Να τους δοκιμάσουμε με αυτό
Τώρα είναι ο καιρός να προετοιμαστούμε και να αποδείξουμε ότι είμαστε πρόθυμοι να κάνουμε όλα τα πράγματα, οτιδήποτε ο Κύριος ο Θεός μας θα μας προστάξει.
Προσεύχομαι για την βοήθεια του Αγίου Πνεύματος για όλους μας καθώς αναφέρω τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου που έχουν έρθει στον νου και στην καρδιά μου κατά την προετοιμασία αυτής της γενικής συνέλευσης.
Η σπουδαιότητα των δοκιμασιών
Για περισσότερες από δύο δεκαετίες πριν από την κλήση μου σε υπηρέτηση πλήρους απασχόλησης στην Εκκλησία, εργαζόμουν ως καθηγητής πανεπιστημίου και διαχειριστής. Η πρωταρχική ευθύνη μου ως καθηγητής ήταν να βοηθώ τους φοιτητές να μάθουν πώς να μαθαίνουν μόνοι τους. Και ένα ζωτικής σημασίας στοιχείο της εργασίας μου ήταν η δημιουργία, η βαθμολόγηση και η παροχή ανατροφοδότησης σχετικά με την απόδοση των φοιτητών στις εξετάσεις. Καθώς ίσως ήδη γνωρίζετε από προσωπική εμπειρία, οι εξετάσεις τυπικά δεν είναι μέρος της μαθησιακής διαδικασίας που αρέσει περισσότερο στους φοιτητές.
Αλλά οι περιοδικές εξετάσεις είναι απολύτως ουσιώδεις για τη μάθηση. Μία αποτελεσματική εξέταση μας βοηθά να συγκρίνουμε αυτό που πρέπει να γνωρίζουμε με αυτό που στην πραγματικότητα γνωρίζουμε για ένα συγκεκριμένο θέμα. Επίσης παρέχει ένα πρότυπο βάσει του οποίου μπορούμε να αξιολογήσουμε τη μάθηση και την ανάπτυξή μας.
Ομοίως οι δοκιμασίες στο σχολείο της θνητότητας είναι ένα ζωτικής σημασίας στοιχείο της αιώνιας προόδου μας. Είναι ενδιαφέρον, ωστόσο, ότι η λέξη δοκιμασία δεν υπάρχει ούτε μία φορά στο κείμενο των βασικών γραφών στα Αγγλικά. Αντιθέτως, λέξεις όπως δοκιμάζω, επαληθεύω και εξετάζω χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν ποικίλα πρότυπα επίδειξης καταλλήλως της πνευματικής μας γνώσης, κατανόησης και αφοσίωσης στο αιώνιο σχέδιο ευδαιμονίας του Επουράνιου Πατέρα μας και της δυνατότητάς μας να επιζητούμε τις ευλογίες της Εξιλέωσης του Σωτήρος μας.
Αυτός που συνέταξε το σχέδιο σωτηρίας περιέγραψε τον ίδιο τον σκοπό της θνητής μας δοκιμαστικής περιόδου χρησιμοποιώντας τις λέξεις δοκιμάζω, επαληθεύω και εξετάζω σε αρχαίες και σύγχρονες γραφές. «Και να τους δοκιμάσουμε με αυτό, για να δούμε αν θα κάνουν όλα όσα ο Κύριος ο Θεός τους τούς προστάξει»1.
Συλλογιστείτε αυτή την ικεσία από τον ψαλμωδό Δαβίδ:
«Εξέτασέ με, Κύριε, και δοκίμασέ με· δοκίμασε τα νεφρά μου και την καρδιά μου.
»Επειδή, το έλεός σου είναι μπροστά στα μάτια μου· και περπάτησα στην αλήθεια σου»2.
Και ο Κύριος διακήρυξε το 1833: «Επομένως μη φοβάστε τους εχθρούς σας, γιατί εγώ έχω θεσπίσει μέσα στην καρδιά μου, λέει ο Κύριος, ότι θα σας επαληθεύσω στα πάντα, αν παραμείνετε στη διαθήκη μου, ακόμη και ως το θάνατο, ώστε να βρεθείτε άξιοι»3.
