Κεφάλαιο 15o

Πιστή, δραστήρια υπηρέτηση στη βασιλεία τού Θεού

«Γνωρίζοντας ότι η θρησκεία μας είναι αληθινή, οφείλουμε να είμαστε ο πιο αφοσιωμένος λαός επάνω στο πρόσωπο τής γης στον σκοπό τον οποίον έχουμε ασπασθεί».

Από τη ζωή τού Λορέντζο Σνόου

Προς τα τέλη τού 1851, η Πρώτη Προεδρία εξέδωσε μία επιστολή στην οποίαν ζητούσε από όλα τα μέλη τής Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων «να ολοκληρώσουν τις υποθέσεις των ποικίλων ιεραποστολών τους» και να επιστρέψουν στη Σωλτ Λέηκ Σίτυ μέχρι τον Απρίλιο τού 1853.¹ Έτσι, η ιεραποστολή τού Πρεσβυτέρου Λορέντζο Σνόου στην Ιταλία άρχισε να φθάνει στο τέλος της. Τον Φεβρουάριο τού 1852, έθεσε το ιεραποστολικό έργο εκεί υπό την ηγεσία τού αδελφού Τζων Ντάνιελ Μάλαν, ενός πρόσφατα νεοφώτιστου, και ταξίδευσε μαζί με τον Πρεσβύτερο Χαμπές Γούνταρντ στο νησιωτικό έθνος τής Μάλτας. Από τη Μάλτα, ο Πρεσβύτερος Σνόου ήλπιζε να επιβιβασθεί σε πλοίο για την Ινδία. Οι πρώτοι ιεραπόστολοι στη χώρα αυτή εργάζονταν υπό την επίβλεψή του και ένιωθε τη μεγάλη επιθυμία να πάει σε αυτούς. Από εκεί σχεδίαζε να «κάνει τον περίπλου τής υφηλίου», επιστρέφοντας σπίτι διά τού Ειρηνικού Ωκεανού στις δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες.²

Τα σχέδια τού Πρεσβυτέρου Σνόου άλλαξαν, όταν εκείνος και ο Πρεσβύτερος Γούνταρντ έφθασαν στη Μάλτα. Έμαθε ότι θα καθυστερούσε στο νησί κάμποσες εβδομάδες, επειδή ένα ατμόπλοιο είχε χαλάσει στην Ερυθρά Θάλασσα. Αντί να παραπονεθεί για την καθυστέρηση, απεφάσισε να πάει επί το έργον. Σε ένα γράμμα με ημερομηνία 10 Μαρτίου 1852, έγραφε: «Αισθάνομαι ότι πολύ καλό θα επακολουθήσει από τον τρόπο με τον οποίον ο Κύριος μπορεί να καθοδηγήσει την χρήση τού χρόνου που έχω τώρα καθώς με περιβάλλει ένας ενδιαφέρων λαός και σε ένα πολύ σημαντικό πεδίο εργασίας, όπου θα πραγματοποιηθεί ένα μέγα έργο, επεκτεινόμενο σε όμορα έθνη». Ανέφερε ότι είχε καλέσει τον Πρεσβύτερο Τόμας Ομπρέι, έναν ιεραπόστολο στην Ιταλία «να έλθει αμέσως και να φέρει καλό απόθεμα από φυλλάδια και βιβλία». Ενώ ο Πρεσβύτερος Σνόου δεν ήξερε ακριβώς τι θα έκανε εκείνος και οι συνάδελφοί του στη Μάλτα, εξέφρασε την επιθυμία να ιδρύσει έναν κλάδο τής Εκκλησίας εκεί. Αυτή η πράξη, είπε: «θα έλυνε τα πνευματικά δεσμά πολλών εθνών, καθώς οι Μαλτέζοι, με τις εμπορικές τους σχέσεις, εκτείνονται στις ακτές τής Ευρώπης, τής Ασίας και τής Αφρικής».³

Την 1η Μαΐου 1852, ο Πρεσβύτερος Σνόου έστειλε ένα γράμμα, αναφέροντας την πρόοδο τού έργου στη Μάλτα. Έγραφε: «Οι άνθρωποι τώρα συνεχώς μας επισκέπτονται, για να ερωτήσουν σχετικώς με αυτήν την ‘παράξενη θρησκεία’. Πριν από λίγα βράδια, είχαμε μια φορά, στα ιδιωτικά μας καταλύματα, κυρίους από οκτώ διαφορετικά έθνη, έχοντας έλθει από διάφορα μέρη τής πόλεως, προκειμένου να μιλήσουμε για τις διδαχές μας: ανάμεσα σε αυτούς ήταν άνθρωποι από την Πολωνία και την Ελλάδα, οι οποίοι διαβάζουν τώρα τα έργα μας με μεγάλο ενδιαφέρον. Δύο ευφυείς και δραστήριοι νέοι άνδρες, η απαρχή τής διακονίας μας επάνω σε αυτό το νησί, θα μπορέσουν να βοηθήσουν στην προαγωγή τού σκοπού στον οποίον απασχολούμαστε‧ έναν εκ των οποίων τον χειροτονήσαμε Πρεσβύτερο και ο οποίος μιλά με ευφράδεια αρκετές γλώσσες».⁴

