« ខឹងខ្លាំងពេក មិនចង់អធិស្ឋាន » ប្រិយមិត្ដ ខែមករា ឆ្នាំ២០២៥ ទំព័រ ៤–៥ ។
ខឹងខ្លាំងពេក មិនចង់អធិស្ឋាន
ហ្គាព្រីអ៊ែលឡា បានដកដង្ហើមធំ ។ តើនាងអាចធ្វើអ្វីដើម្បីរំងាប់អារម្មណ៍បាន ?
ដំណើររឿងពិតមកពីប្រទេសអាល្លឺម៉ង់
« គ្មាននរណាម្នាក់យល់ពីខ្ញុំនោះទេ ! » ហ្គាព្រីអ៊ែលឡាបានស្រែកខណៈពេលដែលនាងបានបិទទ្វារបន្ទប់ដេកយ៉ាងខ្លាំង ។ ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃដ៏លំបាកមួយ ។ នរណាម្នាក់នៅសាលាបានសើចចំអកដាក់នាង ។ ហើយនៅពេលដែល ហ្គាព្រីអ៊ែលឡា មកដល់ផ្ទះ នាងធុញទ្រាន់ ហើយបានឈ្លោះគ្នាជាមួយ Mutti ( ម៉ាក់ ) ។
ហ្គាព្រីអ៊ែលឡាបានហក់ទៅលើគ្រែ ហើយបានចាប់ផ្តើមយំ ។ ទឹកភ្នែករបស់នាងបានហូរកាត់ថ្ពាល់ ហើយទ្រូងរបស់នាងពោរពេញដោយកំហឹង ។ នាងមិនចូលចិត្ដអារម្មណ៍បែបនេះទេ ។
នាងបានចាំការរៀននៅអង្គការបឋមសិក្សាថា នាងអាចអធិស្ឋានទៅព្រះវរបិតាសួគ៌បាន រាល់ពេលនាងត្រូវការជំនួយ ។ នាងពិតជាចង់អធិស្ឋានដើម្បីមានអារម្មណ៍ប្រសើរណាស់ ប៉ុន្ដែនាងខឹងខ្លាំងពេករហូតដល់នាងមិនអាចផ្ដោតអារម្មណ៍បានឡើយ ។ នាងបានបិទភ្នែក ហើយដកដង្ហើមចូលយ៉ាងជ្រៅ ។ តើនាងអាចធ្វើអ្វីដើម្បីរំងាប់អារម្មណ៍បាន ?
បន្ទាប់ពីនោះពីរបីវិនាទី គំនិតមួយបានចូលមកក្នុងចិត្ដរបស់នាង ។
សូមគិតអំពីអ្វីដែលប្អូនមានអំណរគុណ ។
នាងបានបើកភ្នែក ហើយមើលជុំវិញបន្ទប់ ។ មានរូបភាពរបស់ Mutti ( ម៉ាក់ ) និង Vati ( ប៉ា ) នៅលើជញ្ជាំង ។ ហ្គាព្រីអ៊ែលឡាស្រឡាញ់គ្រួសាររបស់នាង ទោះបីជានាងអាក់អន់ចិត្ដនឹងពួកគេក៏ដោយ ។
នាងបាននិយាយថា « ខ្ញុំមានអំណរគុណចំពោះឪពុកម្ដាយរបស់ខ្ញុំ » ។
បន្ទាប់មក នាងបានគិតអំពីបងប្អូនជីដូនមួយរបស់នាង ឃ្វែនដូលីន លីឌៀ និង ថូម៉ាស ។ ពួកគេតែងតែចែករំលែករបស់លេងរបស់ពួកគេជាមួយនាង ហើយធ្វើឲ្យនាងសើច ។ នាងចូលចិត្តលេងជាមួយពួកគេ ។
ហ្គាព្រីអ៊ែលឡាបាននិយាយថា ៖ « ខ្ញុំមានអំណរគុណចំពោះបងប្អូនជីដូនមួយរបស់ខ្ញុំ » ។
ក្រោយមក នាងបានសម្លឹងមើលទៅក្រៅបង្អួចរបស់នាង ។
ព្រះអាទិត្យកំពុងលិច ហើយផ្ទៃមេឃចាប់ផ្ដើមមានពណ៌ស្អាតៗ—ពណ៌ទឹកក្រូច ក្រហម លឿង និងផ្កាឈូក ។
