Η δε υπομονή ας έχει τέλειο έργο και να τα θεωρείτε όλα χαρά!
Όταν ασκούμε υπομονή, η πίστη μας αυξάνεται. Καθώς η πίστη μας αυξάνεται, το ίδιο συμβαίνει και με τη χαρά μας.
Πριν από δύο χρόνια, ο μικρότερος αδελφός μου, Τσαντ, πέρασε από την άλλη πλευρά του καταπετάσματος. Η μετάβασή του στην άλλη πλευρά άφησε μία βαθιά αίσθηση απώλειας στη νύφη μου Στέφανι, στα δύο μικρά παιδιά τους, Μπρέιντεν και Μπέλλα, καθώς και στην υπόλοιπη οικογένεια. Βρήκαμε παρηγοριά στα λόγια του Πρεσβυτέρου Νιλ Άντερσεν, από τη γενική συνέλευση την εβδομάδα πριν από τον θάνατο του Τσαντ: «Στα δεινοπαθήματα από τις επίγειες δοκιμασίες, καθώς με υπομονή στεκόμαστε σταθεροί, η θεραπευτική δύναμη του Σωτήρος θα σας φέρει φως, κατανόηση, ειρήνη και ελπίδα» («Πληγωμένοι», Λιαχόνα, Noε 2018, 85).
Έχουμε πίστη στον Ιησού Χριστό. Γνωρίζουμε ότι θα βρεθούμε ξανά με τον Τσαντ, αλλά η απώλεια της φυσικής του παρουσίας πονάει! Πολλοί έχουν χάσει αγαπημένους τους. Είναι δύσκολο να είμαστε υπομονετικοί και να περιμένουμε τον καιρό που θα συναντηθούμε ξανά.
Τον χρόνο μετά τον θάνατό του, νιώθαμε σαν να μας σκέπαζε ένα μαύρο σύννεφο. Ζητήσαμε καταφύγιο στη μελέτη των γραφών, στην πιο ένθερμη προσευχή και στο να παρευρισκόμαστε στον ναό συχνότερα. Οι στίχοι αυτού του ύμνου αντιπροσωπεύουν τα αισθήματά μας εκείνο τον καιρό: «Η μέρα χαράζει, ο κόσμος ξυπνάει, της νύχτας τα σύννεφα φεύγουν μακριά» («Η μέρα χαράζει», ΄Υμνοι, αρ. 21).
Η οικογένειά μας αποφάσισε ότι το 2020 θα ήταν μια ανανεωτική χρονιά! Μελετούσαμε το μάθημα του Έλα, ακολούθα με από την Καινή Διαθήκη, της Επιστολής Ιακώβου προς τα τέλη Νοεμβρίου 2019, όταν μία κεντρική ιδέα μας αποκαλύφθηκε. Στο κεφάλαιο 1, εδάφιο 2 η Επιστολή Ιακώβου αναφέρει: «Kάθε χαρά θεωρήστε, αδελφοί μου, όταν περιπέσετε σε διάφορους πειρασμούς» (Μετάφραση Τζόζεφ Σμιθ, Ιακώβου 1:2 [στο Ιακώβου 1:2, υποσημείωση a]). Στην επιθυμία μας να ξεκινήσει μία νέα χρονιά, μία νέα δεκαετία, με χαρά, αποφασίσαμε ότι το 2020 θα τα «[θεωρούσαμε όλα] χαρά». Νιώθαμε τόσο σίγουροι για αυτό, που εκείνα τα τελευταία Χριστούγεννα δωρίσαμε στα αδέλφια μας μπλουζάκια που έγραφαν με έντονα γράμματα: «Κάθε χαρά θεωρήστε». Το έτος 2020 σίγουρα θα ήταν έτος χαράς και εορτασμού.
Λοιπόν, εδώ είμαστε –το 2020 αντιθέτως έφερε την παγκόσμια πανδημία COVID-19, κοινωνικές αναταραχές, περισσότερες φυσικές καταστροφές και οικονομικά προβλήματα. Ο Επουράνιος Πατέρας ίσως μας δίνει χρόνο να συλλογιστούμε και να εξετάσουμε τι γνωρίζουμε από υπομονή και πόσο συνειδητή είναι η απόφασή μας να επιλέγουμε τη χαρά.
