« ទង្វើល្អពេលអាហារថ្ងៃត្រង់ » ទស្សាវដ្តី ប្រិយមិត្ត ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០២៤ ៣៦–៣៧ ។
ទង្វើល្អពេលអាហារថ្ងៃត្រង់
តើក្មេងប្រុសផ្សេងទៀតសើចចំអកឲ្យគាត់ដែរឬទេ ?
ដំណើររឿងនេះបានកើតឡើងនៅប្រទេសហ្វីលីពីន ។
ដេវ បានឮម្តាយរបស់គាត់គោះទ្វារបន្ទប់គេងរបស់គាត់ ។ វាដល់ម៉ោងដែលត្រូវក្រោកពីដំណេក ។ គាត់រមៀលចុះពីគ្រែ ហើយលុបលាងមុខ ។ បន្ទាប់មកគាត់បានចូលរួមជាមួយម៉ាក់ ប៉ា និងបងប្អូនរបស់គាត់នៅបន្ទប់ខាងមុខ ។
ម៉ាក់បាននិយាយថា « អរុណសួរស្តី » ។ ដេវ ញញឹមទាំងងងុយគេង ។ ក្រុមគ្រួសារបានលុតជង្គង់ ហើយប៉ាបានអធិស្ឋានដើម្បីចាប់ផ្តើមថ្ងៃរបស់ពួកគេ ។
ម៉ាក់បាននិយាយថា ៖ « ម៉ាក់ចង់ចែកចាយបទគម្ពីរដ៏អស្ចារ្យមួយនៅព្រឹកនេះ » ។ គាត់បានបើកព្រះគម្ពីរមរមន ។ « វានៅ មរ៉ូណៃ ៧:៤៥ ។ ‹ សេចក្ដីសប្បុរស តែងតែអត់ធ្មត់ ហើយចិត្តល្អ › »
ដេវបានគិតអំពីបទគម្ពីរ ពេលគាត់ត្រៀមខ្លួនទៅសាលា ។ មុនពេលគាត់ដើរចេញពីទ្វារ គាត់បានអធិស្ឋាន ។ គាត់បានអធិស្ឋានថា ៖ « សូមជួយខ្ញុំឲ្យមានចិត្តសប្បុរសនៅថ្ងៃនេះ » ។
ក្នុងថ្នាក់ ដេវមានអារម្មណ៍សប្បាយចិត្តពេលគាត់ធ្វើកិច្ចការសាលា ។ គាត់បានស្តាប់ដោយយកចិត្តទុកដាក់ ខណៈដែលអ្នកគ្រូ ហ្រ្វីដា បានឲ្យពាក្យអក្ខរាវិរុទ្ធថ្មីមួយចំនួនឲ្យពួកគេរៀន ។
មិនយូរប៉ុន្មានដល់ម៉ោងអាហារថ្ងៃត្រង់ ។ ដេវ បានទិញដំឡូងផ្អែម និងទឹកត្រជាក់ខ្លះៗ ។ គាត់អង្គុយជាមួយមិត្តភក្តិរបស់គាត់ ហើយចាប់ផ្តើមនិយាយគ្នា ។
មិនយូរប៉ុន្មានគាត់បានលឺក្មេងៗមួយចំនួននៅតុជិតនោះ ។ ក្មេងប្រុសពីរនាក់កំពុងញ៉េះញ៉ោះក្មេងប្រុសថ្មីឈ្មោះ ហូសេ ។ ហូសេ តូចជាងអាយុរបស់គាត់ ប៉ុន្តែគាត់ជាមនុស្សល្អចំពោះអ្នកដទៃ ហើយបានខិតខំរៀន ។ ក្មេងប្រុសផ្សេងទៀតបានញ៉ាំអាហារថ្ងៃត្រង់ ប៉ុន្តែ ហូសេ មិនមានអ្វីញុំាទេ ។
អាន់តូណ័យ បានសួរថា « មិចបានជាឯងស្អុយម្ល៉េះ ? តើឯងមិនមានអាហារនៅផ្ទះទេឬអី ? »
ដេវ បានងាកទៅក្មេងប្រុសៗទាន់ពេល បានឃើញ ជូខ្វីន យកកាបូបរបស់ ហូសេ ហើយបោះវាទៅឲ្យអាន់តូណ័យ ។ ហូសេ បានរត់តាម អាន់តូណ័យ ដើម្បីយកកាបូបរបស់គាត់មកវិញ ។
ហូសេ បាននិយាយថា « សូមឲ្យកាបូបខ្ញុំមកខ្ញុំវិញ » ។
ប៉ុន្តែ អាន់តូណ័យ និង ជូខ្វីន មិនស្តាប់ ។ ជូខ្វីន បាននិយាយថា « កាបូបរបស់ឯងចាស់ហើយ ហើយមិនស្អាតទេ » ។
ដេវ បានឮពាក្យមិនល្អទាំងនេះ ប៉ុន្តែគាត់ខ្លាចដើម្បីទៅជួយ ហូសេ ។ តើក្មេងផ្សេងទៀតនឹងគិតបែបណាទៅ ? តើ ជូខ្វីន និង អាន់តូណ័យ សើចចំអកនឹងគាត់ដែរទេ ?
