Lievelingskinderen van God
Als we vervuld zijn met Gods liefde worden we beschermd in de stormen van het leven, maar worden we ook gelukkiger.
Voordat ik begin, wil ik u vertellen dat twee van mijn kinderen eens tijdens hun toespraakje zijn flauwgevallen. Ik heb me nog nooit zo met hen verbonden gevoeld als nu. Het valluik is niet mijn enige zorg.
Wij hebben zes kinderen, die elkaar soms plagen dat zij ons lievelingskind zijn. Elk kind draagt daarvoor andere redenen aan. Onze liefde voor al onze kinderen is puur, geeft voldoening en is volkomen. Wij zouden niet meer van de een kunnen houden dan van de andere – de geboorte van elk kind verruimde ook meteen onze liefde. Het is vooral mijn liefde voor mijn kinderen waardoor ik voel hoeveel mijn hemelse Vader van mij houdt.
U zou denken dat er bij ons thuis nooit een rommelige slaapkamer was als alle kinderen een reden aandragen waarom zij het meest geliefde kind zijn. Het gevoel dat er smetten op de band tussen ouder en kind zijn, neemt af als zij hun liefde voor elkaar centraal stellen.
Op een gegeven moment, misschien omdat ik voorzie dat dit tot een onvermijdelijke familierel zal leiden, zeg ik iets als: ‘Oké, jullie hebben gewonnen, maar ik zeg het niet hardop; jullie weten wie mijn lievelingskind is.’ Ik wil ze alle zes het gevoel geven dat ze hebben gewonnen en een oorlog vermijden – tenminste tot de volgende keer!
Johannes noemt zichzelf in zijn evangelie ‘de discipel […] die Jezus liefhad’, alsof dat iets unieks was. Ik denk dat Johannes dit zei omdat hij heel sterk voelde dat Jezus van hem hield. Nephi’s woorden geven mij hetzelfde gevoel: ‘Ik roem in mijn Jezus.’ De Heiland behoort natuurlijk niet alleen aan Nephi of Johannes toe. Toch beschreef Nephi Hem op zo’n tedere manier omdat hij een persoonlijke band met ‘zijn’ Jezus had.
Is het niet geweldig dat we ons soms zo volledig en persoonlijk gezien en geliefd kunnen voelen? Nephi kan Hem ‘zijn’ Jezus noemen en wij kunnen dat ook. De liefde van onze Heiland is ‘de hoogste, edelste, sterkste soort liefde’, die Hij ons geeft tot we ermee zijn ‘vervuld’. Goddelijke liefde raakt nooit op en wij zijn allemaal een van zijn gekoesterde lievelingskinderen. Gods liefde is waar alle cirkels in een venndiagram elkaar overlappen. Hoe we ook van elkaar verschillen, in zijn liefde vinden we saamhorigheid.
Komt het als een verrassing dat God liefhebben en onze naasten liefhebben de grootste geboden zijn? Als ik zie dat mensen christelijke liefde voor elkaar hebben, lijkt het alsof die liefde uit meer dan alleen hun liefde bestaat. Bij deze liefde is ook God betrokken. Als we elkaar op die manier volop liefhebben, betrekken we daar ook de hemel bij.
Dus als iemand om wie we geven weinig goddelijke liefde lijkt te voelen, kunnen we dit patroon volgen: dingen doen om zelf dichter tot God te komen en daarna dichter tot hen. Zo kunnen we mensen zonder woorden uitnodigen om tot Christus te komen.
Ik wou dat ik u kon vragen onder welke omstandigheden u Gods liefde voelt. Welke Schriftteksten leest u dan? Hoe bent u anderen dienstbaar? Waar bent u dan? Naar welke muziek luistert u? Met wie doet u dat? Tijdens de algemene conferentie kunnen we veel leren over onze binding met hemelse liefde.
Maar misschien vindt u het moeilijk om Gods liefde te voelen. Misschien hebt u veel ontmoedigende of duistere gedachten die zwaar op u drukken, en denkt u dat u te gewond, verward, zwak, genegeerd, anders of stuurloos bent om ware hemelse liefde waard te zijn. Als u dat denkt, zeg ik: die gedachten zijn gewoon niet waar. We kunnen vol vertrouwen zeggen dat onze gebrokenheid hemelse liefde niet in de weg staat. Dat kunnen we elke keer doen als we een lofzang zingen en bedenken dat onze geliefde, smetteloze Heiland ‘voor ons gewond, doorboord’ werd. Telkens als we van het gebroken brood nemen. Jezus neemt alle schaamte van de gebrokenen weg. Zijn gebrokenheid vervolmaakte Hem, en Hij kan ons ondanks onze gebrokenheid vervolmaken. Hij was gebroken, eenzaam, verscheurd en verbrijzeld – en zo kunnen wij ons ook voelen – maar wij vallen niet buiten het bereik van Gods liefde. Een Engelstalig lied luidt: ‘Gebroken mensen, volmaakte liefde.’
