1 Më tre tetor, në vitin një mijë e nëntëqind e tetëmbëdhjetë, unë u ula në dhomën time, duke përsiatur për shkrimet e shenjta;

2 Dhe duke reflektuar mbi sakrificën e madhe shlyese që u bë nga Biri i Perëndisë, për shëlbimin e botës;

3 Dhe dashurinë e madhe dhe të mrekullueshme të shfaqur nga Ati dhe Biri në ardhjen e Shëlbuesit në botë;

4 Që nëpërmjet shlyerjes së tij dhe bindjes ndaj parimeve të ungjillit, njerëzimi të mund të shpëtohej.

5 Ndërsa isha i përfshirë në këtë mënyrë, mendja m’u kthye te shkrimet e apostullit Pjetër, drejtuar shenjtorëve të lashtë, të shpërndarë në të gjithë Pontin, Galatinë, Kapadokinë dhe pjesë të tjera të Azisë, ku ungjilli ishte predikuar pas kryqëzimit të Zotit.

6 Unë hapa Biblën dhe lexova kapitujt e tretë dhe të katërt të letrës së parë të Pjetrit dhe ndërsa lexoja, më lanë shumë mbresë, më shumë sesa më kishin lënë ndonjëherë më përpara, pjesët e mëposhtme:

7 “Sepse edhe Krishti ka vuajtur një herë për mëkatet, i drejti për të padrejtët, që ai të mund të na sillte te Perëndia, duke u vrarë në mish, por i ngjallur me anë të Shpirtit:

8 Me anë të të cilit gjithashtu ai shkoi dhe u predikoi shpirtrave në burg;

9 Që dikur ishin të pabindur, kur durimi i Perëndisë i priste në ditët e Noeut, ndërsa po përgatitej arka, në të cilën pak vetë, gjithsej tetë shpirtra, u shpëtuan nga uji.” (1 Pjetër 3:18–20.)

10 “Sepse për këtë shkak ungjilli gjithashtu iu predikua atyre që janë të vdekur, që ata të gjykohen sipas njerëzve në mish, por të jetojnë sipas Perëndisë në shpirt.” (1 Pjetër 4:6.)

11 Ndërsa përsiatja për këto gjëra që janë shkruar, sytë e të kuptuarit tim u hapën dhe Shpirti i Zotit pushoi në mua e unë pashë ushtritë e të vdekurve, si të mëdhenj, edhe të vegjël.

12 Dhe ishin mbledhur së bashku në një vend një grup i panumërt i shpirtrave të të drejtëve, të cilët kishin qenë besnikë në dëshminë e Jezusit ndërkohë që jetuan në vdekshmëri;

13 Dhe të cilët kishin ofruar sakrificë në ngjashmëri me sakrificën e madhërishme të Birit të Perëndisë dhe kishin vuajtur mundime në emër të Shëlbuesit të tyre.

14 Të gjithë këta ishin larguar nga jeta e vdekshme, të qëndrueshëm në shpresën e një ringjalljeje të lavdishme, nëpërmjet hirit të Perëndisë, Atit, dhe Birit të tij të Vetëmlindurit, Jezu Krishtit.

15 Unë pashë se ata u mbushën me gëzim e hare dhe u ngazëllyen së bashku, sepse dita e çlirimit të tyre ishte pranë.

16 Ata u mblodhën duke pritur ardhjen e Birit të Perëndisë në botën e shpirtrave, për të shpallur shëlbimin e tyre nga lidhjet e vdekjes.

17 Pluhuri i tyre i përgjumur do të rivendosej në një formë të përsosur, kockë më kockë dhe muskujt e mishi mbi to, shpirti dhe trupi të bashkuar për të mos u ndarë më kurrë, që ata të mund të marrin plotësi të gëzimit.

18 Ndërkohë që kjo turmë e madhe priste dhe bisedonte, duke u gëzuar në orën e çlirimit të tyre nga zinxhirët e vdekjes, Biri i Perëndisë u shfaq, duke shpallur liri për të robëruarit që kishin qenë besnikë;

19 Dhe atje ai u predikoi atyre ungjillin e përjetshëm, doktrinën e ringjalljes dhe të shëlbimit të njerëzimit nga rënia dhe nga mëkatet individuale me kushtin e pendimit.

20 Por tek të ligjtë ai nuk shkoi dhe mes të paperëndishmëve e të papenduarve, të cilët e kishin ndotur vetveten, ndërsa ishin në mish, zëri i tij nuk u ngrit.

21 As rebelët që i mohuan dëshmitë dhe paralajmërimet e profetëve të lashtë, nuk e panë praninë e tij as nuk e panë fytyrën e tij.

