Να έχετε θάρρος
Η ακλόνητη πίστη μας στη διδαχή του αποκατεστημένου Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού καθοδηγεί τα βήματά μας και μας δίδει χαρά.
Τις τελευταίες ημέρες της θνητής ζωής Του, ο Ιησούς Χριστός είπε στους Αποστόλους Του για τους διωγμούς και τις δοκιμασίες που θα υπέφεραν1. Ολοκλήρωσε με αυτήν τη σπουδαία διαβεβαίωση: «Μέσα στον κόσμο θα έχετε θλίψη· αλλά, να έχετε θάρρος· εγώ νίκησα τον κόσμο» (Κατά Ιωάννην 16:33). Αυτό είναι το μήνυμα του Σωτήρος προς όλα τα τέκνα του Επουράνιου Πατέρα μας. Αυτά είναι τα τελικά καλά νέα για τον καθέναν από εμάς στη θνητή ζωή μας.
Το «να έχετε θάρρος» ήταν επίσης μία αναγκαία διαβεβαίωση στον κόσμο στον οποίο ο ανεστημένος Χριστός έστειλε τους Αποστόλους Του. «Αν και σε όλα θλιβόμαστε» είπε αργότερα ο Απόστολος Παύλος στους Κορινθίους «όμως δεν στενοχωρούμαστε· αν και βρισκόμαστε σε απορία, όμως δεν απελπιζόμαστε· αν και διωκόμαστε, όμως δεν είμαστε εγκαταλελειμμένοι· αν και καταβαλλόμαστε, όμως δεν χανόμαστε» (Προς Κορινθίους Β΄ 4:8-9).
Δύο χιλιάδες χρόνια αργότερα κι εμείς «σε όλα θλιβόμαστε» και χρειαζόμαστε επίσης το ίδιο εκείνο μήνυμα να μην απελπιζόμαστε, αλλά να έχουμε θάρρος. Ο Κύριος έχει ξεχωριστή αγάπη και ενδιαφέρον για τις πολύτιμες θυγατέρες Του. Γνωρίζει τις επιθυμίες σας, τις ανάγκες σας και τους φόβους σας. Ο Κύριος είναι παντοδύναμος. Εμπιστευθείτε Τον.
Ο Προφήτης Τζόζεφ Σμιθ διδάχθηκε ότι «τα έργα και τα σχέδια και οι σκοποί τού Θεού δεν μπορούν να ματαιωθούν, ούτε μπορούν να εκμηδενιστούν» (Διδαχή και Διαθήκες 3:1). Προς τα τέκνα Του που αγωνίζονται, ο Κύριος έδωσε αυτές τις σπουδαίες διαβεβαιώσεις:
«Ιδέστε, αυτή είναι η υπόσχεση τού Κυρίου προς εσάς, ω σεις δούλοι μου.
»Γι’ αυτό, να έχετε θάρρος και μη φοβάστε, γιατί εγώ ο Κύριος είμαι μαζί σας, και θα σταθώ στο πλευρό σας. Και θα καταθέτετε μαρτυρία για εμένα, τον Ιησού Χριστό, ότι είμαι ο Υιός τού ζώντος Θεού» (Διδαχή και Διαθήκες 68:5-6).
Ο Κύριος στέκεται κοντά μας και έχει πει:
«Ό,τι λέω σε έναν το λέω σε όλους, να έχετε θάρρος, παιδιά μου, γιατί εγώ είμαι ανάμεσά σας, και δε σας εγκατέλειψα» (Διδαχή και Διαθήκες 61:36).
«Γιατί ύστερα από τα πολλά βάσανα έρχονται οι ευλογίες» (Διδαχή και Διαθήκες 58:4).
