Mamatay na Ko!
Ramona Ross, Tennessee, USA
Isip nurse sa usa ka busy nga post-surgical recovery unit, nakadawat ko og tawag usa ka adlaw kabahin sa usa ka pasyente nga ginganlan og Bill nga bag-ohay lang nga naoperahan. Adto unta siya sa usa ka critical care nga unit apan diri kanako nadala tungod kay puno na ang maong unit.
Ang pasyente miabut wala madugay uban sa iyang pamilya. Nahupay ko dihang nakita nga abtik siya, makaila, ug dili makita nga naglisud.
Human makuha ang importanting mga timailhan sa iyang kahimtang ug sa pagpahibalo kaniya ug sa iyang pamilya kabahin sa iyang kwarto, miadto ko sa hawanan sa paghimo og mubong sulat sa akong chart. Sa dihang midapat sa papel ang tumoy sa akong ballpen, nakabati ko og tingog nga nag-ingon, “Balik sa kwarto.” Mihunong ko sa pagsulat ug milingi sa akong luyo. Walay tawo. Nagtuo kong hunahuna ra nako ang tingog, dihang kalit nadungog ko kini sa ikaduhang higayon—mas kusog kini.
Midagan kog balik sa kwarto ni Bill nga nakita nga midoble ang gidak-on sa iyang liog, ug naglisod siya sa pagginhawa. Nagtuo nga ang ugat sa iyang liog nabuslot, akong gipugngan ang iyang liog sa tuo nakong kamot samtang gigamit ang wala nakong kamot sa pagtawag sa neuroradiologist kinsa mihimo sa pag-opera. Miingon ang doktor nga magpadala dayon siya og mga tawo nga mokuha ni Bill diha dayon. “Ug ayaw tangtanga ang imong kamot!” miingon siya.
Samtang akong gipadayon ang pagpugong, nakabantay ko og pamilyar nga libro duol sa higdaanan ni Bill. “Miyembro ka sa Simbahan?” nangutana ko.
Miyango siya ug miingon nga ordinance worker siya sa Templo sa Atlanta Georgia. Dayon mikipat siya aron mapugngan ang luha ug miingon, “Mamatay na ko!”
Miingon ko niya nga dili siya mamatay, determinado nga miingon, “Kaslon ko ngadto sa Templo sa Atlanta sa sunod bulan, ug kinahanglang tua ka didto.” Ang pundok sa mananambal nangabut ug midala dayon kang Bill.
Sa kahinam sa mga plano sa akong kasal nga kapin na lang sa usa ka bulan, hapit ko makalimot kang Bill, kinsa nahitabo nga aduna diay reaksyon sa gitambal. Sa dihang gidala ko sa matron ngadto sa sealing room sa adlaw sa akong kasal, nakabantay ko og pamilyar nga nawong: Ang asawa ni Bill, si Georgia. Dihang misulti ko niya nga kaslon na ko, iyang gipangita si Bill. Pipila ka gutlo sa wala pa magsugod ang seremonya, miabli ang pultahan ug misulod siya. Human sa mga semana nga sakit ang ulo, pagsuka-suka, ug kaluya, si Bill mibati nga naarang-arang nianang adlawa aron mobiyahe sa templo, wala mahibalo nga adlaw kadto sa akong kasal.
Duha ka tuig human niadto ang akong bana ug ako gitawag nga mga ordinance worker sa Templo sa Nashville Tennessee. Sa among pag-abut sa templo aron i-set apart, usa ka tawo miabli sa pultahan alang kanako ug miingon, “Welcome sa Templo sa Nashville!” Si Brother Bill kadto.
Dungan kaming nagserbisyo sulod sa tulo ka tuig. Gisultihan ni Bill ang tanan nga akong giluwas ang iyang kinabuhi, apan nahibalo ko nga ang Ginoo ang miluwas kaniya. Sa proseso, Siya mitudlo kanako sa kaimportante sa pagpatalinghug sa mga pag-aghat sa Espiritu.