Proklamacja „Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów” naucza nas, że „[Jezus] ‘chodził, czyniąc dobrze’ (Dzieje Apostolskie 10:38), a mimo to pogardzano Nim za to” (Ensign lub Liahona, kwiecień 2000, str. 2). Jako uczniowie Jezusa Chrystusa jesteśmy zobowiązani do podążania za Jego dobrym przykładem mimo możliwych prześladowań. Na tej lekcji uczniowie będą rozmawiać o tym, dlaczego powinniśmy traktować ludzi, którzy źle się do nas odnoszą, z taką samą miłością i szacunkiem, jakimi Jezus darzył Swoich prześladowców. Kiedy będziemy szli za przykładem Zbawiciela, będziemy błogosławieni odwagą, by żyć według naszej wiary i jej bronić. Będziemy też mogli pomóc innym zbliżyć się do Pana.
Rozpocznij lekcję od zadania uczniom następującego pytania:
Kiedy rozmyślacie o przykładnym życiu Zbawiciela, która spośród wszystkich dobrych rzeczy dokonanych przez Niego na ziemi, wywiera na was największe wrażenie?
Kiedy uczniowie odpowiedzą, przeczytaj (albo streść własnymi słowami) następującą wypowiedź Starszego Jeffreya R. Hollanda z Kworum Dwunastu Apostołów o dwóch misjonarkach:
Obraz
Starszy Jeffrey R. Holland
„Z podziwem i zachętą dla każdej osoby, która będzie musiała niezachwianie trwać w tych dniach ostatnich, zwracam się do wszystkich, a szczególnie do młodzieży Kościoła tymi słowy: jeśli jeszcze nie mieliście takiej okazji, to pewnego dnia przyjdzie czas, kiedy staniecie w obronie swojej wiary, a być może nawet osobiście doświadczycie prześladowań tylko dlatego, że jesteście członkami Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich. Takie chwile będą wymagały od was zarówno odwagi, jak i kurtuazji.
Na przykład pewna misjonarka niedawno napisała mi w liście: ‘Razem z koleżanką zauważyłyśmy siedzącego na ławce w parku mężczyznę, który jadł właśnie lunch. Kiedy do niego podeszłyśmy, spojrzał na nas i zobaczył nasze misjonarskie plakietki. Ze złowrogim spojrzeniem w oczach podskoczył i podniósł w górę rękę, żeby mnie uderzyć. W ostatniej chwili uchyliłam się, ale wypluł na mnie posiłek, który spożywał i zaczął wykrzykiwać na nas najobrzydliwsze przekleństwa. Odeszłyśmy od niego bez słowa. Wycierałam sobie właśnie twarz z resztek jedzenia, kiedy poczułam, jak rzucono mi w tył głowy garść puree z ziemniaków. Czasami trudno jest być misjonarką, a w takich chwilach ma się ochotę odwrócić, chwycić takiego człowieka i powiedzieć: „CO PAN SOBIE MYŚLI?!”. Nie zrobiłam jednak tego’” („Cel i błogosławieństwa bycia uczniem”, Ensign lub Liahona, maj 2014, str. 6).
Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali następujący fragment: Ew. Mateusza 5:43–47 i wyszukali zasadę, której Jezus nauczał w Kazaniu na Górze, a którą zastosowały te misjonarki. (Kiedy uczniowie będą czytać te wersety, możesz im zaproponować, aby poćwiczyli umiejętność studiowania pism świętych poprzez zastępowanie występujących w nich imion własnymi, dzięki czemu to, co czytają, będzie miało bardziej osobisty charakter. W tym celu uczniowie powinni wstawić własne imię w miejsce zaimków: wy i was).
Jakiej zasady Jezus naucza w tych wersetach? (Uczniowie mogą odpowiedzieć własnymi słowami, ale powinni rozpoznać następującą zasadę: Jeżeli chcemy postępować zgodnie z naukami Jezusa Chrystusa, musimy się nauczyć kochać naszych nieprzyjaciół i być miłosierni wobec tych, którzy nas prześladują).
Dlaczego ta zasada ewangelii może być trudna do stosowania?
Wyjaśnij, że choć wielu ludzi przyjęło Zbawiciela w Galilei i w Judei, a w oczach wielu Jego dobre uczynki potwierdzały Jego boskość, inni Nim gardzili i prześladowali Go za dobro, które czynił.