Αδελφές, καταθέτω μαρτυρία ότι αυτές οι υποσχέσεις, δοθείσες εν μέσω διωγμών και προσωπικών τραγωδιών, ισχύουν για καθεμία σας στις ταραγμένες συνθήκες σας σήμερα. Είναι πολύτιμες και υπενθυμίζουν στον καθέναν μας να έχουμε θάρρος και να έχουμε χαρά στην πληρότητα του Ευαγγελίου καθώς προχωρούμε μέσα στις δυσκολίες της θνητότητας.
Τα βάσανα και οι δυσκολίες είναι οι κοινές εμπειρίες της θνητότητας. Η αντίθεση είναι ένα ουσιώδες μέρος του θείου σχεδίου να μας βοηθήσει να αναπτυχθούμε πνευματικώς2 και εν τω μέσω αυτής της διαδικασίας, έχουμε τη διαβεβαίωση του Θεού ότι βλέποντας την αιωνιότητα μακροπροθέσμως, δεν θα επιτραπεί στην αντίθεση να μας υπερνικήσει. Με τη βοήθειά Του, την πίστη και την αντοχή μας, θα υπερισχύσουμε. Όπως η θνητή ζωή της οποίας αποτελούν μέρος, όλα τα βάσανα είναι παροδικά. Στις αντιπαραθέσεις που προηγήθηκαν ενός καταστρεπτικού πολέμου, ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αβραάμ Λίνκολν υπενθύμισε συνετώς στο κοινό του την αρχαία σοφία ότι «κι αυτό θα περάσει»3.
Όπως γνωρίζετε, οι αντιξοότητες της θνητότητας για τις οποίες μιλώ –που καθιστούν δύσκολο να έχουμε θάρρος– ενίοτε έρχονται σε εμάς από κοινού με πολλούς άλλους, όπως τα εκατομμύρια που τώρα αγωνίζονται μέσα σε κάποια από τα πολλά καταστρεπτικά αποτελέσματα της πανδημίας του COVID-19. Ομοίως, στις Ηνωμένες Πολιτείες εκατομμύρια υποφέρουν μέσα σε μία εποχή εχθρότητας και έριδος που πάντοτε φαίνεται ότι συνοδεύει τις προεδρικές εκλογές, αλλά αυτήν τη φορά είναι η πιο σφοδρή που πολλοί εκ των γηραιοτέρων ημών μπορούμε να θυμηθούμε.
Επί προσωπικής βάσεως, καθένας μας αγωνίζεται ατομικώς με κάποιες από τις πολλές αντιξοότητες της θνητότητας, όπως η φτώχια, ο φυλετισμός, η υγεία, η απώλεια εργασίας ή οι απογοητεύσεις, τα άστατα παιδιά, οι κακοί γάμοι ή η μη ύπαρξη γάμου και τα αποτελέσματα της αμαρτίας – τα δικά μας ή άλλων.
Ωστόσο, εν τω μέσω όλων αυτών, έχουμε εκείνη την επουράνια συμβουλή να έχουμε θάρρος και να βρούμε χαρά στις αρχές και τις υποσχέσεις του Ευαγγελίου και τους καρπούς των κόπων μας4. Εκείνη η συμβουλή ήταν πάντοτε έτσι, για προφήτες και για όλους εμάς. Το γνωρίζουμε αυτό από τις εμπειρίες των προκατόχων μας και τι τους είπε ο Κύριος.
Θυμηθείτε τις συνθήκες του Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ. Αν τη δούμε υπό το πρίσμα των αντιξοοτήτων, η ζωή του ήταν μια ζωή φτώχιας, διωγμού, ματαιώσεως ελπίδων, οικογενειακής λύπης και τελικού μαρτυρικού θανάτου. Καθώς υπέφερε τη φυλάκιση, η σύζυγος και τα παιδιά του και οι άλλοι Άγιοι υπέφεραν απίστευτες δοκιμασίες καθώς εξεδιώχθησαν από το Μιζούρι.
Όταν ο Τζόζεφ παρακάλεσε για αρωγή, ο Κύριος απήντησε:
«Γιε μου, ειρήνη ας είναι στην ψυχή σου. Η δυστυχία σου και τα βάσανά σου δε θα είναι παρά για μία μικρή στιγμή.
