Κεφάλαιο 3o

Διά βίου μεταστροφή: Συνεχίζοντας να προοδεύουμε στις αρχές τής αλήθειας

«Η θρησκεία μας θα πρέπει να ενσωματωθεί μέσα μας, μέρος τού είναι μας από το οποίο δεν μπορούμε να απαλλαγούμε».

Από τη ζωή τού Λορέντζο Σνόου

Ο Λορέντζο Σνόου βαπτίσθηκε και επικυρώθηκε τον Ιούνιο τού 1836. Ενθυμούμενος την αναπτυσσόμενη μαρτυρία του, είπε αργότερα: «Πίστεψα ότι εκείνοι [οι Άγιοι των Τελευταίων Ημερών] είχαν την αληθινή θρησκεία και προσεχώρησα στην Εκκλησία. Μέχρι τούδε η μεταστροφή μου ήταν απλώς ζήτημα λογικής»¹ Θυμόταν: «Ήμουν απολύτως ικανοποιημένος που είχα κάνει αυτό που ήταν για μένα σοφία να κάνω υπό τις συνθήκες».² Μολονότι ήταν ευχαριστημένος για ένα διάστημα με αυτήν την κατανόηση, συντόμως λαχταρούσε μία ειδική εκδήλωση τού Αγίου Πνεύματος. Είπε: «Δεν είχα καμία εκδήλωση, αλλά ανέμενα μία».³

«Αυτή η εκδήλωση δεν ακολούθησε αμέσως μετά τη βάπτισή μου, όπως ανέμενα», ενθυμείτο. «Όμως, μολονότι ήλθε αργότερα, όταν την έλαβα, η πραγματοποίησή της ήταν πιο τέλεια, απτή και θαυμαστή απ’ ό,τι με είχαν οδηγήσει να προσδοκώ οι μεγαλύτερες ελπίδες μου. Μία ημέρα, ενώ ήμουν απησχολημένος με τη μελέτη μου, περίπου δύο ή τρεις εβδομάδες αφού είχα βαπτισθεί, άρχισα να συλλογίζομαι το γεγονός ότι δεν είχα αποκτήσει τη γνώση τής αλήθειας του έργου—ότι δεν είχα συνειδητοποιήσει την εκπλήρωση τής υπόσχεσης: ‘Αν κάποιος θέλει να κάνει το θέλημά μου, θα γνωρίσει για τη διδαχή’ [βλέπε Κατά Ιωάννην 7:17] και άρχισα να αισθάνομαι πολύ ανήσυχος.

»Άφησα στην άκρη τα βιβλία μου, έφυγα από το σπίτι και περιπλανήθηκα στους αγρούς υπό την καταπιεστική επιρροή ενός καταθλιπτικού, απαρηγόρητου συναισθήματος, ενώ ένα απερίγραπτο νέφος σκότους φαινόταν να με περιβάλλει. Είχα συνηθίσει, στο τέλος τής ημέρας, να αποσύρομαι για μυστική προσευχή σε ένα δάσος, σε μικρή απόσταση από το σπίτι μου, αλλά αυτήν τη φορά δεν ένιωθα καμία επιθυμία να το κάνω.

»Το πνεύμα τής προσευχής είχε αποχωρήσει και οι ουρανοί έμοιαζαν σαν να ήσαν τελείως κλειστοί για μένα. Εντέλει, συνειδητοποιώντας ότι η συνήθης ώρα για τη μυστική προσευχή είχε έλθει, κατέληξα ότι δεν θα εγκατέλειπα τη βραδινή μου προσευχή και, για την τήρηση των τύπων, γονάτισα καθώς συνήθιζα να κάνω στο συνηθισμένο μέρος προς προσευχή, αλλά δεν αισθανόμουν ως συνήθως.