ហ្គាព្រីអ៊ែលឡាបាននិយាយថា « ខ្ញុំមានអំណរគុណសម្រាប់ថ្ងៃលិច » ។
ហើយបន្ទាប់មកទៀត នាងបានគិតអំពីរឿងជាច្រើនទៀត ។ នាងមានអំណរគុណសម្រាប់អាហារថ្ងៃត្រង់ ដែលនាងបានញ៉ាំនៅសាលាថ្ងៃនេះ ។ នាងមានអំណរគុណសម្រាប់មិត្ដភក្ដិរបស់នាង ។ នាងមានអំណរគុណចំពោះផ្ទះល្វែងដែលនាងរស់នៅ ។
វាជាការរីករាយណាស់ ដែលបានគិតអំពីរឿងដែលនាងមានអំណរគុណចំពោះ ! ហ្គាព្រីអ៊ែលឡា មិនធ្លាប់គិតសោះថានាងមានអ្វីល្អជាច្រើននៅក្នុងជីវិតរបស់នាង ។
នាងបានដឹងថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានប្រទានការបំផុសឲ្យនាងគិតអំពីពរជ័យរបស់នាង ។ ឥឡូវនេះ ដួងចិត្ដរបស់នាងមានភាពសុខសាន្ដ ។ នាងបានត្រៀមខ្លួនរួចរាល់សម្រាប់ការអធិស្ឋាន ។
នាងបានអធិស្ឋានថា « ឱព្រះវរបិតាសួគ៌ » ! « កូនសូមអភ័យទោសដែលកូនខឹងនឹង Mutti ( ម៉ាក់ ) ។ សូមអរព្រះគុណទ្រង់សម្រាប់ការជួយកូនឲ្យមានអារម្មណ៍ស្ងប់ និងរីករាយម្ដងទៀត ។ សូមអរព្រះគុណទ្រង់សម្រាប់ការបញ្ជូនព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដើម្បីរំឭកកូនអំពីពរជ័យទាំងឡាយរបស់កូន ។ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន » ។
នាងបានដើរចេញពីបន្ទប់របស់នាង ។ Mutti ( ម៉ាក់ ) និង Vati ( ប៉ា ) កំពុងនៅក្នុងផ្ទះបាយដើម្បីធ្វើអាហារពេលល្ងាច ។ នាងបានឱប Mutti ( ម៉ាក់ ) ។
ហ្គាព្រីអ៊ែលឡាបាននិយាយថា « កូនសូមទោសដែលកូនខឹងនឹងម៉ាក់ » ។
Mutti ( ម៉ាក់ ) បាននិយាយថា « មិនអីទេ » ។ « អរគុណដែលកូនបានសុំទោស » ។
ពួកគេបានអង្គុយនៅតុអាហារពេលល្ងាច ហើយប្រសិទ្ធពរដល់អាហារ ។ បន្ទាប់មក ហ្គាព្រីអ៊ែលឡាបានមានគំនិតមួយ !
នាងបាននិយាយថា « ចូរយើងនិយាយម្ដងម្នាក់ៗនូវអ្វីដែលយើងមានអំណរគុណចំពោះ » ។
Vati ( ប៉ា ) បានញញឹម ។ « នោះជាគំនិតល្អណាស់ ! »
Mutti ( ម៉ាក់ ) បាននិយាយថា « ខ្ញុំមានអំណរគុណចំពោះសាប៊ូ » ។
Vati ( ប៉ា ) បានគិតមួយភ្លែត ។
គាត់បាននិយាយថា « ភីហ្សា » ។ ពួកគេបានសើច ។
រួចមកក៏ដល់វេនរបស់ហ្គាព្រីអ៊ែលឡា ។ នាងបានដឹងរួចទៅហើយនូវអ្វីដែលនាងចង់និយាយ ។
« កូនមានអំណរគុណសម្រាប់ការអធិស្ឋាន » ។
រចនារូបភាពដោយ ស៊ីមីនី ប្លកឃើរ