បន្ទាប់មក គាត់បានគិតអំពីបទគម្ពីរដែលម៉ាក់បានអាននៅព្រឹកនោះ ។ សេចក្តីសប្បុរសគឺជាចិត្តល្អ ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទចង់ឲ្យគាត់មានចិត្តសប្បុរស ។ វាជារឿងត្រឹមត្រូវដែលត្រូវធ្វើ ។
ដេវ ក្រោកឡើង ហើយតទល់នឹងក្មេងប្រុសផ្សេងទៀត ។ « ឈប់ធ្វើបាប ហូសេ ទៅ ។ សូមឲ្យកាបូបទៅគាត់វិញ » ។
ជូខ្វីន បានសួរថា « តើឯងមានបញ្ហាអ្វី ? »
ដេវ បាននិយាយថា « ហេតុអីក៏ពួកឯងធ្វើបាប ហូសេ ម្ល៉េះ ? គាត់មិនបានធ្វើអ្វីខុសនោះទេ » ។ បន្ទាប់មកគាត់បានដកដង្ហើមវែងៗ ។ « ព្រះយេស៊ូវស្រឡាញ់យើងទាំងអស់ ហើយទ្រង់ចង់ឲ្យយើងមានចិត្តសប្បុរស ។ សូមឈប់ធ្វើបាន ហូសេ ទៅ ។ ការធ្វើបាបគេគឺជារឿងខុស ។ បើពួកឯងនៅតែធ្វើទៀត ខ្ញុំនឹងប្រាប់អ្នកគ្រូ ហ្រ្វីដា ហើយ » ។
អាន់តូណ័យ បានឈ្ងោកមើលស្បែកជើងគាត់ ។ គាត់បានឲ្យកាបូបទៅ ហូសេ វិញ ។ គាត់បានបន្ទាបខ្លួនដោយនិយាយថា « សូមទោស » ។ គាត់ និង ជូខ្វីន បានត្រឡប់ទៅកន្លែងអង្គុយរបស់ពួកគេ ។
ហូសេ បាននិយាយថា « អរគុណ » ។
ដេវ បានទះស្មារបស់ ហូសេ ។ « យើងជាមិត្តនឹងគ្នាឥឡូវនេះ » ។
ហូសេ បានញញឹម ។
នៅផ្ទះ ដេវ បានប្រាប់គ្រួសាររបស់គាត់អំពីអ្វីដែលបានកើតឡើង ។
ប៉ាបាននិយាយថា ៖ « វាមិនងាយស្រួលទេ ប៉ុន្តែកូនបានធ្វើរឿងត្រឹមត្រូវហើយ » ។
ម៉ាក់បាននិយាយថា ៖ « ម៉ាក់មានមោទនភាពចំពោះកូនដែលមានចិត្តសប្បុរស ។
នៅថ្ងៃបន្ទាប់ពេលដែលម៉ាក់ជួយខ្ចប់អាហារថ្ងៃត្រង់របស់គាត់ ដេវ បានសួរថា « តើយើងអាចធ្វើនំសាំងវិចពីរបានទេ ?
ហេតុអ្វី ? តើកូនឃ្លានពេកមែនទេ ? » ម៉ាក់បានសួរ ។
ដេវ សើច ។ « ទេ ប៉ុន្តែកាលពីម្សិលមិញ ខ្ញុំបានសង្កេតឃើញថា ហូសេ មិនមានអីហូបទេ ។ កូនចង់ចែកចាយរបស់កូនខ្លះឲ្យទៅគាត់ » ។
« នោះជាគំនិតល្អណាស់ ! » ម៉ាក់បានយកនំប៉័ងមកបន្ថែម ហើយដេវធ្វើសាំងវិចមួយទៀត ។
នៅពេលអាហារថ្ងៃត្រង់ ដេវ និង ហូសេ បានអង្គុយញ៉ាំនំសាំងវិចជាមួយគ្នា ។ វាទាមទារឲ្យមានសេចក្តីក្លាហានដើម្បីបញ្ឈប់ក្មេងដទៃទៀតឈប់ធ្វើបាបហូសេ ។ ប៉ុន្តែ ដេវ ស្រឡាញ់មិត្តថ្មីរបស់គាត់ ហើយគាត់បានដឹងថា ព្រះវរបិតាសួគ៌រីករាយដែលគាត់បានជ្រើសរើសធ្វើទង្វើល្អ ។
រចនារូបភាពដោយ ម៉ាក រ៉ូប៊ិនសុន