Pod zdaniem: „Jezus chodził, czyniąc dobrze” wypisz na tablicy następujące fragmenty z pism świętych:
Podziel uczniów na małe grupy i przydziel każdej z nich po jednym fragmencie zapisanym na tablicy. Poproś uczniów, aby w każdym z tych wersetów odszukali dobry uczynek Jezusa oraz to, jak ludzie na niego zareagowali. Po upływie wyznaczonego czasu poproś, aby uczniowie opowiedzieli, czego się dowiedzieli. Zwróć ich uwagę na to, że te fragmenty ukazują pewien wzór w życiu Pana, z którego możemy czerpać naukę. Zadaj następujące pytanie:
Co zaobserwowaliście w reakcji Zbawiciela na prześladowanie, którego doświadczał?
Zachęć uczniów, aby wyobrazili sobie wydarzenia, o których przeczytali w przydzielonych im wersetach. Następnie zapytaj:
Jakie myśli lub uczucia mogłyby wam towarzyszyć, gdybyście byli świadkami tego zdarzenia?
Jak myślicie, czego Jezus chciałby, abyście się nauczyli na podstawie Jego słów i czynów? (Jedna z zasad, jaką uczniowie mogą rozpoznać, brzmi: Kiedy staramy się naśladować przykład Zbawiciela, czyniąc dobro, czasami będziemy musieli znieść prześladowania).
Powiedz uczniom, że w Kazaniu na Górze Jezus Chrystus nauczał Swoich uczniów, jak powinni się zachowywać, kiedy doświadczą prześladowań. Zapisz na tablicy następujący zwrot oraz odnośniki do fragmentów z pism świętych i przydziel każdemu uczniowi przynajmniej jeden fragment do przeczytania. Poproś uczniów, aby w każdym fragmencie rozpoznali zasadę, której nauczał Jezus, a która może pomóc im w kontaktach z ludźmi.
Po upływie wyznaczonego czasu poproś uczniów, aby wyjaśnili zasady, które znaleźli w tekście oraz powiedzieli, jakie mają one zastosowanie w naszych relacjach z innymi ludźmi. Kiedy uczniowie będą opowiadali o zasadach, które znaleźli we fragmencie: Ew. Mateusza 5:21–24, możesz zwrócić ich uwagę na to, że w wersecie: 3 Nefi 12:22 oraz w tłumaczeniu Józefa Smitha rozdziału: Ew. Mateusza 5 pominięte są słowa „bez powodu”, które znajdują się w angielskim wydaniu Biblii Króla Jakuba (Ew. Mateusza 5:22; zob. także Joseph Smith Translation, Ew. Mateusza 5:24 [w: Ew. Mateusza 5:22, odnośnik b]). (Kiedy uczniowie będą odpowiadać, podkreśl następującą prawdę: Ojciec Niebieski oczekuje od nas, że będziemy brać przykład z Jezusa Chrystusa, kiedy będziemy prześladowani za wiarę).
Pokaż następujące wypowiedzi Starszego Jeffreya R. Holanda oraz Starszego Dallina H. Oaksa z Kworum Dwunastu Apostołów:
Obraz
Starszy Jeffrey R. Holland
„Brońcie tego, w co wierzycie, z kurtuazją i w duchu miłosierdzia mimo trudności” (Jeffrey R. Holland, „Cena i błogosławieństwa bycia uczniem”, Ensign lub Liahona, maj 2014, str. 9).
Obraz
Starszy Dallin H. Oaks
„Naśladowcy Chrystusa powinni dawać przykład szacunku. Powinniśmy kochać wszystkich ludzi, być dobrymi słuchaczami i okazywać troskę o ich szczere przekonania. Choć może nie zgadzamy się we wszystkim, powinniśmy być uprzejmi. Stanowisko, jakie wyrażamy, oraz sposób wypowiedzi na kontrowersyjne tematy nie powinny prowadzić do kłótni. Powinniśmy być mądrzy w wyjaśnianiu i bronieniu naszego przekonania oraz w wywieraniu wpływu na innych ludzi […].
Jeśli nasze stanowisko nie zwycięży, powinniśmy przyjąć skutki z grzecznością i uprzejmie traktować naszych przeciwników” (Dallin H. Oaks, „Miłowanie bliźnich i życie pomimo różnic”, Ensign lub Liahona, listopad 2014, str. 27).
