου η πίστη του δοκιμάσθηκε έντονα, αλλά ακόμη δεν αποθαρρύνθηκε, διότι άσκησε αποφασιστικότητα να συμμορφωθεί με το θέλημα τού Θεού.

Ενδεχομένως να σκεφθούμε ότι δεν μπορούμε να εκπληρώσουμε τον τέλειο νόμο, ότι το έργο τής τελείωσής μας είναι πάρα πολύ δύσκολο. Αυτό μπορεί να ισχύει εν μέρει, αλλά το γεγονός παραμένει ακόμη ότι είναι μία εντολή τού Παντοδύναμου προς εμάς και δεν μπορούμε να την αγνοήσουμε. Όταν βιώνουμε στιγμές δοκιμασίας, τότε είναι καιρός να επωφεληθούμε τού μεγάλου προνομίου να επικαλεσθούμε τον Κύριο για δύναμη και κατανόηση, διάνοια και χάριν με τις οποίες μπορούμε να υπερνικήσουμε τις αδυναμίες τής σάρκας εναντίον τής οποίας πρέπει να διεξαγάγουμε έναν συνεχή πόλεμο.⁵ [Βλέπε προτάσεις 1 και 2 στη σελίδα .]

Όταν συμμορφωνόμαστε με μία προϋπόθεση από τον Κύριο, είμαστε τέλειοι σε αυτόν τον τομέα.

Ο Αβραάμ εκλήθη να αφήσει τους συγγενείς και τη χώρα του [βλέπε Αβραάμ 2:1–6]. Αν δεν είχε συμμορφωθεί με αυτήν την προϋπόθεση, δεν θα είχε την έγκριση τού Κυρίου. Όμως, πράγματι συμμορφώθηκε. Και ενώ άφηνε το σπίτι του, αναμφιβόλως ζούσε με υπακοή σε αυτόν τον θείο νόμο τής τελείωσης. Αν είχε αποτύχει σε αυτό, ασφαλώς δεν θα μπορούσε να είχε υπακούσει στις προϋποθέσεις τού Παντοδύναμου. Και ενώ άφηνε την οικία τού πατέρα του, ενώ υπετάσσετο σε αυτήν τη δοκιμασία, έκανε αυτό που η δική του συνείδηση και το Πνεύμα τού Θεού τον δικαιολογούσαν να κάνει, και κανείς δεν θα μπορούσε να κάνει καλύτερα, εφόσον δεν έκανε λάθος, όταν επιτελούσε αυτό το έργο.

Όταν οι Άγιοι των Τελευταίων Ημερών έλαβαν το Ευαγγέλιο στα έθνη σε όλον τον κόσμο, και όταν η φωνή τού Παντοδύναμου προς αυτούς ήταν να αφήσουν τη χώρα των πατέρων τους, να αφήσουν τους συγγενείς τους όπως έκανε ο Αβραάμ, όποτε συμμορφώνονταν με αυτήν την προϋπόθεση, τότε βάδιζαν με υπακοή σε αυτόν τον νόμο και ήσαν τόσο τέλειοι όσο θα μπορούσαν να είναι οι άνθρωποι υπό τις συνθήκες και στον τομέα στον οποίον ενεργούσαν, όχι ότι ήσαν τέλειοι σε γνώση ή δύναμη, κ.λπ., αλλά στα συναισθήματά τους, στην ακεραιότητά τους, στα κίνητρα και την αποφασιστικότητά τους. Και ενώ διέσχιζαν τον μεγάλο ωκεανό, εφόσον δεν μουρμούριζαν ούτε παραπονούνταν, αλλά υπάκουαν στις συμβουλές που τους εδόθησαν και με κάθε τρόπο συμπεριφέρονταν με τον κατάλληλο τρόπο, ήσαν τόσο τέλειοι όσο απαιτούσε ο Θεός να είναι τέλειοι.

