Lekcja 5: Jezus Chrystus był Jehową Starego Testamentu
Lekcja 5
Jezus Chrystus był Jehową Starego Testamentu
Wprowadzenie
Składając świadectwo o Jezusie Chrystusie, współcześni prorocy oświadczyli: „Był On Wielkim Jehową Starego Testamentu” („Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów”, Ensign lub Liahona, kwiecień 2000, str. 2). Jako Jehowa, Jezus Chrystus w każdej dyspensacji czasu ustanowił na ziemi wieczną ewangelię Ojca Niebieskiego, aby zgromadzić wszystkie zagubione dzieci Boże. Możemy wzmocnić naszą wiarę w Jezusa Chrystusa, jeżeli rozumiemy Jego niezmienny charakter i wieczną ewangelię.
Dodatkowe źródła
Russell M. Nelson, „Przymierza”, Ensign lub Liahona, listopad 2011, str. 86–89.
„The Abrahamic Covenant”, The Pearl of Great Price Student Manual (Church Educational System manual, 2000), str. 93–98.
„Enrichment Section A: Who Is the God of the Old Testament?” Old Testament Student Manual: Genesis – 2 Samuel, 3 wyd. (Church Educational System manual, 2003), str. 45–48.
Poproś uczniów, aby wymienili kilka znanych im określeń i tytułów Zbawiciela. Wypisz ich odpowiedzi na tablicy. Powiedz uczniom, że dzisiaj będziecie omawiać ważne imię albo tytuł, jakie nosił Jezus Chrystus przed rozpoczęciem Swojej ziemskiej misji. Poproś, aby po cichu przeczytali fragment: Ew. Jana 8:52–53, 56–59. Następnie zapytaj:
O co pytali Zbawiciela Żydzi?
Jak myślicie, co Jezus miał na myśli, odpowiadając tymi słowami: „Pierwej niż Abraham był, Jam jest”? (werset 58).
Aby pomóc uczniom zrozumieć zwrot „Jam jest”, podziel ich w pary, poproś o przeczytanie fragmentów: II Ks. Mojżeszowa 3:11–14; 6:2–3 i odnalezienie, w jaki sposób Bóg Starego Testamentu określał samego siebie. Po upływie wyznaczonego czasu zadaj uczniom następujące pytania:
Jakimi słowami, zgodnie z treścią tych wersetów, określał samego siebie Bóg Starego Testamentu? (Zwróć uwagę uczniów na to, że w tłumaczeniu Józefa Smitha werset: II Ks. Mojżeszowa 6:3 brzmi: „Jam jest Pan Bóg Wszechmogący; Pan JAHWE. Czyż imienia mojego im nie objawiłem?”. Zob. też Abraham 1:16).
W jaki sposób te wersety wyjaśniają znaczenie odpowiedzi Jezusa Chrystusa: „Pierwej niż Abraham był, Jam jest”? (Uczniowie powinni zrozumieć, że Jezus Chrystus był Jehową, Bogiem Starego Testamentu i wielkim JAM JEST).
Przedstaw następujące wypowiedzi:
Obraz
Starszy Bruce R. McConkie
„To jest najbardziej dosadne i jednoznaczne potwierdzenie boskości, jakie tylko można usłyszeć. ‘Pierwej niż Abraham był, Jam jest’. To znaczy: ‘Jam jest Bóg Wszechmogący, Wielki JAM JEST. Jestem samoistny, Odwieczny. Jestem Bogiem waszych ojców. Moje imię to: JESTEM, KTÓRY JESTEM’” (Bruce R. McConkie, Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy [1965–1973], 1:464).
Jehowa to „imię przymierza, właściwe imię Boga Izraela. Oznacza: ‘Niezmienny’” (Bible Dictionary, „Jehovah”).
Dlaczego tak ważne jest to, aby wiedzieć, że Jezus Chrystus był Jehową Starego Testamentu? (Odpowiedzi powinny zawierać następującą prawdę: Bóg zawsze udzielał Swojej ewangelii poprzez Swego Syna, Jezusa Chrystusa. Zob. też 3 Nefi 15:5, gdzie Jezus naucza, że to On dał prawo).
