Lekcja 17

Zbawiciel cierpiał i umarł na krzyżu na Kalwarii

Wprowadzenie

Kiedy Zbawiciel zbliżał się do końca Swojej doczesnej służby, „został pojmany i potępiony na podstawie fałszywych oskarżeń, skazany, aby zadowolić tłum oraz wydany na śmierć na krzyżu na Kalwarii” („Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów”, Ensign lub Liahona, kwiecień 2000, str. 2). W trakcie tej lekcji podkreślimy ważną prawdę, że Jezus Chrystus przyzwolił na Swoje cierpienie i własną śmierć z rąk innych ludzi; żaden człowiek nie byłby w stanie odebrać Mu życia.

Dodatkowe źródła

• Jeffrey R. Holland, „Żaden nie był z Nim”, Ensign lub Liahona, maj 2009, str. 86–88.

Propozycje dotyczące nauczania

Ew. Mateusza 27:26–54; Ew. Jana 10:11–18; 19:10–11; 1 Nefi 19:9

Jezus Chrystus miał moc, aby oddać Swoje życie

Pokaż ilustrację „Ukrzyżowanie” (Album: Ewangelia w malarstwie [2009], nr 57; zob. także: LDS.org).

Gdy będziesz czytać na głos fragment: Ew. Mateusza 27:26–54, poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, że znajdują się pośród wiernych przedstawionych na tej ilustracji. Zachęć ich, aby śledzili tekst w swoich pismach świętych i zastanowili się nad tym, jakie uczucia towarzyszyłyby im, gdyby byli świadkami Ukrzyżowania Jezusa Chrystusa. Po zakończeniu czytania poproś uczniów, aby podzielili się swoimi przemyśleniami i uczuciami związanymi z tym doświadczeniem. Po uzyskaniu kilku odpowiedzi, zadaj następujące pytanie:

• Jakie uczucia względem Zbawiciela wzbudził w was omawiany fragment?

Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu wersety: Ew. Jana 10:11, 17–18. Po upływie wyznaczonego czasu zapytaj:

• Czego uczymy się z tych wersetów o Ukrzyżowaniu i śmierci Jezusa Chrystusa? (Upewnij się, że uczniowie rozumieją, że Jezus Chrystus miał moc, daną Mu od Ojca, aby oddać Swoje życie i je odzyskać).

Pokaż poniższą wypowiedź Starszego Jamesa E. Talmage’a z Kworum Dwunastu Apostołów i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Naturalnym przejawem Jego nieśmiertelnego pochodzenia jako Syna zrodzonego na ziemi z nieśmiertelnego Ojca był fakt, że [Jezus] był odporny na śmierć, z wyjątkiem sytuacji, w której dobrowolnie się jej poddał. Nikt nie byłby w stanie odebrać Jezusowi Chrystusowi życia wbrew Jego woli i bez Jego pozwolenia. Moc, by oddać własne życie, była częścią Jego dziedzictwa, tak jak moc, by je odzyskać w nieśmiertelnej formie” (Jesus the Christ, wyd. 3. [1916], str. 418).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Ew. Mateusza 26:53–54, a innego ucznia o przeczytanie: Ew. Jana 19:10–11. Poproś uczniów, aby śledzili tekst w swoich pismach świętych i porównali te dwa fragmenty.

• Na jaki rodzaj pomocy mógł liczyć Jezus Chrystus, zgodnie z zapisem w Ew. Mateusza?

• A czego dowiadujecie się z Ew. Jana? (Uczniowie mogą odpowiedzieć swoimi słowami, jednak powinni rozpoznać następującą prawdę: Żaden człowiek nie byłby w stanie odebrać życia Jezusowi Chrystusowi; On poniósł śmierć dobrowolnie).

• Jak myślicie, dlaczego Jezus pozwolił na to, aby Go ukrzyżowano, skoro mógł wezwać na pomoc legiony aniołów?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetu: 1 Nefi 19:9. Poproś uczniów, aby zdefiniowali słowo pozwolić. (Użyte tutaj słowo pozwolić oznacza zezwolić lub dać przyzwolenie. Możesz zachęcić uczniów, aby zapisali słowo „dać przyzwolenie” na marginesie w swych pismach świętych obok fragmentu: 1 Nefi 19:9).