Ο Κύριος σχεδιάζει να μας ανεβάσει στο σελέστιο βασίλειο. Έχει κάνει γνωστό μέσω άμεσης αποκάλυψης ότι είμαστε οι απόγονοί Του, γεννηθέντες στους αιώνιους κόσμους, ότι έχουμε έλθει σε αυτήν τη γη για τον ειδικό σκοπό τής προετοιμασίας μας για να λάβουμε την πληρότητα τής δόξας τού Πατέρα μας, όταν επιστρέψουμε στην παρουσία Του. Συνεπώς, πρέπει να αναζητούμε την ικανότητα να τηρούμε αυτόν τον νόμο, προκειμένου να καθαγιάζουμε τα κίνητρα, τις επιθυμίες, και τα συναισθήματά μας, ώστε να γίνουν αγνά και άγια και το θέλημά μας στα πάντα να υποταχθεί στο θέλημα τού Θεού και να μην έχουμε το δικό μας θέλημα παρά μόνο να κάνουμε το θέλημα τού Πατέρα. Ένας τέτοιος άνθρωπος με τις πράξεις του είναι τέλειος και έχει στη διάθεσή του τις ευλογίες τού Θεού σε όλα όσα κάνει και οπουδήποτε πάει.

Όμως, υποκείμεθα στην απερισκεψία, στην αδυναμία τής σάρκας και είμαστε λίγο-πολύ αδαείς, δι’ αυτού επιρρεπείς στη διάπραξη σφαλμάτων. Ναι, αλλά αυτός δεν είναι λόγος να μην επιθυμούμε να συμμορφωθούμε με αυτήν την εντολή τού Θεού, ειδικά βλέποντας ότι μάς έχει κάνει προσιτά τα μέσα για την επίτευξη αυτού τού έργου. Αυτό καταλαβαίνω ότι είναι το νόημα τής λέξεως τελείωση, όπως εκφράσθηκε από τον Σωτήρα μας και τον Κύριο στον Αβραάμ.

Ένα άτομο μπορεί να είναι τέλειο σε σχέση με κάποια πράγματα και όχι σε σχέση με άλλα. Ένα άτομο που υπακούει στον λόγο σοφίας με πίστη είναι τέλειο όσον αφορά σε αυτόν τον νόμο. Όταν μετανοήσαμε για τις αμαρτίες μας και βαπτισθήκαμε προς άφεση αυτών, ήμαστε τέλειοι όσον αφορούσε σε αυτό το ζήτημα.⁶ [Βλέπε πρόταση 3 στη σελίδα .]

Αντί να αποθαρρυνθούμε, όταν αποτυγχάνουμε, μπορούμε να μετανοήσουμε και να ζητήσουμε από τον Θεό δύναμη να κάνουμε καλύτερα.

Τώρα, μας έχει πει ο Απόστολος Ιωάννης ότι «είμαστε παιδιά τού Θεού‧ κι ακόμα δεν φανερώθηκε τι πρόκειται να είμαστε. Γνωρίζουμε, όμως, ότι, όταν φανερωθεί, θα είμαστε όμοιοι μ’ αυτόν, επειδή θα τον δούμε καθώς είναι. Και καθένας που έχει αυτήν την ελπίδα επάνω σ’ αυτόν, αγνίζει τον εαυτό του, όπως εκείνος [ο Χριστός] είναι αγνός». [Βλέπε Ιωάννου Α΄ 3:2–3.] Οι Άγιοι των Τελευταίων Ημερών αναμένουν να φθάσουν σε αυτήν την κατάσταση τής τελείωσης. Αναμένουμε να γίνουμε όπως ο Πατέρας μας και Θεός μας, ικανά και άξια τέκνα να κατοικήσουμε στην παρουσία του‧ αναμένουμε, όταν εμφανισθεί ο Υιός τού Θεού, να λάβουμε το σώμα μας ανανεωμένο και ένδοξο και να «μετασχηματίσει το σώμα τής ταπείνωσής μας, ώστε να γίνει σύμμορφο με το σώμα τής δόξας του». [Βλέπε Προς Φιλιππησίους 3:21.]