Omów z uczniami wyzwania i błogosławieństwa płynące z korzystania z rad Starszego Hollanda i Starszego Oaksa. Następnie poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: Ew. Mateusza 5:9–12.
Jakie obietnice daje Jezus — zgodnie z treścią tych wersetów — by pomóc nam reagować w sposób Chrystusowy na prześladowania na tle religijnym?
Zachęć uczniów, aby zastanowili się, w jaki sposób w ich obecnych lub przeszłych relacjach z ludźmi mogą lub mogli zastosować nauki Zbawiciela z Kazania na Górze. Zapytaj, czy któryś z uczniów chciałby podzielić się z klasą swoimi przemyśleniami.
Rozdaj uczniom kopie następującej wypowiedzi Starszego Roberta D. Halesa z Kworum Dwunastu Apostołów:
Obraz
Starszy Robert D. Hales
„Niektórzy ludzie błędnie myślą, że odpowiedzi w formie milczenia, łagodności, wybaczenia, czy złożenia pokornego świadectwa są bierne lub za słabe. Lecz ‘[miłowanie] nieprzyjaciół i [modlenie się] za tych, którzy [nas] prześladują’ (Ew. Mateusza 5:44), wymaga wiary, siły, a przede wszystkim chrześcijańskiej odwagi […].
Kiedy nie mścimy się, kiedy nadstawiamy drugi policzek i opieramy się uczuciu złości, my także podążamy za przykładem Zbawiciela. Ukazujemy Jego miłość, która jest jedyną mocą ujarzmiającą przeciwnika i odpowiadamy naszym oskarżycielom, nie obrzucając z kolei ich oskarżeniami. To nie słabość. To jest chrześcijańska odwaga […].
Kiedy będziemy udzielać odpowiedzi, okoliczności będą się zawsze różnić. Na szczęście Pan zna serca naszych oskarżycieli i wie, jak możemy w najbardziej skuteczny sposób im odpowiadać. Gdy prawdziwi uczniowie poszukują przewodnictwa Ducha, otrzymują natchnienie dopasowane do każdego spotkania. A na każdym spotkaniu prawdziwi uczniowie odpowiadają w sposób, który zaprasza Ducha Pana […].
Naszą zasadniczą troską, jako prawdziwych uczniów, powinno być dobro innych, a nie osobiste usprawiedliwienie. Pytania i krytyka dają nam sposobność, by dotrzeć do ludzi i wykazać, że mają znaczenie dla Ojca w Niebie i dla nas. Naszym celem powinna być pomoc im w zrozumieniu prawdy, a nie obrona naszego ego, by zdobyć punkty w dyskusji teologicznej. Nasze świadectwa, płynące z serca, są najmocniejszą odpowiedzią, jakiej możemy udzielić naszym oskarżycielom” („Chrześcijańska odwaga: Cena bycia uczniem”, Ensign lub Liahona, listopad 2008, str. 72, 73–74).
Daj uczniom czas na przeczytanie i zaznaczenie zasad, o których uczy Starszy Hales. Poproś ich, aby powiedzieli o tym, czego się nauczyli. Jeśli zajdzie taka potrzeba, omów niektóre lub wszystkie z poniższych pytań:
W jaki sposób to, jak się zachowujemy względem innych, wpływa na nasz związek z Bogiem? (Pomóż uczniom rozpoznać następującą zasadę: Kiedy naśladujemy przykład Chrystusa i reagujemy z miłością i życzliwością na zachowania ludzi, którzy się nam przeciwstawiają, możemy wzmocnić zarówno ich, jak i nasz związek z Bogiem).
W jaki sposób takie traktowanie ludzi jest częścią przymierza chrztu, które zawarliśmy z Ojcem Niebieskim? (Jest to jeden z istotnych sposobów świadczenia o Bogu we wszystkim, co czynimy i gdziekolwiek się znajdujemy [zob. Mosjasz 18:9]).
Zapytaj uczniów, czy znaleźli się w sytuacji, w wyniku której ich podążanie za przykładem Zbawiciela i stosowanie Jego nauk pomogło komuś zbliżyć się do Pana. Poproś kilku uczniów, aby powiedzieli o swoich doświadczeniach.
Zachęć ich, aby przyjrzeli się swoim relacjom z ludźmi i skupili się na konkretnym związku, który mogą ulepszyć. Poproś, żeby napisali, w jaki sposób zastosują w tym związku omówione dzisiaj zasady.