Wat er ook gebeurt, geniet ervan
De manier waarop we met tegenspoed omgaan, bepaalt in belangrijke mate hoe gelukkig en succesvol we zijn.
Toen ik jong was, deed ik veel aan sport en ik heb daar goede herinneringen aan. Hoewel, ze zijn niet allemaal even goed. Ik herinner me dat ons footballteam een keer een moeilijke wedstrijd had verloren. Ik kwam ontmoedigd thuis. Mijn moeder was thuis. Ze luisterde naar mijn zielige verhaal. Ze leerde haar kinderen om op zichzelf en elkaar te vertrouwen, niet anderen de schuld te geven van hun tegenslagen en in alles hun uiterste best te doen.
Als we vielen, verwachtte ze van ons dat we opstonden en verder gingen. Dus het advies dat mijn moeder me gaf was niet geheel onverwacht. En het is mij de rest van mijn leven bijgebleven.
Ze zei: ‘Joseph, wat er ook gebeurt, geniet ervan.’
Ik heb vaak over die raad nagedacht.
Ik denk dat ze bedoelde dat ieder leven pieken en dalen heeft, momenten dat het erop lijkt dat de vogels niet zingen en de klokken niet luiden. Maar ondanks ontmoediging en tegenspoed hebben de mensen die het gelukkigst zijn een manier gevonden om van de moeilijke tijden te leren en er sterker, verstandiger en gelukkiger door te worden.
Er zijn mensen die denken dat algemene autoriteiten zelden pijn, leed of ellende meemaken. Was dat maar waar. Iedere man en vrouw op het podium heeft heel veel vreugde ervaren, maar heeft ook gedronken uit de beker van teleurstelling, verdriet en verlies. De Heer heeft in zijn wijsheid niemand afgeschermd van leed en verdriet.
De Heer heeft voor mij de vensters van de hemel geopend en zegeningen in overvloed op mijn familie uitgestort. Maar net als iedereen heb ik momenten in mijn leven gehad dat het leek of de pijn in mijn hart groter was dan ik kon dragen. Op die momenten denk ik terug aan mijn jeugd, toen ik ik de put zat na een verloren wedstrijd.
Toen wist ik nog niet wat me later in het leven te wachten stond. Maar als ik momenten van ellende en verdriet had, moest ik altijd aan de woorden van mijn moeder denken: ‘Wat er ook gebeurt, geniet ervan’
Hoe kunnen we genieten van dagen vol verdriet? Dat kan niet — in ieder geval niet op dat moment. Ik denk ook niet dat mijn moeder bedoelde dat we ontmoediging moeten onderdrukken of ontkennen dat we pijn hebben. Ik denk niet dat ze bedoelde dat we de akelige realiteit onder een deken van denkbeeldig geluk moeten verstoppen. Maar ik geloof wel dat de manier waarop we met tegenspoed omgaan in belangrijke mate bepaalt hoe gelukkig en succesvol we kunnen zijn.
Als we verstanding met tegenspoed omgaan, kunnen de moeilijkste momenten tot de grootste groei leiden, die vervolgens weer tot tijden van groot geluk kan leiden.
In de loop der jaren heb ik enkele dingen geleerd die me in moeilijke tijden hebben geholpen. Die wil ik graag met u doornemen.
Leren lachen
Het eerste wat we kunnen doen, is leren lachen. Hebt u ooit een boze weggebruiker gezien die als iemand anders een foutje maakt, reageert alsof zijn eer, zijn familie, zijn hond en zijn voorouders tot en met Adam onrecht wordt aangedaan? Of hebt u wel eens meegemaakt dat iemand keihard tegen het openstaande deurtje van een keukenkastje loopt, waarna het slachtoffer met gigabuil allerlei vervloekingen en verwensingen uitstoot?
Er is een tegengif voor dergelijke momenten: leren lachen.
Ik weet nog dat we onze kinderen in de auto propten en naar Los Angeles reden. We zaten met z’n negenen in de auto en raakten steeds de weg kwijt. In plaats van boos te worden, lachten we. Iedere keer als we een verkeerde afslag hadden genomen, lachten we harder.
Verdwalen was ons niet vreemd. Toen we een keer naar Cedar City (Utah) reden, namen we een verkeerde afslag. Dat hadden we pas in de gaten toen we twee uur later het bord ‘Welkom in Nevada’ zagen. We werden niet boos. We lachten en daarom hadden we weinig momenten van boosheid en verontwaardiging. We hebben veel waardevolle herinneringen aan onze lachbuien overgehouden.
