Ang Pagpamatuod ni Thomas
“Ako, ang Ginoo, mohatag nganha kaninyo og usa ka pagpamatuod sa kamatuoran niini nga mga sugo nga anaa sa inyong atubangan” (D&P 67:4).
Family home evening kadto, ug ang tanan dunay bahin nga buhatunon. Si Mama ang nag-conduct. Si Papa ang naghatag sa leksyon. Ang mga bata maoy gisangunan sa pag-ampo, musika, ug sa kalihokan—gawas lang kang Thomas. Karong semanaha panahon na ni Thomas sa paghatag sa pagpamatuod, ug ingon og naulaw siya.
Nakigbahin na si Thomas sa iyang pagpamatuod kaniadto, apan kadto dugay na, ug dili na siya kahinumdom sa angay niyang isulti. Mao nga pagkahuman sa pangbukas nga pagpanganta ug nahuman na ang pag-ampo, ningkusmod si Thomas.
“Imo na karon,” miingon si Mama.
Mitan-aw si Thomas sa gawas sa bintana sa ilang evergreen nga kahoy, nanghinaot nga unta makasulti kini kon unsay iyang buhaton.
Gitaparan ni Papa si Thomas ug gipangutana kon unsay problema.
“Wa ko kahibalo kon unsa ang pagpamatuod,” hilum nga miingon si Thomas.
“Nan, makatabang ko nimo,” miingon si Papa. Mao kini ang pagsulti kanamo sa mga butang nga imong nahibaloan nga tinuod o mga butang nga imong gituohan. Mahimo kang maghisgot nga ganahan ka sa mga kasulatan. Kana kanunay nga makatabang kanimo nga mobati sa Espiritu.”
Apan si Thomas dili pa andam. Ang tanan nagtan-aw kaniya, naghulat nga duna siyay buhaton. Milingo-lingo siya. “Di ko kahimo. Wa ko kahibalo unsa kini.”
Gipik-pik ni Papa ang bukton ni Thomas. “OK ra. Mahimo ra nimo ni sa sunod.”
Wala madugay nianang gabhiona naglingkod si Thomas sa higdaanan nga naggunit sa Basahon ni Mormon. Husto si Papa—ang pagbasa sa mga kasulatan kanunay gayud nagpanindot sa iyang pagbati. Gisulayan niya sa pagbasa og usa ka kapitulo sa usa ka adlaw, apan ang mga kapitulo nagsugod og katag-as. Iyang giabli ang iyang mga kasulatan sa 1 Nephi 17.
“Taas kini!” Mihunghong si Thomas. Mihimo siya og mubo nga pag-ampo sa Langitnong Amahan nga nangayo og tabang. Dayon natingala siya kon unsa kadali nga milabay ang oras.
Sa wala pa palunga ni Thomas ang iyang suga, misulod si Papa sa pag-ingon og good night.
“Kahibalo ka, Pa?”
“Unsa man, dodong?”
“Wala ko kabasa sa akong mga kasulatan sa tibuok semana kay ang mga kapitulo ingon og tag-as ra kaayo. Apan karon gusto gyud ko, mao nga nag-ampo ko, ug gitabangan ko sa Langitnong Amahan. Gibasa nako ang tibuok kapitulo, ug ingon og lima ka minutos ra kini. Usa ka maayong butang ang pag-ampo.”
“Thomas, nahibalo ka ba kon unsa kana ang bag-o lang nimong giingon?” Nangutana si Papa nga nagpahiyom. “Mipakigbahin ka sa imong pagpamatuod!”
“Tinuod?” nangutana si Thomas. “Unsay buot nimong ipasabut?”
“Kon maghisgot ka mahitungod sa pag-ampo ug sa unsang paagi kini nakatabang nimo—usa kana ka pagpamatuod kabahin sa pag-ampo.”
Si Thomas nahingangha sa kahibulong. Gihunahuna niya ang tanang panahon diin ang mga tawo nakatudlo kaniya mahitungod sa pagpamatuod. Iyang naamguhan nga siya diay mipakigbahin og pagpamatuod!
Nindot kaayo ang gibati ni Thomas ingon og nakakatawa siya. Gigakos niya si Papa.
“Wow, nahimo nako!” Miingon si Thomas. “Pa, mahimo ba kong mopakigbahin sa akong pagpamatuod sa family home evening sunod semana? Kahibalo kong dili pa akong panahon, apan gusto kong maghisgot mahitungod sa pag-ampo.”
“Tingali nindot kaayo kana nga ideya,” miingon si Papa.
Samtang mibiya si Papa sa kwarto, gihunahuna ni Thomas ang tanang nahitabo nianang adlawa. Mapasalamaton siya sa pamilya, mga kasulatan, pag-ampo, ug daghan pang butang. Diha dayon, labaw pa siyang mapasalamaton sa iyang pagpamatuod. Nahibalo na siya unsaon sa pagpakigbahin ug unsay ipasabut niini.
Paghulagway pinaagi ni Matt Smith