Πιστεύω στους αγγέλους
Ο Κύριος γνωρίζει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζετε. Σας γνωρίζει, σας αγαπά και σας υπόσχομαι ότι θα στείλει αγγέλους για να σας βοηθήσουν.
Αδελφοί και αδελφές, πιστεύω στους αγγέλους και θα ήθελα να σας μιλήσω για τις εμπειρίες μου με αυτούς. Κάνοντάς το αυτό, ελπίζω και προσεύχομαι να αναγνωρίσουμε τη σπουδαιότητα των αγγέλων στη ζωή μας.
Ορίστε τα λόγια του Πρεσβυτέρου Τζέφρυ Χόλλαντ από μία περασμένη γενική συνέλευση: «Όταν ομιλούμε για αυτούς που είναι όργανα στα χέρια του Θεού, λαμβάνουμε την υπενθύμιση ότι δεν είναι όλοι οι άγγελοι από την άλλη πλευρά του καταπετάσματος. Με ορισμένους βαδίζουμε και ομιλούμε – εδώ, τώρα, κάθε ημέρα. Ορισμένοι εξ αυτών κατοικούν στη γειτονιά μας… Πράγματι οι ουρανοί ποτέ δεν φαίνονται πιο κοντά παρά όταν βλέπουμε την αγάπη του Θεού να εκδηλώνεται στην καλοσύνη και αφοσίωση των ανθρώπων, οι οποίοι είναι τόσο καλοί και αγνοί που το αγγελικός είναι η μόνη λέξη που έρχεται στον νου» («Η διακονία των αγγέλων», Λιαχόνα, Νοε 2008, 30).
Θέλω να μιλήσω για τους αγγέλους που είναι σε αυτήν την πλευρά του καταπετάσματος. Οι άγγελοι που περπατούν ανάμεσά μας στην καθημερινή ζωή μας είναι ισχυρές υπενθυμίσεις της αγάπης του Θεού για εμάς.
Οι πρώτοι άγγελοι που θα αναφέρω είναι οι δύο αδελφές ιεραπόστολοι που με δίδαξαν το Ευαγγέλιο, όταν ήμουν νέος: η αδελφή Βίλμα Μολίνα και η αδελφή Ιβονέτ Ριβίτι. Η μικρότερη αδελφή μου και εγώ είχαμε προσκληθεί σε μία δραστηριότητα της Εκκλησίας, όπου συναντήσαμε αυτούς τους δύο αγγέλους. Ποτέ δεν φαντάστηκα πόσο πολύ αυτή η απλή δραστηριότητα θα άλλαζε τη ζωή μου.
Οι γονείς και τα αδέλφια μου δεν ενδιαφέρονταν να μάθουν περισσότερα για την Εκκλησία εκείνη την εποχή. Δεν ήταν καν πρόθυμοι να έχουν τους ιεραποστόλους στο σπίτι μας, έτσι έκανα τα ιεραποστολικά μαθήματα σε ένα κτήριο της Εκκλησίας. Εκείνο το μικρό δωμάτιο στην εκκλησία έγινε το «ιερό άλσος» μου.
Έναν μήνα αφού αυτοί οι άγγελοι μου δίδαξαν το Ευαγγέλιο, βαπτίστηκα. Ήμουν 16 ετών. Δυστυχώς, δεν έχω φωτογραφία εκείνου του ιερού γεγονότος, αλλά έχω μία φωτογραφία της αδελφής μου και εμένα από την εποχή που συμμετείχαμε σε εκείνη τη δραστηριότητα. Ίσως χρειάζεται να διευκρινίσω ποιος είναι ποιος σε αυτήν την φωτογραφία. Εγώ είμαι ο ψηλότερος στα δεξιά.
Όπως φαντάζεστε, ήταν δύσκολο για έναν έφηβο να παραμείνει ενεργός στην Εκκλησία του οποίου ο τρόπος ζωής είχε μόλις αλλάξει και του οποίου η οικογένεια δεν ακολουθούσε το ίδιο μονοπάτι.