Η επαλήθευση και η δοκιμασία της τωρινής εποχής
Το έτος 2020 έχει σηματοδοτηθεί, εν μέρει, από μία πανδημία που μας έχει επαληθεύσει, εξετάσει και δοκιμάσει με πολλούς τρόπους. Προσεύχομαι ώστε εμείς ως άτομα και οικογένειες να μαθαίνουμε τα πολύτιμα μαθήματα που μόνο οι δύσκολες εμπειρίες μπορούν να μας διδάξουν. Επίσης ελπίζω ότι όλοι μας θα αναγνωρίσουμε πληρέστερα τη «μεγαλοσύνη του Θεού» και την αλήθεια ότι «θα καθαγιάσει τις ταλαιπωρίες [μας] προς όφελός [μας]»4.
Δύο βασικές αρχές μπορούν να μας καθοδηγούν και να μας ενισχύουν καθώς αντιμετωπίζουμε δύσκολες συνθήκες που δοκιμάζουν τη ζωή μας, όποιες και αν είναι: (1) η αρχή της προετοιμασίας και (2) η αρχή του να βαδίζουμε εμπρός με σταθερότητα στον Χριστό.
Επαλήθευση και Προετοιμασία
Ως μαθητές του Σωτήρος, έχουμε προσταχθεί να «ετοιμάσ[ουμε] καθετί που είναι χρήσιμο. Και να εδραιώσ[ουμε] έναν οίκο, έναν οίκο προσευχής, έναν οίκο νηστείας, έναν οίκο πίστης, έναν οίκο μάθησης, έναν οίκο δόξας, έναν οίκο τάξης, έναν οίκο του Θεού»5.
Έχουμε επίσης λάβει την υπόσχεση ότι: «Αν είσαστε έτοιμοι δεν πρέπει να φοβόσαστε.
»Και για να μπορέσετε να ξεφύγετε τη δύναμη του εχθρού, και να συναθροιστείτε προς εμένα ως δίκαιος λαός, ακηλίδωτοι και άψογοι»6.
Αυτές οι γραφές παρέχουν ένα τέλειο πλαίσιο για την προετοιμασία και οργάνωση της ζωής και του σπιτιού μας τόσο υλικώς όσο και πνευματικώς. Οι προσπάθειές μας να προετοιμαστούμε για τις δύσκολες εμπειρίες της θνητότητας θα πρέπει να ακολουθούν το παράδειγμα του Σωτήρος που σταδιακά «προόδευε σε σοφία και ηλικία, και χάρη μπροστά στον Θεό και τους ανθρώπους»7 – μία συνδυασμένη ισορροπία διανοητικής, σωματικής, πνευματικής και κοινωνικής ετοιμότητας.
Ένα απόγευμα πριν από λίγους μήνες, η Σούζαν και εγώ καταγράψαμε την αποθήκευση των τροφίμων και των ειδών μας πρώτης ανάγκης. Εκείνη την εποχή, ο COVID-19, εξαπλωνόταν γρήγορα και μία σειρά σεισμών ταρακούνησαν το σπίτι μας στη Γιούτα. Έχουμε εργασθεί από τις πρώτες ημέρες του γάμου μας για να ακολουθούμε τις προφητικές συμβουλές σχετικά με την προετοιμασία απρόβλεπτων δυσκολιών, οπότε η «εξέταση» της κατάστασης ετοιμότητάς μας εν μέσω του ιού και των σεισμών φαινόταν σαν ένα καλό και επίκαιρο πράγμα να κάνουμε. Θέλαμε να μάθουμε τους βαθμούς μας σε αυτές τις απροειδοποίητες δοκιμασίες.
Μάθαμε πολλά. Σε πολλούς τομείς, η προπαρασκευαστική μας εργασία ήταν σωστή. Σε μερικούς άλλους τομείς, ωστόσο, η βελτίωση ήταν απαραίτητη, επειδή δεν είχαμε αναγνωρίσει και αντιμετωπίσει ιδιαίτερες ανάγκες εγκαίρως.
Επίσης γελάσαμε πολύ. Ανακαλύψαμε, για παράδειγμα, αντικείμενα σε ένα απομακρυσμένο ντουλάπι που ήταν στην αποθήκη των τροφίμων μας για δεκαετίες. Ειλικρινά φοβόμασταν να ανοίξουμε και να επιθεωρήσουμε μερικά από τα δοχεία λόγω του φόβου της εξαπόλυσης μία άλλης πανδημίας! Όμως θα πρέπει να είσθε ευτυχείς να γνωρίζετε ότι ξεφορτωθήκαμε καταλλήλως τα επικίνδυνα υλικά και ότι ο κίνδυνος για την υγεία του κόσμου εξαλείφθηκε.