»Δεν είχα προλάβει να ανοίξω τα χείλη μου στην προσπάθειά μου να προσευχηθώ, όταν άκουσα έναν ήχο, ακριβώς επάνω από την κεφαλή μου, σαν το θρόισμα μεταξένιων χιτώνων και αμέσως το Πνεύμα τού Θεού κατήλθε επάνω μου, περιβάλλοντας τελείως το άτομό μου, γεμίζοντάς με από την κορφή τής κεφαλή μου ώς τα πέλματα των ποδιών μου και ω, τι αγαλλίαση και ευτυχία που ένιωσα! Καμία γλώσσα δεν μπορεί να περιγράψει τη στιγμιαία μετάβαση από ένα πυκνό νέφος διανοητικού και πνευματικού σκότους σε μία λαμπρότητα φωτός και γνώσεως, καθώς ήταν τότε που μεταδόθηκε στην κατανόησή μου. Τότε έλαβα τέλεια γνώση ότι ο Θεός ζει, ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός τού Θεού και για την αποκατάσταση τής αγίας Ιεροσύνης και της πληρότητος τού Ευαγγελίου.

»Ήταν μία πλήρης βάπτιση—μία σωματική κατάδυση στην επουράνια αρχή ή στοιχείο, στο Άγιο Πνεύμα, και ακόμη περισσότερο αληθινή και σωματική στα αποτελέσματά της επάνω σε κάθε μέρος τού σώματός μου απ’ ό,τι η κατάδυση με νερό‧ διαλύοντας για πάντα, όσο διαρκεί η λογική και η μνήμη, κάθε πιθανότητα αμφιβολίας ή φόβου σε σχέση με το γεγονός που μας έχει παραδοθεί ιστορικώς, ότι το ‘Βρέφος τής Βηθλεέμ’ είναι αληθώς ο Υιός τού Θεού‧ επίσης το γεγονός ότι τώρα Εκείνος αποκαλύπτεται στα τέκνα των ανθρώπων και μεταδίδει γνώση, το ίδιο όπως και κατά τις αποστολικές εποχές. Ήμουν απολύτως ικανοποιημένος, όπως θα έπρεπε να είμαι, διότι οι προσδοκίες μου ήταν κάτι περισσότερο από εκπληρωμένες, νομίζω ότι μπορώ με ασφάλεια να πω, σε έναν απεριόριστο βαθμό.

»Δεν μπορώ να πω πόσο έμεινα υπό την επήρεια αυτής τής μακάριας τέρψης και θείου διαφωτισμού, αλλά ήταν αρκετά λεπτά προτού το σελέστιο στοιχείο, το οποίο με γέμιζε και με περιέβαλλε, αρχίσει σταδιακώς να αποσύρεται. Αφού σηκώθηκα όρθιος από τη γονατιστή θέση μου, με την καρδιά μου να φουσκώνει από ευγνωμοσύνη στον Θεό πέραν της δυνάμεως εκφράσεως, ένιωσα—ήξερα ότι μου είχε απονείμει αυτό που μόνο ένα Παντοδύναμο Ον μπορεί να απονείμει—αυτό που είναι μεγαλύτερης αξίας από τα πλούτη και τις τιμές που μπορούν να απονείμουν [όλοι] οι κόσμοι».⁴

Ο Λορέντζο Σνόου παρέμεινε πιστός στη μαρτυρία που έλαβε εκείνη την ημέρα και εργαζόταν επιμελώς, για να αναπτύσσεται στην πνευματική του γνώση και να βοηθά άλλους να κάνουν το ίδιο. «Από τότε και εφεξής», είπε «προσπαθώ να ζω με τέτοιον τρόπο, για να μη χάσω το Άγιο Πνεύμα Του, αλλά να καθοδηγούμαι από αυτό συνεχώς, προσπαθώντας να απαλλαγώ από την ιδιοτέλειά μου και οιανδήποτε αδικαιολόγητη φιλοδοξία και προσπαθώντας να εργάζομαι προς όφελός Του».⁵ Δήλωσε: «Όσο συνεχίζει η μνήμη και η λογική είναι υπό έλεγχο, ποτέ δεν μπορώ να επιτρέψω στη δυνατή μαρτυρία και γνώση που μου μεταδόθηκαν να παραμείνουν σιωπηλές»⁶ [Βλέπε πρόταση 1 στη σελίδα 77.]