Αυτές είναι οι προσδοκίες μας. Τώρα, όλοι οι παρόντες ας θέσουν αυτήν την ερώτηση προς τον εαυτό τους: Είναι οι προσδοκίες μας καλά θεμελιωμένες; Με άλλα λόγια, επιζητούμε να εξαγνισθούμε; Πώς μπορεί ένας Άγιος των Τελευταίων Ημερών να αισθανθεί δικαιολογημένος με τον εαυτό του, αν δεν επιζητεί να εξαγνισθεί, δηλαδή όπως είναι αγνός ο Θεός, αν δεν επιζητεί να έχει πάντοτε άπταιστη συνείδηση προς τον Θεό και προς τους ανθρώπους κάθε ημέρα τής ζωής του; Πολλοί από εμάς, αναμφιβόλως, βαδίζουμε από μέρα σε μέρα και από εβδομάδα σε εβδομάδα και από μήνα σε μήνα, ενώπιον τού Θεού, χωρίς να αισθανόμαστε υπό καταδίκη, συμπεριφερόμενοι ορθώς και επιζητώντας ενθέρμως και με πάσα πραότητα το Πνεύμα τού Θεού να υπαγορεύει την καθημερινή μας πορεία. Κι όμως, ενδεχομένως να υπάρχει μία συγκεκριμένη περίοδος ή περίοδοι στη ζωή μας κατά τις οποίες δοκιμαζόμαστε σε μεγάλο βαθμό και ίσως αποτυγχάνουμε. Ακόμη και αν συμβαίνει αυτό, δεν υπάρχει λόγος να μην προσπαθήσουμε ξανά, και επίσης με εντονότερη ενέργεια και αποφασιστικότητα να επιτύχουμε τον στόχο μας.⁷

Ο Κύριος επιθυμεί να δείξει επιείκεια προς τα τέκνα Του επί τής γης, αλλά απαιτεί από αυτά αληθινή μετάνοια, όταν αμαρτάνουν ή αποτυγχάνουν σε οιονδήποτε καθήκον. Αναμένει την υπακοή τους και να προσπαθούν να εκδιώξουν κάθε αμαρτία, να εξαγνισθούν και να γίνουν όντως ο λαός Του, οι Άγιοί Του, ώστε να προετοιμασθούν να έλθουν στην παρουσία Του, να γίνουν σαν Εκείνον στα πάντα και να βασιλεύσουν μαζί Του στη δόξα Του. Για να το επιτύχουν αυτό, πρέπει να βαδίσουν στο στενό και στενόχωρο μονοπάτι, καθιστώντας τη ζωή τους λαμπρότερη και καλύτερη, όντες γεμάτοι με πίστη και χριστιανική αγάπη, η οποία είναι η αγνή αγάπη τού Χριστού και φροντίζοντας με πίστη κάθε καθήκον στο Ευαγγέλιο.⁸

Αν μπορούσαμε να διαβάσουμε λεπτομερώς τη ζωή τού Αβραάμ ή τη ζωή άλλων σπουδαίων και αγίων ανδρών, θα ανακαλύπταμε αναμφιβόλως ότι οι προσπάθειές τους να είναι χρηστοί δεν στέφονταν πάντοτε από επιτυχία. Άρα, δεν θα πρέπει να αποθαρρυνόμαστε, αν κατανικηθούμε σε μια στιγμή αδυναμίας, αλλά αντιθέτως, να μετανοήσουμε κατευθείαν για το σφάλμα ή το άδικο που ενδεχομένως να διαπράξαμε και όσο γίνεται να το διορθώσουμε και κατόπιν να ζητήσουμε από τον Θεό ανανεωμένη δύναμη, για να συνεχίσουμε και να κάνουμε καλύτερα.