Καθώς προσπαθούσα να προσαρμοστώ στη νέα μου ζωή, σε μία νέα κουλτούρα και σε νέους φίλους, ένιωθα εκτός τόπου. Αισθάνθηκα μόνος και αποθαρρυμένος πολλές φορές. Ήξερα ότι η Εκκλησία ήταν αληθινή, αλλά δυσκολευόμουν να αισθανθώ μέρος της. Ενώ αισθανόμουν άβολα και αβέβαιος καθώς προσπαθούσα να ταιριάξω στη νέα μου θρησκεία, βρήκα το κουράγιο να συμμετάσχω σε μία τριήμερη συνέλευση νέων, η οποία νόμιζα ότι θα με βοηθούσε να κάνω νέους φίλους. Αυτό είναι όταν συνάντησα έναν άλλον σωτήριο άγγελο, ονόματι Μόνικα Μπραντάο.
Ήταν καινούργια στην περιοχή, έχοντας μετακομίσει από ένα άλλο τμήμα της Βραζιλίας. Γρήγορα τράβηξε την προσοχή μου και, ευτυχώς για εμένα, με δέχτηκε ως φίλο. Υποθέτω ότι με κοίταζε περισσότερο από μέσα παρά από έξω.
Επειδή έγινε φίλη μου, με σύστησε στους φίλους της, οι οποίοι κατόπιν έγιναν φίλοι μου καθώς απολαμβάναμε πολλές δραστηριότητες των νέων που συμμετείχα αργότερα. Αυτές οι δραστηριότητες ήταν τόσο κρίσιμες για την ένταξή μου σε αυτήν τη νέα ζωή.
Αυτοί οι καλοί φίλοι έκαναν μεγάλη διαφορά, αλλά το γεγονός ότι δεν είχα διδαχθεί το Ευαγγέλιο στο σπίτι μου με μία υποστηρικτική οικογένεια εξακολουθούσε να θέτει σε κίνδυνο τη συνεχή διαδικασία μεταστροφής μου. Οι αλληλεπιδράσεις μου όσον αφορά στο Ευαγγέλιο στην Εκκλησία έγιναν ακόμη πιο κρίσιμες για την αυξανόμενη μεταστροφή μου. Κατόπιν δύο ακόμη άγγελοι εστάλησαν από τον Κύριο για να βοηθήσουν.
Μία από αυτούς ήταν η Λήδα Βετόρι, η δασκάλα μου του σεμιναρίου νωρίς το πρωί. Μέσω της αποδοχής της αγάπης της και των εμπνευσμένων μαθημάτων της, μου έδινε την καθημερινή δόση του «καλ[ού] λόγο[υ] του Θεού» (Μορόνι 6:4), ο οποίος ήταν τόσο απαραίτητος κατά τη διάρκεια της ημέρας μου. Αυτό με βοήθησε να αποκτήσω την πνευματική δύναμη να συνεχίσω.
Ένας άλλος άγγελος που εστάλη για να με βοηθήσει ήταν ο πρόεδρος των Νέων Ανδρών, Μάρκο Αντόνιο Φούσκο. Του ανατέθηκε επίσης να είναι ο ανώτερος συνάδελφός μου στην οικογενειακή διδασκαλία. Παρά την έλλειψη εμπειρίας και τη διαφορετική εμφάνισή μου μού έδωσε αναθέσεις να διδάξω στις συγκεντρώσεις απαρτίας ιερέων μας και στις επισκέψεις οικογενειακής διδασκαλίας. Μου έδωσε την ευκαιρία να ενεργήσω και να μάθω και να μην είμαι απλώς παρατηρητής του Ευαγγελίου. Με εμπιστευόταν, περισσότερο απ’ όσο εμπιστευόμουν τον εαυτό μου.