»Και ύστερα, αν το υπομείνεις σωστά, ο Θεός θα σε υπερυψώσει στα ύψη. Θα θριαμβεύσεις υπεράνω όλων των εχθρών σου» (Διδαχή και Διαθήκες 121:7-8).
Αυτή ήταν η προσωπική, αιώνια συμβουλή που βοήθησε τον Προφήτη Τζόζεφ να διατηρήσει την εκ φύσεως εύθυμη ιδιοσυγκρασία του και την αγάπη και την αφοσίωση του λαού του. Οι ίδιες αυτές αρετές ενδυνάμωσαν τους ηγέτες και τους πρωτοπόρους που ακολούθησαν και μπορούν να σας ενδυναμώσουν επίσης.
Σκεφθείτε εκείνα τα πρώτα μέλη! Κατ’ επανάληψη εξεδιώκοντο από μέρος σε μέρος. Τελικώς αντιμετώπισαν τις δυσκολίες να ιδρύσουν το σπίτι τους και την Εκκλησία στην έρημο5. Δύο χρόνια αφότου η αρχική ομάδα πρωτοπόρων έφθασε στην κοιλάδα της Μεγάλης Σωλτ Λέηκ, ακόμη αγωνίζονταν να επιβιώσουν σε εκείνη την εχθρική περιοχή. Τα περισσότερα μέλη ακόμη ταξίδευαν διαμέσου των πεδιάδων ή πάλευαν να βρουν τα μέσα για να το κάνουν. Ωστόσο, ηγέτες και μέλη είχαν ακόμη ελπίδα και θάρρος.
Μολονότι οι Άγιοι δεν είχαν εγκατασταθεί στα νέα τους σπίτια, στη γενική συνέλευση Οκτωβρίου 1849, ένα νέο κύμα ιεραποστόλων εστάλη στη Σκανδιναβία, στη Γαλλία, στη Γερμανία, στην Ιταλία και στον Νότιο Ειρηνικό6. Σε μία περίοδο που δικαίως θα μπορούσαν να νιώθουν απελπισία, μπόρεσαν να επιτύχουν σπουδαία πράγματα. Και μόνο τρία χρόνια αργότερα, άλλοι 98 μπόρεσαν να αρχίσουν να συναθροίζουν τον διασκορπισμένο Ισραήλ. Ένας από τους ηγέτες της Εκκλησίας εξήγησε ότι αυτές οι ιεραποστολές «γενικώς δεν πρέπει να είναι πολύ μεγάλες· πιθανόν από 3 έως 7 χρόνια θα είναι το διάστημα που θα απουσιάζει κάποιος από το σπίτι του»7.
Αδελφές, η Πρώτη Προεδρία ανησυχεί για τις δυσκολίες σας. Σας αγαπάμε και προσευχόμαστε για σας. Ταυτοχρόνως, συχνά δίδουμε ευχαριστίες που οι υλικές δυσκολίες μας –πέρα από σεισμούς, πυρκαγιές, πλημμύρες και τυφώνες– είναι συνήθως μικρότερες απ’ ό,τι αντιμετώπισαν οι προκάτοχοί μας.
