«Հրեական թաղման սովորույթները», Լիահոնա, մարտ 2023
Հրեական թաղման սովորույթները
Ղազարոսը, Մարթան և Մարիամը եղբայր և քույրեր էին, ովքեր ապրում էին Բեթանիա քաղաքում։ Նրանք Փրկչի ընկերներն էին, և Նա այցելել էր նրանց բազմաթիվ առիթներով։ Իր ծառայության որոշակի շրջանում Հիսուսը լքեց Հրեաստանը, որտեղ գտնվում էր Բեթանիան, քանի որ հրեաները այդ տարածքում ցանկանում էին սպանել Նրան (տես Հովհաննես 10․39-40)։ Երբ Հիսուսն այնտեղ չէր, Ղազարոսը հիվանդացավ, մահացավ և թաղվեց հրեական սովորույթի համաձայն (տես Հովհաննես 11․1-17)։
Սրանք որոշ սովորույթներ են, որոնց հավանաբար հետևել են Ղազարոսի մահվան և թաղման ժամանակ։
Մարդու մահից հետո նրա աչքերը փակում էին։ Մարմինը լվանում էին նարդոսի, զմուռսի և հալվեի անուշահոտ յուղերով (տես Ղուկաս 23․56, Հովհաննես 19․38-40)։
Նկարները՝ Նոա Ռեգանի
Դին կտորով փաթաթում էին և տեղափոխում ընտանիքին պատկանող տուն, որտեղ կարող էին այցելել հարազատներն ու հարևանները (տես Գործք 9․37)։
Սովորաբար մահից հետո ութ ժամվա ընթացքում մարմինը պատգարակով տեղափոխում էին գերեզման, որպեսզի բոլոր այցելուները կարողանային տեսնել մարմինը (տես Ղուկաս 7․12-14)։ Կանայք առաջնորդում էին երթը։ Ընտանիքի անդամները պատռում էին իրենց հագուստները՝ ի նշան սգո։
Որոշ գերեզմաններ փորվում էին ժայռի մեջ (տես Մատթեոս 27․58-60)։ Գերեզմանները փոքր մուտք էին ունենում, որպեսզի մարդիկ խոնարհվեին ներս մտնելու համար։
Մարմինը դրվում էր նստարանին, որը պատրաստված էր լինում քարից։ Գերեզմանը փակվում էր մեծ կլոր քարով, որպեսզի գողերը կամ կենդանիները ներս չմտնեին։1
Երբ Հիսուսը մեռելներից հարություն տվեց Ղազարոսին, Նրա աշակերտները հուսալու հզոր պատճառ ունեին, այլ ոչ միայն սգալու սիրելիի կորուստը։ Նրանք չէին կարող ժխտել, որ Հիսուս Քրիստոսի շնորհիվ էր, որ «գերեզմանը [չպետք է] ունենար հաղթանակ, և մահը [չպետք է] ունենար խայթ» (Մոսիա 16․7)։