• Dlaczego Zbawiciel pozwolił, aby Go ukrzyżowano?

Możesz pokazać następującą wypowiedź Starszego Alexandra B. Morrisona, Siedemdziesiątego, i poprosić jednego z uczniów, aby przeczytał ją na głos:

„To miłość do wszystkich dzieci Bożych sprawiła, że Jezus — wyjątkowy w Swej bezgrzesznej doskonałości — oferował siebie jako okup za grzechy innych ludzi […]. Z tego samego doskonałego powodu Jezus przyszedł na ziemię, aby ‘cierpieć, krwawić i umrzeć za ludzkość’ [„Tis Sweet to Sing the Matchless Love”, Hymns, nr. 176]. Przyszedł […], aby zadośćuczynić za nasze grzechy i został podniesiony na krzyżu, aby przywieść do siebie wszystkich ludzi (zob. 3 Nefi 27:14)” („For This Cause Came I into the World”, Ensign, listopad 1999, str. 26).

Zwróć uwagę uczniów na to, że powodem, dla którego Jezus pozwolił się ukrzyżować, była Jego ogromna miłość zarówno do Swego Ojca, jak i do nas. Następnie zapytaj:

• W jaki sposób świadomość tego, że Zbawiciel dobrowolnie poddał się ukrzyżowaniu z powodu ogromnej miłości do Swego Ojca i do nas, może pomóc wam przetrwać trudne doświadczenia, którym stawiacie czoła?

Ew. Mateusza 27:46; Ew. Łukasza 23:34–46; Ew. Jana 19:26–30

Jezus Chrystus wypełnił Swoją doczesną misję

Aby pomóc uczniom lepiej zrozumieć, jak wyglądała śmierć przez ukrzyżowanie, możesz przeczytać poniższą wypowiedź:

„Śmierć przez ukrzyżowanie wydaje się obejmować wszystko to, co ból i śmierć mogą mieć wspólnego z tym, co potworne i koszmarne — zawroty głowy, skurcze, pragnienie, głód, bezsenność, gorączkę spowodowaną wstrząsem, tężec, publiczne upokorzenie, długie trwanie w męczarni, lęk oczekiwania, stan zapalny nieopatrzonych ran — wszystko to spotęgowane do najdalszych granic wytrzymałości, ale zatrzymane przed chwilą, w której utrata przytomności przyniosłaby cierpiącemu ulgę. Ułożenie w tak nienaturalnej pozycji sprawiało, iż każdy ruch sprawiał ból; poszarpane żyły i zmiażdżone ścięgna pulsowały w nieustających katuszach; otwarte rany, w które wdzierało się zapalenie i stopniowa gangrena; tętnice — zwłaszcza głowy i brzucha — stawały się nabrzmiałe i ściśnięte przez nadmiar krwi; i kiedy każdy rodzaj cierpienia stopniowo się nasilał, towarzyszył mu jeszcze niedający się znieść ból palącego, wściekłego pragnienia; a wszystkie te fizyczne powikłania powodowały wewnętrzne pobudzenie i niepokój, w obliczu którego myśl o zbliżającej się śmierci — o tym okropnym, nieznanym wrogu, którego bliskość zwykle wywołuje u człowieka największy dreszcz — niesie pewien rodzaj słodkiego i wybornego wyzwolenia.

Taka była śmierć, na którą Chrystus został skazany” (Frederic W. Farrar, The Life of Christ [1964], str. 641).

Powiedz uczniom, że Jezus Chrystus wypowiedział na krzyżu siedem zdań. Zapisz na tablicy poniższe odnośniki do fragmentów z pism świętych (z wyjątkiem cytatów w nawiasach) i poproś, aby każdy z uczniów przeczytał kilka z nich i odszukał słowa Jezusa:

Ew. Łukasza 23:34 („Ojcze, odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią”).

Ew. Łukasza 23:43 („Zaprawdę, powiadam ci, dziś będziesz ze mną w raju”).

Ew. Jana 19:26–27 („Niewiasto, oto syn twój! […] Oto matka twoja!”).

Ew. Mateusza 27:46 („Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?”).

Ew. Jana 19:28 („Pragnę”).

Ew. Jana 19:30 („Wykonało się!”).

Ew. Łukasza 23:46 („Ojcze, w ręce twoje polecam ducha mego”).

