“Nagkinahanglan Ko Nimo Matag Takna”
Ang tagsulat nagpuyo sa Utah, USA.
Kon wala na mi kahibalo unsay pay itudlo, ang akong kompanyon misugyot nga manganta mi og himno.
Usa ka nindot nga hapon sa Dominggo sa akong misyon didto sa Balsan, Korea, ang akong kompanyon ug ako nanamilit sa mga miyembro human sa pagsimba ug molakaw na unta mi aron mag-proselyte sa dihang ang ward mission leader mipaila-ila namo sa 12 anyos nga batang lalaki, si Kong Sung-Gyun. Misimba siya nianang adlawa ug gustong makat-on pa sa ebanghelyo.
Dayag lang nga ganahan mi sa kahigayunan sa pagtudlo niya, apan nahadlok usab ko mahitungod sa pagtudlo sa tawo nga bata pa kaayo. Nakahukom mi sa pagsiguro nga kami dunay pagtugot sa iyang mga ginikanan, mao nga nanawag ko sa balay ni Kong Sung-Gyun ug nakigsulti og kadiyot sa iyang inahan, si Pak Mi-Jung. Nasurprisa ko sa dihang siya miingon nga siya nalipay nga ang iyang anak nangita og katambongan nga simbahan ug nga siya malipay nga kami motudlo kaniya.
Wala Damha nga mga Investigator
Pagkasunod gabii miabut mi sa balay sa batang lalaki, andam nga motudlo. Nasurprisa mi pagkahibalo nga si Pak Mi-Jung gusto usab namo nga motudlo sa iyang anak nga babaye, si Kong Su-Jin. Ug tungod kay estranghero kami sa iyang panimalay, si Pak Mi-Jung gusto usab moapil sa mga leksyon. Dayag lang nga nalipay mi nga motudlo kutob sa gusto nga maminaw.
Human sila mohatag namo og meryenda, nanglingkod mi ug nagsugod sa pagsulti. Imbis magsugod dayon mi sa leksyon, si Pak Mi-Jung gusto nga makaila pa namo ug mosulti namo sa sirkumstansya sa iyang pamilya. Miistorya siya namo mahitungod sa ilang bag-ong mga pagsulay ug mga kalisud nga ilang giagian, lakip sa bag-ong pagpakigbisog sa iyang anak nga lalaki sa kanser. Malampuson siyang miagi sa pagtambal ginamit ang radiation, ug ang kanser karon nawala, apan ang mga doktor mipasidaan nila nga kini mahimong mobalik pag-usab bisan unsang orasa. Kini lisud kaayo sa pamilya. Working-class sila nga pamilya, ug ang amahan kinahanglang motrabaho pag-ayo aron duna silay kapuy-an ug pagkaon.
Nakugang ko ug naguol sa mga pagsulay sa ilang mga kinabuhi. Ang kinabuhi dili sayon alang kanila, apan ang kasuod sa pamilya klaro kaayo kay sa akong nakita sa bisan kinsa nga pamilya nga akong nahimamat sa Korea, nga maoy masulti sa katilingban nga family-oriented sama sa Korea. Mibiya kami sa ilang panimalay nianang gabhiona nga mas nakaila pa niining espesyal nga pamilya ug nakabaton sa oportunidad sa pagpakigbahin sa mensahe sa ebanghelyo uban kanila.
Ang akong kompanyon ug ako mibalik og makadaghan nianang semanaha aron sa pagtudlo kanila, matag higayon nakasinati mi og kadasig ug kamanggihatagon nga among nasinati sa among unang pagbisita. Sa dihang nahisgutan na ang bunyag, ang mga bata ganahan kaayo nga magpasakop sa Simbahan. Hinoon, ang ilang inahan wala moapil sa ilang kadasig. Bisan og ang among pagtudlo nakapahimuot niya ug nanghinaut siya nga tinuod kini, wala niya batia nga siya makahimo ug makatuman sa matang sa mga pasalig nga gikinahanglan sa pag-apil sa Simbahan. Wala usab niya batia nga angay alang niya nga magpabunyag nga wala ang iyang bana, nga wala pa namo mahimamat. Hinoon, andam siya sa pagpadayon sa pagpakigkita namo ug usab gusto nga moapil sa iyang mga anak sa pagsimba.
Sa hapit na matapos ang ikaduhang semana, samtang nagpadayon mi sa pagtudlo niya sa iyang panimalay, among nahimamat ang iyang bana, si Kon Kuk-Won—mapainubsanon, matinahuron, ug manggihatagon nga tawo. Miapil siya namo sa katapusan nga pipila ka mga panaghisgutan ug diha-diha mituo sa tanan nga among gitudlo, lakip sa mga doktrina nga sa uban lisud sama sa ikapulo ug sa Pulong sa Kaalam. Bisan pa sa ilang sitwasyon nga naglisud sa kwarta, nagsugod sila sa pagbayad sa ikapulo. Ang bugtong babag sa amahan mao lang ang pagtrabaho sa mga Dominggo. Nagtrabaho siya sa Seoul International Airport kada Dominggo, mao nga dili siya makasimba uban sa iyang pamilya. Bisan pa sa iskedyul sa iyang trabaho, siya ug ang iyang asawa naningkamot sa pagtambong sa bunyag sa ilang mga anak pagkasunod Dominggo.
Pagkahuman sa bunyag sa mga bata, nagpadayon kami sa pag-adto sa panimalay sa pamilya. Nag-family home evening kami, mipakigbahin kami og mga kasulatan ug makabayaw nga mga kasinatian, ug mipaila nila sa mga miyembro sa ward. Hinoon, bisan pa sa nagpadayon nga mga kasinatian sa ebanghelyo, ang mga ginikanan layo pa nga mabunyagan.