Ο Αβραάμ μπορούσε να βαδίζει τέλεια ενώπιον τού Θεού μέρα με τη μέρα, όταν έφευγε από την οικία τού πατέρα του και έδειξε στοιχεία ενός ανώτερου και καλά πειθαρχημένου νου στη λύση που πρότεινε, όταν οι βοσκοί του φιλονίκησαν με τους βοσκούς των ανιψιών τού Λωτ [βλέπε Γένεση 13:1–9]. Ήλθε ο καιρός στη ζωή τού Αβραάμ ωστόσο, ο οποίος πρέπει να ήταν πολύ δύσκολος. Στην πραγματικότητα, οτιδήποτε πιο σφοδρό μετά βίας μπορεί να το συλλάβει ο νους. Αυτό ήταν όταν ο Κύριος τον κάλεσε να προσφέρει ως θυσία τον αγαπημένο του και μοναχογιό του, δηλαδή αυτόν μέσω τού οποίου εκείνος [ο Αβραάμ] ανέμενε την εκπλήρωση τής μεγάλης υποσχέσεως που τού έδωσε ο Κύριος. Όμως, φανερώνοντας την κατάλληλη διάθεση, τού δόθηκε η δυνατότητα να υπερνικήσει τη δοκιμασία και να αποδείξει την πίστη του και την ακεραιότητά τού στον Θεό [βλέπε Γένεση 22:1–14]. Μετά βίας μπορεί να εικασθεί ότι ο Αβραάμ κληρονόμησε μία τέτοια ψυχική διάθεση από τους ειδωλολάτρες γονείς του. Όμως, είναι λογικά ακόλουθο να πιστεύουμε ότι υπό την ευλογία τού Θεού τού δόθηκε η δυνατότητα να την αποκτήσει, αφού πέρασε έναν παρόμοιο πόλεμο με τη σάρκα όπως εμείς, και αναμφιβόλως έχοντας υπερνικηθεί ενίοτε και έπειτα υπερνικώντας, έως ότου τού δόθηκε η δυνατότητα να υπομείνει μία τέτοια δριμεία δοκιμασία.

«Να είναι, μάλιστα, σε σας το ίδιο φρόνημα», λέει ο Απόστολος Παύλος, «που ήταν και στον Ιησού Χριστό‧ ο οποίος ενώ υπήρχε σε μορφή Θεού, δεν νόμισε αρπαγή το να είναι ίσα με τον Θεό». [Βλέπε Προς Φιλιππησίους 2:5–6.] Κάθε άνθρωπος που έχει αυτόν τον στόχο ενώπιόν του, θα εξαγνισθεί όπως είναι αγνός ο Θεός και θα προσπαθήσει να βαδίσει τέλεια ενώπιόν Του. Όλοι κάνουμε ανόητες πράξεις και έχουμε τις αδυναμίες μας. Θα πρέπει να προσπαθούμε να τις υπερνικούμε όσο το δυνατόν γρηγορότερα και θα πρέπει να ενσταλάξουμε αυτό το συναίσθημα στην καρδιά των παιδιών μας, ώστε ο φόβος Θεού να μπορεί να μεγαλώσει μέσα τους από την πολύ μικρή ηλικία τους και ώστε να μάθουν να συμπεριφέρονται ορθώς ενώπιόν Του υπό πάσες συνθήκες.

