Υπερασπίστριες της διακήρυξης επί της οικογένειας
Από τη Μπόνυ Όσκαρσον
Γενική Πρόεδρο Νέων Γυναικών
Ας βοηθήσουμε την οικοδόμηση της βασιλείας του Θεού, εγειρόμενες τολμηρά και ούσες υπερασπίστριες του γάμου, της γονικής ιδιότητος και του σπιτιού.
Τι προνόμιο και χαρά να είμαι μέρος αυτής της θαυμάσιας συνάθροισης κοριτσιών και γυναικών. Πόσο ευλογημένες είμαστε ως γυναίκες να είμαστε συγκεντρωμένες αυτό το βράδυ με ενότητα και με αγάπη.
Διάβασα προσφάτως την ιστορία της Μαρί Μαντλίν Κάρντον, η οποία με την οικογένειά της έλαβε το μήνυμα του αποκατεστημένου Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού από τους πρώτους ιεραποστόλους κληθέντες να υπηρετήσουν στην Ιταλία το 1850. Ήταν νέα γυναίκα 17 ή 18 ετών, όταν βαπτίσθηκαν. Μία Κυριακή, ενώ η οικογένεια είχε μία συγκέντρωση λατρείας στο σπίτι της, ψηλά στις Άλπεις της βορείου Ιταλίας, ένας οργισμένος όχλος ανδρών, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων από τους τοπικούς ιερείς, συγκεντρώθηκε γύρω από το σπίτι και άρχισε να φωνάζει, να ωρύεται και να καλεί τους ιεραποστόλους να βγουν έξω. Δεν νομίζω ότι ήσαν ανυπόμονοι να διδαχθούν το Ευαγγέλιο -- προετίθεντο να βλάψουν σωματικώς. Ήταν η νεαρή Μαρί η οποία βγήκε έξω από το σπίτι για να αντιμετωπίσει τον όχλο.
Εκείνοι συνέχισαν τις μοχθηρές κραυγές και τις απαιτήσεις τους να βγουν έξω οι ιεραπόστολοι. Η Μαρί ύψωσε τη Βίβλο της στο χέρι και τους προσέταξε να αποχωρήσουν. Τους είπε ότι οι πρεσβύτεροι ήσαν υπό την προστασία της και ότι εκείνοι δεν μπορούσαν να βλάψουν ούτε μία τρίχα από το κεφάλι τους. Ακούστε τα ίδια της τα λόγια: «Όλοι έμειναν εμβρόντητοι… Ο Θεός ήταν μαζί μου. Έβαλε αυτά τα λόγια στο στόμα μου, διαφορετικά δεν θα μπορούσα να τα είχα πει. Τα πάντα ήταν ήρεμα, αμέσως. Αυτό το δυνατό, άγριο σώμα ανδρών ήταν ανήμπορο μπροστά σε ένα αδύναμο, τρεμάμενο κι όμως ατρόμητο κορίτσι». Οι ιερείς ζήτησαν από τον όχλο να φύγει, κάτι που έκαναν ήρεμα με ντροπή, φόβο και τύψεις. Το μικρό ποίμνιο ολοκλήρωσε τη συγκέντρωσή του εν ειρήνη1.
Μπορείτε να φαντασθείτε απλώς αυτήν τη γενναία νέα γυναίκα, ίδιας ηλικίας όπως πολλές από εσάς, να στέκεται μπροστά σε έναν όχλο και να υπερασπίζεται τα προσφάτως ανακαλυφθέντα πιστεύω της με θάρρος και πεποίθηση;
Αδελφές, λίγες από εμάς θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε έναν άγριο όχλο, αλλά υπάρχει ένας πόλεμος που γίνεται σε αυτόν τον κόσμο στον οποίον οι πιο αγαπημένες και βασικές διδαχές μας είναι υπό επίθεση. Μιλώ συγκεκριμένα για τη διδαχή της οικογένειας. Η ιερότητα του σπιτιού και οι ουσιώδεις σκοποί της οικογένειας αμφισβητούνται, επικρίνονται και τους γίνεται επίθεση σε κάθε μέτωπο.
