Lekcja 13

Jezus Chrystus powołał Dwunastu Apostołów

Wprowadzenie

Podczas Swojej ziemskiej służby Zbawiciel powołał i ustanowił Dwunastu Apostołów oraz dał im Swoje upoważnienie. Powierzył im klucze kapłaństwa, a oni otrzymali świadectwo o Jego boskości. Pod kierownictwem Zbawiciela Apostołowie pomagali zarządzać dziełem Kościoła i byli przygotowywani na czas, kiedy na ziemi nie będzie już Jezusa. Ta lekcja porusza temat upoważnienia kapłańskiego Zbawiciela oraz działań, które podjął, by przygotować Apostołów do kierowania Kościołem.

Dodatkowe źródła

Boyd K. Packer, „Dwunastu”, Ensign lub Liahona, maj 2008, str. 83–87.
Edward J. Brandt, „And He Gave Some, Apostles”, Liahona, wrzesień 2001, str. 32–39.

Propozycje dotyczące nauczania

Ew. Mateusza 10:1–8; 16:15–19; 17:1–8; Ew. Jana 15:16

Jezus Chrystus powierzył klucze kapłaństwa Swoim Apostołom

Rozpocznij lekcję od zadania następujących pytań:

Po czym możemy rozpoznać osoby, które mają upoważnienie do przewodzenia naszej społeczności?
W jaki sposób osoba żyjąca w czasach Jezusa Chrystusa mogła rozpoznać Jego upoważnienie? (Możliwe odpowiedzi: przez Jego moc, cuda i nauki).

Poproś uczniów, aby rozważyli następujące pytanie: „W jaki sposób, kiedy i od kogo Zbawiciel otrzymał Kapłaństwo Melchizedeka?”. Następnie przeczytaj uczniom poniższe wypowiedzi Starszego B. H. Robertsa (1857–1933), Siedemdziesiątego, i Starszego Bruce’a R. McConkiego (1915–1985) z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Ten fragment [NiP 107:2–4] wyraźnie pokazuje, że Kapłaństwo Melchizedeka istniało jeszcze przed wielkim wyższym kapłanem Melchizedekiem, ale nosiło inną nazwę, a mianowicie — ‘Święte Kapłaństwo podług Systemu Syna Bożego’. To znaczy, że był to ten sam rodzaj kapłaństwa, ten sam system kapłaństwa, który dzierżył Syn Boży. Jednak było to przed czasami Melchizedeka, przed Abrahamem, a więc setki lat przed narodzeniem Chrystusa. Jezus dzierżył więc to, co określamy w dzisiejszych czasach mianem Kapłaństwa Melchizedeka, zanim przyszedł na świat i bez wątpienia zanim ten świat został uformowany, […] ale ‘w jaki sposób, kiedy i od kogo’ otrzymał kapłaństwo, nikt tego nie wie, z wyjątkiem tego ostatniego, mianowicie, ‘od kogo’. Musiał On oczywiście otrzymać kapłaństwo od Boga” (B. H. Roberts, Improvement Era, maj 1908, str. 557).

„Biorąc pod uwagę Jego ziemską służbę, Chrystus […] otrzymał Kapłaństwo Melchizedeka tutaj na ziemi i został w nim ustanowiony do urzędu wyższego kapłana, dając tym samym przykład innym i stając się we wszystkim Wzorem zbawienia” (Bruce R. McConkie, Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy [1973], str. 157).

Przedstaw bądź zapisz na tablicy poniższe pytania, a następnie poproś uczniów o znalezienie na nie odpowiedzi w następujących fragmentach: Ew. Mateusza 10:1–8 i Ew. Jana 15:16:

Jakie upoważnienie Jezus Chrystus przekazał Swoim Apostołom?
Co umożliwiało im to upoważnienie?

Po upływie wyznaczonego czasu poproś uczniów, aby dobrali się w pary i omówili to, czego się dowiedzieli. (Możesz poprosić kilku uczniów, aby odpowiedzieli przed resztą klasy. Pomóż uczniom zrozumieć, że Jezus dał Swoim Apostołom upoważnienie kapłańskie, które umożliwiało im dokonywanie tych samych dzieł, których dokonywał On.

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: Ew. Mateusza 16:15–19. Zapytaj:

W jaki sposób Piotr rozpoznał upoważnienie Jezusa? (Poprzez objawienie, czyli w ten sam sposób, w jaki współcześni uczniowie rozpoznają upoważnienie Jezusa).
Co Jezus obiecał dać Piotrowi?