Μερικά μέλη της Εκκλησίας υποστηρίζουν ότι τα σχέδια έκτακτης ανάγκης και οι προμήθειες, η αποθήκευση τροφίμων και τα κυτία 72 ωρών δεν πρέπει να είναι πλέον σημαντικά, επειδή οι Αδελφοί δεν έχουν μιλήσει πρόσφατα και εκτενώς για αυτά και σχετικά θέματα στη γενική συνέλευση. Όμως οι επαναλαμβανόμενες νουθεσίες για προετοιμασία έχουν διακηρυχθεί από τους ηγέτες της Εκκλησίας εδώ και δεκαετίες. Η συνέπεια της προφητικής συμβουλής με την πάροδο του χρόνου δημιουργεί έναν δυνατό συντονισμό διαύγειας και μία προειδοποιητική ένταση πολύ πιο δυνατή απ’ ό,τι μπορούν ποτέ να παραγάγουν οι σόλο παραστάσεις.
Ακριβώς όπως οι δύσκολοι καιροί αποκαλύπτουν ανεπάρκειες στην ετοιμότητα σε σχέση με τα υλικά πράγματα, έτσι και οι ασθένειες της πνευματικής προχειρότητας και του εφησυχασμού προκαλούν τα πιο επιβλαβή αποτελέσματα κατά τη διάρκεια δύσκολων δοκιμασιών. Μαθαίνουμε, για παράδειγμα, στην παραβολή των δέκα παρθένων ότι η κωλυσιεργία στην προετοιμασία οδηγεί σε ανεπιτυχή επαλήθευση. Θυμηθείτε πώς οι πέντε μωρές παρθένοι απέτυχαν να προετοιμαστούν καταλλήλως για την εξέταση που τους δόθηκε την ημέρα του ερχομού του νυμφίου.
«Οι οποίες μωρές, αφού πήραν τα λυχνάρια τους, δεν πήραν μαζί τους λάδι·
»οι φρόνιμες, όμως, πήραν λάδι στα δοχεία τους μαζί με τα λυχνάρια τους…
»Στο μέσον, όμως τής νύχτας έγινε μια κραυγή: Να, ο νυμφίος έρχεται· βγείτε έξω σε συνάντησή του.
»Τότε, σηκώθηκαν όλες εκείνες οι παρθένες, κι ετοίμασαν τα λυχνάρια τους.
»Και οι μωρές είπαν στις φρόνιμες: Δώστε μας από το λάδι σας· επειδή, τα λυχνάρια μας σβήνουν.
»Και οι φρόνιμες απάντησαν, λέγοντας: Μήπως και δεν φτάσει για μας και για σας· γι’ αυτό, καλύτερα πηγαίνετε σ’ αυτούς που πουλάνε, κι αγοράστε για τον εαυτό σας.
»Και ενώ έφευγαν για να αγοράσουν, ήρθε ο νυμφίος· και οι έτοιμες μπήκαν μαζί του μέσα στους γάμους, και η θύρα κλείστηκε.
»Και ύστερα, έρχονται και οι υπόλοιπες παρθένες, λέγοντας: Κύριε, Κύριε, άνοιξέ μας»8.
»Κι εκείνος απαντώντας είπε: Σας διαβεβαιώνω, δεν σας γνωρίζω»9.
Τουλάχιστον σε αυτή την εξέταση οι πέντε μωρές παρθένοι αποδείχθηκαν ότι είναι μόνο ακροατές και όχι εκτελεστές του λόγου10.
Έχω έναν φίλο που ήταν επιμελής φοιτητής στη νομική σχολή. Κατά τη διάρκεια των μαθημάτων του εξαμήνου, ο Σαμ αφιέρωνε χρόνο κάθε ημέρα για να επανεξετάσει, να συνοψίσει και να μάθει από τις σημειώσεις του για κάθε μάθημα που είχε εγγραφεί. Ακολουθούσε το ίδιο πρότυπο για όλα του τα μαθήματα στο τέλος κάθε εβδομάδας και κάθε μήνα. Η προσέγγισή του τού επέτρεπε να μαθαίνει τον νόμο και όχι απλώς να απομνημονεύει λεπτομέρειες. Και καθώς οι τελικές εξετάσεις πλησίαζαν, ο Σαμ ήταν προετοιμασμένος. Στην πραγματικότητα θεωρούσε ότι η τελική εξέταση ήταν ένα από τα λιγότερο αγχωτικά τμήματα της εκπαίδευσής του ως νομικού. Η αποτελεσματική και έγκαιρη προετοιμασία προηγείται της επιτυχημένης επαλήθευσης.