22 Atje ku ata ishin, errësira mbretëronte, por mes të drejtëve kishte paqe;

23 Dhe shenjtorët u gëzuan me shëlbimin e tyre dhe u gjunjëzuan dhe e njohën Birin e Perëndisë si Shëlbuesin dhe Çlirimtarin e tyre nga vdekja dhe nga zinxhirët e ferrit.

24 Fytyrat e tyre shkëlqyen dhe rrezatimi nga prania e Zotit qëndroi mbi ta dhe ata i kënduan përlëvdime emrit të tij të shenjtë.

25 U mahnita, sepse e kuptova që Shpëtimtari kaloi më shumë se tre vjet në shërbesën e tij mes Judenjve dhe atyre të shtëpisë së Izraelit, duke u përpjekur t’u mësonte atyre ungjillin e përjetshëm dhe duke u bërë thirrje për pendim;

26 Dhe përsëri, pavarësisht nga veprat e tij të fuqishme e mrekullitë dhe shpallja e së vërtetës, me fuqi dhe autoritet të madh, pati vetëm pak vetë të cilët ia vunë veshin zërit të tij dhe u ngazëllyen në praninë e tij e morën shpëtim nga duart e tij.

27 Por kjo shërbesë mes atyre që ishin të vdekur, u kufizua nga koha e shkurtër ndërmjet kryqëzimit dhe ringjalljes së tij;

28 Dhe unë vras mendjen për fjalët e Pjetrit—në të cilat ai tha se Biri i Perëndisë u predikoi shpirtrave në burg, që dikur ishin të pabindur, kur durimi i Perëndisë i priste në ditët e Noeut—dhe se si ishte e mundur për të për t’u predikuar atyre shpirtrave dhe për të kryer punën e nevojshme mes tyre në një kohë kaq të shkurtër.

29 Dhe ndërsa vrisja mendjen, sytë e mi u hapën dhe të kuptuarit e mi u gjallërua dhe unë kuptova se Zoti nuk shkoi vetë mes të ligjve dhe të pabindurve që e kishin mohuar të vërtetën, për t’i mësuar ata;

30 Por vini re, mes të drejtëve, ai organizoi forcat e tij dhe caktoi lajmëtarë, të veshur me fuqi e autoritet, dhe i urdhëroi ata të shkonin dhe ta çonin dritën e ungjillit tek ata që ishin në errësirë, madje të gjithë shpirtrave të njerëzve; dhe kështu iu predikua ungjilli të vdekurve.

31 Dhe lajmëtarët e zgjedhur shkuan për të shpallur ditën e pranueshme të Zotit dhe për t’u shpallur liri të robëruarve që ishin të lidhur, madje gjithë atyre që do të pendoheshin për mëkatet e tyre dhe do ta pranonin ungjillin.

32 Kështu iu predikua ungjilli atyre që kishin vdekur në mëkatet e tyre, pa një dituri të së vërtetës ose të shkeljes, duke i mohuar profetët.

33 Këtyre iu mësua besim në Perëndinë, pendim nga mëkati, pagëzimi mëkëmbës për heqjen e mëkateve, dhurata e Frymës së Shenjtë me anë të vënies së duarve,

34 Dhe të gjitha parimet e tjera të ungjillit të cilat ishin të nevojshme për ta për t’i ditur, me qëllim që të cilësoheshin se mund të gjykoheshin sipas njerëzve në mish, por të jetonin sipas Perëndisë në shpirt.

35 Dhe kështu u bë e ditur mes të vdekurve, si të vegjël, edhe të mëdhenj, të padrejtëve si dhe besnikëve, se shëlbimi ishte sjellë nëpërmjet sakrificës së Birit të Perëndisë në kryq.

36 Kështu u bë e ditur se Shëlbuesi ynë e kaloi kohën gjatë qëndrimit të tij në botën e shpirtrave, duke udhëzuar dhe duke përgatitur shpirtrat besnikë të profetëve që kishin dëshmuar për të në mish;

37 Që ata të mund ta çonin mesazhin e shëlbimit tek gjithë të vdekurit, tek të cilët ai nuk mund të shkonte personalisht, për shkak të rebelimit dhe shkeljes së tyre, që ata, nëpërmjet shërbesës së shërbëtorëve të tij, të mund t’i dëgjonin gjithashtu fjalët e tij.

38 Mes të mëdhenjve dhe të fuqishmëve që u mblodhën në atë grumbullim të gjerë të të drejtëve, ishin Ati Adam, i Lashti i Ditëve dhe ati i të gjithëve.

39 Dhe Nëna jonë e lavdishme Eva, me shumë prej bijave të saj besnike të cilat kishin jetuar përmes epokave dhe e kishin adhuruar Perëndinë e vërtetë dhe të gjallë.

40 Abeli, martiri i parë, ishte atje dhe vëllai i tij Sethi, një nga të fuqishmit, i cili ishte në shëmbëlltyrën e saktë të atit të tij, Adamit.