Αν ο σύζυγος μπορεί να ζήσει με τη σύζυγό του μία ημέρα χωρίς φιλονικίες ή χωρίς να φέρονται αγενώς ή χωρίς να θλίβουν το Πνεύμα τού Θεού με οιονδήποτε τρόπο, όλα είναι καλά μέχρις αυτού. Είναι μέχρις αυτού τέλειος. Μετά, αφήστε τον να προσπαθήσει να είναι ο ίδιος την επομένη. Όμως, υποθέτοντας ότι θα αποτύχει στην απόπειρα αυτήν τής επομένης, δεν αποτελεί λόγο να μην επιτύχει να το κάνει την τρίτη ημέρα…

Οι Άγιοι των Τελευταίων Ημερών θα πρέπει να καλλιεργούν αυτήν τη φιλοδοξία συνεχώς, η οποία διατυπώθηκε τόσο ξεκάθαρα από τους αποστόλους σε παλαιότερες εποχές. Θα πρέπει να προσπαθούμε να βαδίζουμε κάθε ημέρα, ούτως ώστε να έχουμε πάντοτε άπταιστη συνείδηση προς τους πάντες. Και ο Θεός έχει θέσει στην Εκκλησία ορισμένα μέσα διά των οποίων μπορούμε να βοηθηθούμε, δηλαδή, αποστόλους και προφήτες και ευαγγελιστές, κ.λπ. «για την τελειοποίηση των Αγίων», κ.λπ. [Βλέπε Προς Εφεσίους 4:11–12.] Και επίσης μας έχει απονείμει το Άγιο Πνεύμα του, το οποίο είναι αλάνθαστος οδηγός, ιστάμενος, σαν άγγελος τού Θεού, στο πλευρό μας, λέγοντάς μας τι να κάνουμε και παρέχοντάς μας δύναμη και συμπαράσταση, όταν αντίξοες συνθήκες εμφανίζονται στον δρόμο μας. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να αποθαρρυνθεί, όποτε ανακαλύπτουμε τις αδυναμίες μας. Μετά βίας μπορούμε να βρούμε μία περίπτωση σε όλα τα ένδοξα παραδείγματα που μας έχουν θέσει οι προφήτες, αρχαίοι ή σύγχρονοι, στα οποία επέτρεψαν στον Πονηρό να τους αποθαρρύνει. Όμως από την άλλη, συνεχώς επιζητούσαν να υπερνικήσουν, να κερδίσουν το βραβείο και με αυτόν τον τρόπο να προετοιμασθούν για την πληρότητα δόξας.⁹ [Βλέπε πρόταση 4 στη σελίδα .]

Με θεία βοήθεια, μπορούμε να ζήσουμε υπεράνω των ανόητων πράξεων και της ματαιότητος τού κόσμου.

Άπαξ και βάλουμε στον νου μας ότι έχουμε πράγματι τη δύναμη μέσα μας μέσω τού Ευαγγελίου που έχουμε λάβει, να κατακτούμε τα πάθη μας, τις ορέξεις μας και στα πάντα να υποτάσσουμε το θέλημά μας στο θέλημα τού Επουράνιου Πατέρα μας, και αντί να είμαστε τα μέσα τής πρόκλησης δυσάρεστων συναισθημάτων στον οικογενειακό κύκλο μας και σε όσους με τους οποίους ερχόμαστε σε επαφή, αλλά βοηθώντας σε μεγάλο βαθμό στη δημιουργία ενός μικρού τμήματος ουρανών επάνω στη γη, τότε μπορεί να ειπωθεί ότι η μάχη έχει κερδιστεί κατά το ήμισυ. Μία εκ των κύριων δυσκολιών που πολλοί υφίστανται, είναι ότι έχουμε μεγάλη τάση να ξεχνούμε τον μεγάλο σκοπό τής ζωής, το κίνητρο τού Επουράνιου Πατέρα μας που μας έστειλε εδώ, για να ενδυθούμε τη θνητότητα, καθώς και την αγία κλήση στην οποίαν έχουμε κληθεί. Και άρα, αντί να υψωνόμαστε επάνω από τα μικρά, παροδικά πράγματα τού χρόνου, πολύ συχνά επιτρέπουμε στον εαυτό μας να κατέρχεται στο επίπεδο τού κόσμου, χωρίς να επωφελούμεθα τής ουράνιας βοηθείας την οποίαν έχει καθιερώσει ο Θεός, η οποία μόνο μπορεί να μας δώσει τη δυνατότητα να τα υπερνικήσουμε. Δεν είμαστε καλύτεροι από τον υπόλοιπο κόσμο, αν δεν καλλιεργήσουμε το συναίσθημα να γίνουμε τέλειοι, όπως ο Πατέρας μας στους ουρανούς είναι τέλειος.