Έκτοτε, η επιστολή Ιακώβου έχει αποκτήσει νέο νόημα για εμάς. Το Ιακώβου, κεφάλαιο 1, εδάφια 3 και 4 συνεχίζει:
«Γνωρίζοντας ότι η δοκιμασία τής πίστης σας εργάζεται υπομονή·
»η δε υπομονή ας έχει τέλειο έργο, για να είστε τέλειοι και ολόκληροι, χωρίς να είστε σε τίποτε ελλιπείς».
Στην προσπάθειά μας να βρούμε χαρά μέσα στις δοκιμασίες μας, είχαμε ξεχάσει ότι η υπομονή είναι το κλειδί για να αφήσουμε εκείνες τις δοκιμασίες να δουλέψουν για το καλό μας.
Ο βασιλιάς Βενιαμίν μάς δίδαξε να απεκδυθούμε τον φυσικό άνθρωπο και να γίνουμε «άγιο[ι] μέσω της εξιλέωσης του Χριστού του Κυρίου, και [να γίνουμε] σαν παιδί, ενδοτικ[οί], πράο[ι], ταπειν[οί], υπομονετικ[οί], γεμάτο[ι] αγάπη, πρόθυμο[ι] να υποταχθ[ούμε] σε όλα» (Μωσία 3:19).
Το Κεφάλαιο 6 του Να κηρύττετε το ευαγγέλιό μου διδάσκει χαρακτηριστικά του Χριστού που μπορούμε να αντιγράψουμε: «Υπομονή είναι η ικανότητα να υπομένουμε την καθυστέρηση, τα προβλήματα, την αντίθεση ή τα βάσανα χωρίς να θυμώνουμε, να απελπιζόμαστε ή να αγχωνόμαστε. Είναι η ικανότητα να κάνουμε το θέλημα του Θεού και να αποδεχόμαστε τον χρόνο που έχει καθορίσει για το καθετί. Όταν είστε υπομονετικοί, αντέχετε στην πίεση και είστε σε θέση να αντιμετωπίσετε ήρεμα και με ελπίδα τις αντιξοότητες» (Να κηρύττετε το ευαγγέλιό μου: Οδηγός για την ιεραποστολική υπηρέτηση, ανανεωμένη έκδοση [2019], 126).
Το τέλειο έργο της υπομονής μπορεί επίσης να απεικονίζεται στη ζωή ενός από τους πρώτους μαθητές του Χριστού, του Σίμωνα του Κανανίτη. Οι Ζηλωτές ήταν μια ομάδα Εβραίων εθνικιστών οι οποίοι αντιτάσσονταν έντονα στη ρωμαϊκή κυριαρχία. Το κίνημα των Ζηλωτών υποστήριζε τη βία εναντίον των Ρωμαίων, των Εβραίων συνεργατών τους και των Σαδδουκαίων, οργανώνοντας επιδρομές για προμήθειες και επιδιώκοντας άλλες δραστηριότητες που εξυπηρετούσαν τον σκοπό τους (βλέπε Εγκυκλοπαίδεια Britannica, “Zealot,” britannica.com). Ο Σίμων ο Κανανίτης ήταν Ζηλωτής (βλέπε Κατά Λουκάν 6:15). Φανταστείτε τον Σίμωνα να προσπαθεί να πείσει τον Σωτήρα να πάρει όπλα, να ηγηθεί μίας ομάδας μαχητών ή να δημιουργήσει χάος στην Ιερουσαλήμ. Ο Ιησούς δίδαξε:
«Μακάριοι οι πράοι· επειδή, αυτοί θα κληρονομήσουν τη γη…
»Μακάριοι αυτοί που ελεούν· επειδή, αυτοί θα ελεηθούν…
»Μακάριοι οι ειρηνοποιοί· επειδή, αυτοί θα ονομαστούν γιοι τού Θεού» (Κατά Ματθαίον 5:5, 7, 9).
Ο Σίμωνας είχε προσεταιριστεί και υποστηρίξει τη φιλοσοφία του με ζήλο και πάθος, αλλά οι γραφές δείχνουν ότι μέσω της επιρροής και του παραδείγματος του Σωτήρος, η εστίασή του άλλαξε. Η ιδιότητα του μαθητού του Χριστού έγινε το επίκεντρο των προσπαθειών της ζωής του.
Καθώς συνάπτουμε και τηρούμε διαθήκες με τον Θεό, ο Σωτήρας μπορεί να μας βοηθήσει να «αναγεννηθ[ούμε]· μάλιστα, να γεννηθ[ούμε] από τον Θεό, να αλλάξου[με] από τη σαρκική και πεπτωκυία κατάστασή [μας], σε κατάσταση χρηστότητας, λυτρωμένοι από τον Θεό, και γινόμενοι υιοί και θυγατέρες του» (Μωσία 27:25).