Możesz również poprosić jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Prezydenta Josepha Fieldinga Smitha (1876–1972):
Obraz
Prezydent Joseph Fielding Smith
„Wszystko, co zostało objawione od czasu upadku, dane zostało poprzez Jezusa Chrystusa, który jest Jehową Starego Testamentu […]. Ojciec (Elohim) nigdy od czasu upadku nie miał do czynienia z człowiekiem w sposób bezpośredni ani osobisty. Nigdy też się nie ukazywał za wyjątkiem przypadków, w których przedstawiał i składał świadectwo o Synu” (Doctrines of Salvation, zebr. Bruce R. McConkie, 3 tomy [1954–1956], 1:27).
W jaki sposób wiedza o tym, że Jehowa, czyli Jezus Chrystus, jest niezmienny, pomaga wam wierzyć w Niego? (Odpowiedzi mogą zawierać następujące stwierdzenie: wiedza, że Jezus Chrystus jest niezmienny, pomaga nam wierzyć, że tak, jak dotrzymał obietnic danych ludziom w pismach świętych, tak i dotrzyma obietnic danych nam).
Zwróć uwagę uczniów na to, że we wczesnych czasach pobiblijnych hebrajskie imię Jehowa (zazwyczaj występujące w literaturze jako Jahwe) uznawane było za zbyt święte, by je wymawiać. Z tego powodu, z wyjątkiem kilku fragmentów (zob. II Ks. Mojżeszowa 6:3; Psalm 83:19; Ks. Izajasza 12:2; 26:4), tłumacze Biblii Króla Jakuba zastąpili słowo Jehowa słowem PAN (pisanym wielkimi literami). We współczesnym judaizmie zostało ono zastąpione słowem Adonai, które tłumaczy się jako „Pan”.
Jehowa ustanowił wieczną ewangelię w starożytności
Uczniów pracujących w parach poproś o przeczytanie następujących fragmentów: Mojżesz 6:51–52, 64–66 i wyszukanie, czego Jehowa nauczał Adama. Powiedz im, że w wersetach 51–52 Jehowa mówił w imieniu Ojca. Następnie zapytaj:
Co zauważyliście na temat ewangelii, której był nauczany Adam? (Jest to dokładnie ta sama ewangelia, której nauczani jesteśmy obecnie. [Zob. 2 Nefi 31:10–16, żeby pokazać, że tej samej ewangelii nauczano na kontynencie amerykańskim]. Możesz podkreślić tę prawdę, zapisując na tablicy następujące zdanie: Ewangelia Jezusa Chrystusa jest wieczna i niezmienna w każdej dyspensacji).
Zwróć uwagę uczniów na to, że w późniejszej dyspensacji Jehowa odnowił Swoją wieczną ewangelię poprzez przymierze zawarte z Abrahamem, zwane przymierzem Abrahama. Podziel klasę na dwie grupy. Niech połowa uczniów przestudiuje fragmenty: I Ks. Mojżeszowa 13:14–16; 17:2–8; Abraham 1:18–19; 2:8–11 i zrobi listę obietnic, jakie Pan złożył Abrahamowi. Druga połowa przestudiuje fragmenty: I Ks. Mojżeszowa 17:1–5, 9; Abraham 1:19; 2:8–11 i zrobi listę tego, co Abraham miał uczynić, aby otrzymać obiecane błogosławieństwa. (Uwaga: Kiedy uczniowie nauczą się rozpoznawać listy w pismach świętych, będą w stanie lepiej rozróżniać kluczowe zagadnienia, na które autor chciał zwrócić uwagę).
Kiedy uczniowie będą studiować zadane fragmenty, przepisz poniższą tabelę na tablicę, pozostawiając miejsce na odpowiedzi:
Przymierze Abrahama
Obietnice złożone Abrahamowi
Obowiązki Abrahama
Po upływie wyznaczonego czasu poproś kilku uczniów z każdej grupy, aby napisali swoje odpowiedzi pod właściwym nagłówkiem. Możesz podsumować przymierze Abrahama, prosząc o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi:
„Abraham otrzymał ewangelię i został wyznaczony do wyższego kapłaństwa (NiP 84:14; Abraham 2:11) i zawarł małżeństwo celestialne, które jest przymierzem wyniesienia (NiP 131:1–4; 132:19, 29). Otrzymał również obietnicę, że wszystkie błogosławieństwa przypisane tym przymierzom będą ofiarowane jego doczesnym potomkom (NiP 132:29–31; Abraham 2:6–11). Wszystkie te przymierza i obietnice zwane są przymierzem Abrahama. Przywrócenie tego przymierza oznaczało przywrócenie ewangelii w dniach ostatnich, ponieważ przez nią błogosławione są wszystkie narody ziemi (List do Galacjan 3:8–9, 29; NiP 110:12; 124:58; Abraham 2:10–11)” (Guide to the Scriptures, „Abrahamic Covenant”; scriptures.lds.org).
