Relihiyonnga Putli

Ni Elder W. Christopher Waddell

Sa Seventy

Sa Mateo kapitulo 11 ang Manluluwas nagtudlo kanato og importanting leksyon pinaagi sa Iyang lihok agi og tubag ngadto sa gipangutana sa mga disipulo ni Juan Bautista:

“Sa pagkadungog ni Juan didto sa bilanggoan mahitungod sa mga nabuhat ni Kristo, iyang gipaadtoan siyag mga tinun-an niya,

“Nanag-ingon kaniya, Ikaw ba kadtong moanhi, o magpaabut pa ba kamig lain?

“Kanila mitubag si Jesus nga nag-ingon, Adtoa ug suginli ninyo si Juan sa mga butang nga inyong nadungog ug nakita:

“Ang mga buta makakita na, ug ang mga bakul makalakaw na, ug ang mga sanlahon nangahinlo, ug ang mga bungol makabati na, ug ang mga patay gipamanhaw, ug ang mga kabus gikawalihan sa maayong balita” (Mateo 11:2–5).

Imbis nga mohatag og mubo nga doktrinal nga pagpasabut nga naghulagway nga Siya, sa tinuoray, “kadtong moanhi,” ang Manluluwas mitubag pinaagi sa Iyang binuhatan—Iyang ehemplo sa pagserbisyo.

Sa Abril 2014 nga kinatibuk-ang komperensya, si Elder Richard G. Scott sa Korum sa Napulog Duha ka mga Apostoles mipahinumdom kanatong tanan: “Kita labing makaserbisyo sa atong Amahan sa Langit pinaagi sa matarung nga pag-impluwensya sa uban ug pagserbisyo kanila. Ang labing maayong panig-ingnan kinsa nabuhi dinhi sa kalibutan mao ang atong Manluluwas, si Jesukristo.”¹

Ang pagserbisyo nga dili maghunahuna sa kaugalingon—pagkalimot sa atong kaugalingon, pagtubag sa mga panginahanglan sa uban, ug paghalad sa atong kaugalingon sa pagserbisyo nila—sa kanunay mao ang timaan sa mga disipulo ni Jesukristo. Sama sa gitudlo ni Haring Benjamin sobra sa 100 ka tuig sa wala pa matawo ang Manluluwas, “Kon kamo anaa sa pag-alagad sa inyong mga isigkatawo kamo anaa lamang sa pag-alagad sa inyong Dios” (Mosiah 2:17).

Si Santiago nagpahinumdom kanato nga ang mahinungdanong bahin sa “relihiyon nga putli” makaplagan sa atong pagserbisyo sa uban samtang kita “[mo]duaw sa mga ilo ug mga babayeng balo sa ilang mga pagkaguol” (Santiago 1:27). Ang “relihiyon nga putli” labaw pa sa pagpahayag sa pagtuo; kini ang pagpakita sa pagtuo.

Higugmaa ang Inyong Isig Ka Ingon

Tunga-tunga sa Hulyo 1984, mga pipila lang ka semana human ang akong asawa, si Carol, ug ako naminyo sa Los Angeles California Temple, kami padulong sa Utah, diin akong sugdan ang akong pagpanarbaho ug humanon ni Carol ang iyang pag-eskwela sa kolehiyo. Lahi-lahi nga sakyanan ang among gi-drayban. Sulod niining duha ka sakyanan, among gidala ang tanan namong gipanag-iya.

Mga tunga-tunga sa among destinasyon, gilugar ni Carol ang iyang sakyanan ug misugod sa pagsinyas nako. Kini panahon nga wala pay mga cell phone ug smartphone, texting ug Twitter. Nagtan-aw sa iyang panagway diha sa bintana sa sakyanan, makita nako nga dili maayo ang iyang gipamati. Siya misinyas nga siya makapadayon sa pag-drayb, apan nabalaka ko sa akong bag-ong asawa.

Samtang nagkaduol nami sa gamayng lungsod sa Beaver, Utah, gilugar na usab niya iyang sakyanan, ug nakabantay ko nga kinahanglan na niyang mohunong. Nagkasakit siya ug dili na makapadayon. Kami adunay duha ka sakyanan nga puno sa mga sinina ug mga regalo sa kasal, apan sa walay swerte gamay ra among kwarta. Wala mi budget para sa hotel. Dili ko sigurado unsay buhaton.