Αυτή ήταν η παραίνεση τού Σωτήρος στους αρχαίους αγίους, οι οποίοι ήσαν άνθρωποι με παρόμοιες επιθυμίες και υπέκειντο στους ίδιους πειρασμούς όπως εμείς, και Εκείνος ήξερε αν οι άνθρωποι μπορούσαν να εναρμονισθούν με αυτήν ή όχι. Ο Κύριος ποτέ δεν έχει απαιτήσει ούτε θα απαιτήσει πράγματα από τα τέκνα Του, τα οποία είναι αδύνατον να επιτελέσουν. Οι Πρεσβύτεροι τού Ισραήλ, οι οποίοι αναμένουν να βγουν στον κόσμο και να κηρύξουν το Ευαγγέλιο τής σωτηρίας μέσα στην ανέντιμη και διεστραμμένη γενεά, ανάμεσα σε έναν λαό που είναι γεμάτος κακό και διαφθορά, θα πρέπει να καλλιεργήσουν αυτήν την επιθυμία ειδικά. Και όχι μόνο αυτοί, αλλά όλοι, κάθε νέος άνδρας και κάθε νέα γυναίκα που ανήκουν σε αυτήν την Εκκλησία και είναι άξιοι να καλούνται άγιοι, θα πρέπει να καλλιεργούν αυτήν την επιθυμία να ζουν σύμφωνα με αυτήν την προϋπόθεση, ώστε η συνείδησή τους να είναι καθαρή ενώπιον τού Θεού. Είναι όμορφο είτε στους νέους είτε στους γηραιούς να το έχουμε αυτό ως αντικειμενικό μας στόχο. Είναι ιδιαιτέρως ευχάριστο να βλέπουμε τους νέους ανθρώπους μας να αποφασίζουν ότι το φως και η διάνοια τού Θεού μπορούν να λάμπουν στην όψη τους, ώστε να έχουν μία ορθή κατανόηση τής ζωής και να είναι εις θέσιν να ζήσουν υπεράνω των ανόητων πράξεων και της ματαιότητος τού κόσμου και των σφαλμάτων και τής ανομίας των ανθρώπων.¹⁰

Δεν υπάρχει καμία ανάγκη να ανησυχούν οι Άγιοι των Τελευταίων Ημερών για τα τού κόσμου τούτου. Όλα θα τελειώσουν. Η καρδιά μας θα πρέπει να τεθεί σε πράγματα υπεράνω. Να προσπαθούμε για εκείνη την τελείωση που ήταν εν Χριστώ Ιησού, ο οποίος ήταν τέλεια υπάκουος στα πάντα προς τον Πατέρα και κατ’ αυτόν τον τρόπο απέκτησε την μεγάλη Του υπερύψωση και έγινε υπόδειγμα προς τους αδελφούς Του. Γιατί να στενοχωρούμαστε και να ανησυχούμε γι’ αυτά τα εγκόσμια, όταν ο προορισμός μας είναι τόσο μέγας και ένδοξος; Αν προσκολληθούμε στον Κύριο, τηρήσουμε τις εντολές Του, ακολουθήσουμε ως πρότυπα τις τελειότητές Του και προσπαθήσουμε να επιτύχουμε την αιώνια πραγματικότητα τής επουράνιας βασιλείας Του, όλα θα είναι καλά με εμάς και θα θριαμβεύσουμε και θα αποκτήσουμε τη νίκη στο τέλος.¹¹