Kiedy uczniowie opowiedzą o tym, co znaleźli, własnymi słowami zapisz te zdania na tablicy obok odpowiadających im fragmentów pism świętych. Zapytaj uczniów:

• Czego można się nauczyć o Zbawicielu i o tym, czego doświadczył na krzyżu, na podstawie Jego wypowiedzi?

• Do czego Jezus nawiązywał, kiedy oświadczył: „Wykonało się!”? (Ukończył dzieło nieskończonego cierpienia, którego wymagało Zadośćuczynienie. Możesz zwrócić uwagę uczniów na to, że w tłumaczeniu Józefa Smitha fragmentu Ew. Mateusza 27:54 czytamy: „Ale Jezus znowu zawołał donośnym głosem, mówiąc: Ojcze, wykonało się, spełniła się wola twoja. I oddał ducha” [zob. Ew. Mateusza 27:50]. Umarł dopiero wtedy, kiedy wiedział, że dokonał wszystkiego, czego pragnął Ojciec).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wypowiedzi Starszego Jeffreya R. Hollanda z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Kiedy spłacona została każda najmniejsza cząstka, kiedy determinacja Jezusa, by pozostać wiernym, stała się oczywista i niezłomna, w końcu, miłosiernie ‘wykonało się’ [zob. Ew. Jana 19:30]. Wbrew wszystkim przeszkodom, bez niczyjej pomocy i wsparcia, Jezus z Nazaretu, żyjący Syn żyjącego Boga, przywrócił fizyczne życie tam, gdzie rządziła śmierć i sprowadził radosne, duchowe odkupienie w miejsce piekielnej ciemności i rozpaczy. Z wiarą w Boga, o którym wiedział, że jest blisko, mógł zwycięsko ogłosić: ‘Ojcze, w ręce twoje polecam ducha mego’ [Ew. Łukasza 23:46]” („Żaden nie był z Nim”, Ensign lub Liahona, maj 2009, str. 88).

Poproś innego ucznia o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Starszego Roberta D. Halesa z Kworum Dwunastu Apostołów.

„Jezus dokonał wyboru, aby nie zostać odwołanym z tego świata, dokąd nie wytrwa do końca i nie zakończy misji, do wypełnienia której został zesłany dla całej ludzkości. Na krzyżu Kalwarii Jezus polecił Swojego ducha Ojcu w prostym oświadczeniu: ‘Wykonało się’ (Ew. Jana 19:30). Wytrwawszy do końca, został odwołany ze śmiertelności.

My także musimy wytrwać do końca” („Przymierze chrztu: być w Królestwie i być z Królestwa”, Liahona, styczeń 2001, str. 6).

• Co rozumiemy dzięki tym dwóm Apostołom odnośnie do intencji Jezusa, gdy powiedział: „Wykonało się”? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, możesz zapisać na tablicy następującą prawdę: Jezus Chrystus wiernie wypełnił wszystko to, co Ojciec Niebieski nakazał Mu uczynić w doczesności).

• W jaki sposób pamięć o tym, czego Zbawiciel doświadczył i co wiernie przetrwał dla Swojej doczesnej misji, pomoże wam w trudnych chwilach?

• W jaki sposób pamięć o przykładzie Jezusa może pomóc wam wypełnić to, po co przyszliście na świat?

• W jaki sposób możemy okazać naszą wdzięczność za to wszystko, co wycierpiał dla nas Zbawiciel? (Uczniowie mogą odpowiedzieć własnymi słowami, ale powinni wyrazić następującą zasadę: Okazujemy naszą wdzięczność za to, że Zbawiciel za nas cierpiał na krzyżu, kiedy wiernie trwamy do końca, tak jak On).

Zachęć uczniów, aby rozważyli podzielenie się na portalach społecznościowych uczuciami, jakimi darzą Zbawiciela oraz napisanie o tym, co zamierzają zrobić, aby zachować te uczucia.

Materiały do studiowania dla uczniów

• Ew. Mateusza 27:26–54; Ew. Łukasza 23:34–46; Ew. Jana 10:11–18; 19:10–11, 19–37; 1 Nefi 19:9.

• Jeffrey R. Holland, „Żaden nie był z Nim”, Ensign lub Liahona, maj 2009, str. 86–88.