“Pagpamatuod sa Usa ka Inahan: Usa ka Gasa gikan sa Dios,” Liahona, Hunyo 2024.
Pagpamatuod sa Usa ka Inahan: Usa ka Gasa gikan sa Dios
Sa pamilya sa akong bana, akong nakaplagan ang panimalay, pagkahisakop, ug labing importante, ang usa ka pagpamatuod sa akong Langitnong Amahan.
Ako nagdako isip bugtong anak, gipadako sa usa ka nag-inusara nga inahan. Magsige kami og balhin-balhin. Nakahinumdom ko nga ako mibati nga walay kaseguroan o usa ka dapit nga akong matawag nga panimalay. Sa dihang anaa na ko sa senior high school, ang akong mama mibalhin ngadto sa California ug ako nagpabilin sa Utah, naglaom nga makakaplag og kaseguroan sa akong kinabuhi.
Mitipon ko sa pipila ka paryente. Gawasnon ra ko nga mosulod ug gawas sa panimalay, ug dili gyod kinahanglan nga mopahibalo ni bisan kinsa. Mura og pangandoy sa matag tin-edyer, dili ba? Para nako dili, ug dili kadto ang kaseguroan nga akong gilaoman. Mibati gihapon ko nga wala mahisakop. Mibati ko nga nag-inusara.
Ako mopakita og lig-on, malipayon nga panagway panahon sa adlawan, apan sa kagabhion kasagaran anaa ko nagparking sa usa ka parkingan sa Simbahan naminaw sa musika sa Simbahan nga naghilak. Nagsugod ko nga makabaton niining desperado nga pagbati nga masayod nga tinuod ba nga adunay Dios.
“Langitnong Amahan, gusto kong masayod kon Ikaw anaa ba gayod. Ako nahisalaag. Gibati nako nga nag-inusara. Gusto kong masayod mismo sa akong kaugalingon. Desperado ko nga masayod.”
Kahilom. Ang ako lang madunggan mao ang kahilom.
Kanang kalinaw ug kahupay wala gayod moabot. Kanunay nakong gibati nga napakyas, morag nausik ang akong panahon sa pag-ampo. Ang mga pag-ampo nga akong gihalad niadtong mga gabii didto sa akong sakyanan, nga naghilak, ingon og kanunayng walay tubag. Daw ang naa mao lang ang … kahilom.
Paglabay sa sunod nga pipila ka katuigan, mibati gihapon ko og pag-inusara, apan bisan pa man nga kadtong mga pag-ampo nga ingon og walay tubag, ako adunay hugot nga pagtuo gihapon nga ang Dios anaa gayod.
Usa ka Pagbati nga Nahisakop
Sa dihang nahimamat nako ang usa ka lalaki nga nahimo nakong bana, sa kataposan mibati ko nga nahisakop ug adunay kaseguroan—usa ka pagbati nga adunay panimalay. Ang iyang pamilya kinasingkasing nga mihangop kanako. Kana dako na kaayo alang nako tungod kay ako nangandoy niadto nga mga pagbati sa dugay na kaayo. Sa dihang naminyo na kami sa templo, mibati ko og tumang kalipay nga mahisakop sa usa ka pamilya nga nakasentro sa ebanghelyo.
Ganahan ko nga magtan-aw nga ang mga panalangin sa pagkapari nahatag diha sa panimalay, motambong sa simbahan sa ward sa inahan sa akong bana nga pagasundan sa panihapon didto sa iyang tanaman, ug maminaw sa maanindot nga tukar sa musika nga maggikan sa bintana sa iyang kusina samtang nanglingkod kaming tanan, mangaon, ug mag-istoryahanay. Kini nga mga kasinatian migamot sa akong kasingkasing ug misugod sa pagpuno sa haw-ang nga gikinahanglan kaayo nga mapuno. Kini nga yunit sa pamilya mao gyod ang akong gikinahanglan, ug ang Dios nasayod niini. Apan siya wala pa nahuman sa pagtubag niadtong mga pag-ampo sa lawom nga kagabhion.
Naglingkod ko uban sa akong ugangan diha sa iyang balkon usa ka buntag. Misulti siya og butang nga makahuluganon kaayo ngari nako. Sa unang higayon sa akong kinabuhi, akong nadungog ang Espiritu nga nagpamatuod kanako nga ang Langitnong Amahan anaa gayod.
“Kon ikaw masayod nga ang Langitnong Amahan anaa gayod,” siya miingon, “ang tanang butang mausab.”
Gikan diha, ang tanang butang nausab gayod! Ang akong pagpamatuod mitubo samtang ako nagtinguha pa og dugang. Karon ako nasayod nga ang Espiritu namulong kanako. Ako nasayod nianang maanindot nga pagbati kon Siya anaa sa duol.
Usa ka Tubag gikan sa Langitnong Amahan
Usa ka adlaw akong gibasa ang makadasig nga pangutana diha sa social media nga nangutana, “Asa man ka makigkita sa Ginoo karon?”
Ako “nakigkita” na Kaniya pinaagi sa usa ka espirituhaon nga pagbati nga miabot ngari kanako samtang naglakaw ko subay sa usa ka dalan nga duol sa among panimalay pipila ka tuig na human nga ako naminyo. Mihunong ko sa paglakaw ug misulat sa pagbati. Akong nakita ang akong kaugalingon sa tanan niadtong milabayng katuigan, nag-inusarang naglingkod diha sa parkinganan sa Simbahan ug nakasabot nga, kaniadto, nakita sa Dios ang unsay dili nako makita.
Ang unsay dili nako makita kaniadto mao nga usa ka adlaw ang Dios mopakita kanako kon si kinsa Siya pinaagi sa akong umaabot nga ugangan, nga wala pa nako mahimamat. Siya nakakita nga ako makabaton og kasuod uban kaniya nga makaugmad ug makapalig-on kanako sa mga paagi nga wala pa nako sukad mahibaloi.
Siya mitubag kanako dugay nang panahon, apan ako wala makadungog niini. Siya ang nakakita sa kinatibuk-an sa akong kinabuhi, ug ako wala. Ako wala makakita sa Iyang mga plano alang kanako. Nianang higayon sa akong paglakaw, malumo Niyang gipabati sa akong kasingkasing kon unsa ang Iyang gitagana alang kanako.
Kon makadungog ko sa akong ugangan nga mag-ampo o mamulong bahin sa iyang ligdong nga gugma alang sa iyang Manluluwas, akong mabati ang iyang pagpamatuod. Ang mapanalanginan nga mahimong usa sa iyang mga anak nga babaye usa ka espesyal nga gasa gikan sa Dios. Ang iyang pagpamatuod usa usab ka gasa gikan sa Dios nga nakapanalangin sa tibuok namong kinabuhi. Ako nasayod nga ang akong Manluluwas buhi tungod kay siya migahin sa iyang tibuok kinabuhi sa pagpaduol ngadto Kaniya. Siya mipakatap sa Iyang pagkatinuod aron makita sa tanan.