Mensahe sa Unang Kapangulohan
Mga Santos para sa Tanang Panahon
Ako adunay mga panumduman sa pagkabata sa usa ka bahin sa kalibutan nga mahimong litrato sa postcard para sa nag-usab-usab nga panahon sa tuig. Ang matag bulan nga molabay mahimayaon ug talagsaon. Atol sa nindot kaayo nga adlaw sa tingtugnaw, ang puti kaayo nga snow mitabon sa kabukiran ug kadalanan sa siyudad. Ang ulan sa tingpamulak makalimpyo ug makapatubo sa mga tanom. Ang kahayag sa adlaw moaninag sa malinawon, asul nga mga kalangitan sa ting-init. Ug ang makapahingha nga tinglarag mousab sa kinaiyahan ngadto sa talagsaong sanag sa orange, yellow, ug pula. Isip usa ka bata, ganahan kaayo ko sa matag panahon, ug hangtud karon, ganahan kaayo ko sa hulagway ug pagkatalagsaon niini.
Kita adunay mga panahon usab sa atong kinabuhi. Mga pipila niini mainiton ug nindot. Ang uban dili. Pipila sa mga adlaw sa atong kinabuhi sama ka nindot sa mga litrato diha sa kalendaryo. Apan may mga adlaw ug mga sirkumstansya nga makapasubo ug makadala og kaguol, kasuko, ug kapait sa atong kinabuhi.
Sigurado ko nga may mga panahon diin kitang tanan naghunahuna nga magpakabuhi dinhi sa kalibutan nga puno lang sa nindot nga mga panahon ug likayan ang bati nga mga panahon taliwala niini.
Apan kini dili posible. Ni angay tinguhaon.
Samtang naghinumdom ko sa akong kinabuhi, klaro nga daghan sa akong dakong kalamboan nahitabo samtang misinati ko sa lisud nga mga panahon.
Ang atong maalamon sa tanan nga Langitnong Amahan nasayud nga aron motubo ang Iyang mga anak sa matang nga nilalang nga sila angay nga mamahimo, sila kinahanglang makasinati og kalisud sa ilang panaw sa mortalidad. Ang propeta sa Basahon ni Mormon nga si Lehi miingon nga kon walay oposisyon, ang “pagkamatarung dili gayud mapahinabo” (2 Nephi 2:11). Sa pagkatinuod, ang kapait sa kinabuhi ang nagtugot kanato sa pag-ila, pagkompara, ug pagdayeg sa katam-is niini (tan-awa sa D&P 29:39; Moises 6:55).
Si Presidente Brigham Young miingon niining paagiha: “Ang tanang may salabutan nga mga binuhat kinsa koronahan sa mga korona sa himaya, pagka-imortal, ug kinabuhing dayon kinahanglang moagi sa matag mapait nga kasinatian nga gitakda nga agian alang sa may salabutan nga mga binuhat, aron makaangkon sa ilang himaya ug kahimayaan. Ang matag kalamidad nga moabut sa matag mortal nga mga binuhat pagaantuson … sa pag-andam kanila nga makapahimulos sa presensya sa Ginoo. … Ang matag pagsulay ug kasinatian nga inyong maagian gikinahanglan alang sa inyong kaluwasan.”1
Ang pangutana dili man kon kita ba makasinati og panahon sa kalisdanan apan unsaon nato pagsagubang sa unos. Ang atong dako nga kahigayunan atol sa pag-usab-usab sa mga panahon sa kinabuhi mao ang paggunit og maayo sa matinud-anong mga pulong sa Dios, kay ang Iyang tambag gituyo dili lang sa pagtabang nato sa pagsagubang sa unos sa kinabuhi apan sa paggiya usab nato sa pagbuntog niini. Ang atong Langitnong Amahan mipadayag sa Iyang pulong pinaagi sa Iyang mga propeta—bililhong kahibalo gituyo aron mogiya nato tadlas sa lisud nga mga panahon ngadto sa dili matukib nga hingpit nga kalipay ug sa kahayag sa kinabuhing dayon. Usa kini kaimportante nga bahin sa atong kasinatian sa kinabuhi aron sa pagpalambo og kalig-on, kaisug, ug integridad sa paggunit og maayo sa kamatuoran ug pagkamatarung bisan pa sa kalisdanan nga atong masinati.
Kadtong nagpabunyag ug nakadawat sa gasa sa Espiritu Santo nagsugod na diha sa dalan sa pagkadisipulo ug gisangunan nga mosunod sa makanunayon ug matinud-anon nga paagi sa mga tunob sa Manluluwas.
Ang Manluluwas mitudlo nga ang adlaw mosubang “ibabaw sa mga dautan ug sa ibabaw sa mga maayo, ug … [nagpadalag] ulan ngadto sa mga matarung ug sa mga dili matarung” (Mateo 5:45). Usahay kita dili makasabut nganong lisud, gani dili makiangayon, nga mga butang nahitabo sa kinabuhi. Apan isip mga sumusunod ni Kristo, kita mosalig nga kon kita “mangita nga makugihon, mag-ampo sa kanunay, ug magmatuohon, … ang tanan nga mga butang maghiusa sa paglihok alang sa [atong] kaayohan, kon [kita] maglakaw nga matarung” (D&P 90:24; emphasis gidugang).
Isip mga miyembro sa Iyang Simbahan, isip mga Santos, nagserbisyo kita nga malipayon ug andam sa tanang panahon. Ug samtang kita mobuhat niini, ang atong mga kasingkasing mapuno sa gibalaan nga hugot nga pagtuo, makaalim nga paglaum, ug langitnong gugma.
Sa gihapon, kita kinahanglang makabuntog sa tanang panahon—maayo ug sakit. Apan bisan unsa pa nga panahon, isip mga sumusunod ni Jesus ang Kristo, kita molaum diha Kaniya samtang kita maglakaw padulong sa Iyang kahayag.
Sa ato pa, kita mga Santos sa Dios, determinado sa pagkat-on mahitungod Kaniya, sa paghigugma Kaniya, ug sa paghigugma sa atong isigkatawo. Kita magpapanaw sa balaan nga dalan sa pagkadisipulo, ug kita makanunayong maglakaw sa atong langitnong tumong.
Busa, kita magpaka-Santos sa tingpamulak, ting-init, tinglarag, ug tingtugnaw. Kita mahimong mga Santos alang sa tanang panahon.
Pagtudlo Niini nga Mensahe
Ang Unang Kapangulohan mitudlo, “Pipila sa labing mahinungdanon nga mga wali gisangyaw pinaagi sa pagkanta sa himno” (Hymns, ix). Samtang kamo maghisgut niini nga mensahe, ikonsiderar ang pagkanta uban niadtong inyong gitudloan sa usa sa mga himno o laing awit kabahin sa paglahutay sa kalisdanan: “Unsa Ka Lig-on ang Tukuranan” (Mga Himno ug mga Awit sa mga Bata nu. 6); “The Lord is My Shepherd [Ang Ginoo Mao ang Akong Magbalantay” (Hymns nu. 108); o “Magpadayon ‘Tang Tanan” (Mga Himno ug mga Awit sa mga Bata nu. 10). Kon kamo gidasig, pagpakigbahin og usa ka panahon dihang kamo naglisud og maayo apan nahimo kining usa ka panalangin.
Mga paghulagway sa litrato pinaagi ni Craig Dimond; LITRATO SA BACKGROUND SA TINGTUGNAW © Thinkstock/iStockphoto