Ο Πρεσβύτερος Σνόου ποτέ δεν πραγματοποίησε το όνειρό του να υπηρετήσει στην Ινδία και να διαπλεύσει την υφήλιο. Αντ’ αυτού, επιμελώς ακολούθησε το θέλημα τού Κυρίου κατά την απροσδόκητη παραμονή του στη Μάλτα, οικοδομώντας το θεμέλιο για το ιεραποστολικό έργο εκεί. Όταν τελικώς μπόρεσε να επιβιβασθεί σε πλοίο τον Μάιο τού 1852, πήγε δυτικά παρά ανατολικά, ακολουθώντας τις οδηγίες των ηγετών του να επιστρέψει στη Σωλτ Λέηκ Σίτυ. Περίπου δύο μήνες αργότερα, οι Πρεσβύτεροι Γούνταρντ και Ομπρέι οργάνωσαν έναν κλάδο τής Εκκλησίας στη Μάλτα.⁵ [Βλέπε πρόταση 1 στη σελίδα 218.]

Διδασκαλίες τού Λορέντζο Σνόου

Επειδή έχουμε λάβει την πληρότητα τού Ευαγγελίου, υπηρετούμε ως πρέσβεις τού Χριστού.

Καταθέτουμε μαρτυρία σε ολόκληρο τον κόσμο ότι γνωρίζουμε, με θεία αποκάλυψη, δηλαδή μέσω των εκδηλώσεων του Αγίου Πνεύματος, ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός, ο Υιός τού ζώντος Θεού και ότι φανερώθηκε στον Τζόζεφ Σμιθ τόσο προσωπικώς όπως το έκανε και με τους αποστόλους του κατά την αρχαία εποχή, αφού ανέστη εκ τού τάφου, και ότι εκείνος [ο Τζόζεφ] έμαθε τις ουράνιες αλήθειες με τις όποιες μόνον μπορεί να σωθεί η ανθρωπότητα. Αυτό… προσλαμβάνει μία πολύ σημαντική και υπεύθυνη θέση, γνωρίζοντας, όπως εμείς, ότι ο Θεός θα μας θεωρήσει υπόλογους για όσα κάνουμε με αυτήν την ιερά εμπιστοσύνη που μας έχει δώσει.

Όπως οι απόστολοι εμφανίσθηκαν ενώπιον τού κόσμου, αφού είχαν λάβει την ανάθεσή τους από τον ανεστημένο Λυτρωτή, για να κηρύξουν το Ευαγγέλιο τής βασιλείας σε όλα τα έθνη, υποσχόμενοι σε όλους όσοι πίστευαν στα λόγια τους τη δωρεά τού Αγίου Πνεύματος μέσω τής χειροθεσίας, έτσι και εμείς εμφανιζόμαστε. Καθώς εκείνοι δήλωναν αναμφιβόλως λόγω τής κλήσεως και τής εξουσίας τους, μέσα σε διώξεις και αντιθέσεις, ότι το Ευαγγέλιο ήταν η δύναμη τού Θεού προς σωτηρία σε όλους όσοι πίστευαν και υπάκουαν, το ίδιο δηλώνουμε και εμείς. Όπως εκείνοι κήρυτταν πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό, βάπτιση προς άφεση αμαρτιών και τη χειροθεσία, από τα άτομα δεόντως εξουσιοδοτημένα, για τη λήψη τού Αγίου Πνεύματος, ως ουσιώδη για τη σωτηρία, το ίδιο κηρύττουμε και εμείς. Όπως εκείνοι, με τη δύναμη τού Αγίου Πνεύματος, έγιναν μάρτυρες τού Κυρίου Ιησού Χριστού και οι πιστοί φέροντες το ευαγγελικό του μήνυμα σε όλον τον κόσμο των Εθνικών, έτσι και εμείς με το ίδιο Άγιο Πνεύμα και μέσω αυτού έχουμε γίνει μάρτυρες αυτού και, έχοντας κληθεί με την ίδια ουράνια και αγία κλήση, αναλαμβάνουμε συνεπώς την ίδια θέση.