Διδασκαλίες τού Λορέντζο Σνόου

Η απόκτηση μαρτυρίας είναι μία καλή αφετηρία για τους Αγίους των Τελευταίων Ημερών.

Το θεμέλιο επί τού οποίου έχουμε θέσει την πίστη μας είναι μεγαλοπρεπές και ένδοξο. Το ξέρω αυτό αφ’ εαυτού μου. Δεν ήμουν σε αυτήν την Εκκλησία μόνο λίγο καιρό, όταν επέτυχα να διασφαλίσω την πιο τέλεια γνώση ότι υπάρχει ένας Θεός, ότι υπάρχει ένας Υιός, ο Ιησούς Χριστός και ότι ο Τζόζεφ Σμιθ αναγνωριζόταν από τον Θεό ως προφήτης Του. Ήταν μία γνώση που κανένας δεν μπορούσε να μεταδώσει. Ήλθε μέσω αποκαλύψεως από τον Παντοδύναμο. Αυτή είναι μία πάρα πολύ καλή αφετηρία για έναν Άγιο των Τελευταίων Ημερών και είναι κάτι που κάθε άτομο, το οποίο έχει οιανδήποτε φιλοδοξία να προαχθεί σε αυτό το μονοπάτι, θα χρειασθεί κάποια στιγμή. Κάθε άτομο θα περιέλθει σε συνθήκες τέτοιας φύσεως που θα χρειασθεί δύναμη και αυτή η δύναμη θα έλθει από τη γνώση τού γεγονότος ότι το μονοπάτι στο οποίο ταξιδεύει θα το οδηγήσει στην απόκτηση των ανώτερων και καλύτερων επιθυμιών του.⁷

Αδελφοί και αδελφές, υπάρχουν ορισμένα πράγματα που εσείς και εγώ οφείλουμε να σκεφθούμε. Ο καιρός έχει έλθει κατά τον οποίον είναι απαραίτητο κάθε άνδρας και κάθε γυναίκα να γνωρίζουν αφ’ εαυτού τους σχετικά με το θεμέλιο επί τού οποίου στέκονται. Όλοι θα πρέπει να προσπαθούμε να φθάσουμε πιο κοντά στον Κύριο. Είναι απαραίτητο να προοδεύσουμε λίγο και να αποκτήσουμε πλήρη γνώση αυτών των πραγμάτων τα οποία θα πρέπει να κατανοήσουμε πληρέστερα. Είναι το προνόμιο κάθε Αγίου των Τελευταίων Ημερών.⁸ [Βλέπε πρόταση 2 στη σελίδα 77.]

Μπορούμε να αυξήσουμε την πίστη και την πνευματική γνώση μας.

Άνδρες και γυναίκες μπορούν να αυξήσουν την πνευματική γνώση τους. Μπορούν να αναπτυχθούν πνευματικώς καλύτερα καθώς μεγαλώνουν.⁹

Έχω την αίσθηση ότι οι Άγιοι των Τελευταίων Ημερών προοδεύουν, ότι λαμβάνουν μόρφωση. Ανεβαίνουμε ψηλότερα και ψηλότερα. Προοδεύουμε σε μία ανωτέρα κατάσταση και κόσμο και σε ανώτερο επίπεδο και λαμβάνουμε τέτοια μόρφωση, ώστε η σοφία τού κόσμου με όλα τα επιτεύγματά του και τις ψευδείς διδαχές και αρχές του, δεν θα έχουν επίδραση στους Αγίους των Τελευταίων Ημερών, επειδή υψώνονται πέραν των θεωριών και υποθέσεων των ανθρωπίνων επινοήσεων και ανέρχονται σε πράγματα αληθείας που υψώνουν τον νου, υπερυψώνουν την κατανόηση και εδραιώνονται ολοένα και πληρέστερα στις αληθινές αρχές τής ζωής και τής δόξας. Είμαστε πλήρεις στην καρδιά μας αυτών των αληθειών και δεν μπορούμε να πούμε την ημέρα ή την ώρα κατά την οποίαν έχει αυξηθεί η πίστη μας, αλλά αισθανόμαστε, όταν αναπολούμε την προηγούμενη εβδομάδα, μήνα ή έτος ότι έχουμε αυξηθεί σε πίστη και σε γνώση τής πίστης και τής δύναμης τού Θεού. Γνωρίζουμε ότι έχουμε πάει πιο κοντά στον Θεό μας και αισθανόμαστε ότι είμαστε σε συντροφιά με τον Θεό, τον Πατέρα μας.¹⁰ [Βλέπε πρόταση 3 στη σελίδα 77.]