Χάρη σε όλους αυτούς τους αγγέλους και πολλούς άλλους που συνάντησα κατά τη διάρκεια αυτών των σημαντικών πρώτων χρόνων, έλαβα αρκετή δύναμη για να παραμείνω στο μονοπάτι της διαθήκης καθώς αποκτούσα πνευματική μαρτυρία για την αλήθεια.
Και παρεμπιπτόντως, αυτός ο νέος άγγελος, η Μόνικα; Αφού υπηρετήσαμε και οι δύο ιεραποστολές, έγινε σύζυγός μου.
Δεν νομίζω ότι ήταν σύμπτωση ότι οι καλοί φίλοι, οι ευθύνες της Εκκλησίας και η γαλούχηση με τον καλό λόγο του Θεού ήταν μέρος αυτής της διαδικασίας. Ο Πρόεδρος Γκόρντον Χίνκλυ σοφά δίδαξε: «Δεν είναι εύκολο να γίνει η μετάβαση σχετικά με την προσχώρηση σε τούτη την Εκκλησία. Σημαίνει να κόψουμε παλιούς δεσμούς. Σημαίνει να αφήσουμε φίλους. Μπορεί να σημαίνει να παραμερίσουμε αγαπημένα πιστεύω. Μπορεί να απαιτήσει μία αλλαγή στις συνήθειες και καταπίεση ορέξεων. Σε τόσες πολλές περιπτώσεις σημαίνει μοναξιά, ακόμα και φόβο για το άγνωστο. Πρέπει να υπάρχει γαλούχηση και ενδυνάμωση κατά τη δύσκολη εποχή στη ζωή ενός νεοφώτιστου» (“There Must Be Messengers”, Ensign, Οκτ 1987, 5).
Αργότερα δίδαξε επίσης: «Ο καθένας τους χρειάζεται τρία πράγματα: έναν φίλο, μία ευθύνη και γαλούχηση με τον “καλό λόγο του Θεού”» (“Converts and Young Men”, Ensign, Μάιος 1997, 47).
Γιατί σας αναφέρω αυτές τις εμπειρίες;
Πρώτον, για να στείλω ένα μήνυμα σε όσους περνούν μία παρόμοια διαδικασία αυτή τη στιγμή. Ίσως είστε νεοφώτιστος ή επιστρέφετε στην Εκκλησία, αφού περιπλανηθήκατε για λίγο ή είστε απλώς κάποιος που πασχίζει να ταιριάξει. Σας παρακαλώ πολύ, μην εγκαταλείπετε τις προσπάθειές σας για να γίνετε μέρος αυτής της μεγάλης οικογένειας. Είναι η αληθινή Εκκλησία του Ιησού Χριστού!
Όσον αφορά στην ευτυχία και τη σωτηρία σας, αξίζει πάντοτε η προσπάθεια να συνεχίσετε να προσπαθείτε. Αξίζει η προσπάθεια να προσαρμόσετε τον τρόπο ζωής και τις παραδόσεις σας. Ο Κύριος γνωρίζει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζετε. Σας γνωρίζει, σας αγαπά και σας υπόσχομαι ότι θα στείλει αγγέλους για να σας βοηθήσουν.
Με τα δικά Του λόγια ο Σωτήρας είπε: «Εγώ θα βαδίζω ενώπιον τού προσώπου σας. Θα βρίσκομαι στα δεξιά σας και στα αριστερά σας, και το Πνεύμα μου θα είναι μέσα στην καρδιά σας, και οι άγγελοί μου τριγύρω σας, για να σας σηκώνουν» (Διδαχή και Διαθήκες 84:88).
Ο δεύτερος σκοπός μου που αναφέρω αυτές τις εμπειρίες είναι να στείλω ένα μήνυμα σε όλα τα μέλη της Εκκλησίας – σε όλους μας. Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι δεν είναι εύκολο για τους νεοφώτιστους, τους φίλους που επιστρέφουν και αυτούς με διαφορετικό τρόπο ζωής να ταιριάξουν αμέσως. Ο Κύριος γνωρίζει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν και αναζητεί αγγέλους πρόθυμους να βοηθήσουν. Ο Κύριος πάντοτε αναζητεί πρόθυμους εθελοντές να είναι άγγελοι στη ζωή των άλλων.