Τότε, έχοντας αναλάβει αυτήν τη θέση, αναλαμβάνουμε όλες τις ευθύνες των πρέσβεων τού Χριστού, γινόμαστε υπόλογοι για τις ατομικές μας πράξεις και για τον τρόπο με τον οποίον χρησιμοποιούμε τα ταλέντα και την ικανότητα που μάς έχει δώσει ο Κύριος.⁶ [Βλέπε πρόταση 2 στη σελίδα 218.]

Η ιδιότητα τού μέλους στην Εκκλησία είναι μία κλήση, για να βοηθήσουμε άλλους να λάβουν σωτηρία.

Όταν ο Κύριος καλεί ένα άτομο ή μία ομάδα ατόμων έξω από τον κόσμο, δεν είναι πάντοτε με σκοπό να ωφελήσει αυτό το συγκεκριμένο άτομο ή άτομα. Στόχος τού Κυρίου δεν είναι απλώς η σωτηρία λίγων ανθρώπων που αποκαλούνται Άγιοι των Τελευταίων Ημερών… , αλλά η σωτηρία όλων των ανθρώπων, των ζώντων και των νεκρών. Όταν ο Κύριος κάλεσε τον Αβραάμ, τού έκανε συγκεκριμένες υποσχέσεις σχετικώς με τη δόξα που θα ερχόταν σε εκείνον και τους απογόνους του και σε αυτές τις υποσχέσεις βρίσκουμε αυτό το αξιοσημείωτο λεγόμενο: ότι σε εκείνον και στο σπέρμα του όλα τα έθνη τής γης θα ευλογηθούν [βλέπε Γένεση 22:15–18, Αβραάμ 2:9–11]. …Σχέδιο τού Κυρίου ήταν να ευλογήσει όχι μόνον εκείνον και τους απογόνους του, αλλά όλες τις οικογένειες τής γης.

…Όταν ήλθε ο Ιησούς, ήλθε ως θυσία όχι απλώς προς όφελος τού Ισραήλ ή των απογόνων τού Αβραάμ, τού Ισαάκ και τού Ιακώβ, αλλά προς όφελος όλης τής ανθρώπινης οικογένειας, ώστε σε Εκείνον όλοι οι άνθρωποι να ευλογούνταν, ώστε σε Εκείνον όλοι οι άνθρωποι να σώζονταν‧ και αποστολή Του ήταν να κάνει προετοιμασίες με τις οποίες ολόκληρη η ανθρώπινη οικογένεια θα μπορούσε να λάβει τα οφέλη τού παντοτινού Ευαγγελίου, όχι όπως λέω, μόνον ο Ισραήλ, αλλά όλη η ανθρώπινη φυλή και όχι μόνον αυτοί που κατοικούν επάνω στη γη, αλλά εκείνοι που είναι στον κόσμο των πνευμάτων.

…Έχουμε την ίδια Ιεροσύνη που είχε ο Ιησούς και πρέπει να κάνουμε όπως έκανε Εκείνος, να θυσιάσουμε τις δικές μας επιθυμίες και συναισθήματα όπως έκανε Εκείνος, ίσως όχι να πεθάνουμε ως μάρτυρες όπως Εκείνος, αλλά πρέπει να κάνουμε θυσίες, προκειμένου να φέρουμε εις πέρας τους σκοπούς τού Θεού αλλιώς δεν θα είμαστε άξιοι τής αγίας Ιεροσύνης αυτής, και να γίνουμε σωτήρες τού κόσμου. Ο Θεός έχει σκοπό να μας κάνει σωτήρες όχι μόνον πολλών που τώρα κατοικούν επάνω στη γη, αλλά πολλών στον κόσμο των πνευμάτων: Δεν θα μας θέσει μόνον σε μία θέση να σώσουμε τον εαυτό μας, αλλά θα μας καταστήσει ικανούς να βοηθήσουμε στη λύτρωση πολλών απογόνων τού Παντοδύναμου.⁷ [Βλέπε πρόταση 3 στη σελίδα 219.]

Κάθε κλήση και ευθύνη είναι σημαντική στο έργο τού Κυρίου.

Τώρα το ερώτημα είναι: καταλαβαίνουμε τη θέση μας, κατανοούμε πλήρως τη φύση τού έργου το οποίο έχουμε αναλάβει να ολοκληρώσουμε; Μερικές φορές οδηγούμαι να πιστεύω ότι ορισμένοι εκ των αδελφών μας, Πρεσβύτεροι στον Ισραήλ, είναι πολύ έτοιμοι και πρόθυμοι να αποφύγουν τις υποχρεώσεις που έχουν λόγω των διαθηκών τους, η πίστη που κάποτε είχαν φαίνεται να έχει σχεδόν εξαντληθεί και φαίνεται να βολεύονται στην ήρεμη ικανοποίηση από την απλή, κατ’ όνομα ιδιότητα τού μέλους στην Εκκλησία.

