Lekcja 12

Cuda na drogach Palestyny

Wprowadzenie

„[Jezus Chrystus] chodził drogami Palestyny, uzdrawiając chorych, powodując, że niewidomi widzieli i wskrzeszając zmarłych” („Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów”, Ensign lub Liahona, kwiecień 2000, str. 2). Cuda były nie tylko ważną częścią miłosiernej ziemskiej służby Zbawiciela, ale także dowodem Jego mocy i władzy oraz uwiarygodnieniem słów Zbawiciela, że jest On Mesjaszem. Mając wiarę w Jezusa Chrystusa, my również możemy doświadczyć i doznać miłości, współczucia oraz mocy Zbawiciela w postaci cudów.

Dodatkowe źródła

Dallin H. Oaks, „Miracles”, Ensign, czerwiec 2001, str. 6–17.
Sydney S. Reynolds, „Bóg cudów”, Liahona, lipiec 2001, str. 12–14.

Propozycje dotyczące nauczania

Ew. Marka 1:39–42; 2:1–12; 5:1–8, 19, 22–43; 8:1–9; Ew. Łukasza 7:11–15; 3 Nefi 17:5–9

Jezus czynił cuda podczas Swojej ziemskiej służby

Zapisz na tablicy następujące zwroty: uciszył morze, wskrzeszał zmarłych i wypędzał demony. Zapytaj uczniów, który z tych trzech cudów, dokonanych przez Zbawiciela, jest według nich największy. Kiedy uczniowie odpowiedzą, dodaj do listy na tablicy zwrot: stworzył ziemię i zapytaj, który z cudów teraz jest największy. Powtórz to samo ćwiczenie, używając zwrotu: nawracał dusze i na zakończenie: cierpiał i umarł za nasze grzechy.

Zapytaj uczniów, jak by zdefiniowali słowo cud. Kiedy uczniowie odpowiedzą, pokaż poniższą definicję i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„[Cud] to niezwykłe wydarzenie wywołane mocą Boga. Cuda są ważnym elementem służby Jezusa Chrystusa. Zalicza się do nich: uzdrawianie, wskrzeszanie zmarłych i zmartwychwstanie. Cuda są częścią ewangelii Jezusa Chrystusa. Wiara jest niezbędnym elementem istnienia cudów” (Guide to the Scriptures, „Miracle”; scriptures.lds.org).

Jakie są inne przykłady cudów dokonywanych przez Jezusa podczas Jego ziemskiej służby? (Zapisz odpowiedzi uczniów na tablicy).
Dlaczego ważne jest, by zdawać sobie sprawę z wielkiej mocy Zbawiciela?

Wypisz na tablicy następujące odnośniki do fragmentów z pism świętych i poproś uczniów, aby wybrali sobie po jednym z nich i go przestudiowali: Ew. Marka 1:40–42; Ew. Marka 5:1–8, 19; Ew. Marka 8:1–9; Ew. Łukasza 7:11–15 i 3 Nefi 17:5–9. Poproś uczniów, aby znaleźli w tym fragmencie przykład cudu dokonanego przez Zbawiciela i to, w jaki sposób ten cud charakteryzuje moc Jezusa. Po upływie wyznaczonego czasu zadaj uczniom następujące pytania:

O jakim cudzie przeczytaliście i co możecie z niego wywnioskować na temat mocy Zbawiciela?
W jaki sposób świadomość, że Zbawiciel posiada moc czynienia cudów, pomaga wam pokładać w Nim wiarę? (Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, możesz zwrócić ich uwagę na to, że wieki przed narodzeniem Zbawiciela prorocy przewidzieli to, że będzie On dokonywał cudów w czasie Swojej ziemskiej służby [zob. 1 Nefi 11:31; Mosjasz 3:5–6]. Ta wiedza pomagała ludziom, którzy żyli przed Jego narodzeniem mieć więcej wiary w Niego).

Poproś uczniów, aby ponownie przyjrzeli się fragmentowi, który studiowali, i zastanowili się nad powodem, dla którego Jezus dokonał tego cudu. Przedyskutujcie następujące pytania:

Z jakiego wymienionego w tekście powodu Zbawiciel dokonał cudu, o którym przeczytaliście? (Pozwól kilku uczniom udzielić odpowiedzi. W każdym z tych przykładów jest mowa o współczuciu Zbawiciela. Powiedz uczniom, że kiedy uczą się rozpoznawać tego rodzaju wzory i motywy przewodnie w pismach świętych, pogłębia się ich wiedza na temat pism świętych).
W jaki sposób te cuda są wyrazem współczucia Zbawiciela?
Dlaczego ważne jest, by wiedzieć, że Zbawiciel dokonywał cudów, kierując się ogromnym współczuciem? (Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, podkreśl, że kiedy pokładamy wiarę w Jezusie Chrystusie, możemy otrzymać część Jego wspaniałej mocy i poczuć Jego współczucie względem nas samych).