Αν επιθυμούμε να αυξήσουμε την πίστη και την πνευματική γνώση μας, πρέπει να καταβάλλουμε προσπάθειες.

Κάθε άνθρωπος πρέπει να μάθει να εξαρτάται από τη δική του γνώση. Δεν μπορεί να εξαρτάται από τον πλησίον του. Κάθε άνθρωπος πρέπει να είναι ανεξάρτητος. Πρέπει να εξαρτάται από τον Θεό του εντελώς μόνος του. Εξαρτάται από εκείνον να δει αν θα υπερνικήσει το πρόβλημα και τα εμπόδια που είναι τεθειμένα στο μονοπάτι τής ζωής, για να αποτρέψουν την πρόοδό του. Κάποιος μπορεί να πάρει πληροφορίες από τις λειτουργίες τού Αγίου Πνεύματος και προσεγγίζει τον Θεό και αυξάνει στην πίστη του κατ’ αναλογίαν προς την επιμέλειά του.¹¹

Είναι αδύνατον να προοδεύσουμε στις αρχές τής αλήθειας, να αυξηθούμε σε επουράνια γνώση, [αν δεν] ασκήσουμε τις δικές μας συλλογιστικές ικανότητες και καταβάλλουμε προσπάθειες με τον σωστό τρόπο. Έχουμε μία περίπτωση καταγεγραμμένη στο Διδαχή και Διαθήκες για μία παρανόηση από μέρους τού Όλιβερ Κάουντερυ, θίγοντας αυτήν την αρχή. Ο Κύριος τού υποσχέθηκε το χάρισμα τής μετάφρασης αρχαίων χρονικών. Σαν πολλούς από εμάς σήμερα, είχε εσφαλμένες αντιλήψεις αναφορικώς προς την άσκηση τού χαρίσματος. Νόμιζε ότι όλα όσα ήταν απαραίτητα να κάνει, καθόσον αυτό το χάρισμα του το είχε υποσχεθεί ο Θεός, ήταν για να επιτρέψουν στον νου του να αναμένει σε αδράνεια χωρίς προσπάθεια, έως ότου λειτουργήσει αυθόρμητα. Όμως, όταν ετέθησαν εμπρός του εκείνα τα χρονικά, δεν μεταδόθηκε καμία γνώση, παρέμειναν ακόμη σφραγισμένα, όπως ήσαν, επειδή δεν ήλθε σε αυτόν καμία δύναμη να μεταφράσει.

Μολονότι το χάρισμα τής μετάφρασης είχε απονεμηθεί, δεν μπορούσε να ολοκληρώσει το έργο, απλώς επειδή απέτυχε να καταβάλει προσπάθειες ενώπιον τού Θεού με σκοπό να αναπτύξει το χάρισμα μέσα του. Και απογοητεύθηκε σε μεγάλο βαθμό και, ο Κύριος, με την καλοσύνη και την ευσπλαχνία του, τον πληροφόρησε για το λάθος του, χρησιμοποιώντας την ακόλουθη γλώσσα—

«Ιδές, δεν κατάλαβες. Νόμισες ότι θα σου το έδινα, ενώ δε νοιάστηκες παρά μόνο για να μου το ζητήσεις. Όμως, ιδές, σου λέω ότι πρέπει να το μελετάς μέσα στο μυαλό σου. Έπειτα πρέπει να με ρωτάς αν είναι σωστό, και αν είναι σωστό θα κάνω ώστε ο κόλπος σου να φλέγεται μέσα σου. Απ’ αυτό θα αισθάνεσαι ότι είναι σωστό», κ.λπ. [Βλέπε Δ&Δ 9.]