Misschien hebt u een geheim waardoor u denkt dat u geen liefde waard bent. Wat u ook verder terecht van uzelf denkt, u moet niet denken dat u buiten het bereik van Gods liefde valt. Soms zijn we te hard voor en ongeduldig met onszelf, terwijl we nooit zo streng voor anderen zouden zijn. We hebben in dit leven veel te doen, maar afkeer en veroordeling van onszelf horen niet in dat lijstje thuis. Hoe verwrongen wij onszelf ook achten, dat maakt zijn armen niet korter. Nee. Die zijn altijd lang genoeg om ons bij de hand te nemen en ieder van ons te omarmen.
Als we de warmte van Gods liefde niet voelen, is die liefde niet verdwenen. God heeft zelf gezegd: ‘Al zouden bergen wijken en heuvels wankelen, Mijn goedertierenheid zal van u niet wijken’. Laat het daarom duidelijk zijn dat de bergen en heuvels eerder zouden verdwijnen dan Gods liefde voor ons – dus het idee dat die liefde zou ophouden, is niet erg aannemelijk!
Ik vind de symboliek van bergen als bewijs van Gods zekere liefde voor ons erg mooi. Die krachtige symboliek sluit aan bij de verhalen van mensen die de bergen ingingen om openbaring te ontvangen. Denk ook aan Jesaja’s beschrijving van ‘de berg van het huis van de Heere [die] vast zal staan als de hoogste van de bergen’. In het huis des Heren sluiten we onze kostbaarste verbonden en trekken we ons veilig terug. Hier worden we omringd door het bewijs van de liefde die de Vader voor ons heeft. Ik heb ook de troost in mijn ziel opgedaan die ik krijg als ik mij warmer met mijn doopverbond bekleed en iemand tegenkom die rouwt of verdrietig is, en ik die persoon probeer te helpen om met die gevoelens om te gaan. Kunnen we op die manier meer vervuld raken met de heerlijke verbondsliefde, hesed?
Als Gods liefde ons niet verlaat, waarom voelen we die dan niet altijd? Ik hoop niet dat u van mij verwacht dat ik dat weet. Maar geliefd zijn is zeker niet hetzelfde als ons geliefd voelen, en ik heb enkele gedachten die u in uw zoektocht naar antwoorden kunnen helpen.
Misschien rouwt u, bent u depressief, bedrogen, eenzaam, teleurgesteld of vindt u het om een andere reden moeilijker Gods liefde voor u te voelen. Het is dan moeilijker of onmogelijk om u te voelen als voorheen. Misschien kunt u, in ieder geval voorlopig, zijn liefde niet voelen en zult u het met kennis moeten doen. Maar wellicht kunt u geduldig proberen op verschillende manieren goddelijke liefde te uiten en ontvangen. Kunt u een stapje terug nemen van wat u voor u ziet, en misschien nog een paar stapjes, totdat u een breder landschap ziet? Maak dat landschap zo nodig nog breder totdat u letterlijk ‘celestiaal denkt’, en de sterren ziet en aan ontelbare werelden denkt. Denkt u dan ook aan hun Schepper?
Door vogelgezang, de zon, een briesje of regendruppels op mijn huid, door in de natuur ontzag voor God te voelen, voel ik mij vaak met de hemel verbonden. Misschien kunnen trouwe vrienden troost bieden. Misschien muziek? Of iemand dienen? Houdt u een dagboek bij in tijden dat u een sterkere band met God voelt? Misschien kunt u, om verlichting en begrip te vinden, mensen die u vertrouwt, vragen hoe zij hun band met God voelen.
Als Jezus een plek zou kiezen waar Hij u kan ontmoeten, een rustige plek waar u alleen op Hem gericht kunt zijn, zou Hij dan de unieke plek van uw persoonlijk lijden kiezen, de plek van uw grootste nood, waar niemand anders kan komen? Ergens waar u zo eenzaam bent dat u wel helemaal alleen moet zijn maar dat toch niet echt bent, waar Hij misschien als enige is geweest en klaarstaat om u daar te verwelkomen? Als u op Hem wacht, zou Hij dan daar al niet op u staan te wachten?
Als u zich in deze levensfase vervuld voelt met liefde, probeer die dan vast te houden zoals een vergiet water vasthoudt. Verspreid die liefde overal waar u kunt. Een van de wonderen van de goddelijke orde is dat wij, als we de liefde van Jezus verspreiden, zelf worden vervuld volgens een variatie op het beginsel ‘wie zijn leven zal verliezen om Mij, die zal het vinden.’
Als we vervuld zijn met Gods liefde worden we beschermd in de stormen van het leven, maar worden we ook gelukkiger – onze blije dagen, als de zon schijnt, worden nog helderder door het zonlicht in onze ziel.
Laten we ‘geworteld en gefundeerd’ in onze Jezus en zijn liefde zijn. Laten we streven naar zijn liefde en macht in ons leven, en die momenten koesteren. De vreugde van het evangelie is er voor ieder; niet alleen de gelukkigen, en niet alleen de bedroefden. Vreugde is ons doel, niet het product van onze omstandigheden. Wij hebben alle reden om ons te ‘verblijden en vervuld [te] zijn met liefde jegens God en alle mensen.’ Laten we vervuld raken. In de naam van Jezus Christus. Amen.