Υπάρχουν άλλοι που νομίζουν ότι επειδή το όνομά τους δεν είναι ευρέως γνωστό, επειδή ίσως… δεν επηρεάζουν πάρα πολλούς ανθρώπους, ότι δεν έχει μεγάλη σημασία ποιες συνήθειες ασπάζονται ή τι είδους παραδείγματα θέτουν ενώπιον των αδελφών τους. Όμως τότε, αν κατείχαν υπεύθυνες θέσεις, όπως την Προεδρία τής Εκκλησίας ή τη θέση συμβούλου ή αν ανήκαν στην Απαρτία των Δώδεκα ή ήσαν ο Πρόεδρος τού Ανώτερου Συμβουλίου ή των Αρχιερέων ή των Εβδομήκοντα, τότε θα το θεωρούσαν σημαντικό πώς να φερθούν. Με τα μέσα αυτά φανερώνουν μεγάλη αδυναμία ή κατάφωρη άγνοια, το λυχνάρι τους σκοτεινιάζει ή δεν συνειδητοποίησαν ποτέ τη θέση που ανέλαβαν στο να πάρουν επάνω τους τις ευθύνες τού Ευαγγελίου.

Μας έχει ειπωθεί στην παραβολή τού Σωτήρος ότι η βασιλεία των ουρανών είναι σαν έναν σπιτονοικοκύρη που παρέδωσε τα αγαθά του στους υπηρέτες του καθώς επρόκειτο να ταξιδεύσει σε μία μακρινή χώρα. Σε έναν έδωσε πέντε τάλαντα, σε άλλον δύο και σε άλλον ένα. Αυτός που έλαβε τα πέντε τάλαντα πήγε και αντάλλαξε και έκανε άλλα πέντε τάλαντα, διπλασιάζοντας το μερίδιο που τού είχε εμπιστευθεί και εκείνος επίσης που έλαβε δύο, πήγε και κέρδισε άλλα δύο. Όμως, εκείνος που έλαβε το ένα τάλαντο, πήγε και έσκαψε στη γη και έκρυψε τα χρήματα τού κυρίου του. Αναμφιβόλως θεώρησε ότι η ευθύνη του ήταν τόσο μικρή που δεν μπορούσε να κάνει πολλά και συνεπώς δεν θα ασκούσε ένα τάλαντο τόσο κατώτερο. [Βλέπε Κατά Ματθαίον 25:14–30.] Δεν ισχύει αυτό άμεσα για την κατάσταση ορισμένων εκ των πρεσβυτέρων μας; Ένας πρεσβύτερος λέει: «Είμαι απλώς ξυλουργός ή ράφτης ή ίσως πηλοφόρος [βοηθός πλινθοδόμου], άρα δεν μπορεί να έχει σημασία πώς ενεργώ, είτε ολοκληρώνω είτε δεν ολοκληρώνω εντίμως τα καθήκοντά μου στον ταπεινό τομέα μου ευθύνης. Όμως, θα ήταν πολύ διαφορετικό, αν ενεργούσα σε κάποια πιο υπεύθυνη και εξέχουσα θέση».

Σταμάτα, αδελφέ μου. Μην επιτρέπεις στον εαυτό σου να εξαπατηθεί από τέτοιες επιθυμητές ιδέες. Αληθεύει ότι ίσως είσαι απλώς ένας πηλοφόρος, αλλά θυμήσου ότι είσαι πρεσβύτερος στον Ισραήλ, είσαι πρέσβυς τού Κυρίου Ιησού Χριστού και αν εκπληρώνεις το καθήκον σου, έχεις στην κατοχή σου αυτό το οποίο ο κόσμος δεν μπορεί να δώσει ούτε να πάρει. Και είσαι υπόλογος στον Θεό για την έντιμη χρήση τού ταλέντου επί τού οποίου σε έχει καταστήσει επιστάτη, είτε είναι μεγάλο είτε μικρό.

Ωστόσο, επηρεάζεις άλλους μέχρι ενός ορισμένου βαθμού και ακόμη και αν είναι τόσο μικρός [ο βαθμός] επηρεάζει κάποιο άτομο ή άτομα και για τα αποτελέσματα τής επιρροής που έχεις, είσαι περισσότερο ή λιγότερο υπόλογος. Συνεπώς, είτε το αναγνωρίζεις είτε όχι, έχεις αποκτήσει σπουδαιότητα ενώπιον Θεού και ανθρώπων που δεν μπορεί να παραβλεφθεί και από την οποία δεν μπορείς να απαλλαγείς, αν επιθυμείς να υποστηρίξεις το όνομα που φέρεις.

