Blijf het proberen!
Ouderling Peter F. Meurs
van de Zeventig
‘Indien zij zich voor mijn aangezicht verootmoedigen en geloof hebben in Mij, zal Ik maken dat zwakke dingen sterk voor hen worden’ (Ether 12:27).
Mijn ouders werden lid van de kerk toen ik nog jong was. We hoorden bij een kleine gemeente in Australië. Mijn moeder speelde in de kerk piano. Maar ze kon slechts een paar lofzangen spelen. Ik kreeg ook pianoles. Toen ik zeven werd, vroeg de gemeentepresident of ik in de kerk piano wilde spelen.
Ik maakte fouten bij het pianospelen. En als ik een fout maakte, begon ik te huilen. Ik was heel verlegen en zenuwachtig. Maar ik bleef oefenen. Ik wilde de lofzangen goed spelen. Nu speel ik graag piano! Ik kan alle lofzangen spelen. Tijdens mijn zending in Nieuw-Zeeland diende ik weer in een kleine gemeente. Ze hadden niemand die piano kon spelen. Dus speelde ik een jaar op het orgel en de piano. Mijn angst overwinnen is mij tot zegen geweest. Daardoor kon ik anderen tot zegen te zijn.
Toen ik klein was, was praten ook een probleem. Ik stotterde. Het was moeilijk om in de avondmaalsdienst te getuigen. Soms probeerde ik te spreken, maar begon ik in plaats daarvan te huilen. Ik kreeg priesterschapszegens om me te steunen. Mijn moeder en vader bemoedigden me. Uiteindelijk werd ik gezegend met de gave om duidelijker en vol vertrouwen te spreken.
Ik word nog steeds zenuwachtig. Tijdens de algemene conferentie naar het podium wandelen om een toespraak te geven was angstaanjagend! Maar de Geest was daar zo sterk aanwezig. Ik voelde me opgebeurd en rustig. Het was geweldig.
Als je verlegen bent of het moeilijk vindt om te spreken, blijf het dan proberen. Zelfs als het moeilijk blijft, is het voor ons belangrijk te horen wat jij te vertellen hebt. Je kunt veel mensen tot zegen zijn met de dingen die alleen jij kunt zeggen!