Podsumuj tę część lekcji, prosząc jednego z uczniów o przeczytanie następującego fragmentu: Dzieje Apostolskie 10:38. Niech reszta klasy śledzi tekst w swoich pismach świętych. Następnie zapytaj:

Co to znaczy, że Jezus uzdrawiał „wszystkich opętanych przez diabła”? (To zdanie może odnosić się do cudów Jezusa, podczas których wypędzał demony, ale równie dobrze może tyczyć się najwspanialszego spośród wszystkich cudów — duchowego uzdrowienia tych, którzy byli spętani grzechem. Zwróć uwagę uczniów na to, że chociaż fizyczne uzdrawianie było ważnym elementem służby Zbawiciela, to jednak jego skutki były krótkotrwałe. Natomiast błogosławieństwo wynikające z duchowego uzdrowienia trwało — i trwa — wiecznie).

Ew. Marka 2:1–12; 5:22–43

Wiara w Jezusa Chrystusa powoduje cuda w naszym życiu

Powiedz uczniom, że choć ważne jest, by mieć świadomość cudów dokonywanych przez Jezusa, gdy „chodził drogami Palestyny” („Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów”, str. 2), to zapewne ważniejszy jest fakt, że On nadal czyni cuda dzisiaj. Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali wersety: Eter 12:12, 18, a następnie zapisali zasadę ewangelii, której się z nich nauczyli. Poproś kilku uczniów, aby powiedzieli reszcie klasy, co napisali. (Odpowiedzi powinny zawierać następującą prawdę: Kiedy pokładamy wiarę w Jezusie Chrystusie, możemy doświadczyć Jego cudownej mocy w naszym życiu).

Aby pomóc uczniom lepiej zrozumieć tę prawdę, zapisz na tablicy następujące odnośniki do fragmentów z pism świętych: Ew. Marka 2:1–12; Ew. Marka 5:22–24, 35–43 i Ew. Marka 5:25–34. (Uwaga: Możesz zwrócić uwagę uczniów na to, że te fragmenty zawierają kolejny przykład wzoru bądź motywu przewodniego w pismach świętych). Podziel uczniów na trzyosobowe grupy. Przydziel każdej grupie po jednym fragmencie do przeczytania i poproś uczniów, aby wyszukali w nim przykłady okazania wiary w Jezusa Chrystusa. Po upływie wyznaczonego czasu zapytaj:

Jakie przykłady okazania wiary w Jezusa Chrystusa udało wam się znaleźć?

Rozdaj uczniom kopie ulotki „Uzdrawiając chorych”.

Uzdrawiając chorych

Starszy Dallin H. Oaks z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał, że wiara jest niezbędnym elementem istnienia cudów:

„Wiara ma kluczowe znaczenie dla uzdrawiania przez moce niebiańskie. Księga Mormona naucza nawet, że ‘jeśli ludzie nie mieliby wiary, Bóg nie mógłby dokonać pośród nich żadnego cudu’ (Eter 12:12) [zob. także 1 Nefi 7:12; NiP 35:9]. Prezydent Spencer W. Kimball w swoim znamienitym przemówieniu o służbie chorym powiedział: ‘Potrzeba wiary jest często niedoceniana. Chory i jego rodzina często wydają się zależeć w pełni od mocy kapłańskiej i daru uzdrawiania, który, jak mają nadzieję, jest w posiadaniu braci usługujących, podczas gdy największa odpowiedzialność spoczywa na tym, kto otrzymuje błogosławieństwo […]. Najważniejszym elementem jest wiara osoby, jeśli ta osoba jest przytomna i świadoma. Zdanie: ‘Wiara twoja uzdrowiła cię’ [Ew. Mateusza 9:22] było powtarzane tak często przez Mistrza, że ten głos brzmi jak refren’ [„President Kimball Speaks Out on Administration to the Sick”, New Era, październik 1981, str. 47]” („Uzdrawiając chorych”, Ensign lub Liahona, maj 2010, str. 49).

Starszy Dallin H. Oaks przypomniał nam również, że ważnym elementem wiary jest gotowość podporządkowania się woli Boga:

„Kiedy rozwijamy nieulegającą żadnym wątpliwościom moc kapłaństwa Boga i kiedy cenimy Jego obietnicę, że On usłyszy i odpowie na modlitwę wiary, musimy zawsze pamiętać, że wiara i uzdrawiająca moc kapłaństwa nie mogą być niezgodne z wolą Tego, do którego należy kapłaństwo. Ta zasada jest nauczana w objawieniu mówiącym, że starsi Kościoła powinni nakładać ręce na chorych. Pańska obietnica brzmi: ‘Ten, co ma wiarę we mnie […], a nie przeznaczona mu jest śmierć, uzdrowionym będzie’ (NiP 42:48; kursywa dodana). Podobnie w innym współczesnym objawieniu Pan stwierdza, że kiedy ktoś ‘prosi w Duchu, prosi zgodnie z wolą Boga […] uczynione jest tak, jako prosi’ (NiP 46:30) [zob. także I List Jana 5:14; Helaman 10:5].