Poproś kilku uczniów, aby przeczytali na głos fragment: Ew. Mateusza 17:1–8, czytając po jednym lub po kilka wersetów. Następnie zapytaj:

Dlaczego Mojżesz i Eliasz ukazali się Piotrowi, Jakubowi i Janowi?

Aby pomóc uczniom odpowiedzieć na to pytanie, pokaż następujące wypowiedzi Proroka Józefa Smitha (1805–1844) i Prezydenta Josepha F. Smitha (1838–1918):

„Zbawiciel, Mojżesz i Eliasz [prorok Eliasz] dali klucze Piotrowi, Jakubowi i Janowi na górze, kiedy zostali przed nimi przemienieni” (Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith [2007], str. 105).

„Kapłaństwo, mówiąc ogólnie, to upoważnienie dane człowiekowi, aby działał w imieniu Boga. Każdy mężczyzna ustanowiony na jakikolwiek stopień w kapłaństwie, posiada przekazane mu upoważnienie.

Lecz konieczne jest, aby każdy uczynek dokonany na mocy tego upoważnienia, został dokonany we właściwym czasie i miejscu, we właściwy sposób i we właściwym porządku. Moc kierowania tą pracą stanowi klucze Kapłaństwa” (Teachings of Presidents of the Church: Joseph F. Smith [1998], str. 141).

Zwróć uwagę uczniów na to, że z rozdziału: Nauki i Przymierza 110 dowiadujemy się, że Mojżesz i Eliasz ukazali się również Prorokowi Józefowi Smithowi i Olivierowi Cowdery’emu w Świątyni Kirtland, aby przekazać im klucze kapłaństwa. Ten rozdział Nauk i Przymierzy pomaga nam zrozumieć, co miało miejsce na Górze Przemienienia. Możesz zasugerować, aby uczniowie zapisali odsyłacz do fragmentu: Nauki i Przymierza 110:13–16 na marginesie fragmentu: Ew. Mateusza 17:1–8.

Następnie zadaj poniższe pytania:

Dlaczego ważne jest, aby Apostołowie Jezusa posiadali klucze kapłaństwa? (Uczniowie mogą wyrazić to różnymi słowami, ale powinni uchwycić następującą prawdę: Jezus powierzył klucze kapłaństwa Swoim Apostołom, żeby mieli upoważnienie do kierowania Kościołem zarówno za życia Zbawiciela, jak i po Jego śmierci. Możesz podkreślić, że z perspektywy wieczności klucze są niezbędne do ustanawiania i zachowania porządku w Kościele Pana, przyczyniając się w ten sposób do uzyskania przez człowieka nieśmiertelności i życia wiecznego).
W jaki sposób doświadczenie Piotra, Jakuba i Jana, które miało miejsce na Górze Przemienienia, pomogło im przygotować się do przewodzenia Kościołowi po śmierci Zbawiciela?

Możesz wyjaśnić, że z wersetów: Ew. Mateusza 18:18–19 dowiadujemy się, iż klucze kapłaństwa były dane wszystkim Apostołom Jezusa.

Ew. Mateusza 18:21–22; 26:51–56; Ew. Marka 4:35–41; 5:25–43; 9:25–29; Ew. Łukasza 9:51–56; 24:44–48; Ew. Jana 13:4–17; 21:15–17

Jezus Chrystus przygotował Swoich Apostołów, by przewodzili Kościołowi

Zapisz na tablicy następujące zdanie:

Przed Swoją śmiercią Jezus Chrystus przygotował Apostołów, by przewodzili Kościołowi.

Następnie zapytaj:

Czego Apostołowie Jezusa musieli nauczyć się, aby przewodzić Kościołowi?

Zapisz na tablicy niektóre lub wszystkie z poniższych odsyłaczy do fragmentów z pism świętych:

Ew. Mateusza 18:21–22

Ew. Mateusza 26:51–56

Podziel uczniów na pary i przydziel każdej parze po jednym lub po dwa powyższe fragmenty do przeczytania. Poproś ich, aby zastanowili się nad tym, jakich zasad mogli nauczyć się Apostołowie dzięki doświadczeniu, jakie zdobyli w obecności Zbawiciela. Poproś kilku uczniów, aby powiedzieli klasie o tym, o czym dyskutowali. Możesz zapisać ich odpowiedzi na tablicy. Następnie zadaj im następujące pytania uzupełniające:

Dlaczego ważne było, aby Apostołowie nauczyli się tych zasad?
Jak myślicie, w jaki sposób Zbawiciel przygotował do służby współczesnych Apostołów?
W jaki sposób świadomość tego, że Jezus Chrystus udziela wskazówek Swoim Apostołom, pomaga wam ufać ich radom?