Επομένως, αναφορικά με εμάς, να σεβόμαστε τα πράγματα που αναλαμβάνουμε. Αν αναμένουμε να βελτιωθούμε, να προαχθούμε αμέσως στο έργο ενώπιόν μας και τελικώς να έλθουν στην κατοχή μας αυτά τα χαρίσματα και οι δόξες, ερχόμενοι σε αυτήν την κατάσταση υπερύψωσης που προσδοκούμε, πρέπει να το σκεφθούμε και να το στοχασθούμε, πρέπει να καταβάλλουμε προσπάθειες και επίσης στο μέγιστο των ικανοτήτων μας.¹²

Οφείλουμε να… αποκτήσουμε μόνοι μας το Πνεύμα και να μην είμαστε ικανοποιημένοι από το να βαδίζουμε στο φως των άλλων. Πρέπει να το ενσωματώσουμε στο δικό μας πνεύμα…

Το ατομικό εγχείρημα να μάθει κάποιος να παίζει αυλό στην αρχή βρίσκει δυσκολία στο να παραγάγει τις νότες, και προκειμένου να παιχθεί μία μελωδία σωστά, απαιτούνται πολλή επιμέλεια και υπομονή. Πρέπει να συνεχίσει, να κάνει μια παύση, να επιστρέψει και να αρχίσει εκ νέου, αλλά ύστερα από ένα διάστημα έχει καταστεί ικανός, μέσω πολλών προσπαθειών, να γνωρίζει τέλεια αυτήν τη μελωδία. Όταν κληθεί να παίξει αυτήν τη μελωδία αργότερα, δεν χρειάζεται να θυμάται πού να βάλει τα δάκτυλα, αλλά την παίζει με φυσικότητα. Δεν ήταν φυσικό στην αρχή. Έπρεπε να υπάρξει πολλή υπομονή και κόπος, προτού γίνει φυσικό να παίξει τη μελωδία.

Είναι εξίσου το ίδιο αναφορικά με θέματα που αφορούν στα τού Θεού. Πρέπει να καταβάλλουμε προσπάθειες και να πηγαίνουμε από χάρη σε χάρη, να ενσωματώσουμε τόσο τον νόμο τής δράσης στον εαυτό μας, ώστε να είναι φυσικό να κάνουμε αυτά που απαιτούνται από εμάς.¹³ [Βλέπε πρόταση 4 στη σελίδα .]

Καθώς μελετούμε τα τού Θεού και παραμένουμε πιστοί, η θρησκεία μας γίνεται μέρος τού είναι μας.

Υπάρχει ο κίνδυνος να ικανοποιηθούμε με την επιφανειακή πρόοδο, απλώς προοδεύοντας στην επιφάνεια. Κάνουμε λόγο περί τού να βαδίζουμε στο φως τού Πνεύματος και να το αισθανόμαστε επάνω μας, αλλά τα κάνουμε αυτά; Οφείλουμε να μελετούμε τα τού Θεού, να θέσουμε το θεμέλιό μας επάνω στον βράχο, έως ότου φθάσουμε στο νερό εκείνο που θα είναι για εμάς μία παντοτινή πηγή αιώνιας ζωής.¹⁴