Και τι γίνεται με τις προοπτικές αυτού τού ατόμου; Λέω ότι αν τιμά την κλήση του και βρεθεί πιστός στην εμπιστοσύνη που του εναποτέθηκε, οι προοπτικές του για σωτηρία και υπερύψωση στη βασιλεία τού Θεού είναι εξίσου καλές όπως αυτές οιουδήποτε άλλου άνδρα. Αν κατανοήσει τη θέση του και ζήσει αναλόγως, οι προοπτικές του είναι εξίσου καλές με οιονδήποτε άνδρα που έζησε ποτέ από την εποχή τού πατέρα Αδάμ έως την παρούσα στιγμή. Και είναι εξίσου τόσο σημαντικό να συμπεριφέρεται σωστά σύμφωνα με τον τομέα επιρροής που έχει, όπως είναι σημαντικό οιονδήποτε άλλο άτομο να συμπεριφέρεται, το οποίο μπορεί να κληθεί να ενεργήσει σε ανώτερη θέση ή με άλλα λόγια, στο οποίο έχει δοθεί ευθύνη για έναν μεγαλύτερο αριθμό ταλέντων.

…Ο Κύριος δεν απαιτεί τόσα πολλά από εκείνον που κατέχει μόνον ένα ταλέντο, όσο από εκείνον που κατέχει παραπάνω από ένα. Όμως, σύμφωνα με αυτά που έχει, τόσα θα απαιτηθούν από αυτόν. Συνεπώς, ας ενθαρρυνθούν όλοι και ας επιζητήσουν να βελτιώσουν τα διάφορα ταλέντα που κατέχουν και εκείνος που έχει το ένα ταλέντο, ας το χρησιμοποιεί και ας μην το κρύβει μέσα στη γη‧ δηλαδή, εκείνος που είναι ευλογημένος με λίγη ικανότητα, ας βελτιωθεί και ας μην παραπονείται, επειδή η φύση μπορεί να μην ήταν τόσο γενναιόδωρη μαζί του όπως με τον πιο τυχερό αδελφό του. Ας είμαστε όλοι μας ικανοποιημένοι με την κατάστασή μας και αν δεν είναι τόσο επιθυμητή όπως θα ευχόμασταν, θα πρέπει να επιζητήσουμε κατάλληλη επιμέλεια να την βελτιώσουμε, αισθανόμενοι πάντοτε ευγνώμονες για την επίγεια ύπαρξή μας και ειδικότερα για το Πνεύμα τού Θεού που έχουμε λάβει μέσω υπακοής στο Ευαγγέλιο…

Θυμάμαι που διάβασα μια ιστορία… για έναν άνδρα, ο οποίος μέσω τής σοφίας και τού πατριωτισμού του είχε κερδίσει μεγάλη φήμη, αλλά ο οποίος λόγω ζήλιας διορίσθηκε σε μία θέση η οποία εθεωρείτο πολύ εξευτελιστική. Κατά την ανάληψη των καθηκόντων του ελέχθη ότι έκανε αυτό το σημαντικό σχόλιο: «Αν η θέση δεν με τιμά, τότε θα τιμήσω εγώ τη θέση». Πολλή δυσκολία θα μπορούσε να αποφευχθεί και η κατάστασή μας θα ήταν πιο ενθαρρυντική, αν όλοι τιμούσαμε τη θέση στην οποίαν έχουμε κληθεί να ενεργήσουμε. Μάς έχει ειπωθεί ότι ο ίδιος ο Κύριος έκανε ρούχα για τους πρώτους γονείς μας ή, με άλλα λόγια, σε εκείνη την περίσταση, ενήργησε ως ράπτης‧ επίσης ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν ξυλουργός. Ο Σωτήρας πρέπει να ήταν αξιότιμος και έντιμος ξυλουργός αλλιώς δεν θα μπορούσε ποτέ να έχει κερδίσει τη θέση που κατέλαβε κατόπιν. Αν μπορούσαμε να κάνουμε τους αδελφούς και τις αδελφές να δουν τη σπουδαιότητα να ενεργούν εντίμως και πιστώς στις αντίστοιχες κλήσεις τους, μεγάλο μέρος των ενοχλήσεων και των προβλημάτων που βιώνουμε τώρα θα αποτρεπόταν και το έργο τού Θεού θα κυλούσε με διπλάσια ταχύτητα και όλοι οι σκοποί του θα επιτυγχάνονταν ταχύτερα. Και επιπλέον, ως λαός, θα ήμαστε πιο καλύτερα προετοιμασμένοι απ’ ό,τι είμαστε τώρα για την αποκάλυψη τού θελήματός του…