Ik weet nog dat een van onze dochters een blind date had. Ze had zich netjes opgemaakt en omgekleed en zat op de jongeman te wachten toen de deurbel ging. Er kwam een man binnen die een stuk ouder leek, maar ze probeerde beleefd te zijn. Ze stelde hem aan mij, mijn vrouw en de andere kinderen voor, deed haar jas aan en ging de deur uit. We zagen haar in de auto stappen, maar de auto reed niet weg. Even later stapte onze dochter met een rood hoofd uit en rende het huis in. De man van wie ze dacht dat hij haar mee uit zou nemen, was naar ons huis gekomen om een van onze andere dochters op te halen die voor hem en zijn vrouw op de kinderen zou passen.
Daar hebben we samen hard om gelachen. We konden zelfs niet ophouden met lachen. Toen de juiste jongeman later mijn dochter kwam ophalen, kon ik me niet aan hem voorstellen, omdat ik in de keuken nog dubbel lag van het lachen. Ik begrijp nu dat mijn dochter zich vernederd en beschaamd had kunnen voelen. Maar ze lachte met ons mee, en daarom lachen we er nog steeds om.
Als u de volgende keer op het punt staat om te mopperen, probeer dan te lachen. Dan zult u langer leven en zal het leven van de mensen om u heen ook prettiger zijn.
Het eeuwige zoeken
Het tweede wat we kunnen doen, is een eeuwig perspectief hebben. U voelt zich in tijden van tegenspoed misschien afgezonderd. U vraagt zich af: ‘Waarom overkomt mij dat?’
Maar de wijzer op het rad van verdriet wijst uiteindelijk ook ooit naar ons. Op een of ander moment moet iedereen verdriet ervaren. Niemand is ervan vrijgesteld.
Ik houd van de Schriften omdat er voorbeelden in staan van grote en edele mannen en vrouwen als Abraham, Sara, Henoch, Mozes, Joseph, Emma en Brigham. Eenieder van hen heeft tegenspoed en verdriet ervaren dat hun karakter beproefde, versterkte en verfijnde.
Teleurstelling, leed en verdriet leren doorstaan, maakt deel uit van onze praktische ontwikkeling. Deze ervaringen, die soms moeilijk te verdragen zijn, zijn wel de ervaringen waardoor ons begrip wordt vergroot, ons karakter wordt gevormd en onze liefde voor anderen toeneemt.
Omdat Jezus Christus zo veel heeft geleden, begrijpt Hij ons leed. Hij begrijpt ons verdriet. Dus wij maken moeilijke dingen mee zodat ook wij meer liefde en begrip voor anderen zullen hebben.
Denk aan de prachtige woorden die de Heiland tegen de profeet Joseph Smith sprak toen hij met zijn collega’s in de dikke duisternis van Liberty Jail zat: ‘Mijn zoon, vrede zij uw ziel; uw tegenspoed en uw ellende zullen slechts van korte duur zijn; en dan, indien gij het goed doorstaat, zal God u ten hemel verhogen; gij zult over al uw vijanden zegevieren.’1
Met dat eeuwige perspectief vond Joseph troost in deze woorden, en dat kunnen wij ook. Soms zijn juist de momenten waarop we lijken te verliezen van het leven, de momenten die ons uiteindelijk de overwinning op het leven zullen brengen.
Het beginsel van compensatie
Het derde wat we kunnen doen, is het beginsel van compensatie begrijpen. De Heer compenseert zijn getrouwe kinderen voor elk verlies. Wat is weggenomen van hen die de Heer liefhebben, zal op zijn eigen manier aan hen worden teruggegeven. Hoewel het misschien niet gebeurt op het moment dat wij willen, weten de getrouwen dat iedere traan uiteindelijk honderdvoudig zal worden vergoed met tranen van vreugde en dankbaarheid.
Een van de zegeningen van het evangelie is weten dat als het eind van ons aardse leven is bereikt, het leven aan de andere kant van de sluier doorgaat. Daar krijgen we nieuwe mogelijkheden. Zelfs de dood kan ons de eeuwige zegeningen niet ontnemen die ons zijn beloofd door een dierbare hemelse Vader.