Υπάρχουν άνθρωποι ανάμεσά μας επί των οποίων εκείτο κάποτε ισχυρώς το Πνεύμα τού Παντοδύναμου, των οποίων κάποτε οι προθέσεις ήσαν τόσο καλές και αγνές όσο εκείνες των αγγέλων, και οι οποίοι συνήψαν διαθήκες με τον Θεό να Τον υπηρετούν και να τηρούν τις εντολές Του υπό πάσες συνθήκες. …Όμως, πώς είναι τώρα με ορισμένους εξ αυτών των Πρεσβυτέρων; Δεν έχουν την ίδια μαρτυρία σήμερα. Η συμπάθειά τους είναι στα τού κόσμου τούτου, τα οποία ο Κύριος τούς έδωσε τη δυνατότητα να αποκτήσουν, ώστε περιμένουν τώρα μέχρι να κληθούν και, σε πολλές περιπτώσεις όταν κληθούν, υπακούν περισσότερο από την επιθυμία να διατηρήσουν την κοινωνική υπόσταση και θέση τους παρά από αληθινή, εγκάρδια αγάπη για το έργο στο οποίο μπορεί να έχουν κληθεί.

Αυτή είναι η κατάσταση όλων των ανθρώπων, άσχετα πόσο καλά ξεκινούν, οι οποίοι επιτρέπουν στις σκέψεις και τις συμπάθειές τους να ακολουθούν τον κόσμο και τους τρόπους του και αποτελεί απλή και αδιαφιλονίκητη απόδειξη ότι όταν συμβαίνει αυτό με τους ανθρώπους, αγαπούν τον κόσμο περισσότερο απ’ ό,τι αγαπούν τον Κύριο και το έργο Του επί τής γης. Έχοντας λάβει το φως τού αιώνιου Ευαγγελίου και έχοντας γευθεί τα καλά τής βασιλείας και όντες από το σπέρμα τού Ισραήλ και κληρονόμοι σπουδαίων και ενδόξων υποσχέσεων, θα πρέπει να εργαζόμαστε με πιστότητα και επιμέλεια, προκειμένου να επιτύχουμε αυτό που έχει προορίσει ο Θεός να κάνει μέσω ημών. Θα πρέπει να είμαστε άνδρες και γυναίκες με πίστη και δύναμη καθώς και με καλά έργα και όταν βρεθούμε απρόσεκτοι ή αδιάφοροι στα ελάχιστα, θα πρέπει να είναι αρκετό για εμάς να το γνωρίσουμε, προκειμένου να διορθωθούμε και να επιστρέψουμε στο μονοπάτι τού καθήκοντος.¹⁵

Τίποτε δεν μπορεί να είναι πιο ανόητο από την ιδέα να απεκδύεται ένας άνθρωπος τη θρησκεία του όπως έναν μανδύα ή ένα ένδυμα. Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο, να απεκδύεται κάποιος την ίδια τού τη θρησκεία εκτός και αν απεκδύεται τον ίδιο του τον εαυτό. Η θρησκεία μας θα πρέπει να ενσωματωθεί μέσα μας, μέρος τού είναι μας από το οποίο δεν μπορούμε να απαλλαγούμε. Αν μπορεί να υπάρχει κάτι τέτοιο, δηλαδή να απεκδύεται κάποιος την ίδια του τη θρησκεία, τη στιγμή που το κάνει αντιλαμβάνεται ότι δεν γνωρίζει τίποτε σχετικά, παραδίδεται στις δυνάμεις τού σκότους, δεν γνωρίζει την κατάσταση, δεν έχει καμιά δουλειά εκεί. Η ιδέα να υβρίζουν, να ψεύδονται και να μεθούν οι Πρεσβύτεροι στον Ισραήλ είναι κατά πολύν κατωτέρα αυτών. Οφείλουν να είναι υπεράνω αυτών των πραγμάτων. Ας εγκαταλείψουμε καθετί πονηρό και ας ζούμε με κάθε λόγο που βγαίνει από το στόμα τού Θεού [βλέπε Δ&Δ 98:11]. Ας αδράξουμε κάθε καθήκον ανατεθειμένο σε εμάς με φιλοδοξία και ενέργεια, ώστε να μπορέσουμε να έχουμε το πνεύμα τού Θεού μας, το φως τής αληθείας και τις αποκαλύψεις τού Ιησού Χριστού μέσα μας συνεχώς.¹⁶