Από όλα τα ένθερμα κοινωνικά, θρησκευτικά και πολιτικά εγχειρήματα της εποχής μας, η ιδιότητα του μαθητού του Ιησού Χριστού ας γίνει η πιο δυνατή και η πιο ασυμβίβαστη σχέση μας. «Επειδή, όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί θα είναι και η καρδιά σας» (Κατά Ματθαίον 6:21). Ας μην ξεχνούμε επίσης ότι οι πιστοί μαθητές ακόμα κι όταν «[έκαναν] το θέλημα του Θεού» είχαν «ανάγκη από υπομονή» (Προς Εβραίους 10:36).
Ακριβώς όπως η δοκιμασία της πίστης μας κατεργάζεται υπομονή μέσα μας, έτσι κι όταν ασκούμε υπομονή, η πίστη μας αυξάνεται. Καθώς η πίστη μας αυξάνεται, το ίδιο συμβαίνει και με τη χαρά μας.
Τον περασμένο Μάρτιο, η δεύτερη κόρη μας, η Έμμα, όπως πολλοί ιεραπόστολοι στην Εκκλησία, μπήκε σε υποχρεωτική απομόνωση. Πολλοί ιεραπόστολοι επέστρεψαν σπίτι. Πολλοί ιεραπόστολοι περίμεναν νέα ανάθεση. Πολλοί δεν έλαβαν τις ευλογίες του ναού τους προτού αναχωρήσουν για ένα πεδίο εργασίας. Σας ευχαριστούμε, πρεσβύτεροι και αδελφές. Σας αγαπάμε.
Η Έμμα και η συνάδελφός της στις Κάτω Χώρες έφτασαν στα όριά τους εκείνες τις πρώτες εβδομάδες – όρια μέχρι δακρύων σε πολλές περιπτώσεις. Με μόνο σύντομες ευκαιρίες για προσωπική συναναστροφή και περιορισμένη έκθεση σε εξωτερικούς χώρους, η εξάρτηση της Έμμας από τον Θεό αυξήθηκε. Προσευχηθήκαμε μαζί της διαδικτυακά και ρωτήσαμε πώς θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε. Μας ζήτησε να συνδεθούμε με τους φίλους της, τους οποίους δίδασκε στο Διαδίκτυο!
Η οικογένειά μας άρχισε να συνδέεται στο διαδίκτυο, με έναν προς έναν, με όλους τους φίλους της Έμμας στις Κάτω Χώρες. Τους προσκαλέσαμε να μελετούν μαζί με την διαδικτυακά εκτεταμένη οικογένειά μας το Έλα, ακολούθα με κάθε εβδομάδα. H Φλορ, η Λώρα, η Ρένσκε, ο Φρικ, ο Μπέντζαμιν, ο Σταλ κι ο Μοχάμεντ έγιναν όλοι φίλοι μας. Μερικοί από τους φίλους μας από τις Κάτω Χώρες έχουν «εισέλθ[ει] από τη στενή πύλη» (Νεφί Γ΄ 14:13). Άλλοι μαθαίνουν «τη στενότητα του μονοπατιού, και πόσο στενωπός είναι η πύλη από την οποία πρέπει να εισέλθουν» (Νεφί Β΄ 31:9). Είναι οι αδελφοί και οι αδελφές μας εν Χριστώ. «Κάθε χαρά θεωρ[ούμε]» κάθε εβδομάδα, καθώς εργαζόμαστε μαζί για να προοδεύουμε στο μονοπάτι της διαθήκης.
«Η δε υπομονή ας έχει τέλειο έργο» (Ιακώβου 1:4) όσο δεν έχουμε τη δυνατότητα να συναντιόμαστε διά ζώσης ως οικογένειες τομέως για κάποιο διάστημα. Όμως θεωρούμε ως χαρά την πίστη των οικογένειών μας, που αυξάνεται μέσω νέων τεχνολογικών συνδέσεων και τη μελέτη του Έλα, ακολούθα με του Βιβλίου του Μόρμον.