Omdat onze hemelse Vader barmhartig is, heeft hij het beginsel van compensatie ingesteld. Dat heb ik in mijn eigen leven gezien. Mijn kleinzoon Joseph is autistisch. Het is hartverscheurend voor zijn ouders om met de gevolgen van zijn kwaal om te gaan.
Ze weten dat Joseph waarschijnlijk altijd anders dan andere kinderen zal zijn. Ze begrijpen wat dat voor Joseph, maar ook voor de rest van het gezin, betekent. Maar wat geeft hij ons veel vreugde. Autistische kinderen vinden het vaak moeilijk om hun emoties te tonen, maar als hij mij ziet, slaat hij altijd zijn armen om me heen. Hoewel er soms moeilijke momenten zijn, vult hij ons leven met vreugde.
Zijn ouders hebben hem aangemoedigd om aan sport te doen. Toen hij voor het eerst honkbal speelde, stond hij in het verre veld. Maar ik geloof niet dat hij begreep dat hij zo snel mogelijk naar de bal moest rennen. Hij had een veel betere manier bedacht om het spel te spelen. Als er een bal in zijn richting kwam, liet Joseph die gewoon voorbij gaan. Dan haalde hij een andere bal uit zijn zak en gooide die naar de werper.
Alle bedenkingen die zijn ouders gehad kunnen hebben bij het opvoeden van Joseph, alle offers die zij hebben gebracht, worden tienvoudig gecompenseerd. Omdat hij zo’n uitgelezen geest is, hebben zijn ouders veel geleerd over gehandicapte kinderen. Zij hebben uit eigen ervaring gezien hoe ruimhartig en liefdevol familieleden, buren en vrienden kunnen zijn. Zij hebben zich verheugd in de vooruitgang die Joseph heeft gemaakt. Zij hebben zich verwonderd over zijn goedheid.
Vertrouwen op de Vader en de Zoon
Het vierde dat wij kunnen doen, is op onze hemelse Vader en zijn Zoon Jezus Christus vertrouwen.
‘Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft.’2 De Heer Jezus Christus is onze partner, onze hulp en onze voorspraak. Hij wil dat wij gelukkig zijn. Hij wil dat wij succes hebben. Als wij ons deel doen, zal Hij ons helpen.
Hij die beneden alles is afgedaald, zal ons te hulp komen. Hij zal ons troosten en aanmoedigen. Hij zal ons sterken in onze zwakheden en in ons leed. Hij zal zwakke dingen sterk voor ons laten worden.3
Een van onze dochters werd ernstig ziek na de geboorte van een baby. We hebben voor haar gebeden, we hebben haar gezalfd en haar zo goed mogelijk geholpen. We hoopten dat ze met gezondheid gezegend zou worden, maar de dagen werden maanden en de maanden werden jaren. Ik vertelde haar een keer dat deze beproeving misschien iets was waar ze de rest van haar leven mee zou moeten kampen.
Op een ochtend pakte ik een kaartje en deed het in mijn schrijfmachine. Ik typte onder andere de volgende woorden voor haar: ‘Het eenvoudige mysterie is: vertrouw op God, doe je best, en laat de rest aan Hem over.’
En ze vertrouwde inderdaad op God. Maar ze bleef ziek. Ze heeft nog jarenlang geleden. Maar uiteindelijk zegende de Heer haar en genas ze.
Ik ken mijn dochter goed en geloof dat zij, ook als ze nooit was genezen, toch op haar hemelse Vader was blijven vertrouwen en ‘de rest aan Hem had overgelaten’.
Conclusie
Hoewel mijn moeder al jaren geleden is gestorven om haar eeuwige beloning in ontvangst te nemen, zijn haar woorden in mijn gedachten gebleven. Ik herinner me het advies dat ze me jaren geleden gaf toen mijn team een wedstrijd had verloren: ‘Wat er ook gebeurt, geniet ervan’
Ik weet waarom er een tegenstelling in alle dingen moet zijn. Tegenspoed kan ons tot zegen zijn als we er goed mee omgaan. We kunnen ervan leren houden.
Als we naar humor zoeken, naar het eeuwige perspectief op zoek zijn, het beginsel van compensatie begrijpen en dichter bij onze hemelse Vader komen, kunnen we ontberingen en tegenspoed doorstaan. Dan kunnen we net als mijn moeder zeggen: ‘Wat er ook gebeurt, geniet ervan.’ Daarvan getuig ik in de naam van Jezus Christus. Amen.