Είθε να σας ευλογεί ο Θεός, αδελφοί και αδελφές μου, και να σας δίδει τη δυνατότητα να ενεργείτε πάντοτε ως σοφοί επιστάτες σε αυτό το οποίο σας έχει ανατεθεί με εμπιστοσύνη.⁸ [Βλέπε πρόταση 4 στη σελίδα 219.]

Όταν υπηρετούμε τον Θεό με πίστη, ενέργεια και ευθυμία, μάς ενδυναμώνει και μάς βοηθά να επιτύχουμε.

Λέω, ας υπηρετούν οι άνθρωποι τον Θεό πιστά και δραστήρια και ας είναι πρόσχαροι. …Υπάρχουν στιγμές κατά τις οποίες τα άτομα μπαίνουν σε καταστάσεις, όπου θα ήταν πολύ δύσκολο, αν όχι απίθανο, να πάρουν μία χαρωπή όψη. Όμως τέτοιες στιγμές είναι πολύ λίγες.⁹

Γνωρίζοντας ότι η θρησκεία μας είναι αληθινή, οφείλουμε να είμαστε ο πιο αφοσιωμένος λαός επάνω στο πρόσωπο τής γης στον σκοπό τον οποίον έχουμε ασπασθεί. Γνωρίζοντας αυτά που εμείς γνωρίζουμε ή όπως θα πρέπει να γνωρίζουμε, ότι το Ευαγγέλιο που έχουμε λάβει υπόσχεται όλα όσα μπορεί να επιθυμήσει ή να ευχηθεί η καρδιά μας, αν είμαστε πιστοί, οφείλουμε να είμαστε πολύ πιστοί, αφοσιωμένοι, δραστήριοι και φιλόδοξοι στο να φέρουμε εις πέρας τα σχέδια και τις επιθυμίες τού Κυρίου καθώς τις αποκαλύπτει από καιρού εις καιρόν μέσω των υπηρετών Του. Οφείλουμε να μην είμαστε χλιαροί ή αμελείς στη φροντίδα των καθηκόντων μας, αλλά με όλη μας την ισχύ, τη δύναμη και την ψυχή μας θα πρέπει να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε το πνεύμα τής κλήσης μας και τη φύση τού έργου στο οποίο απασχολούμαστε.

Όταν ήταν επάνω στη γη ο Ιησούς, προσέταξε τους μαθητές Του να πάνε και να κηρύξουν το Ευαγγέλιο χωρίς ταγάρι ή ζώνη, χωρίς να μεριμνούν από πριν τι θα φάνε ή τι θα πιουν ή με τι να ντυθούν, αλλά απλώς να πάνε και να καταθέσουν μαρτυρία για τα πράγματα αυτά που τους είχαν αποκαλυφθεί. Κάνοντάς το αυτό, εξασφάλισαν για τον εαυτό τους τις ευλογίες τού Παντοδύναμου και η επιτυχία συνακολουθούσε τις προσπάθειές τους. Προορίζονταν να πετύχουν. Καμία δύναμη δεν μπορούσε να διασχίσει το μονοπάτι τους και να τους αποτρέψει από το να θερίσουν την πιο ευέλπιδα επιτυχία, επειδή πήγαν με τη δύναμη τού Παντοδύναμου να εκτελέσουν το θέλημά Του και ήταν το έργο Του που τους στήριζε και τους υποστήριζε και τους έδιδε τα πάντα που είχαν ανάγκη για επιτυχία. Μέσω υπακοής στις εντολές τού Κυρίου εξασφάλισαν για τον εαυτό τους τις ευλογίες τής ζωής με το προνόμιο να εγερθούν το πρωινό τής πρώτης ανάστασης και είχαν τη διαβεβαίωση ότι στο έργο τους καμία δύναμη επί τής γης δεν μπορούσε να τους αντιτεθεί με επιτυχία. Θα μου άρεσαν αυτού του είδους οι προοπτικές, αν ήμουν στη θέση τους ή σε οιανδήποτε άλλη θέση, διότι στον βαθυστόχαστο νου η ιδέα τής υπέρτατης επιτυχίας σε οιανδήποτε επιδίωξη είναι πολύ ευάρεστη.