Dzieje Apostolskie 1:8, 21–22; Nauki i Przymierza 107:23

Współcześni Apostołowie składają świadectwo prawdy o Jezusie Chrystusie

Powiedz uczniom, że w rozdziale: Dzieje Apostolskie 1 znajduje się opis wyboru przez Apostołów nowego członka kworum, który miał zastąpić Judasza Iskariotę po zmartwychwstaniu Zbawiciela. Poproś uczniów, aby przeczytali wersety: Dzieje Apostolskie 1:21–22 i wyszukali wymagania, które musiał spełnić nowy Apostoł.

Jakie wymagania musiał spełnić nowy Apostoł? (Musiał wcześniej „[chodzić] z [nimi]” i być „świadkiem […] zmartwychwstania [Zbawiciela]”).
Do jakich zadań, zgodnie z treścią wersetu 22., miał być ustanowiony nowy Apostoł? (Możesz poprosić uczniów, aby przeczytali werset: Dzieje Apostolskie 1:8, żeby pokazać im, iż Jezus upoważnił do tego wszystkich Swoich Apostołów).

Poproś uczniów, aby przejrzeli następujące fragmenty i zastanowili się nad tym, co mają ze sobą wspólnego: Dzieje Apostolskie 2:22–24, 32; Dzieje Apostolskie 3:12–16; Dzieje Apostolskie 4:31–33 i Dzieje Apostolskie 5:29–32. Po upływie wyznaczonego czasu poproś ich, aby omówili to, co znaleźli. (Upewnij się, że uczniowie zauważyli, że Apostołowie wypełniali swoją misję i świadczyli o Jezusie Chrystusie).

Poproś uczniów, aby zastanowili się, w jaki sposób misja współczesnych Apostołów odzwierciedla misję pierwszych. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetu: Nauki i Przymierza 107:23. Następnie zapytaj uczniów:

O jakiej doktrynie uczymy się z tego wersetu? (Uczniowie powinni zauważyć, że Apostołowie zostali powołani, aby być szczególnymi świadkami imienia Chrystusa na całym świecie).
W jaki sposób, waszym zdaniem, współcześni Apostołowie wypełniają ten obowiązek?

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos następującą wypowiedź Prezydenta Boyda K. Packera z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Po tych wszystkich latach, które przeżyłem, podczas których nauczałem i służyłem, po milionach kilometrów, które przebyłem w podróży po świecie, po tym wszystkim, czego doświadczyłem, pozostaje jedna wielka prawda, którą pragnę się z wami podzielić. Jest nią moje świadectwo o Zbawicielu Jezusie Chrystusie […].

Składam moje świadectwo, że Zbawiciel żyje. Znam Pana. Jestem Jego świadkiem. Przekonałem się o Jego wielkiej ofierze i wiecznej miłości, którą darzy wszystkie dzieci Ojca Niebieskiego. Składam moje świadectwo i czynię to pokornie, ale z absolutną pewnością” („Świadek”, Ensign lub Liahona, maj 2014, str. 97).

W jakiej sytuacji poczuliście moc świadectwa Apostołów Jezusa Chrystusa i jaki wpływ wywarła ona na wasze świadectwo?
Skąd możecie wiedzieć, że świadectwo współczesnych Apostołów o Jezusie Chrystusie jest prawdziwe? (Uczniowie powinni rozpoznać następującą prawdę: Poprzez Ducha Świętego mogę poznać, że świadectwo żyjących Apostołów o Jezusie Chrystusie jest prawdziwe).

Zachęć uczniów, aby wybrali świadectwo o Chrystusie złożone przez współczesnego Apostoła i w duchu modlitwy zastanowili się, komu mogliby je przedstawić. Zachęć ich również, aby osobiście złożyli świadectwo o prawdziwości przesłania wybranego Apostoła.

Materiały do studiowania dla uczniów

Ew. Mateusza 10:1–8; 16:15–19; 17:1–8; Dzieje Apostolskie 1:21–22; 2:22–24, 32; 3:12–16; 4:31–33; 5:29–32; Nauki i Przymierza 107:23.
Boyd K. Packer, „Dwunastu”, Ensign lub Liahona, maj 2008, str. 83–87.