Z tego wszystkiego uczymy się, że nawet słudzy Pana, korzystając z Jego boskiej mocy w warunkach, gdzie jest wystarczająca do uzdrowienia wiara, nie mogą udzielić błogosławieństwa kapłańskiego, które sprawi, że osoba zostanie uzdrowiona, jeśli nie jest to zgodne z wolą Pana.

Jako dzieci Boga — znając Jego ogromną miłość i Jego ostateczną znajomość tego, co jest najlepsze dla naszego wiecznego szczęścia — ufamy Mu. Pierwszą zasadą ewangelii jest wiara w Pana Jezusa Chrystusa, a wiara oznacza zaufanie. Czułem to zaufanie, kiedy mój kuzyn przemawiał podczas pogrzebu nastoletniej dziewczyny, która umarła na bardzo poważną chorobę. Wypowiedział słowa, które najpierw mnie zdumiały, a później wzmocniły: ‘Wiem, że taka była wola Pana, że ona umarła. Miała dobrą opiekę medyczną. Otrzymała błogosławieństwo kapłańskie. Jej imię było zapisane w księdze modlitw w świątyni. W jej intencji ofiarowano setki modlitw, aby powróciła do zdrowia. I wiem, że było wystarczająco dużo wiary w tej rodzinie, aby mogła zostać uzdrowiona, jednakże to była wola Pana, aby ją zabrać do domu teraz’. Czułem to samo zaufanie w słowach ojca innej dziewczyny, która niedawno została zabrana w młodym wieku. Oświadczył: ‘Nasza wiara w Jezusa Chrystusa nie jest zależna od jej rezultatów’. Ten tok myślenia jest dla mnie prawdą. Robimy wszystko co w naszej mocy, aby uzdrowić tych, których kochamy. Następnie ufamy Panu w kwestii rezultatu” („Uzdrawiając chorych”, Ensign lub Liahona, maj 2010, str. 50).

Aby pomóc uczniom zrozumieć konieczność posiadania wiary w dokonywanie cudów, poproś któregoś z uczniów o przeczytanie na głos pierwszego zdania z przemówienia Starszego Dallina H. Oaksa z Kworum Dwunastu Apostołów. Następnie zapytaj:

Jakich ważnych prawd na temat wiary nauczał Starszy Oaks?

Aby zapoznać uczniów z dodatkowymi przemyśleniami Starszego Oaksa, możesz przeczytać lub własnymi słowami powiedzieć drugie zdanie z przemówienia. Możesz zaznaczyć, że Starszy Oaks kierował swoje słowa do posiadaczy kapłaństwa. Przedyskutujcie następujące pytania:

Czego wymaga się od nas według Starszego Oaksa, kiedy z wiarą modlimy się o cud?
Dlaczego ważne jest, by pamiętać, że to, czego pragniemy, musi być zgodne z wolą Ojca Niebieskiego?

Złóż świadectwo, że cuda mają miejsce w obecnych czasach. Następnie pokaż poniższe przesłanie Starszego Dallina H. Oaksa z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Cuda zdarzają się codziennie w pracy naszego Kościoła i w życiu naszych członków. Wielu z was doświadczyło cudów, być może więcej razy, niż wam się wydaje” („Miracles”, Ensign, czerwiec 2001, str. 6).

Jak myślicie, dlaczego nie zawsze łatwo jest rozpoznać cuda, które zdarzają się w naszym życiu? (Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, możesz zwrócić ich uwagę na to, że jedynie w nielicznych przypadkach doświadczamy spektakularnych manifestacji mocy Pana. Wiele cudów jest stosunkowo małych i ma osobisty charakter. [Zob. Sydney S. Reynolds, „Bóg cudów”, Liahona, lipiec 2001, str. 12–14]).
Co te małe i osobiste cuda mówią nam o zaangażowaniu się w nasze życie Ojca Niebieskiego i Jezusa Chrystusa?
Jakie przykłady „małych” lub „codziennych” cudów przychodzą wam na myśl? (W przypadku braku odpowiedzi, możesz powiedzieć uczniom o kilku przykładach, o których wspomina w swoim przemówieniu „Bóg cudów” Siostra Sydney S. Reynolds z generalnego prezydium Organizacji Podstawowej [Liahona, lipiec 2001, str. 12–14]).

Poproś uczniów, aby odpowiedzieli pisemnie na następujące pytanie:

Co możecie zrobić, aby łatwiej rozpoznawać cuda Pana w waszym życiu — te małe i te duże — i rozwijać wdzięczność za nie?

Zachęć uczniów, aby w duchu modlitwy zastanowili się, jak mogą zastosować w życiu to, co zapisali. Na zakończenie lekcji zapytaj, czy któryś z uczniów zechciałby złożyć świadectwo o Zbawicielu i miłości, jaką czuje od Niego i wobec Niego.

Materiały do studiowania dla uczniów

Ew. Marka 1:39–42; 2:1–12; 5:1–8, 19, 22–43; 8:1–9; Ew. Łukasza 7:11–15; 1 Nefi 11:31; Mosjasz 3:5–6; 3 Nefi 17:5–9.
Sydney S. Reynolds, „Bóg cudów”, Liahona, lipiec 2001, str. 12–14.