41 Noeu, i cili dha paralajmërim për përmbytjen; Shemi, prifti i lartë i madh; Abrahami, ati i besimtarëve; Isaku, Jakobi dhe Moisiu, ligjvënësi i madh i Izraelit;

42 Dhe Isaia, i cili shpalli me anë të profecisë se Shëlbuesi u vajos për të ngushëlluar zemërthyerit, për t’u shpallur liri të robëruarve dhe hapjen e burgut për ata që ishin të lidhur, ishin atje gjithashtu.

43 Për më tepër, Ezekieli, të cilit iu tregua në vegim lugina e madhe me kocka të thara, që do të visheshin me mish, për të ardhur përsëri të gjallë në ringjalljen e shpirtrave të vdekur;

44 Danieli, që parashikoi dhe tregoi vendosjen e mbretërisë së Perëndisë në ditët e mëvonshme, kurrë më për t’u shkatërruar as për t’iu dhënë njerëzve të tjerë;

45 Eliasi, i cili ishte me Moisiun në malin e Shpërfytyrimit;

46 Dhe Malakia, profeti që dëshmoi për ardhjen e Elijas—për të cilin gjithashtu Moroni i foli Profetit Joseph Smith, duke shpallur se ai do të vinte përpara fillimit të ditës së madhërishme dhe të tmerrshme të Zotit—ishin atje gjithashtu.

47 Profeti Elija do të mbillte në zemrat e fëmijëve premtimet e bërë etërve të tyre,

48 Duke parashikuar veprën e madhe që do të bëhej në tempujt e Zotit në periudhën e plotësisë së kohëve, për shpëtimin e të vdekurve dhe vulosjen e fëmijëve me prindërit e tyre, përndryshe e gjithë toka do të goditej me një mallkim dhe do të shkatërrohej në ardhjen e tij.

49 Të gjithë këta dhe shumë të tjerë, madje profetët që banuan në mes të Nefitëve dhe dëshmuan për ardhjen e Birit të Perëndisë, ishin të përzier mes kuvendit të gjerë dhe prisnin për çlirimin e tyre.

50 Sepse të vdekurit e kishin parë mungesën e gjatë të shpirtrave të tyre nga trupat e tyre si një robëri.

51 Këta Zoti i mësoi dhe u dha fuqi për të ardhur, pas ringjalljes së tij së vdekuri, për të hyrë në mbretërinë e Atit të tij, atje për t’u kurorëzuar me pavdekësi dhe jetë të përjetshme.

52 Dhe për të vazhduar që nga ajo kohë punën e tyre, sikurse ishte premtuar nga Zoti, dhe për të qenë pjesëmarrës të të gjitha bekimeve që ishin mbajtur në ruajtje për ata që e duan atë.

53 Profeti Joseph Smith dhe ati i tij, Hyrum Smith-i, Brigham Young-u, John Taylor-i, Wilford Woodruff-i dhe të tjerë shpirtra të zgjedhur të cilët u ruajtën që të vinin në plotësinë e kohëve për të marrë pjesë në ngritjen e themeleve të veprës së madhe të ditëve të mëvonshme,

54 Duke përfshirë ndërtimin e tempujve dhe kryerjen e ordinancave në ta për shëlbimin e të vdekurve, ishin gjithashtu në botën e shpirtrave.

55 Unë vëzhgova se ata ishin gjithashtu mes atyre fisnikëve dhe të mëdhenjve të cilët u zgjodhën nga fillimi për të qenë sundimtarë në Kishën e Perëndisë.

56 Madje përpara se të lindeshin, ata, me shumë të tjerë, i morën mësimet e para në botën e shpirtrave dhe u përgatitën për të ardhur në kohën e duhur të Zotit për të punuar në vreshtin e tij për shpëtimin e shpirtrave të njerëzve.

57 Unë vura re se pleqtë besnikë të kësaj periudhe, kur largohen nga jeta e vdekshme, i vazhdojnë punët e tyre për predikimin e ungjillit të pendimit dhe të shëlbimit, nëpërmjet sakrificës së Birit të Vetëmlindur të Perëndisë, mes atyre që janë në errësirë dhe nën robërinë e mëkatit në botën e madhe të shpirtrave të të vdekurve.

58 Të vdekurit që pendohen, do të shëlbehen, nëpërmjet bindjes ndaj ordinancave të shtëpisë së Perëndisë,

59 Dhe pasi e kanë paguar gjobën për shkeljet e tyre dhe janë pastruar, do të marrin një shpërblim sipas veprave të tyre, sepse ata janë trashëgimtarë të shpëtimit.

60 Kështu ishte vegimi i shëlbimit të të vdekurve që m’u zbulua dhe unë jap dëshmi dhe e di se ky anal është i vërtetë, nëpërmjet bekimit të Zotit dhe Shpëtimtarit tonë, Jezu Krishtit, madje kështu. Amen.