Hangtud Kita Magkita Pag-usab
Ang Pinakataas nga Sakrament Miting
Ang tagsulat nagpuyo sa Lagos, Nigeria.
Ang sakrament miting sa kasagaran molungtad og 70 ka minuto. Apan usa ka Dominggo ingon og kini dugay kaayo.
Ganahan ko nga mobasa og relihiyosong mga libro sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw. Ug tungod kay kini nga mga libro wala sa Nigeria, nanghulam ko sa usa ka higala. Nagtinguha nga iuli ang libro sa akong higala sa pipila ka adlaw, kanunay nakong gidala-dala kini ug mobasa niini sa libre nga oras.
Usa ka Dominggo gidala nako ang hinulaman nga libro sa pagtambong og sakrament miting sa ward diin ako mao ang gisangunan isip high councilor. Gibasa nako ang libro samtang nagpaabut ko nga mohatag sa bishop sa mensahe gikan sa kapangulohan sa stake. Sa dihang miabut ang bishop, mihangyo siya kanako sa pagpakigsulti sa iyang unang magtatambag kay dunay siyay abi-abihon nga mga bisita. Human mahatag ang mensahe ngadto sa unang magtatambag, milingkod ko sa atubangan.
Wala madugay sa akong paglingkod, akong nabantayan nga ang libro sa akong higala nawala. Mga lima ka minuto sa wala pa magsugod ang miting—ug nga ang tigdumalang opisyal naglingkod na sa atubangan—kinahanglang dili na ako mobiya. Naguol nga mahigawad ang akong higala, nagsugod ang akong kalbaryo sa pinakataas nga sakrament miting nga akong natambongan.
Naglaum ko nga dali untang molabay ang panahon, apan ang kada item sa agenda sa sakrament ingon og tibuok kinabuhi nga paghulat. Wala ko mahimutang, nag-ampo sa hilom nga ang Dios motipig sa maong libro. Sa tinuod lang, ang mga pakigpulong dili taas, apan ang kabalaka mikontrolar sa akong hunahuna. Lima ka minutos sa dili pa mahuman ang miting, dili na nako maagwanta pa. Mihatag ko og mubo nga sulat sa unang magtatambag nangutana kon duna bay libro nga akong nabiyaan niya. Naglaum kong moyango siya. Milingo-lingo hinoon siya.
Wala nako piyonga ang akong mga mata atol sa panapos nga pag-ampo apan mitan-aw pag-ayo sa duha ka lugar nga sa akong hunahuna didto ang libro. Sa laing bahin, nakahukom ko nga, kon gikinahanglan, moadto ko sa mga klase sa Sunday School sa pag-anunsyo nga nawad-an ko og libro.
Hinoon, kahibulongan kaayo, sa dihang nahuman ang sakrament miting, ang akong mga pagbati nausab, ug ako wala na mabalaka sa libro. Ang Balaan nga Espiritu mipakita nako—sa pipila lang ka mubo nga higayon sa espirituhanon nga paglamdag—nga ang akong mga kabalaka makawang. Akong nakat-unan nga ang tinuod nga importante kon panalipdan ba nako o dili kadtong mga butang nga gisalig sa Dios nako. Ang akong hunahuna diha-diha milista dayon unsay akong nahinumduman nga gisalig sa Dios nako: ang akong kalag, ang akong pamilya, kadtong akong gi-home teach, kadtong kinahanglang akong sultihan sa ebanghelyo, ang mga miyembro sa ward nga akong giserbisyohan, ang akong nangamatay nga mga katigulangan nga nagkinahanglan sa buhat sa templo, ug uban pa.
Akong nakita ang libro human sa importanting kasinatian sa pagsiksik sa kalag. Apan sa katapusan sa pinakataas nga sakrament miting, nakita usab nako ang mga bahin sa akong kinabuhi nga nagkinahanglan og kalamboan. Ug nakaplagan nako ang pasalig sa pagbuhat sa mga prayoridad nga gitinguha sa Langitnong Amahan.
Paghulagway sa litrato pinaagi ni Les Nilsson