Αδελφοί και αδελφές, θα ήσασταν πρόθυμοι να είστε όργανο στα χέρια του Κυρίου; Θα ήσασταν πρόθυμοι να είστε ένας από αυτούς τους αγγέλους; Για να γίνετε απεσταλμένος, σταλμένος από τον Θεό, από αυτήν την πλευρά του καταπετάσματος, για κάποιον για τον οποίον ανησυχεί; Εκείνος σας χρειάζεται. Τα μέλη σας χρειάζονται.
Ασφαλώς, μπορούμε πάντα να βασιζόμαστε στους ιεραποστόλους μας. Είναι πάντοτε εκεί, οι πρώτοι που επιστρατεύονται για αυτήν την αγγελική δουλειά. Όμως δεν είναι αρκετοί.
Αν κοιτάξετε γύρω σας προσεκτικά, θα βρείτε πολλούς που χρειάζονται τη βοήθεια ενός αγγέλου. Αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να μην φορούν λευκά πουκάμισα, φορέματα ή κάποιο τυπικό ένδυμα Κυριακής. Μπορεί να κάθονται μόνοι, προς το πίσω μέρος της εκκλησίας ή της αίθουσας, μερικές φορές να αισθάνονται σαν να είναι αόρατοι. Ίσως το χτένισμά τους είναι λίγο ακραίο ή το λεξιλόγιό τους είναι διαφορετικό, αλλά είναι εκεί και προσπαθούν.
Ορισμένοι μπορεί να αναρωτιούνται: «Θα πρέπει να συνεχίσω να έρχομαι ξανά; Θα πρέπει να συνεχίσω να προσπαθώ;» Άλλοι μπορεί να αναρωτιούνται αν μία ημέρα θα αισθανθούν αποδεκτοί και ότι τους αγαπούν. Χρειάζονται άγγελοι, αυτή τη στιγμή· άγγελοι που είναι πρόθυμοι να εγκαταλείψουν την άνεσή τους για να τους αγκαλιάσουν· «[άνθρωποι που είναι] τόσο καλοί και τόσο αγνοί που αγγελικοί είναι η μόνη λέξη που έρχεται στον νου [για να τους περιγράψεις]» (Τζέφρυ Χόλλαντ, «Η διακονία των αγγέλων», 30).
Αδελφοί και αδελφές, πιστεύω στους αγγέλους! Είμαστε όλοι εδώ σήμερα, ένας γιγάντιος στρατός αγγέλων που ξεχωρίστηκε για αυτές τις τελευταίες ημέρες, για να τελέσει διακονία προς τους άλλους ως προεκτάσεις των χεριών ενός στοργικού Δημιουργού. Υπόσχομαι ότι αν είμαστε πρόθυμοι να υπηρετήσουμε, ο Κύριος θα μας δώσει ευκαιρίες, ώστε να είμαστε άγγελοι που τελούν διακονία. Εκείνος γνωρίζει ποιος χρειάζεται αγγελική βοήθεια και θα τους βάλει στο μονοπάτι μας. Ο Κύριος βάζει αυτούς που χρειάζονται αγγελική βοήθεια στο μονοπάτι μας καθημερινά.
Είμαι τόσο ευγνώμων για τους πολλούς αγγέλους που έχει θέσει ο Κύριος στο μονοπάτι μου στη ζωή μου. Τους χρειαζόμουν. Είμαι επίσης ευγνώμων για το Ευαγγέλιό Του που μας βοηθά να αλλάξουμε και μας δίνει την ευκαιρία να γίνουμε καλύτεροι.
Αυτό είναι το Ευαγγέλιο αγάπης, το Ευαγγέλιο τέλεσης διακονίας. Δίδω μαρτυρία γι’ αυτό στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.