Παραμείνετε στο πλοίο τής Σιών. Αν έλθουν λέμβοι στα πλάγια, δείχνοντας όμορφα χρώματα και κάνοντας υπέροχες υποσχέσεις, μην αποβιβασθείτε από το πλοίο, για να πάτε στην ακτή με κάποια άλλη λέμβο, αλλά μείνετε στο πλοίο. Αν σας μεταχειρισθούν άσχημα κάποιοι από αυτούς που είναι στο πλοίο, οι οποίοι δεν έχουν το σωστό πνεύμα, θυμηθείτε ότι το ίδιο το πλοίο είναι εντάξει. Δεν θα πρέπει να επιτρέψουμε στον νου μας να γίνει χολωμένος εξαιτίας κάποιου πράγματος που ενδεχομένως να μας κάνουν οι άνθρωποι επάνω στο πλοίο. Το πλοίο είναι εντάξει και οι κατέχοντες υπεύθυνη θέση είναι εντάξει και θα είμαστε σωστοί, αν παραμείνουμε στο πλοίο. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι θα σας μεταφέρει κατευθείαν στη γη τής δόξας.¹⁷

Θα [παρουσιάσω ένα] παράδειγμα αναφορικά με το να επιφέρουμε και να αποκτήσουμε αυτό το πνεύμα μέσα μας και να δεσμευθούμε να μην οδηγηθούμε από τον άνεμο εκτός πορείας εν καιρώ καταιγίδας. Βάλτε ένα αγγούρι σε ένα βαρέλι με ξίδι και θα υπάρξει μόνο λίγη επίδραση επάνω του την πρώτη ώρα και κατά τις πρώτες 12 ώρες. Εξετάστε το και θα βρείτε ότι η επίδραση υπάρχει απλώς επάνω στη φλούδα του, επειδή απαιτείται περισσότερη ώρα για να γίνει τουρσί. Η βάπτιση ενός ατόμου σε αυτήν την εκκλησία έχει επίδραση επάνω του, αλλά όχι την επίδραση να τον κάνει τουρσί αμέσως. Δεν αποδεικνύει τον νόμο τού σωστού και τού καθήκοντος σε αυτόν κατά τις πρώτες 12 ή 24 ώρες. Πρέπει να παραμείνει στην εκκλησία, όπως το αγγούρι στο ξίδι, έως ότου διαποτισθεί από το σωστό πνεύμα, έως ότου γίνει τουρσί στον ‘μορμονισμό’, στον νόμο τού Θεού. Πρέπει να ενσωματωθούν αυτά τα πράγματα μέσα μας.

…Αδελφοί και αδελφές, …αφήνω το θέμα στην αυστηρή σας προσοχή, εξέταση και στοχασμό, προσευχόμενος ώστε ο Κύριος ο Θεός των πατέρων μας να εκχύσει το Πνεύμα Του επάνω στον λαό Του. Είσθε εκείνοι τους οποίους έχει επιλέξει ο Κύριος να Τον δοξάσουν στην παρουσία Του και είθε ο Κύριος να σας ευλογεί και να σας γεμίσει με το Πνεύμα Του και είθε τα μάτια σας να είναι καθαρά, ώστε να διακρίνουν όσα αφορούν στη σωτηρία σας. Και αν υπάρχει οιοσδήποτε άνδρας ή γυναίκα που δεν έχει αφυπνισθεί αρκετά, είθε να έλθει συντόμως ο καιρός, ώστε να είναι επάνω τους το Πνεύμα και η δύναμη τού Αγίου Πνεύματος, ώστε να διδάξει σε αυτούς παρελθόντα, παρόντα και μέλλοντα και με τη βοήθεια τού Κυρίου να εδραιώσει χρηστότητα και την αρχή τής αληθείας σε αυτούς, ώστε να μπορέσουν να προετοιμασθούν για τις καταιγίδες που έρχονται.¹⁸ [Βλέπε πρόταση 5 στη σελίδα 77.]

