„Spjall við Isabelu um sáttmála,“ Barnavinur, maí 2024, 40–41.
Spjall við Isabelu um sáttmála
Isabela er frá Alajuela, Kosta Ríka. Við spurðum hana nokkurra spurninga um það hvað það merkir að halda skírnarsáttmála hennar.
Segðu okkur frá sjálfri þér.
Ég er 13 ára gömul. Mér finnst gaman að spila fótbolta, elda, sauma, synda og þjóna öðrum. Draumur minn er að verða dýralæknir, því ég nýt þess að hjálpa dýrum. Uppáhaldsmatur minn er spaghettí og pizza og uppáhaldsliturinn minn er fjólublár.
Hvernig haldið þið skírnarsáttmála ykkar?
Ég iðrast og meðtek sakramentið í hverri viku. Ég er með köllun í Stúlknafélagsbekknum mínum og reyni að sinna henni af alvöru. Ég held líka sáttmála mína með því að þjóna öðrum.
Hvað gerið þið til að þjóna öðrum?
Ég nýt þess að hjálpa fjölskyldu minni. Ég leik oft við Linu frænku mína, sem er þriggja ára, þegar foreldrar hennar eru í vinnu. Ég nýt þess að hjálpa ömmu minni og afa þegar þau þarfnast mín. Ég hjálpa líka bekkjarfélaga mínum að læra fyrir frönskuprófið hennar í skólanum.
Segðu okkur meira frá köllun þinni.
Ég er fyrsti ráðgjafi í Stúlknafélagsbekknum mínum. Skyldur mínar felast meðal annars í því að þjóna stúlkunum. Það merkir að hjálpa þeim við hvað svo sem þær þarfnast. Ég fer í bekki og á viðburði og reyni að vingast við aðrar stúlkur í bekknum mínum sem koma ekki.
Hvaða ráð myndirðu gefa einhverjum varðandi fyrstu köllun þeirra?
Ég myndi segja þeim að þær þurfi ekki að vera áhyggjufullar. Köllun er bara leið fyrir ykkur til að hjálpa til við verk himnesks föður. Besta leiðin til að hjálpa öðrum er með fordæmi ykkar!
Myndskreyting: Vivian Mineker