Τώρα, αν οι απόστολοι, αντί να κάνουν όπως είχαν προσταχθεί, είχαν φαντασθεί ότι με το να κάνουν κάτι άλλο, θα μπορούσαν να εκπληρώσουν τον ίδιο σκοπό, δεν θα είχαν επιτύχει τόσο καλά στις πράξεις τους, ούτε θα είχαν τη διαβεβαίωση για επιτυχία που ήταν αναμφιβόλως μία πηγή συνεχούς ευχαρίστησης και ικανοποίησης για εκείνους, ακόμη και κατά τις δοκιμασίες και τους διωγμούς στους οποίους είχαν εκτεθεί.

…Αν είχαν φαντασθεί οι απόστολοι ή οι εβδομήκοντα κατά τις ημέρες τού Ιησού ότι θα μπορούσαν να είχαν εκπληρώσει την αποστολή που τους είχε δοθεί, κτίζοντας μία κιβωτό όπως έκανε ο Νώε ή κτίζοντας σιτοβολώνες και αποθηκεύοντας σιτηρά όπως έκανε ο Ιωσήφ, τότε θα έκαναν μέγα λάθος.

Ο Ιωσήφ στη χώρα τής Αιγύπτου εκλήθη να επιτελέσει ένα συγκεκριμένο είδος καθηκόντων, το οποίο απαιτείτο από εκείνον. Δεν εκλήθη να κηρύξει το Ευαγγέλιο χωρίς ταγάρι ή ζώνη, αλλά να οικοδομήσει σιτοβολώνες και να χρησιμοποιήσει όλη του την επιρροή στον βασιλέα, στους ευγενείς και τον λαό τής Αιγύπτου, για να αποθηκεύσει τα σιτηρά τους, ώστε να τους προστατεύσει από την εποχή τού λιμού. …Τώρα, υποθέτοντας ότι ο Ιωσήφ είχε πάει να εργασθεί και να οικοδομήσει μία κιβωτό, δεν θα είχε γίνει αποδεκτός από τον Κύριο ούτε θα μπορούσε να είχε σώσει τον λαό τής Αιγύπτου ούτε τον οίκο τού πατέρα του. Όταν ο Νώε προστάχθηκε να οικοδομήσει μία κιβωτό, υποθέτοντας ότι είχε δημιουργήσει σιτοβολώνες, εκείνος και ο οίκος του δεν θα μπορούσαν να είχαν σωθεί. Επομένως, σε σχέση με εμάς, όταν απαιτούνται καθήκοντα από εμάς… οτιδήποτε και αν απαιτείται από εμάς να κάνουμε, εντός των ορίων τής βασιλείας τού Παντοδύναμου, πρέπει να βαδίσουμε με το πνεύμα αυτών των απαιτήσεων και να τις επιτελέσουμε, αν θέλουμε να αποκτήσουμε δύναμη και επιρροή στον Θεό μας.¹⁰ [Βλέπε πρόταση 5 στη σελίδα 219.]

Το έργο τού Κυρίου είναι ενίοτε δύσκολο, αλλά φέρνει μεγάλη αγαλλίαση.

Συναντούμε πολλά πράγματα σχετικά με αυτό το έργο που δεν είναι ευχάριστα, αλλά υπάρχει μεγάλη ευχαρίστηση σε σχέση με αυτό. Όταν ανατρέχουμε στην αποφασιστικότητά μας να αφιερώσουμε τον εαυτό μας στον σκοπό τής αλήθειας και τηρούμε τις διαθήκες μας, έχουμε μεγάλη αγαλλίαση, επειδή το πνεύμα τής κλήσεώς μας παραμένει με ισχύ επάνω μας, χωρίς το οποίο δεν μπορούμε να συμβαδίσουμε με τη βασιλεία τού Θεού.¹¹