Niining higayona ang akong kompanyon nabalhin, ug ang akong bag-ong kompanyon usa ka elder nga gikan pa sa missionary training center. Puno siya sa hugot nga pagtuo, kalagsik, ug kadasig, ug sa tinuod lang naglisud ko sa pag-apas niya. Human mahimamat sila si Kong Kuk-Won ug Pak Mi-Jung sa pipila ka okasyon, ang akong kompanyon miduol nako ug nangutana kon ang akong kompanyon kaniadto ug ako nakapuasa ba o wala uban kanila. Wala kami makapuasa. Gani, wala gyud kana moabut sa akong hunahuna. Mao nga nakigkita kami sa pamilya ug misugyot nga magpuasa. Nakugang ko nga nakahibalo nga nagpuasa na sila matag karon ug unya sa ilang kaugalingon, alang sa panglawas sa ilang anak nga lalaki ug alang sa kausaban sa iskedyul sa trabaho nga makapahimo ni Kon Kuk-Won sa pagsimba. Human ang akong kompanyon ug ako miapil nila sa pagpuasa, ang among mga pag-ampo natubag ug ang iskedyul sa trabaho ni Kong Kuk-Won nausab. Apan si Pak Mi-Jung nagduha-duha gihapon sa pagpabunyag.
Usa ka Dinasig nga Ideya
Ang akong kompanyon dayon dunay laing nindot nga ideya. Iyang gikuha sa iyang bulsa ang pocket-sized nga libro sa himno ug mihangyo kon makakanta ba kami uban nila. Bisan og nakakanta na kami sa una, wala nako makita si Pak Mi-Jung nga mikanta ug nagtuo lang nga dili siya ganahan nga mokanta o dili komportable tungod kay ang musika bag-o ngadto kaniya. Ang akong kompanyon nangutana kaniya kon duna ba siyay paborito nga himno, ug sa akong katingala, na-emosyonal siya ug mitubag nga sukad pa sa iyang pagkagamay nga bata, ang iyang paborito nga himno mao ang “Nagkinahanglan Ko Nimo Matag Takna” (Mga Himno ug mga Awit sa mga Bata, nu. 12). Nagsugod mi sa pagkanta sa upat ka klasing tingog, ang amahan nagkanta sa melodiya, ang inahan nagkanta og alto, ang akong kompanyon nagkanta og tenor, ug ako nagkanta sa bass.
Ang Espiritu kusog kaayo diha sa kwarto. Sa among pagkanta sa ikatulo nga bersikulo, ang inahan nabuntog sa emosyon, ug nawala ang iyang tingog samtang nagpadayon mi:
Nagkinahanglan ko,
Nimo matag takna.
Dali o kinabuhi
Ko mawala.
Ako nagkinahanglan;
Nimo matag takna;
Ako panalangini;
Manluluwas!
Sa among pagkompleto sa ikaupat ug katapusan nga bersikulo, naghilak na siya. Naningkamot ang iyang bana sa paghupay niya, sa katapusan naulian ra siya. Mitan-aw siya nako ug miingon, “Kinahanglan kong magpabunyag.”
Ang tulumanon sa bunyag alang ni Kong Kuk-Won ug Pak Mi-Jung nianang Dominggo sa hapon mao ang usa sa labing espirituhanon sa akong misyon. Ang ilang mga anak miapil sa programa, ug daghang lokal nga mga miyembro mitambong sa pagpakita og suporta alang sa labing bag-ong nakabig nga pamilya sa ilang ward. Ang akong kompanyon ug ako mihatag og espesyal nga pasundayag sa musika: “Nagkinahanglan Ko Nimo Matag Takna.”
Sa katapusan nahuman ang akong misyon ug mipauli. Human sa usa ka tuig sa kolehiyo, mibalik ko sa Korea alang sa summer internship, ug kada tapos semana akong gipaniguro ang pagbisita sa daghang espesyal nga mga higala ug mga pamilya nga akong nahimamat sa akong misyon. Human sa pipila ka semana nakabalik ko ngadto sa Balsan ug nahimamat kining espesyal nga pamilya. Sa pag-abut nako sa ilang balay, akong namatikdan nga dunay nawala—ang ilang anak nga lalaki. Naghilak, si Pak Mi-Jung misulti sa balita ngari nako: ang kanser sa ilang anak nga lalaki mibalik ug, sa edad nga 14 namatay siya.
Samtang naningkamot ko sa pagpadayag sa akong pahasubo ug nakigbisog sa kasakit nga akong gibati, si Kong Kuk-Won misiguro nako nga ang tanan OK ra. Ganahan kaayo sila sa ebanghelyo, matinud-anong misimba, ug naghinam-hinam sa adlaw nga mabugkos sila alang karon ug sa tibuok kahangturan didto sa Seoul Korea Temple. Bisan sa kasakit nga ilang gibati, ang pamilya nasayud nga ilang makita pag-usab si Kong Sung-Gyun ug magkahiusa pag-usab. Si Pak Mi-Jung misulti usab nako nga ang pagkanta og mga himno kada adlaw nakatabang niya nga makakaplag og kalig-on aron makasugakod ug mobati sa dugang kalinaw nga ikahatag sa Espiritu.
Sa akong pagbiya sa ilang panimalay nianang gabhiona, namalandong ko pag-usab sa mga pulong sa paborito nga himno ni Pak Mi-Jung. Mapasalamaton ko nga ang Langitnong Amahan mipanalangin sa pamilya og kalinaw human sa pagkamatay ni Kong Sung-Gyun, ug ilabi na nga mapasalamaton ko sa papel sa Espiritu sa pagkakabig ni Pak Mi-Jung, nga nakapahimo sa pamilya nga mokwalipay sa mahangturong mga panalangin sa templo.