Σε όλες τις πράξεις και τη διαγωγή σας πάντοτε να έχετε τη συναίσθηση ότι τώρα προετοιμάζεστε και κάνετε για τον εαυτό σας μια ζωή που θα συνεχισθεί στην αιωνιότητα. Μην ενεργείτε επί καμίας αρχής για την οποίαν θα ντρεπόσασταν ή θα ήσαστε απρόθυμοι να ενεργήσετε στους ουρανούς, μη χρησιμοποιείτε μέσα για την επίτευξη ενός στόχου που μία σελέστια, πεφωτισμένη συνείδηση δεν θα ενέκρινε. Ενώ συναισθήματα και πάθη σάς εξάπτουν να δράσετε, ας δεσπόζουν και ας κυβερνούν πάντοτε αρχές αγνές, αξιότιμες, αγίες και χρηστές.¹²

Δεν μπορούμε να γίνουμε τέλειοι αμέσως, αλλά μπορούμε να γίνουμε λίγο καλύτεροι μέρα με τη μέρα.

Το παιδί μεγαλώνει από τη νηπιακή στην παιδική ηλικία και από την παιδική ηλικία στην ανδρική ενηλικότητα με συνεχή και σταθερή ανάπτυξη, αλλά δεν μπορεί να πει πώς ή πότε συμβαίνει η ανάπτυξη. Δεν συνειδητοποιεί ότι μεγαλώνει, αλλά παρατηρώντας τους νόμους τής υγείας και ον συνετό στην πορεία του, τελικώς φθάνει στην ανδρική ενηλικότητα. Το ίδιο ισχύει σε σχέση με εμάς ως Αγίων των Τελευταίων Ημερών. Μεγαλώνουμε και αυξανόμαστε. Δεν το αντιλαμβανόμαστε εκείνη τη στιγμή, αλλά ύστερα από έναν χρόνο περίπου ανακαλύπτουμε ότι είμαστε, τρόπος τού λέγειν, μακριά μέχρι τον λόφο, κοντεύοντας στην κορυφή τού βουνού. Αισθανόμαστε ότι έχουμε πίστη στον Κύριο, ότι η πρόνοιά Του είναι πάντοτε ευεργετική, ότι συνδεόμαστε μαζί Του, ότι είναι στην πραγματικότητα ο Πατέρας μας και ότι μας καθοδηγεί κατά μήκος τής ζωής.¹³

Μην περιμένετε να γίνετε τέλειοι αμέσως. Αν το περιμένετε, θα απογοητευθείτε. Να είσθε καλύτεροι σήμερα απ’ ό,τι ήσαστε εχθές και να γίνετε καλύτεροι αύριο απ’ ό,τι είσθε σήμερα. Στους πειρασμούς, οι οποίοι ίσως εν μέρει μας υπερνικούν σήμερα, μην επιτρέψετε να μας υπερνικήσουν τόσο πολύ αύριο. Συνεπώς, εξακολουθήστε να γίνεστε λίγο καλύτεροι μέρα με τη μέρα και μην αφήσετε τη ζωή σας να τελειώσει χωρίς να επιτελέσετε καλό σε άλλους καθώς και στον εαυτό σας.¹⁴

Κάθε πρόσφατη ημέρα και κάθε πρόσφατη εβδομάδα θα πρέπει να είναι η καλύτερη που έχουμε βιώσει ποτέ, δηλαδή, θα πρέπει να προοδεύουμε λίγο κάθε ημέρα, σε γνώση και σοφία και στην ικανότητα να επιτελούμε καλό. Καθώς μεγαλώνουμε, θα πρέπει να ζούμε πιο κοντά στον Κύριο κάθε επόμενη ημέρα.¹⁵ [Βλέπε πρόταση 5 στη σελίδα 118.]