Προτάσεις για μελέτη και διδασκαλία

Εξετάστε αυτές τις ιδέες καθώς μελετάτε το κεφάλαιο ή καθώς προετοιμάζεσθε να διδάξετε. Για επιπρόσθετη βοήθεια, βλέπε σελίδες v-viii.

Ανασκοπήστε την εμπειρία τού Λορέντζο Σνόου καταγεγραμμένη στις σελίδες , 68-70. Πώς έγινε η μαρτυρία σας αληθινή για εσάς; Σκεφθείτε το ενδεχόμενο να μιλήσετε για την εμπειρία σας με ένα μέλος τής οικογένειας ή με έναν φίλο, όπως κάποιον που υπηρετείτε ως οικογενειακός διδάσκαλος ή επισκέπτρια διδασκάλισσα.
Ο Πρόεδρος Σνόου είπε ότι η απόκτηση μαρτυρίας είναι «μία πολύ καλή αφετηρία για έναν Άγιο των Τελευταίων Ημερών» (σελίδα ). Γιατί αποτελεί η μαρτυρία απλώς μία αφετηρία—όχι τον τελικό προορισμό;
Στο τμήμα που αρχίζει στο τέλος τής σελίδας 70, ο Πρόεδρος Σνόου αντιδιαστέλλει τη μόρφωση τού κόσμου με την «ανωτέρα» μόρφωση που προσφέρει ο Κύριος. Πώς μπορούμε να ακολουθήσουμε αυτήν την «ανωτέρα μόρφωση»; Τι ευλογίες έχετε λάβει καθώς το έχετε κάνει;
Διαβάστε το τμήμα που αρχίζει στη σελίδα . Πότε χρειάσθηκε να «εξαρτ[ηθείτε] από τη δική [σας] γνώση»; Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς και οι διδάσκαλοι, για να βοηθήσουν τα παιδιά και τους νέους να εξαρτώνται από τη δική τους γνώση;
Ανασκοπήστε τη συμβουλή τού Προέδρου Σνόου στο τελευταίο τμήμα τού κεφαλαίου (σελίδες 74-76). Τι νομίζετε ότι σημαίνει «μελετούμε τα τού Θεού»; Τι νομίζετε ότι σημαίνει να «ενσωματωθεί μέσα μας» η θρησκεία μας;

Σχετιζόμενες γραφές: Νεφί Β΄ 31:20, Μωσία 5:1–4, 15, Άλμα 12:9–10, Νεφί Γ΄ 9:20, Μορόνι 10:5, Δ&Δ 50:24

Βοήθεια διδασκαλίας: «Αρκετή από την διδασκαλία που γίνεται στην Εκκλησία, γίνεται τόσο αυστηρά, ώστε είναι σαν κήρυγμα. Δεν ανταποκρινόμαστε και τόσο καλά σε κηρύγματα μέσα σε αίθουσες διδασκαλίας. Ανταποκρινόμαστε στη συγκέντρωση μεταλήψεως και σε συνελεύσεις, αλλά η διδασκαλία μπορεί να είναι αμφίδρομη, ούτως ώστε να μπορείτε να κάνετε ερωτήσεις. Μπορείτε εύκολα να προτείνετε ερωτήσεις στην τάξη» (Μπόιντ Πάκερ, “Principles of Teaching and Learning,” Ensign, Ιούνιος 2007, 87).

«Οφείλουμε να μελετούμε τα τού Θεού, να θέσουμε το θεμέλιό μας επάνω στον βράχο, έως ότου φθάσουμε στο νερό εκείνο που θα είναι για εμάς μία παντοτινή πηγή αιώνιας ζωής».

Σύντομα αφού βαπτίσθηκε και επικυρώθηκε, ο Λορέντζο Σνόου έλαβε μία ήσυχη εκδήλωση τού Αγίου Πνεύματος που του άλλαξε τη ζωή.

«Άνδρες και γυναίκες μπορούν να αυξήσουν την πνευματική γνώση τους. Μπορούν να αναπτυχθούν πνευματικώς καλύτερα καθώς μεγαλώνουν».