Ο Πρόεδρος Ράσσελ Νέλσον υποσχέθηκε: «Οι συνεπείς προσπάθειές σας σε αυτό το εγχείρημα –ακόμη και κατά τη διάρκεια αυτών των στιγμών κατά τις οποίες νιώθετε ότι δεν είστε ιδιαίτερα επιτυχημένοι– θα αλλάξουν τη ζωή σας, τη ζωή της οικογένειάς σας και τη ζωή του κόσμου» («Προχωρήστε με πίστη», Λιαχόνα, Μάιος 2020, 114).
Το μέρος που συνάπτουμε ιερές διαθήκες με τον Θεό –ο ναός– είναι προσωρινά κλειστός. Το μέρος που τηρούμε τις διαθήκες με τον Θεό –το σπίτι– είναι ανοιχτό! Στο σπίτι έχουμε την ευκαιρία να μελετήσουμε και να αναλογιστούμε την εξαιρετική ομορφιά των διαθηκών του ναού. Ακόμη και με απαγόρευση της εισόδου σε αυτόν τον ιερό φυσικό χώρο, «οι καρδιές… θα αγαλλιάσουν σαν αποτέλεσμα των ευλογιών οι οποίες θα ξεχυθούν» (Διδαχή και Διαθήκες 110:9).
Πολλοί έχουν χάσει τις δουλειές τους. Άλλοι έχουν χάσει ευκαιρίες. Χαιρόμαστε, ωστόσο, μαζί με τον Πρόεδρο Νέλσον, ο οποίος δήλωσε πρόσφατα: «Οι εθελοντικές προσφορές νηστείας από τα μέλη μας έχουν πράγματι αυξηθεί, καθώς και οι εθελοντικές συνεισφορές προς τα ανθρωπιστικά μας ταμεία… Μαζί θα ξεπεράσουμε αυτή τη δύσκολη στιγμή. Ο Κύριος θα σας ευλογήσει καθώς συνεχίζετε να ευλογείτε άλλους» (σελίδα Facebook του Ράσσελ Νέλσον, ανάρτηση στις 16 Αυγούστου 2020, facebook.com/russell.m.nelson).
«Έχετε θάρρος» είναι η εντολή του Κυρίου, κι όχι έχετε φόβο (Κατά Ματθαίον 14:27).
Μερικές φορές νιώθουμε ανυπόμονοι όταν πιστεύουμε ότι «κάνουμε τα πάντα σωστά» και όμως δεν λαμβάνουμε τις ευλογίες που επιθυμούμε. Ο Ενώχ περπάτησε με τον Θεό για 365 χρόνια προτού αναληφθεί αυτός και ο λαός του. Τριακόσια εξήντα πέντε χρόνια προσπάθειας να κάνουν τα πάντα σωστά και μετά συνέβη! (Βλέπε Διδαχή και Διαθήκες 107:49).
Ο θάνατος του αδελφού μου Τσαντ ήρθε λίγους μήνες μετά την απαλλαγή μας από την προεδρία της Ιεραποστολής στο Όγκντεν της Γιούτας. Ήταν θαυμαστό ότι ενώ ζούσαμε στη Νότια Καλιφόρνια, από όλες τις 417 αποστολές τις οποίες θα μπορούσαμε να έχουμε αναλάβει το έτος 2015, μας τοποθέτησαν στη βόρεια Γιούτα. Το σπίτι της ιεραποστολής ήταν 30 λεπτά με το αυτοκίνητο από το σπίτι του Τσαντ. Ο καρκίνος του Τσαντ διαγνώστηκε, αφού λάβαμε την ανάθεση της ιεραποστολής μας. Ακόμα και στις πιο δύσκολες καταστάσεις, ξέραμε ότι ο Επουράνιος Πατέρας μάς πρόσεχε και μας βοηθούσε να βρούμε χαρά.
Καταθέτω μαρτυρία για την λυτρωτική, καθαγιαστική, τη γεμάτη ταπεινοφροσύνη και χαρά, δύναμη του Σωτήρος Ιησού Χριστού. Καταθέτω μαρτυρία ότι όταν προσευχόμαστε στον Επουράνιο Πατέρα μας στο όνομα του Ιησού, θα μας απαντήσει. Γνωρίζω ότι καθώς ακούμε, δίνουμε προσοχή και υπακούμε τη φωνή του Κυρίου και του ζώντος προφήτη Του, Προέδρου Ράσσελ Νέλσον, μπορούμε να αφήνουμε την «υπομονή [να] έχει τέλειο έργο» και να «[θεωρούμε] κάθε χαρά». Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.