Η προσέγγιση του Σαμ στη νομική του εκπαίδευση υπογραμμίζει ένα από τα πρωταρχικά πρότυπα του Κυρίου για ανάπτυξη και εξέλιξη. «Γιατί ιδού, έτσι λέει ο Κύριος ο Θεός: Θα δώσω στα τέκνα των ανθρώπων γραμμή επάνω στη γραμμή, δίδαγμα επάνω στο δίδαγμα, λίγο εδώ και λίγο εκεί. Και μακάριοι είναι εκείνοι που εισακούν τα διδάγματά μου, και δίνουν προσοχή στη συμβουλή μου, επειδή αυτοί θα αποκτήσουν σοφία· επειδή σε αυτόν που δέχεται, θα δώσω περισσότερα»11.
Καλώ τον καθένα μας να «συλλογι[στούμε] τους δρόμους [μας]»12 και να «εξετάσ[ουμε], αν εί[μαστε] στην πίστη· να δοκιμάζ[ουμε] τον εαυτό [μας]»13. Τι έχουμε μάθει κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών προσαρμογών και περιορισμών του τρόπου ζωής; Τι πρέπει να βελτιώσουμε στη ζωή μας πνευματικώς, σωματικώς, κοινωνικώς, συναισθηματικώς και διανοητικώς; Τώρα είναι ο καιρός να προετοιμαστούμε και να αποδείξουμε ότι είμαστε πρόθυμοι να κάνουμε όλα τα πράγματα, οτιδήποτε ο Κύριος ο Θεός μας θα μας προστάξει.
Επαλήθευση και βάδισμα εμπρός
Κάποτε παρευρέθηκα στην κηδεία ενός νέου ιεραποστόλου που σκοτώθηκε σε δυστύχημα. Ο πατέρας του ιεραποστόλου μίλησε στην τελετή και περιέγραψε το ψυχικό άλγος του απροσδόκητου θνητού αποχωρισμού από ένα αγαπημένο παιδί. Δήλωσε με ειλικρίνεια ότι προσωπικά δεν καταλάβαινε τους λόγους ή τη χρονική στιγμή ενός τέτοιου γεγονότος. Όμως πάντα θα θυμάμαι αυτόν τον καλό άνδρα να δηλώνει επίσης ότι ήξερε πως ο Θεός ήξερε τους λόγους και τη χρονική στιγμή για τον θάνατο του παιδιού του – και ότι αυτό ήταν αρκετό για εκείνον. Είπε στο εκκλησίασμα ότι εκείνος και η οικογένειά του, αν και λυπημένοι, θα ήταν καλά· οι μαρτυρίες τους παρέμεναν γερές και σταθερές. Τελείωσε τα σχόλιά του με τη δήλωση: «Θέλω να γνωρίζετε ότι όσον αφορά στο Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, η οικογένειά μας είναι όλη μέσα. Είμαστε όλοι μέσα».
Μολονότι η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου ήταν οδυνηρή και δύσκολη, τα μέλη εκείνης της γενναίας οικογένειας ήταν πνευματικώς προετοιμασμένα να αποδείξουν ότι θα μπορούσαν να μάθουν μαθήματα αιώνιας σημασίας μέσω των πραγμάτων που υπέφεραν14.
Η πίστη δεν είναι ανοησία ή φανατισμός. Αντιθέτως, είναι να εμπιστευόμαστε και να θέτουμε την εμπιστοσύνη μας στον Ιησού Χριστό ως τον Σωτήρα μας, στο όνομά Του και στις υποσχέσεις Του. Καθώς «βαδί[ζουμε] εμπρός με σταθερότητα στον Χριστό, έχοντας απόλυτη λαμπρότητα ελπίδας, και αγάπη προς τον Θεό και προς όλους τους ανθρώπους»15 είμαστε ευλογημένοι με αιώνια προοπτική και όραμα που εκτείνεται πέραν της περιορισμένης θνητής μας ικανότητας. Θα μπορέσουμε να «συναθροιστ[ούμε] και να σταθ[ούμε] σε ιερούς τόπους»16 και να «μη μετακινηθ[ούμε], ώσπου να έρθει του Κυρίου η ημέρα»17.