Zaznacz, że od samego początku Ojciec zawarł przymierze ze Swoimi dziećmi, aby zgromadzić je wszystkie dzięki prawdom, obrzędom i błogosławieństwom wiecznej ewangelii. Na Przywrócenie ewangelii składa się również przywrócenie przymierza Abrahama. Oznacza to, że przymierze Abrahama jest znaczącą częścią nowego i wiecznego przymierza, które jest pełnią ewangelii Jezusa Chrystusa. Zapytaj uczniów:
W jaki sposób wiedza, że jesteśmy potomkami Abrahama i dziedzicami wszystkiego, co Bóg mu obiecał, wpływa na wasze życie?
W jaki sposób dostęp do błogosławieństw obiecanych Abrahamowi i jego potomstwu wzmacnia rodziny i pomaga nam podejmować decyzje?
Poproś uczniów, aby powiedzieli, w jaki sposób mogą zapewnić sobie i swoim rodzinom w przeszłości, teraźniejszości i przyszłości błogosławieństwa obiecane w związku z tym przymierzem.
Powiedz uczniom, że w ramach przymierza Abrahama Jehowa obiecał błogosławieństwa ewangelii potomstwu Abrahama i tym, którzy się z nim gromadzili. Poproś jedną połowę klasy o przeczytanie fragmentu: Ks. Jozuego 24:3–13, a drugą połowę o przeczytanie fragmentu: 1 Nefi 17:23–32. Poproś uczniów, aby wyszukali słowa i zwroty, które mówią o tym, czego dokonał Jehowa dla starożytnego Izraela. Możesz zaproponować, aby zaznaczyli to, co znajdą. Po upływie wyznaczonego czasu poproś uczniów, aby powiedzieli o tym, czego się dowiedzieli. Zapisz ich odpowiedzi na tablicy. Dla lepszego zrozumienia tego, dlaczego Jehowa dokonał pewnych rzeczy, poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: II Ks. Mojżeszowa 6:2–6. Zapytaj uczniów:
Dlaczego Jehowa dokonał tego, o czym można przeczytać w Księdze Jozuego i 1 Księdze Nefiego, zgodnie z tym, o czym sam mówił?
Czego dowiadujecie się z tego o obietnicach, które dał wam Pan? (Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, zapisz następującą zasadę na tablicy: Jeśli będziemy wierni, Pan dotrzyma obietnic, które nam dał).
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Prezydenta Dietera F. Uchtdorfa:
Obraz
Prezydent Dieter F. Uchtdorf
„Bóg był wierny i dotrzymywał Swoich obietnic w przeszłości, możemy więc z ufnością pokładać nadzieję, że dotrzyma danych nam obietnic teraz i w przyszłości. W czasach cierpienia możemy mocno uchwycić się nadziei, że rzeczy będą ‘działać razem dla [naszego] dobra’ [NiP 90:24]” („Nieskończona moc nadziei”, Ensign lub Liahona, listopad 2008, str. 23).
W jaki sposób wiedza o tym, co robił Jehowa w starożytności, pomaga wam przetrwać okresy prób?
Co Jehowa zrobił dla starożytnego Izraela, co może zrobić również dla was?
Złóż świadectwo o tym, że w każdej dyspensacji Jezus Chrystus błogosławi dzieci Boże wieczną ewangelią. Tak jak lud przymierza w starożytności otrzymał od Pana obiecane błogosławieństwa, tak i my możemy na Nim polegać pod warunkiem, że będziemy posłuszni.
„Enrichment Section A: Who Is the God of the Old Testament?” Old Testament Student Manual: Genesis – 2 Samuel, 3 wyd. (Church Educational System manual, 2003), str. 45–48.