Προτάσεις για μελέτη και διδασκαλία

Εξετάστε αυτές τις ιδέες καθώς μελετάτε το κεφάλαιο ή καθώς προετοιμάζεσθε να διδάξετε. Για επιπρόσθετη βοήθεια, βλέπε σελίδες v-viii.

Ο Πρόεδρος Σνόου ανεγνώρισε ότι η εντολή να γίνουμε τέλειοι προκαλεί ανησυχία σε ορισμένους Αγίους των Τελευταίων Ημερών (σελίδες 107-9). Καθώς μελετάτε αυτό το κεφάλαιο, αναζητήστε συμβουλές που θα μπορούσαν να παρηγορήσουν κάποιον που προβληματίζεται με την εντολή να γίνει τέλειος.
Στο τμήμα που αρχίζει στη σελίδα , η φράση «υπερφυσική βοήθεια» αναφέρεται στη βοήθεια από τον Κύριο. Με ποιους τρόπους μάς βοηθά ο Κύριος να γίνουμε τέλειοι;
Στη σελίδα , εξετάστε τα σχόλια τού Προέδρου Σνόου σχετικά με τον Αβραάμ και τους πρώτους Αγίους των Τελευταίων Ημερών πρωτοπόρους. Τι νομίζετε ότι σημαίνει να είμαστε τέλειοι «στον τομέα στον οποίον ενεργού[με]»; Συλλογισθείτε τι μπορείτε να κάνετε, προκειμένου να γίνετε πιο τέλειοι «στα συναισθήματα, …στην ακεραιότητα, στα κίνητρα και την αποφασιστικότητά» σας.
Ο Πρόεδρος Σνόου είπε: «Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να αποθαρρυνθεί, όποτε ανακαλύπτουμε τις αδυναμίες μας» (σελίδα 115). Πώς μπορούμε να είμαστε υπεράνω συναισθημάτων αποθαρρύνσεως; (Για ορισμένα παραδείγματα, βλέπε σελίδες .)
Πώς σας βοηθά που ξέρετε ότι δεν θα πρέπει να «περιμένετε να γίνετε τέλειοι αμέσως»; (Βλέπε σελίδα 117.) Σκεφθείτε συγκεκριμένους τρόπους με τους οποίους μπορείτε να ακολουθήσετε τη συμβουλή τού Προέδρου Σνόου να «γίνεστε λίγο καλύτεροι μέρα με τη μέρα».
Αναζητήστε μία ή δύο δηλώσεις σε αυτό το κεφάλαιο που σας εμπνέουν ιδιαιτέρως. Τι σας αρέσει σε αυτές τις δηλώσεις;

Σχετιζόμενες γραφές: Νεφί Α΄ 3:7, Νεφί Γ΄ 12:48, Εθέρ 12:27, Μορόνι 10:32–33, Δ&Δ 64:32–34, 67:13, 76:69–70

Βοήθεια διδασκαλίας: «Τα άτομα επηρεάζονται, όταν αναγνωρίζεται η συνεισφορά τους. Μπορείτε, αν θέλετε, να καταβάλετε μία ειδική προσπάθεια να αναγνωρίζετε τα σχόλια κάθε ατόμου και, ει δυνατόν, να καταστήσετε τα σχόλια μέρος των συζητήσεων τής τάξεως» (Teaching, No Greater Call, 35–36).

Στην Επί τού Όρους Ομιλία, ο Σωτήρας είπε: «Να είστε, λοιπόν, εσείς τέλειοι, όπως ο Πατέρας σας, που είναι στους ουρανούς, είναι τέλειος» (Κατά Ματθαίον 5:48).

Ο Κύριος προσέταξε τον Αβραάμ: «Περπάτα μπροστά μου, και να είσαι τέλειος» (Γένεση 17:1).

Θα πρέπει να προσπαθούμε μέρα με τη μέρα να βελτιώνουμε τη σχέση μας με μέλη τής οικογένειας.