Θα πρέπει να ανανεώνουμε τις διαθήκες μας ενώπιον τού Θεού και των αγίων αγγέλων, ώστε με τον Θεό ως βοηθό μας, να τον υπηρετούμε πιστότερα κατά το επόμενο έτος απ’ ό,τι έχουμε κάνει κατά το παρελθόν, ώστε η δημόσια και η ιδιωτική μας ζωή, οι πράξεις μας, το πνεύμα και η επιρροή που ασκούμε να είναι σε αρμονία με το λόγιον: «Τη βασιλεία τού Θεού ή τίποτε». Ευελπιστώ… ότι μπορούμε να αφιερωθούμε εντελώς στην υπηρεσία τού Θεού μας για την εδραίωση τής Σιών του επί τής γης, εργαζόμενοι με ζήλο προς όφελος τής αληθείας και τής χρηστότητος επί τής γης, ώστε να γίνει αγαλλίαση για εμάς η σχετική απασχόλησή μας, ώστε να γίνει δευτέρα φύση μας να υπηρετούμε τον Θεό και να τηρούμε τις εντολές του και να τηρούμε τον σελέστιο νόμο και ώστε να απολαμβάνουμε το Άγιο Πνεύμα στην καρδιά μας, ώστε να υπερνικήσουμε τον κόσμο και να εδραιώσουμε τον σελέστιο νόμο στον νου μας και να τον εδραιώσουμε στην πράξη μας, ώστε να καταλάβουμε τον εαυτό μας και τα προνόμιά μας, ώστε να εξασφαλίσουμε σε αυτή τη ζωή ένα αξιόλογο τμήμα ευλογιών που αφορούν στον σελέστιο νόμο και που θα τις απολαύσουμε στη σελέστια δόξα.¹² [Βλέπε πρόταση 6 στη σελίδα 219.]

Προτάσεις για μελέτη και διδασκαλία

Εξετάστε αυτές τις ιδέες καθώς μελετάτε το κεφάλαιο ή καθώς προετοιμάζεσθε να διδάξετε. Για επιπρόσθετη βοήθεια, βλέπε σελίδες v-viii.

Ανασκοπήστε την αφήγηση στις σελίδες 207-9. Ποιες λέξεις θα χρησιμοποιούσατε, για να περιγράψετε τη στάση τού Λορέντζο Σνόου σχετικώς με την υπηρέτηση προς τον Κύριο; Σκεφθείτε τι μπορείτε να κάνετε, προκειμένου να ακολουθήσετε το παράδειγμά του.
Συλλογισθείτε το τμήμα που αρχίζει στη σελίδα 209. Γιατί νομίζετε ότι η ιδιότητα τού μέλους στην Εκκλησία φέρνει τέτοιες μεγάλες ευθύνες; Τι σημαίνει για εσάς να είσθε πρέσβυς τού Χριστού;
Ο Πρόεδρος Σνόου δίδαξε ότι οι κλήσεις μας στην Εκκλησία αποτελούν ευκαιρίες να «βοηθήσουμε στη λύτρωση» των τέκνων τού Θεού (σελίδες 211-12). Πώς θα μπορούσε αυτή η κατανόηση να επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίον υπηρετούμε στην Εκκλησία;
Ο Πρόεδρος Σνόου είπε ότι θα πρέπει να υπηρετούμε επιμελώς όσο μικρή και αν φαίνεται η ευθύνη μας (σελίδες 212-15). Πότε είδατε κάποιον να τιμά μία φαινομενικώς μικρή κλήση ή ανάθεση;
Διαβάστε το τμήμα που αρχίζει στη σελίδα 215. Με ποιους τρόπους επηρεάζει την υπηρέτησή μας η πίστη, η ενέργεια και η ευθυμία;
Διαβάστε το τελικό τμήμα στο κεφάλαιο (σελίδες ). Πότε βιώσατε τη χαρά να υπηρετήσετε στη βασιλεία τού Κυρίου; Πώς μπορούμε να βρούμε ευχαρίστηση στην υπηρέτησή μας ακόμη και όταν το έργο μας δεν είναι ευχάριστο; Τι μπορούμε να κάνουμε, προκειμένου να βοηθήσουμε τα παιδιά και τους νέους να υπηρετήσουν τον Κύριο με πίστη;

Σχετιζόμενες γραφές: Ψαλμοί 100:2, Προς Κορινθίους Α΄ 12:12–31, Ιακώβ 1:6–7, 2:3, Μωσία 4:26–27, Δ&Δ 64:33–34, 72:3, 76:5–6, 107:99–100, 121:34–36

Βοήθεια διδασκαλίας: «Ενωτισθείτε ειλικρινώς τα σχόλια των μαθητευομένων. Το παράδειγμά σας θα τους παροτρύνει να ενωτισθούν με προσοχή ο ένας τον άλλον. Αν δεν καταλάβετε το σχόλιο κάποιου, κάνετε μία ερώτηση. Θα μπορούσατε να πείτε: ‘Δεν είμαι βέβαιος ότι καταλαβαίνω. Θα μπορούσατε να το εξηγήσετε πάλι;’ ή ‘Μπορείτε να μου δώσετε ένα παράδειγμα αυτού που εννοείτε;’» (Teaching, No Greater Call, 64).

Ο Πρεσβύτερος Λορέντζο Σνόου

«Αν εκπληρώνεις το καθήκον σου, έχεις στην κατοχή σου αυτό το οποίο ο κόσμος δεν μπορεί να δώσει ούτε να πάρει».