Όταν ο Πρόεδρος Γκόρντον Χίνκλυ διάβασε για πρώτη φορά το «Η Οικογένεια: Μία επίσημη διακήρυξη προς όλο τον κόσμο» πριν από 20 χρόνια φέτος, ήμαστε ευγνώμονες για τη διαύγεια, την απλότητα και την αλήθεια αυτού του αποκαλυπτικού εγγράφου και τις εκτιμούσαμε. Λίγο είχαμε συνειδητοποιήσει τότε, πόσο απεγνωσμένα θα χρειαζόμασταν αυτές τις βασικές διακηρύξεις στον σημερινό κόσμο ως κριτήρια με τα οποία θα μπορούσαμε να κρίνουμε κάθε νέο άνεμο επίγειου δόγματος που μας έρχεται από τα μέσα μαζικής επικοινωνίας, το Διαδίκτυο, τους λογίους, την τηλεόραση και τις ταινίες και ακόμη και τους νομοθέτες. Η διακήρυξη επί της οικογένειας έχει γίνει το μέτρο σύγκρισης για να κρίνουμε τις φιλοσοφίες του κόσμου και καταθέτω μαρτυρία ότι οι αρχές που διατυπώνονται σε αυτήν τη δήλωση είναι τόσο αληθινές σήμερα όσο ήταν όταν μας εδόθησαν από τον προφήτη του Θεού σχεδόν πριν από 20 χρόνια.
Μπορώ να τονίσω κάτι προφανές; Η ζωή σπανίως πηγαίνει ακριβώς σύμφωνα με το σχέδιο για όλους και γνωρίζουμε καλά ότι δεν βιώνουν όλες οι γυναίκες αυτό που περιγράφει η διακήρυξη. Είναι ακόμη σημαντικό να κατανοήσουμε και να διδάξουμε το πρότυπο του Κυρίου και να προσπαθήσουμε για την πραγματοποίηση αυτού του προτύπου με τον καλύτερο τρόπο που μπορούμε.
Καθεμία από εμάς έχει έναν ρόλο να παίξει στο σχέδιο και καθεμία από εμάς εκτιμάται εξίσου στα μάτια του Κυρίου. Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι ο στοργικός Επουράνιος Πατέρας γνωρίζει τις χρηστές επιθυμίες μας και θα τιμήσει τις υποσχέσεις Του ότι τίποτε δεν θα παρακρατηθεί από όσους πιστά τηρούν τις διαθήκες τους. Ο Επουράνιος Πατέρας έχει μία αποστολή και ένα σχέδιο για την καθεμία από εμάς, αλλά έχει επίσης το δικό του χρονοδιάγραμμα. Μία από τις σκληρότερες δυσκολίες σε αυτήν τη ζωή είναι να έχουμε πίστη στην επιλογή του κατάλληλου χρόνου από τον Κύριο. Είναι καλή ιδέα να έχουμε ένα εναλλακτικό σχέδιο κατά νου, το οποίο μας βοηθά να τηρούμε τις διαθήκες, να είμαστε γεμάτοι χριστιανική αγάπη και να είμαστε χρηστές γυναίκες που οικοδομούν τη βασιλεία του Θεού, όποια κατεύθυνση παίρνει η ζωή τους. Πρέπει να διδάξουμε τις θυγατέρες μας να στοχεύσουν για το ιδανικό, αλλά να σχεδιάσουν για παν ενδεχόμενο.
Κατά τη διάρκεια αυτής της 20ης επετείου από τη διακήρυξη της οικογένειας, θα ήθελα να δώσω μία προτροπή σε όλες μας ως γυναίκες της Εκκλησίας να είμαστε υπερασπίστριες του «Η Οικογένεια: Μία επίσημη διακήρυξη προς όλο τον κόσμο». Όπως η Μαρί Μαντλίν Κάρντον υπερασπίσθηκε θαρραλέα τους ιεραποστόλους και τα προσφάτως ευρεθέντα πιστεύω της, χρειάζεται να υπερασπιζόμαστε τολμηρά τις αποκεκαλυμμένες διδαχές του Κυρίου που περιγράφουν τον γάμο, τις οικογένειες, τους θείους ρόλους των ανδρών και των γυναικών και τη σημασία των σπιτιών ως ιερών τόπων -- ακόμη και όταν ο κόσμος φωνάζει στα αφτιά μας ότι αυτές οι αρχές είναι ξεπερασμένες, περιοριστικές ή όχι πλέον σχετικές. Όλες, όποια και αν είναι η οικογενειακή τους κατάσταση ή ο αριθμός των παιδιών τους, μπορούν να είναι υπερασπίστριες του σχεδίου του Κυρίου που περιγράφεται στη διακήρυξη της οικογένειας. Αν είναι το σχέδιο του Κυρίου, τότε θα πρέπει να είναι και δικό μας σχέδιο!