Ενώ υπηρετούσα ως πρόεδρος του Πανεπιστημίου Μπρίγκαμ Γιανγκ στο Άινταχο, ο Πρεσβύτερος Τζέφρυ Χόλλαντ ήλθε στην πανεπιστημιόπολη τον Δεκέμβριο του 1998 για να μιλήσει σε μία από τις εβδομαδιαίες μας πνευματικές συγκεντρώσεις. Η Σούζαν και εγώ προσκαλέσαμε μία ομάδα φοιτητών να συναντηθούν και να μιλήσουν με τον Πρεσβύτερο Χόλλαντ πριν εκφωνήσει το μήνυμά του. Καθώς ο χρόνος μας μαζί τελείωνε, ρώτησα τον Πρεσβύτερο Χόλλαντ: «Εάν θα μπορούσατε να διδάξετε σε αυτούς τους φοιτητές μόνο ένα πράγμα, τι θα ήταν;»
Απήντησε:
«Γινόμαστε μάρτυρες μίας ολοένα μεγαλύτερης κίνησης προς την πόλωση. Οι επιλογές της μέσης λύσης θα αφαιρεθούν από εμάς ως Αγίων των Τελευταίων Ημερών. Η μέση λύση θα αποσυρθεί.
»Εάν μένετε επιπλέοντας στο νερό, αλλά δεν κολυμπάτε προς μία κατεύθυνση στο ρεύμα ενός ποταμού, θα πάτε κάπου. Απλώς θα πάτε οπουδήποτε σας πάει το ρεύμα. Δεν είναι κατάλληλο να ακολουθούμε απλώς αυτό που είναι δημοφιλές ή εύκολο στις πεποιθήσεις μας.
»Πρέπει να γίνουν επιλογές. Το να μην επιλέγουμε κάτι είναι μία επιλογή. Μάθετε να επιλέγετε τώρα».
Η δήλωση του Πρεσβυτέρου Χόλλαντ για την αύξηση της πόλωσης έχει αποδειχθεί προφητική από τις κοινωνικές τάσεις και τα γεγονότα των 22 ετών από τότε που απήντησε στην ερώτησή μου. Προβλέποντας τη διεύρυνση της απόκλισης μεταξύ των τρόπων του Κυρίου και του κόσμου, ο Πρεσβύτερος Χόλλαντ προειδοποίησε ότι οι μέρες της άνεσης, δηλαδή να έχεις το ένα πόδι στην αποκατεστημένη Εκκλησία και το άλλο πόδι στον κόσμο εξαφανίζονταν γρήγορα. Αυτός ο υπηρέτης του Κυρίου ενεθάρρυνε τους νέους ανθρώπους να επιλέγουν, να προετοιμάζονται και να γίνονται αφοσιωμένοι μαθητές του Σωτήρος. Τους βοήθησε να προετοιμασθούν και να βαδίσουν εμπρός με σταθερότητα και μέσω της επαλήθευσης, της εξέτασης και των δύσκολων εμπειριών της ζωής τους.
Υπόσχεση και μαρτυρία
Η διαδικασία της επαλήθευσης του εαυτού μας είναι ένα θεμελιώδες τμήμα του μεγάλου σχεδίου ευδαιμονίας του Επουράνιου Πατέρα. Υπόσχομαι ότι τόσο όσο προετοιμαζόμαστε και βαδίζουμε εμπρός με πίστη στον Σωτήρα, μπορούμε όλοι να λάβουμε τον ίδιο βαθμό της τελικής εξέτασης της θνητότητας: «Εύγε, δούλε αγαθέ, και πιστέ· στα λίγα φάνηκες πιστός, επάνω σε πολλά θα σε καταστήσω· μπες μέσα στη χαρά του κυρίου σου»18.
Καταθέτω μαρτυρία ότι ο Θεός ο Επουράνιος Πατέρας είναι ο Πατέρας μας. Ο Ιησούς Χριστός είναι ο Μονογενής και ζων Υιός Του, ο Σωτήρας και ο Λυτρωτής μας. Για τις αλήθειες αυτές καταθέτω μαρτυρία, στο ιερό όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού, αμήν.