Ang Espiritu Mihunghong Kanako

Christina Albrecht Earhart, Washington, USA

“Hoy, mga bata!” Balik!” usa ka nakuyawan nga tingog ang misyagit.

Nakamatikod ko sa duha ka batang lalaki mga singko ug siyete anyos nagdagan agi sa parkinganan sa tindahan nga naghilak. Ang tindero daw nabalaka samtang mitawag kanila.

Samtang nagpadulong ko sa akong sakyanan, ang Espiritu mihunghong, “Mahimo ka nga makatabang dinhi.” Ang paghunghong hilom apan klaro nga sa wala madugay nagdagan ko sa parkinganan padulong sa duha ka batang lalaki.

Akong nakit-an ang magulang nga bata nga nagbarug duol sa brown minivan. Miduol ko ug miluhod tupad niya.

“Hi. Akong ngalan si Christina. OK ra ka?”

Sa akong pagsulti, misamot siya og hilak ug gisalipdan ang iyang nawong sa iyang bukton. Ang tindero ug ang laing bata miduol namo.

“Morag makasulti lang sila og French,” miingon ang tindero ngari nako. “Amo lang sila nga nakit-an nga nagdagan sa may tindahan, nawala.”

Akong giusab ang akong pagpaila-ila sa mga bata gamit ang French nga pinulongan. French ang akong unang pinulongan, apan wala nako magsulti niini sukad gisagop ko sa usa ka pamilya nga Iningles ang sinultihan sa dihang bata pa ko. Siyempre, dili maayo ang akong French. Niadtong higayuna, hinoon, masabtan ra kini. Ang mga pulong klaro diha sa akong hunahuna ug sa akong tingog samtang akong gihupay ang mga bata.

Samtang naghilak, ang magulang nga lalaki daling mipasabut nako nga siya ug ang iyang igsoon wala na makakita sa ilang ginikanan bisan asang dapita sa tindahan ug midagan paggawas aron mangita kanila. Samtang naminaw ko, hinay kong nakabantay sa katalagsaon sa panghitabo nga wala lang ko klarong nakig-istorya nila og French apan andam usab sa pagsabut ug paghupay sa nahadlok nga mga bata.

“Wala na nila makit-i ang ilang ginikanan ug gusto nila nga magpaabut kanila dinhi sa ilang sakyanan,” giingnan nako ang tindero. Ang gamayng bata misulti nako sa mga ngalan sa ilang ginikanan, nga akong gihatag sa tindero aron ma-page niya. Mga pipila ka minuto ang milabay nakit-an sa bata ang iyang amahan nga migawas sa tindahan ug nagdagan aron pagtagbo kanila.

Samtang akong giubanan ang bata ngadto sa iyang amahan, akong nakaplagan nga dili nako makasulti og panamilit sa French. Naningkamot ko sa pagsulti og bisan unsa ngadto sa mga bata nga ilang masabtan, apan dili nako makasulti gawas lang sa pipila ka dili konektadong mga pulong. Sa katapusan, nag-Iningles na lang ko, nagsulti sa batang lalaki og, “Bye. Maayo nga nagkaila ta.”

Sa dihang gibiyaan nako ang mga batang lalaki uban sa ilang ginikanan, dako gyud ang akong pasalamat. Gigamit ko sa Langitnong Amahan sa paghupay sa duha Niya ka gagmayng mga anak. Napaubos ko nga gipalambo sa Ginoo ang akong limitadong abilidad aron pagtuman sa Iyang mga katuyoan. Mapasalamaton ko sa pagsaksi kon unsay mahitabo samtang atong ihalad ang atong kaugalingon Kaniya kon tawagon, bisan sa dili kaayo maayo nga sitwasyon.