Sa Digital Lamang
Nganong Wala Na man Ko Mangutana og “Ngano?” human sa Pagkamatay sa Akong Igsoong Lalaki
Ang tagsulat nagpuyo sa Salta, Argentina.
Bisan og sa pisikal wala na siya nako makauban, sa gihapon akong gibati ang presensya sa akong igsoon.
Dihang nakadungog ko sa balita nga ang akong igsoon, si Sergio, namatay, didto ko sa akong kwarto nagtuon ug si Mama nagbasa sa mga email nga iyang gisulat kanamo sa adlaw nga wala pa kadto mahitabo. Misulti siya namo nga malipayon siyang nagserbisyo sa misyon sa Chiclayo, Peru, ug mahimong representante ni Jesukristo. Iya kaming gisultihan mahitungod sa iyang gugma dala ang hilabihang kadasig nga dili namo mapugngan ang among mga pahiyom.
Mga gutlo lang sa wala pa namo madawat ang tawag gikan sa iyang presidente sa misyon nga naghatag kanamo sa makahugnong balita, ang akong mama ug ako naminaw sa kanta nga maoy ganahan sa akong igsoon. Sa kalit usa ka pagbati sa kalinaw ang milukop sa tibuok kwarto. Kusog kaayo ang Espiritu. Gani mitulo ang among mga luha tungod kay ang kainit ug ang pagbati nga mibuntog kanamo tinuod gayud nga walay pulong nga makahulagway niini. Ug mga 10 ka minutos lang ang milabay, mibagting ang telepono.
Si Mama ug ako naminaw ni Papa nga mitubag sa tanang gipangutana kaniya. Nasayud kami nga kon manawag na gani ang presidente sa misyon, dunay seryusong panghitabo. Dayon nadungog namo si Papa nga mitubag, “Basin nasayop lang mo. Dili kini mahitabo.”
Nangutana ko unsay nahitabo. Mao kadtong higayona nga mitubag si Papa kanamo, napuno sa luha ang iyang mga mata, mikagalkal ang iyang tingog: “Si Dodong Sergio namatay.”
Miping-it ko sa paghilak, gibalik-balik sa pagpangutana ang akong kaugalingon, “Ngano man, Langitnong Amahan? Nganong kinahanglan pa nga ingon ani ang among masinati? Dili ba angay unta nga ang misyon maoy pinakaluwas nga dapit sa kalibutan?!”
Bisan pa sa pagkaanaa sa ebanghelyo sa among kinabuhi ug sa kahibalo sa plano sa kaluwasan, daw walay kahupayan sa among pagbangutan. Nasayud kong ang among Langitnong Amahan lamang ang makatabang sa among mga kahimtang.
Nianang gabhiona, sa gutlo sa pagpangita og katin-awan, nagdali ko sa pagpangita sa akong mga kasulatan tungod kay ang tudling gikan sa Alma misulod sa akong hunahuna nga gipaambit kanamo sa akong igsoon mga semanang milabay sa wala pa siya mamatay. Nag-ingon kini, “O nga ako unta usa ka anghel, ug makaangkon sa pangandoy sa akong kasingkasing, nga ako makalakaw ug makasulti. … Ako mopadayag ngadto sa matag kalag, ingon sa tingog sa dugdog, sa paghinulsol ug sa laraw sa katubsanan. … Apan tan-awa, ako usa ka tawo, ug nakasala diha sa akong pangandoy; … Ako dili unta angay nga mahasol sa akong mga tinguha, sa malig-on nga balaod sa usa ka makiangayon nga Dios, kay ako nasayud nga siya mohatag ngadto sa mga tawo sumala sa ilang gitinguha, kon kini ngadto ba sa kamatayon o ngadto ba sa kinabuhi” (Alma 29:1–4).
Niana akong nasabtan nga gusto sa akong igsoon nga among masabtan nga buhi siya ug siya among kauban sa espiritu, apan mibiya siya niining kinabuhia tungod kay gitawag siya sa pagsangyaw didto sa kalibutan sa mga espiritu. Gusto niya nga among mahibaloan nga ang iyang pagkawala susama ra sa usa ka lugway sa iyang tawag sa pagmisyon—lahi na usab nga pagka-transfer, tungod kay ganahan siya sa pagkamisyonaryo, ug ang kinadak-ang mga tinguha sa iyang kasingkasing natuman: nga mahimong “usa ka anghel” sa Ginoo. Iyang mapahinungod sa hingpit gayud ang iyang kaugalingon ngadto sa buhat sa Ginoo, nga ikapamahayag ngadto sa matag kalag ang “paghinulsol ug ang plano sa katubsanan,” ang plano sa kalipay.
Bisan og sa pisikal wala na siya nako makauban, sa gihapon akong gibati ang presensya sa akong igsoon. Wala na ko mangutana pa, “Langitnong Amahan, Ngano man?” tungod kay ang tubag tin-aw ug klaro sa panabut: “ang Anak sa Tawo mikunsad ubos kanilang tanan. Labaw pa ba ikaw kay kaniya?” (Doktrina ug mga Pakigsaad 122:8).
Isip pamilya, among gibu-bu ang among kasingkasing ngadto sa Dios, ug nakaplagan namo ang pagpasalamat sa kahupayan diha sa ebanghelyo. Nahibalo kami nga kinabuhi kini sa pagsulay ug nga ang atong mga espiritu mahangturon.
Pinaagi sa paglaum sa walay kinutubang paghigugma sa atong Manluluwas nga si Jesukristo ug sa atong Langitnong Amahan, nasayud kami nga posible ang tanang butang. Sa ingon niana, bisan og dili kompleto ang among panabut ug niining kinabuhia dili pa namo makita kadtong tanan nga gihigugma namo sa hilabihan, salamat sa Iyang kinabuhi, nasayud kami nga kini kadiyot lamang, temporal nga kahimtang.
Kapin og gamay sa upat ka tuig na sukad mitaliwan si Sergio. Moangkon ko nga bisan karon ang subo nga mga panahon ug ang mga luha padayong motumaw sa matag karon ug unya, tungod kay gimingaw ako sa presensya sa pinalangga nakong igsoon. Apan sanapan sa pasalamat ang akong kasingkasing kon akong mahinumduman nga temporaryo lamang kini nga kahimtang. Ang akong panghinaot mao nga sa katapusan, moabut ang adlaw, nga magkita kami pag-usab ug magkauban sa among mahangturong malipayon nga pamilya, hangtud sa hangtud. Mas labaw kini kay sa bisan unsa nga kasakit nga gisagubang nako karon.