Εν τω μέσω δυσχερειών, η θεία διαβεβαίωση είναι πάντοτε «χαρείτε, γιατί εγώ θα σας οδηγήσω εμπρός. Η βασιλεία είναι δική σας και οι ευλογίες της είναι δικές σας, και οι θησαυροί τής αιωνιότητας είναι δικοί σας» (Διδαχή και Διαθήκες 78:18). Πώς συμβαίνει αυτό; Πώς συνέβη για τους πρωτοπόρους; Πώς θα συμβεί στις γυναίκες του Θεού σήμερα; Ακολουθώντας προφητική καθοδήγηση «οι πύλες τού άδη δεν θα υπερισχύσουν εναντίον [μας]» ο Κύριος είπε δι’ αποκαλύψεως τον Απρίλιο του 1830. «Μάλιστα» είπε «…ο Κύριος ο Θεός θα σκορπίσει τις δυνάμεις τού σκότους από εμπρός σας, και θα κάνει τους ουρανούς να σεισθούν για το καλό σας, και τη δόξα τού ονόματός του» (Διδαχή και Διαθήκες 21:6). «Μη φοβάσαι, μικρό ποίμνιο. Κάνε το καλό. Ας συμμαχήσουν εναντίον σας η γη και η κόλαση· αν είστε οικοδομημένοι επάνω στο βράχο μου, δεν μπορούν να υπερισχύσουν» (Διδαχή και Διαθήκες 6:34).
Με τις υποσχέσεις του Κυρίου, «αναπτερω[νόμαστε] και χα[ιρόμαστε] υπέρμετρα» (Διδαχή και Διαθήκες 25:13), και «με χαρούμενη καρδιά και πρόσχαρη όψη» (Διδαχή και Διαθήκες 59:15), προχωρούμε στο μονοπάτι της διαθήκης. Οι περισσότεροι από εμάς δεν αντιμετωπίζουμε τεράστιες αποφάσεις, όπως το να αφήσουμε το σπίτι μας για να είμαστε πρωτοπόροι σε μία άγνωστη χώρα. Οι αποφάσεις μας είναι κυρίως στην καθημερινότητα της ζωής μας, αλλά όπως μας έχει πει ο Κύριος: «Μην αποκάμνετε να κάνετε καλό, γιατί θέτετε το θεμέλιο ενός μεγάλου έργου. Και από μικρά πράγματα δημιουργείται εκείνο που είναι μεγάλο» (Διδαχή και Διαθήκες 64:33).
Υπάρχει απεριόριστη δύναμη στη διδαχή του αποκατεστημένου Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού. Η ακλόνητη πίστη μας σε αυτήν τη διδαχή καθοδηγεί τα βήματά μας και μας δίδει χαρά. Διαφωτίζει τον νου μας και δίδει δύναμη και πεποίθηση στις πράξεις μας. Αυτή η καθοδήγηση, η διαφώτιση και η δύναμη είναι υπεσχημένα δώρα που έχουμε λάβει από τον Επουράνιο Πατέρα μας. Κατανοώντας και ακολουθώντας τις αρχές αυτής της διδαχής στη ζωή μας, συμπεριλαμβανομένου του θείου δώρου της μετανοίας, μπορούμε να έχουμε θάρρος καθώς διατηρούμαστε στο μονοπάτι προς τον αιώνιο προορισμό μας – επανένωση και υπερύψωση με τους στοργικούς επουράνιους γονείς μας.
«Ενδεχομένως να αντιμετωπίζετε συντριπτικές δυσκολίες» δίδαξε ο Πρεσβύτερος Ρίτσαρντ Σκοτ. «Ενίοτε είναι τόσο συγκεντρωμένες, τόσο αμείωτες, που ίσως νιώσετε ότι είναι πέραν της ικανότητός σας να τις ελέγξετε. Μην αντιμετωπίζετε τον κόσμο μόνοι. “Έλπιζε στον Κύριο με όλη σου την καρδιά, και μη επιστηρίζεσαι στη σύνεσή σου” [Παροιμίες 3:5]… Η ζωή προοριζόταν να είναι δύσκολη, όχι ούτως ώστε να αποτύχετε, αλλά ώστε να πετύχετε μέσω υπερνίκησης»8.
Είναι όλο μέρος του σχεδίου του Θεού Πατέρα και του Υιού Του, Ιησού Χριστού, για τον οποίον καταθέτω μαρτυρία, καθώς προσεύχομαι ώστε να εμμένουμε όλοι στον επουράνιο προορισμό μας, στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.