Υπάρχουν τρεις αρχές που διδάσκονται στη διακήρυξη, οι οποίες νομίζω ότι χρειάζονται ειδικώς σταθερές υπερασπίστριες. Η πρώτη είναι ο γάμος μεταξύ ενός άνδρα και μίας γυναίκας. Διδασκόμαστε στις γραφές: «Όμως, ούτε ο άνδρας υπάρχει χωρίς τη γυναίκα ούτε η γυναίκα χωρίς τον άνδρα, εν Κυρίω»2. Για να επιτύχει κάποιος την πληρότητα των ευλογιών της ιεροσύνης, πρέπει να υπάρχει ένας άνδρας και μία γυναίκα επισφραγισμένοι στον οίκο του Κυρίου, εργαζόμενοι μαζί με χρηστότητα και παραμένοντας πιστοί στις διαθήκες τους. Αυτό είναι το σχέδιο του Κυρίου για τα τέκνα Του και καμία δημόσια συζήτηση ή επίκριση δεν θα αλλάξει αυτό που έχει δηλώσει ο Κύριος. Πρέπει να εξακολουθήσουμε να είμαστε παραδείγματα χρηστών γάμων, να επιζητούμε αυτήν την ευλογία στη ζωή μας και να έχουμε πίστη, αν έρχεται αργά. Ας είμαστε υπερασπίστριες του γάμου όπως τον έχει ορίσει ο Κύριος, ενώ συνεχίζουμε να δείχνουμε αγάπη και συμπόνια για άτομα με διαφορετικές απόψεις.
Η επόμενη αρχή που ζητεί τη φωνή μας υπεράσπισης είναι η ανύψωση του θείου ρόλου των μητέρων και πατέρων. Διδάσκουμε με προθυμία τα παιδιά μας να έχουν υψηλούς στόχους σε αυτήν τη ζωή. Θέλουμε να βεβαιωθούμε ότι οι κόρες μας γνωρίζουν ότι έχουν τη δυνατότητα να επιτύχουν και να γίνουν οτιδήποτε μπορούν να φαντασθούν. Ελπίζουμε ότι θα αγαπούν τη μάθηση, θα μορφωθούν, θα είναι ταλαντούχες και ίσως να γίνουν ακόμη και η επόμενη Μαρί Κιουρί ή η Ιλάιζα Σνόου.
Διδάσκουμε επίσης τους γιους και τις θυγατέρες μας ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή, δεν υπάρχει ανώτερος τίτλος και δεν υπάρχει πιο σημαντικός ρόλος σε αυτήν τη ζωή από εκείνον της μητέρας ή του πατέρα; Θα ήλπιζα ότι καθώς παροτρύνουμε τα παιδιά μας να φθάσουν το καλύτερο σε αυτήν τη ζωή, να τους διδάξουμε επίσης να τιμούν και να υπερυψώνουν τους ρόλους που παίζουν οι μητέρες και οι πατέρες στο σχέδιο του Επουράνιου Πατέρα.
Η μικρότερη κόρη μας, Άμπυ, είδε μία μοναδική ευκαιρία να σταθεί ως υπερασπίστρια του ρόλου της μητέρας. Μία ημέρα πήρε μία γνωστοποίηση από το σχολείο των παιδιών της ότι είχαν παρουσιάσεις της Ημέρας Καριέρας στο σχολείο. Είχε ζητηθεί από τους γονείς να στείλουν μία αίτηση, αν ήθελαν να έλθουν στο σχολείο και να διδάξουν στα παιδιά για τη δουλειά τους και η Άμπυ ένιωσε την έμπνευση να κάνει αίτηση να έλθει και να μιλήσει για τη μητρότητα. Δεν άκουσε κάτι από το σχολείο και όταν πλησίαζε η Ημέρα Καριέρας, τηλεφώνησε τελικώς στο σχολείο, νομίζοντας ότι μπορεί να είχαν χάσει την αίτησή της. Οι οργανωτές επεχείρησαν να βρουν μία αίθουσα και βρήκαν δύο δασκάλους που συμφώνησαν να πάει η Άμπυ να μιλήσει στην τάξη τους στο τέλος της Ημέρας Καριέρας.
Στην πολύ διασκεδαστική της παρουσίαση στα παιδιά, η Άμπυ τούς δίδαξε, ανάμεσα στα άλλα, ότι ως μητέρα έπρεπε να είναι κάπως ειδική στην ιατρική, στην ψυχολογία, στη θρησκεία, στη διδασκαλία, στη μουσική, στη λογοτεχνία, στην τέχνη, στα οικονομικά, στη διακόσμηση, στο στυλ μαλλιών, στην οδήγηση, στα αθλήματα, στη μαγειρική και σε τόσα άλλα. Τα παιδιά εντυπωσιάσθηκαν. Τελείωσε, βάζοντας τα παιδιά να θυμηθούν τη μητέρα τους, γράφοντας ευχαριστήρια σημειώματα, εκφράζοντας ευγνωμοσύνη για τις πολλές στοργικές πράξεις υπηρετήσεως που ελάμβαναν καθημερινώς. Η Άμπυ ένιωσε ότι τα παιδιά είδαν τη μητέρα τους με μία νέα προοπτική και ότι το να είναι κάποιος μητέρα ή πατέρας ήταν κάτι μεγάλης αξίας. Έκανε αίτηση για να συμμετάσχει ξανά φέτος στην Ημέρα Καριέρας και προσκλήθηκε να κάνει παρουσίαση σε έξι τάξεις.