Kaming duha wala pa kaadto sa Beaver, ug wala masayud kon unsay buhaton, nag-drayb mi og pipila ka minutos hangtud nakakita ko og parke. Mihunong mi sa parkinganan ug nakakita og landong sa kahoy, diin akong gibutang ang habol aron makapahulay si Carol.

Mga pipila ka minuto ang milabay laing sakyanan ang miabut sa parkinganan ug mihunong tupad sa among duha ka sakyanan. Usa ka babaye, mga kaedad sa among inahan, migawas sa iyang sakyanan ug nangutana kon aduna bay problema ug kon makatabang ba siya. Siya miingon nga siya nakamatikod namo samtang siya nag-drayb ug mibati nga mohunong siya. Sa dihang among gipasabut sa among sitwasyon, siya diha-diha dayon midapit namo nga moadto sa iyang balay, diin kami makapahulay kutob sa among gikinahanglan.

Sa wala madugay anaa na kami sa komportabling higdaanan sa bugnawng kwarto sa basement sa iyang balay. Sa dihang nakapahimutang nami, kining buotan kaayo nga sister misulti nga siya adunay pipila ka mga adtuon ug mabilin mi nga kami-kami lang sulod sa pipila ka oras. Siya miingon nga kon kami gutumon, mahimo ming mokaon unsay among makita diha sa kusina, ug kon kami mobiya nga wala pa siya kauli, siradoan lang namo ang atubangan nga pultahan.

Human makatulog og tarung, si Carol mibati nga miarang-arang ug among gipadayon ang among pagbiyahe nga wala na mohapit sa kusina. Sa among pagbiya, wala pa makauli ang buotan nga babaye. Sa among kaulaw, wala namo gisulat ang address ug wala mi makatarung og pasalamat sa buotang Samarianhon, kinsa mihunong ug mibukas sa iyang panimalay para sa mga nanginahanglang estranghero.

Samtang namalandong ko niining kasinatian, ang mga pulong ni Presidente Thomas S. Monson, kinsa nagsunod sa sugo sa Manluluwas nga “lakaw ug buhata ang ingon” (tan-awa sa Lucas 10:37) sama ni bisan kinsa nga tawo, makahunahuna: “Dili kita tinud-anay nga mahigugma sa Dios kon dili nato higugmaon ang atong isig ka ingon niining mortal nga kinabuhi.”²

Kon kita makasugat og “isig ka ingon”—diha sa dalan o diha sa atong panimalay, diha sa playground o sa atong eskwelahan, sa trabahoan o sa simbahan—samtang kita nagtinguha, nakakita, ug nagbuhat, kita mahimong mas mahisama sa Manluluwas, nagpadayon sa pagpanalangin ug pagserbisyo.

Pagtinguha

Si Elder Neal A. Maxwell (1926–2004) sa Korum sa Napulog Duha ka mga Apostoles mitudlo:

“Dili sama sa atong talagsaong Manluluwas, siguradong dili kita maka-ula sa mga sala sa katawhan! Dugang pa, siguradong dili nato madala ang tanang mortal nga mga sakit, kahuyang, ug kasubo (tan-awa sa Alma 7:11–12).

“Apan, sa atong ginagmay nga paagi, sama sa pagdapit sa Manluluwas, kita maningkamot nga mahimong ‘gani sama [Kaniya]’ (3 Nephi 27:27).”³

Samtang kita magtinguha nga mahimong sama Kaniya, uban sa kinasingkasing nga tinguha sa pagpanalangin sa “isig ka ingon,” kita mahatagan og mga oportunidad sa pagkalimot sa atong kaugalingon ug pagtabang sa uban. Kini nga mga oportunidad mahimong kanunay dili sayon, nagsulay sa atong tinuod nga tinguha nga mahimong mas mahisama sa Agalon, kansang pagserbisyo labaw sa tanan, ang Iyang mahangturong Pag-ula, dili gayud sayon. “Bisan pa niana,” Siya mipahayag, “himaya ngadto sa Amahan, ug Ako nakaambit ug nakahuman sa akong mga pagpangandam alang sa mga katawhan” (D&P 19:19).