Η Άμπυ έχει πει για την εμπειρία της: «Νιώθω ότι θα μπορούσε να είναι εύκολο σε αυτόν τον κόσμο να αποκτήσει ένα παιδί την αίσθηση ότι το να είναι γονέας είναι δευτερεύουσα δουλειά ή ακόμη και ενίοτε μία απαραίτητη ενόχληση. Θέλω κάθε παιδί να νιώσει ότι είναι η πιο σημαντική προτεραιότητα για τους γονείς του και ίσως αν του πω πόσο σημαντικό είναι να είμαι εγώ γονέας, θα το βοηθήσει να συνειδητοποιήσει όλα όσα κάνουν οι γονείς του γι’ αυτό και γιατί».
Ο αγαπημένος μας προφήτης, Πρόεδρος Τόμας Μόνσον, είναι ένα υπέροχο παράδειγμα που τιμά τις γυναίκες και τη μητρότητα, ειδικώς τη δική του μητέρα. Όσον αφορά στις επίγειες μητέρες μας, έχει πει: «Είθε καθένας από εμάς να φυλά ως θησαυρό αυτήν την αλήθεια. Κάποιος δεν μπορεί να ξεχάσει τη μητέρα του και να θυμάται τον Θεό. Κάποιος δεν μπορεί να θυμάται τη μητέρα του και να ξεχάσει τον Θεό. Γιατί; Επειδή αυτά τα δύο ιερά άτομα, ο Θεός και [η επίγεια] μητέρα μας, συνέταιροι στη δημιουργία, στην αγάπη, στη θυσία, στην υπηρέτηση, είναι σαν ένα»3.
Η τελευταία αρχή την οποία πρέπει να στηρίζουμε και να υπερασπιζόμαστε είναι η ιερότητα του σπιτιού. Πρέπει να πάρουμε έναν όρο που ενίοτε λέγεται με χλευασμό και να τον ανυψώσουμε. Είναι ο όρος νοικοκύρης. Όλοι μας --γυναίκες, άνδρες, νέοι και παιδιά, ανύπανδροι ή παντρεμένοι-- μπορούμε να εργασθούμε ώστε να γίνουμε νοικοκύρηδες. Θα πρέπει να «κάνουμε το σπίτι μας» μέρος τάξης, καταφύγιο, μέρος αγιότητας και ασφάλειας. Το σπίτι μας θα πρέπει να είναι μέρος όπου γίνεται αισθητό το Πνεύμα του Κυρίου σε πλούσια αφθονία και όπου οι γραφές και το Ευαγγέλιο μελετώνται, διδάσκονται και βιώνονται. Τι διαφορά θα έκανε στον κόσμο, αν όλοι οι άνθρωποι έβλεπαν τον εαυτό τους ως δημιουργό ενάρετων σπιτιών. Ας υπερασπιζόμαστε το σπίτι ως μέρος το οποίο είναι δεύτερο μόνον μετά τον ναό σε αγιότητα.
Αδελφές, είμαι ευγνώμων που είμαι γυναίκα αυτές τις τελευταίες ημέρες. Έχουμε ευκαιρίες και πιθανότητες που καμία άλλη γενεά γυναικών δεν είχε στον κόσμο. Ας βοηθήσουμε την οικοδόμηση της βασιλείας του Θεού, εγειρόμενες τολμηρά και ούσες υπερασπίστριες του γάμου, της γονικής ιδιότητος και του σπιτιού. Ο Κύριος μάς χρειάζεται να είμαστε γενναίες, σταθερές και ακλόνητες πολεμίστριες που θα υπερασπισθούν το σχέδιό Του και θα διδάξουν στις επερχόμενες γενεές τις αλήθειες Του.
Δίδω μαρτυρία ότι ο Επουράνιος Πατέρας ζει και αγαπά καθεμία από εμάς. Ο Υιός Του, Ιησούς Χριστός, είναι ο Σωτήρας και ο Λυτρωτής μας. Αφήνω αυτήν τη μαρτυρία σε εσάς στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.