Ang matinuorong pagtinguha nga mas mahisama sa Manluluwas makapahimo kanato nga makakita sa unsay dili unta nato makit-an. Ang among buotan nga Samarianhon nagkinabuhi nga maduol sa Espiritu aron makatubag sa pagdasig ug pagduol sa nanginahanglang estranghero.

Pagkakita

Ang pagtan-aw gamit ang espirituhanon nga mga mata mao ang pagkakita sa mga butang kon unsa gyud kini ug sa pag-ila sa mga panginahanglan nga wala nato mamatikdi. Sa sambingay sa karnero ug kanding, wala niadtong “napanalanginan” ni niadtong “gitunglo” nakaila sa Manluluwas diha kanila nga gigutom, giuhaw, hubo, o nabilanggo. Sila mitubag sa ilang ganti pinaagi sa pagpangutana, “Kanus-a ba kami nakakita kanimo?” (Tan-awa sa Mateo 25:34–44).

Kadto lamang nakakita gamit ang espirituhanong mga mata, makaila sa panginahanglan, mobuhat ug mopanalangin niadtong nag-antus. Ang among buotan nga Samarianhon nakaila sa panginahanglan samtang siya nakakita gamit ang espirituhanong mga mata.

Paglihok

Kita mahimong nakakita sa mga panginahanglan sa atong palibut apan mibati nga dili sarang sa pagtubag, naghunahuna nga ang naa kanato dili paigo. Samtang kita nagtinguha nga mahimong sama Kaniya ug samtang atong makita ang panginahanglan sa atong isig ka ingon pinaagi sa espirituhanong mga mata, kita kinahanglang mosalig nga ang Ginoo motabang kanato, ug dayon kita molihok.

Sa pagsulod sa templo, si Pedro ug Juan nakakita og tawo nga “bakul sukad pa sa iyang pagkahimugso” kinsa nangayo og limos kanila (tan-awa sa Mga Buhat 3:1–3). Ang tubag ni Pedro usa ka ehemplo ug pagdapit kanatong tanan:

“Ako walay salapi o bulawan, apan sa ania kanako hatagan ko ikaw: Sa ngalan ni Jesukristo nga Nazaretnon paglakaw.

“Ug iyang gikuptan siya sa tuong kamot ug gialsa” (Mga Buhat 3:6–7).

Kita mahimong molihok pinaagi sa paggahin sa atong panahon ug paghatag sa atong talento, mabinationg pulong, o pisikal nga buhat. Samtang kita nagtinguha ug nakakita, kita mabutang sa mga kahimtang ug sitwasyon diin kita makalihok ug makapanalangin. Ang among buotan nga Samarianhon milihok. Iya kaming gipasulod sa iyang balay ug mihatag kanamo unsay anaa kaniya. Sa tinuoray siya miingon, “Kay aduna ko niini hatagan ko kamo.” Mao gyud ni ang atong gikinahanglan.

Si Presidente Monson mitudlo niining sama nga mga baruganan:

“Kitang tanan, sa panaw sa pagka-mortal, mobiyahe sa atong kaugalingong Dalan sa Jericho. Unsa kaha ang inyong kasinatian? Unsa kaha ang akong kasinatian? Mapakyas kaha ko sa pagmatikod niadtong biktima sa mga kawatan ug nanginahanglan sa akong tabang? Kamo ba?

“Ako ba kaha ang makakita sa nasakitan ug nakadungog sa iyang pangamuyo, apan mobalhin sa pikas dalan? Kamo ba?

“O ako ba kaha ang makakita, makadungog, mihunong, ug mitabang? Kamo ba?

“Si Jesus mihatag sa atong panultihon, ‘Lakaw ug buhata ang ingon.’ Kon kita mosunod niana nga pamahayag, kita makakita sa atong mahangturong panglantaw sa hingpit nga kalipay nga panagsa ra matupngan ug dili malabwan.”⁴

Samtang kita mahimong mas mahisama sa Manluluwas pinaagi sa pagtinguha, pagkakita, ug paglihok, kita masayud sa katinuod sa pulong ni Haring Benjamin: “Kon kamo anaa sa pag-alagad sa inyong mga isigkatawo kamo anaa lamang sa pag-alagad sa inyong Dios” (Mosiah 2:17).